Όταν τα όνειρά μας έγιναν μπάζα (vid)

Ήταν 5 Μαΐου του 2003, όταν οι μπουλντόζες άρχισαν τη κατεδάφιση του «Νίκος Γκούμας». Από τότε έχουν περάσει έντεκα ολόκληρα χρόνια και όμως είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε hμέρα. Η σκόνη από τα συντρίμμια του γηπέδου δεν έχει διαλυθεί ακόμα. Παραμένει εκεί για να θυμίζει σε όλους ότι στη συμβολή των οδών Φωκών και Καπαδοκίας ζουν τα όνειρα των φίλων της ΑΕΚ.

Οι αναμνήσεις πολλές και τα όνειρα ακόμα περισσότερα, για τη στιγμή που τα ιερά χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας θα αποκτήσουν ξανά τη δική τους φωνή και να στεγάσουν τη μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. 89 χρόνια έχουν περάσει από την ίδρυση της ΑΕΚ και όμως η κατάσταση παραμένει η ίδια. Πρόσφυγες ήταν οι πρώτοι της οπαδοί, πρόσφυγες, στην ίδια τους την πόλη, είναι και σήμερα όλοι όσοι ζουν μαζί με την Ένωση. 73 χρόνια ζωής δεν ήταν αρκετά για το μεγαλύτερο και ωραιότερο γήπεδο της Αθήνας την δεκαετία του ’50.

Το στάδιο Νίκος Γκούμας γεννήθηκε το 1930 και… πέθανε το 2003, παίρνοντας μαζί του όλα τα όνειρα και τις ελπίδες των απανταχού ΑΕΚτζήδων που ακόμα και σήμερα κλείνουν τα μάτια αναπολούν τη σκεπαστή να φλέγετε και περιμένουν πώς και πώς τη στιγμή που η ΑΕΚ θα αποκτήσει και πάλι το δικό της Ναό.

Όταν μπήκαν τα πρώτα θεμέλια

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Το 1928 ο Ιωάννης Χρυσάφης, σύμβουλος του νεοϊδρυθέντος συλλόγου και μέλος της «Kεντρικής Eπιτροπής Στεγάσεως Προσφύγων» πήρε την απόφαση να παραχωρήσει στην ΑΕΚ τον δεντροφυτεμένο και ανώμαλο χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ρητά από το παραχωρητήριο, ως γυμναστήριο για τα παιδιά των προσφύγων.

Αυτό μόνο χαρά μπορούσε να δώσει στους πρόσφυγες, που ήθελαν να βρουν τους χώρους ώστε να στεγάσουν τα όνειρά τους. Μέσα σε λίγα βράδια, οι ίδιοι, με χειρονακτικές εργασίες αποψίλωσαν την έκταση από τα δένδρα και τους θάμνους και έστησαν τα πρώτα δοκάρια ανατολικά και δυτικά της έκτασης, με την πρώτη περίφραξη να γίνεται από πέτρες και περισσεύματα οικοδομικών υλικών του προσφυγικού οικισμού.

Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση

Ήταν 4 Μαρτίου του 1937 όταν οι πρόσφυγες ξεκίνησαν να μετράνε αντίστροφα για την κατασκευή του οργανωμένου πλέον γηπέδου της ΑΕΚ, στο περιφραγμένο οικόπεδο με τα δύο δοκάρια και την επικάλυψη από καρβουνίδι. H θεμελίωση των εγκαταστάσεων έγινε μέσα σε πρωτοφανή συγκίνηση από τον Iωάννη Mεταξά. Τότε χτίστηκαν οι πρώτες εγκαταστάσεις προκειμένου να μπορεί υποφερτά να εξυπηρετηθεί η ποδοσφαιρική ομάδα, που δύο χρόνια αργότερα θα κατακτούσε τον πρώτο πανελλήνιο τίτλο της. Στο μεταξύ, η ΑΕΚ είχε εγκαταλείψει το γήπεδο του Ρουφ, καθώς και αυτό της Λεωφόρου Αλεξάνδρας που χρησιμοποιούσε ως έδρα το 1929, καθώς είχε πάρει με ενέργειες του προέδρου της και υπουργού της κυβέρνησης Bενιζέλου, Kωνσταντίνου Σπανούδη, το δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσης της έκτασης στη Νέα Φιλαδέλφεια, την οποία και εγκαινίασε και επίσημα στις 2 Nοεμβρίου του 1930 στο ισόπαλο 2-2 φιλικό με τον Ολυμπιακό.

