Πρόεδρε, κάθε «σκούπα» και χειρότερα

Σε ποιον να πρωτο-καταλογίσεις ευθύνες και ποιον να… δείξεις με το δάχτυλο για τη νέα τραγωδία που βίωσε η ΑΕΚ; Η παροιμία «το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει» κρύβει αλήθειες και ο Μελισσανίδης καλείται να δει την σκληρή πραγματικότητα.

Ακόμα μία δύσκολη Δευτέρα ξημέρωσε για τους απανταχού ΑΕΚτζήδες, έχοντας βιώσει μία εκ νέου ντροπιαστική ήττα.

Αυτή την φορά ο Βόλος έμελλε να βυθίσει ακόμα περισσότερο στην εσωστρέφεια την Ένωση, έχοντας καθιερώσει πλέον ως μότο το «Τις πταίει» στα χείλη όλων στα Σπάτα.

Και το «όλων» δεν χρησιμοποιείται εν τη ρύμη του λόγου, αλλά έχει ουσία και υπόσταση καθώς άπαντες χρήζουν αξιολόγησης στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο. Ωστόσο, τα γεγονότα αποδεικνύουν πως η ΑΕΚ δεν αξιολογεί σωστά.

Ορθώς στηρίζεται ο Γιαννίκης – Ορθώς δεν έγινε μεταγραφή

Η ομάδα, με προεξέχοντα τον Δημήτρη Μελισσανίδη, πήρε δυο… εκτός προγράμματος αποφασίσεις φέτος και μάλιστα σε «δύσκολες» για την ίδια ημέρες.

Αρχικά, η έμπρακτη στήριξη στο πρόσωπο και πλάνο του Αργύρη Γιαννίκη με συμβόλαιο έως το καλοκαίρι του 2024, μία ημέρα μετά την ήττα-σοκ από τον ΟΦΗ και ύστερα, το «τέλος» στις πιθανότητες μεταγραφής τον Γενάρη.

Δεδομένα μιλάμε για ενέργειες που δεν είχαμε συνηθίσει με τον Τίγρη στο τιμόνι της ΑΕΚ, έχοντας – πολλές φορές – χρησιμοποιηθεί ο προπονητής ως αποδιοπομπαίος τράγος της κατάστασης και έχοντας δει παίκτες να έφτάνουν στο παρά-πέντε και να φεύγουν… νύχτα.

Εφόσον η ΑΕΚ πιστεύει στον 41χρονο τεχνικό και δεν βρήκε τον «εκλεκτό» στο διάστημα μηνών που γνώριζε για τις ανάγκες της, τότε ορθώς έπραξε τα παραπάνω.

Η κατάσταση όμως έφτασε σε οριακό σημείο που η… σκούπα, δύσκολα θα παραμείνει για καιρό ακόμα αχρησιμοποίητη.

Όλα αλλάζουν και όλα ίδια μένουν

Αν ξεκινήσει κανείς να μετρά τις φορές που τα μέσα ενημέρωσης μίλησαν για την «σκούπα που θα βγει από τον Μελισσανίδη στα Σπάτα», θα εκπλαγεί.

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, στα μέσα τις σεζόν η ΑΕΚ να περνά σε φάση εκκαθάρισης, αξιολόγησης και αναμονής για την επόμενη σεζόν, με την ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Σε τέτοια κατάσταση δείχνει να οδεύει εκ νέου η ομάδα, όμως πόσες φορές πραγματικά συνέβη το ξεσκαρτάρισμα, έχοντας ουσιαστικά αποτελέσματα και τα καλύτερα να έγιναν πραγματικότητα;

Ελάχιστες! Η ΑΕΚ – μετά την παλικαρίσια κατάκτηση του Πρωταθλήματος – έχει μπει σε διαδικασία συνεχούς αυτοχειρίας, διαπράττοντας εγκλήματα κατά του ίδιου της του εαυτού. Σε μία τέτοια κατάσταση, ο πρώτος που φέρει ευθύνες είναι το… κεφάλι.

Ο διοικητικός ηγέτης της Ένωσης έχει πάρει αρκετές φορές τις τελευταίες σεζόν, απόφαση για να πατήσει το κουμπί της επανεκκίνησης, με την σημερινή κατάσταση να δείχνει ξανά πως συνέβη αναποτελεσματικά.

Φέτος είναι αλλιώς

Η ΑΕΚ νιώθει το Déjà Vu. Γνώριμο το σημείο που βρίσκεται σήμερα, μεσούσης της σεζόν, όμως φέτος (πράγματι) έχει κάτι διαφορετικό.

Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας – από την μέση και μπροστά – απέναντι στον Βόλο, δεν ήταν κακή. Σίγουρα ήταν σπάταλη, έχοντας χάσει ευκαιρίες σημαντικές, όμως είχε θετικό πρόσημο.

Δεν υπάρχει καμένη γη και το υλικό μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που έχει σημειώσει η ομάδα μέχρι σήμερα. Δεδομένα η άμυνα είναι φτωχή και ανήμπορη να λειτουργήσει.

Αυτό όμως που φτάνει στο σημείο να λες «γ@μ^το» είναι πως παίκτες όπως ο Σέρχιο Αραούχο, ο Λιβάι Γκαρσία, ο Στίβεν Τσούμπερ, δεν γίνεται να μην παίρνουν… μόνοι τους τέτοια ματς.

Κάτι πρέπει να αλλάξει στην ΑΕΚ και αν αυτό δεν είναι ο προπονητής, του οποίου το πλάνο δεν «τραβάει», έπρεπε να βρεθεί στο μεταγραφικό παζάρι του Γενάρη.

Όχι μόνο αμυντικός χαφ, αλλά και παίκτες ικανοί να βοηθήσουν τις επιθετικές μονάδες που διαθέτει η ομάδα, καλύπτοντας τα «κενά» που φωνάζουν εδώ και μήνες.

Υπεύθυνοι υπάρχουν, οι ευθύνες δεν αφήνουν κανέναν στο απυρόβλητο, όμως ο Μελισσανίδης είναι αυτός που έχει το καρπούζι, έχει και το μαχαίρι.