Αφού δεν… τραβάει, γιατί επιμένουμε;

Οι ιδέες του Γιαννίκη δεν έχουν γίνει πράξη και η ΑΕΚ πρωταθλητισμού του Σεπτέμβριου, καλείται πλέον να σώσει ό,τι προλαβαίνει μέχρι το τέλος της σεζόν. Η αλλαγή που θέλει να πετύχει ο 41χρονος κόουτς μέσα από την αδράνεια, δεν θα έρθει ποτέ.

Κάτι παραπάνω από 3 μήνες ή αλλιώς 90 ημέρες έχουν ολοκληρωθεί από την ημέρα (10 Οκτωβρίου) που ο Αργύρης Γιαννίκης ανέλαβε το τιμόνι της ΑΕΚ.

Η άφιξη του Ελληνογερμανού τεχνικού συνοδεύτηκε με την πίστη πως η ταυτότητα της ομάδας επρόκειτο να αλλάξει ριζικά, προσεγγίζοντας τα «θέλω» του νέου προπονητή.

Μία δύσκολη μετάβαση καθώς, όχι μόνο συνέβη εν μέσω αγωνιστικής δράσης, αλλά ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς ήταν λάτρης άλλης… σχολής, διαφορετικής από αυτή της Κολωνίας που γαλουχήθηκε προπονητικά ο Γιαννίκης.

Έχοντας ένα πιστικό δείγμα για να κριθεί η πορεία αυτής της αλλαγής, σίγουρα η πρώτη ανάγνωση δείχνει προβληματισμό. Από το -3 που βρισκόταν η ΑΕΚ όταν υπέγραφε ο 41χρονος, στο -10 του Ιανουαρίου. Και αν οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, υπάρχει και συνέχεια….

«Το στυλ μου είναι ασυνήθιστο στην Ελλάδα»

Δεν είναι λίγες οι αναφορές που έχουν δει το φως της δημοσιότητας – είτε δια στόματος Γιαννίκη, είτε μέσω τρίτων – πως η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του κόουτς, διαφέρει.

Πράγματι, η κατάκτηση της 9^ης θέσης από τον ΠΑΣ Γιάννινα, ο οποίος είχε ως στόχο την παραμονή στην κατηγορία, έδειχνε πως ο Ελληνογερμανός είχε κάτι το ιδιαίτερο.

Ωστόσο, ερχόμενος στην ΑΕΚ παρατηρήθηκαν εκπτώσεις στα αγωνιστικά του «θέλω» και «πιστεύω». Δεν είναι μόνο η εγκατάλειψη του αγαπημένου 4-4-2, αλλά  μία σειρά στοιχείων που αντί να αναδειχθούν, εκλείπουν πλέον χαρακτηριστικά από την ομάδα.

Το αγωνιστικό στυλ επομένως του Γιαννίκη δεν έχει φανεί στο ελάχιστο από την ΑΕΚ, η οποία ακολουθεί μία φθίνουσα πορεία, τόσο ομαδικά, όσο και ατομικά.

Εάν το πρόβλημα με τον Μιλόγεβιτς ήταν η «τρύπα» της άμυνας, με θετικό στοιχείο εκείνο των επιθετικών συνδυασμών και του τρόπου ανάοτυξης της ομάδας, πλέον απουσιάζουν και αυτά.

Οι αλλαγές απαιτούν… αλλαγές

Εν αναμονή λοιπόν του πλάνου Γιαννίκη που θα θέσει την ομάδα υπό άλλου είδους αγωνιστική λειτουργία και ανάπτυξη, η διαφορά με την κορυφή έγινε διψήφια.

Ο τρόπος με τον οποίο ο προπονητής της ΑΕΚ προσπαθεί να εμφυσήσει το αγωνιστικό του στυλ, δεν καρποφορεί. Το χειρότερο όμως βρίσκεται στην αδράνεια από μεριάς του, εμμένοντας σε σχηματισμό και πρόσωπα.

Σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος για να μπω σε διαδικασία υποδείξεων προσώπων και σχηματισμών. Είναι ωστόσο γνωστό πως οι αλλαγές χρειάζονται… αλλαγές για να συμβούν και στην ΑΕΚ του Γιαννίκη παρατηρείται παθητικότητα.

Η ομάδα χρήζει ενός «ηλεκτροσόκ» που θα αφυπνίσει τους κιτρινόμαυρους ποδοσφαιριστές από μία κατάσταση εμπλοκής. Μία άλλη αγωνιστική προσέγγιση, με διαφορετικό σχηματισμό ή/και πρόσωπα.

Εφόσον υπάρχει έμπρακτη – με την ενεργοποίηση του 3ετους συμβολαίου με τον Γιαννίκη από πλευράς ΑΕΚ – στήριξη στον προπονητή, η αντίδραση πρέπει να έρθει διαφορετικά.

Ο κόουτς πρέπει να βγει από το «φάσμα» του νέου στυλ που επιχειρεί να περάσει στην Ένωση και να κοιτάξει την σκληρή αλήθεια κατάματα, σώζοντας ό,τι μπορεί φέτος.

Και η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα είχε η ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη ίδιο προπονητή, μετά από τις ήττες-ντροπή από ΟΦΗ και Παναιτωλικό, έχοντας η ίδια προηγηθεί.