Το… όνειρο μεγάλωσε

Οι κόποι των προσφύγων από ότι φαίνεται έπιασαν τόπο. Η ΑΕΚ όχι απλά είχε το δικό της γήπεδο, αλλά στις 2 Σεπτεμβρίου του 1934 παραχωρήθηκαν στο σύλλογο και επίσημα τα 26.621, 50 τετραγωνικά μέτρα ως αναγνώριση της ηρωικής προσπάθειας που μέχρι τότε είχε καταβληθεί. Αρχικά οι εξέδρες ήταν μικρές και βρισκόταν στις δύο πλευρές στο κέντρο του γηπέδου και δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν περισσότερες από 3.000 φιλάθλους. Mε τη λήξη σχεδόν του B’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 δημιουργήθηκαν ακόμα 1.500 θέσεις, εκεί που βρισκόταν η θύρα 3. Tο 1950 ολοκληρώθηκε η περιμάνδρωση και η κατασκευή της μεγάλης κερκίδας μήκους 63 μέτρων στην οδό Kαππαδοκίας. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 ανέλαβε ο «Πατριάρχης» Nίκος Γκούμας και στις 3 Ιανουαρίου του 1962 η AEK εγκαινίαζε στο φιλικό με την Mπαρτσελόνα τον χλοοτάπητα, αλλά και τις νέες εξέδρες του γηπέδου της χωρητικότητας 40.000 θεατών μαζί με τους όρθιους.

Η σειρά του Λουκά Μπάρλου

Tο 1978 ο μεγάλος Λουκάς Mπάρλος πήρε την απόφαση να επεκτείνει το γήπεδο. Τότε κτίστηκε η διώροφη εξέδρα που το έκανε το μεγαλύτερο στάδιο της εποχής στην Αθήνα. Το κάτω διάζωμα αυτής της εξέδρας, γνωστό ως «Σκεπαστή», ήταν ο τόπος συγκέντρωσης των φανατικών οπαδών της ΑΕΚ και η οποία εγκαινιάστηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1979 στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Μετά και την κατασκευή της το 1979, η χωρητικότητα του σταδίου υπερέβαινε τις 35.000, ως το 1998 που τοποθετήθηκαν καθίσματα σε όλες τις θύρες. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι για να γίνουν όλες αυτές οι εργασίες, ο Λουκάς Μπάρλος έβαλε υποθήκη ακόμα και το σπίτι του, ώστε να χαρίσει στην ΑΕΚ το δικό της παλάτι. Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999 η Αθήνα ζει τον δολοφονικό και καταστροφικό σεισμό της Πάρνηθας. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους της γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας. Το γήπεδο της ΑΕΚ παθαίνει σοβαρές ζημιές με αποτέλεσμα να αρχίζουν σιγά σίγα οι σκέψεις για την ανακατασκευή του. 

Το… μεγάλο αντίο

Στις 5 Μαΐου του 2003 το όνειρο όλων των ΑΕΚτζήδων γκρεμίστηκε. Τα πρώτα «θύματα» ήταν οι θύρες 21 και 24 για να ολοκληρωθεί το γκρέμισμα λίγους μήνες μετά. Τελευταίο επίσημο παιχνίδι της ΑΕΚ στο “Νίκος Γκούμας” αυτό με τον Άρη. Επόμενο δεν υπήρξε… Τόσο το «Νίκος Γκούμας», όσο και το «Γ. Μόσχος», αποτελούσαν παρελθόν, με τις εργασίες τις κατασκευής του νέου γηπέδου να διακόπτονται μετά από απόφαση του ΣτΕ. Η ομάδα αναγκάστηκε να αλλάξει… στέγη πολλές φορές, με τη Φυλή, τη Νέα Σμύρνη, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τη Ριζούπολη και τέλος το ΟΑΚΑ να φιλοξενούν ανά διαστήματα την Ένωση. Ο Γιάννης Γρανίτσας, που ήταν ο άνθρωπος που έδωσε το τελικό «οκ» για την κατεδάφιση του, είχε ξεκινήσει με ταχύτατους ρυθμούς τα σχέδια για το νέο γήπεδο. Η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Αθήνα ήρθε σαν ουράνιο δώρο για την ΑΕΚ, αφού επιδίωξε να καταφέρει να βάλει το γήπεδο στον Φάκελο των Αγώνων, κάτι που τελικά δεν έγινε. Το 2004 ο Ντέμης Νικολαΐδης αναλαμβάνει πρόεδρος της ΑΕΚ και ξεκαθαρίζει από την πρώτη στιγμή ότι η κατασκευή του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι λύση ανέφικτη. Μάλιστα, παρουσιάζει τα σχέδιά του για το ΟΔΔΥ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιο Υλικού) και την περιοχή της Φυλής, κάτι που δεν άρεσε στους οπαδούς της Ένωσης και εκτός από αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Η πρώτη μπουλντόζα

Στις 21 Ιανουαρίου του 2014 τα όνειρα ξεκίνησαν να παίρνουν ξανά σάρκα και οστά. Αφού ο Δημήτρης Μελισσανίδης πραγματοποίησε την παρουσίαση της «Αγιάς Σοφιάς» και έκανε όλο τον λαό της Ένωσης να δακρύσει, η πρώτη μπουλντόζα μπήκε στο μαγικό οικόπεδο.

Κάποιες βασικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν και πλέον απομένουν κάποια διαδικαστικά και γραφειοκρατικά θέματα, ώστε οι εργασίες για την κατασκευή του παλατιού της ΑΕΚ να ξεκινήσουν και η Νέα Φιλαδέλφεια να ζωντανέψει ξανά μαζί με την Ένωση.