Ούτε ο κόσμος, ούτε ο Δέλλας, ούτε ο «Μάκης»

Η αλήθεια είναι ότι τη σεζόν που διανύουμε αλλιώς την είχαμε φανταστεί. Μετά από δύο χρόνια στις μικρές κατηγορίες και τα… συνθήματα της μεγάλης επιστροφής, όλη μας περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Μια ΑΕΚ που θα… πετάει, που θα πρωταγωνιστεί, που θα παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά πάνω από όλα που θα δίνει χαρά στους οπαδούς τους.

Έχουμε διανύσει το 1/3 του πρωταθλήματος και μέχρι στιγμής έχουμε δει ελάχιστα πράγματα από όλα όσα φανταζόμασταν ότι θα δούμε. Το να βλέπεις της ΑΕΚ να βρίσκεται στην 5^η θέση της βαθμολογίας, πίσω από τον Πανιώνιο και τον Αστέρα Τρίπολης είναι απλά θλιβερό (και δεν αναφέρομαι στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό γιατί για τους «μεγάλους» του πρωταθλήματος υπάρχουν διαφορετικό δεδομένα).

Το θέμα δεν είναι η ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης, καθώς καλώς ή κακώς καμία ομάδα δεν μπορεί να βγάλει μια ολόκληρη χρονιά χωρίς στραβή. Το θέμα είναι ότι για την ΑΕΚ οι στραβές είναι πολλές και έχουν εξήγηση. Αλλά σας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Τραϊανός Δέλλας αναγκάστηκε ουσιαστικά να παραιτηθεί μετά από το 4-0 κόντρα στον Ολυμπιακό. Κανείς δεν αμφιβάλει ότι ήταν μια βαριά ήττα, ωστόσο η ομάδα μέχρι τη στιγμή της περιβόητης εκείνης αλλαγής του Σιμόες στεκόταν μέσα στο Φάληρο πάρα πολύ καλά και είχε τον έλεγχο του αγώνα. Για εμένα σωστά ο Δέλλας έκανε την αλλαγή, γιατί απλά έχει μάθει να κερδίζει και ήθελε να γυρίσει το ματς και όχι να χάσει με 1-0 και να βγει μετά να δηλώσει ότι : «Ήμασταν καλύτεροι, έφταιγε η διαιτησία και χάσαμε μόνο με 1-0». Αυτός ήταν και το πρώτο εξιλαστήριο θύμα.

Η ΑΕΚ δεν παίζει άσχημο ποδόσφαιρο, διαθέτει αρκετά ποιοτικό ρόστερ, ωστόσο κάτι της λείπει, κάτι που την κάνει να μην μπορεί να σκοράρει και να δυσκολεύεται να κερδίσει τους αγώνες.

Πώς γίνεται μια ομάδα να έχει στο ρόστερ της τόσους πολλούς μεσοεπιθετικούς, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να βλέπουν τα ματς από τον πάγκο ή από την κερκίδα και να μην έχει επιθετικούς; Ουσιαστικά οι δύο επιθετικοί που έχει αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ είναι ο Τζεμπούρ και ο Κρισάντους, καθώς ο Αραβίδης ναι μεν ανταποκρίνεται σε αυτή τη θέση, αλλά θα ήθελε και ο ίδιος θα παίζει στα φτερά.

Πώς γίνεται η ΑΕΚ να φτάσει στο σημείο να παίζει σε συνεχόμενους αγώνες με βασικό επιθετικό τον 3^ο που είχε κατά σειρά; Αυτό λέγεται κακή διαχείριση των μεταγραφών και του ρόστερ και για αυτό δεν ευθύνεται ένας άνθρωπος, αλλά όλοι αυτοί που από κοινού αποφάσισαν και έστησαν την ΑΕΚ της Σούπερ Λίγκας.

Και μετά από το πρώτο θύμα λοιπόν που ακούει στο όνομα Τραϊανός Δέλλας, έρχεται το δεύτερο που είναι ο Κρισάντους. Σε καμία περίπτωση δεν θα πω ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής μπορεί να φοράει φανέλα βασικού και να πάρει στις πλάτες του ολόκληρη την ΑΕΚ, ωστόσο από τη στιγμή που φτάνεις στο σημείο να παίζεις με την 3^η σου επιλογή στη βασική 11άδα, δεν μπορείς να ρίχνεις τις ευθύνες πάνω του. Η βελτίωσή του στα συνεχόμενα ματς που πήρε στα πόδια του ήταν φανερή, βοήθησε την ΑΕΚ και αυτοί που δεν είδαν τα παραπάνω είναι απλά προκατειλημμένοι. Από τη στιγμή που αυτόν έχουμε, με αυτόν θα προχωρήσουμε μέχρι να γίνει κάποια μεταγραφή και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές χρειάζονται χρόνο και ψυχολογία για να αποδώσουν. Καταδικάζοντας κάποιον χάνεις και εσύ και αυτός.

Το ξέρω ότι χρόνος δεν υπάρχει, αλλά με το να ψάχνουμε θύματα και να ρίχνουμε ευθύνες σε ανθρώπους που δεν φταίνε για την εικόνα της ομάδας δεν είναι λύση.

ΥΓ1: Αν θέλεις να κάνεις πράξη το «Ερχόμαστε» κάνεις δυνατές μεταγραφές τον Γενάρη, ξεκινάς ουσιαστικά από το μηδέν τον δεύτερο γύρο και με ένα come back τους αφήνεις όλους με ανοιχτό το στόμα, έτσι είσαι μάγκας.

ΥΓ3: Έχεις την καλύτερη μεσαία γραμμή (Γιόχανσον-Σιμόες-Μάνταλος), έχεις καλή άμυνα μετά και την επιστροφή του Μπακάκη, παίρνεις επιθετικό και το θέμα τελειώνει.

ΥΓ4: Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να σταματήσει η γκρίνια, ειδικά με όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν εντός αγωνιστικού χώρου, αλλά με γκρίνια ποτέ κανείς δεν κέρδισε τίποτα. Αλλιώς είχαμε ονειρευτεί τη φετινή ΑΕΚ, αλλά τι να κάνουμε;