Ντικούδης: «Γρήγορα στην Α1»

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Ποιος είναι ο στόχος ο προσωπικός σας αλλά και της ΑΕΚ, σε αυτή τη νέα σελίδα που ανοίγεται στην καριέρα σας;

«Ξεκινώντας θα ήθελα να πω ότι δεν είχα άμεσο στόχο να μπω σε κάτι τέτοιο με την ολοκλήρωση της καριέρας μου, ήμουν αθλητής, σκεφτόμουν σαν αθλητής, από την στιγμή που πήρα την απόφαση να σταματήσω, έγινε μια προσέγγιση από την ΑΕΚ, μου παρουσίασαν ένα πλάνο στο οποίο ήθελαν τη βοήθειά μου και την παρουσία μου και επειδή όντως έχω δεσμούς με το σύλλογο και έχω περάσει χρόνια εκεί και πολλές καταστάσεις στην ομάδα, πήρα την απόφαση να συμμετέχω και εγώ, με σκοπό καταλήγοντας εκεί, να βρεθεί και πάλι η ομάδα στην Α1».

Ο αντικειμενικός στόχος της ομάδας είναι η επάνοδος στην Α1;

«Σίγουρα. Και λόγω της ιστορίας που έχει η ομάδα και το ότι η φυσική της θέση είναι εκεί αλλά και λόγω του ότι οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει με βάση τις μεταγραφές και του πλάνου που υπάρχει, αποσκοπούμε να βρεθεί γρήγορα η ομάδα στην Α1».

Πόσους ακόμα παίκτες και σε ποιες θέσεις χρειάζεται η ΑΕΚ, για να συμπληρώσει το ρόστερ της;

«Είμαστε σχεδόν πλήρεις. Είχαμε ένα θέμα το οποίο το ψάξαμε πάρα πολύ, καθυστέρησε και λίγο παραπάνω, αλλά νομίζω πως κάναμε μιαν πολύ καλή επιλογή στο θέμα του «άσου», πήραμε τον Νίκολιτς, ένα αξιόλογο παίκτη, με εμπειρία από Ευρωπαϊκό μπάσκετ και τώρα το μόνο που εξετάζουμε είναι να βρούμε ένα παιδί για τη θέση 4-5, που θα βοηθήσει στο να ολοκληρωθεί η γραμμή των ψηλών. Θα έχει βοηθητικό ρόλο, οι θέσεις των βασικών και γενικότερα του ρόστερ έχουν κλείσει».

Είναι η ΑΕΚ φαβορί για την άνοδο;

«Βάσει ονόματος και ρόστερ θεωρώ πως είναι. Αλλά το φαβορί και ποιος θα πάρει εν τέλει το εισιτήριο θα φανεί στο γήπεδο, θα φανεί στο ποια ομάδα είναι πιο σωστά δεμένη και ποια ομάδα θα αποδώσει αυτά που μπορεί. Θεωρώ ότι έχουμε τα στοιχεία για να φτάσουμε στο στόχο μας αλλά μένει να το κάνουμε πράξη. Πρέπει να βρεθούμε σαν ομάδα, να κάνουμε την καλύτερη δυνατή προετοιμασία και να παρουσιαστούμε στο πρωτάθλημα όπως θέλουμε εμείς».

Δημιουργεί πίεση και άγχος η βαριά φανέλα της ΑΕΚ;

«Η φανέλα είναι σίγουρα βαριά, αλλά τα παιδιά που έχουν έρθει ξέρουν που έχουν έρθει πιστεύω και μπορούν να διαχειριστούν άψογα και την κατηγορία και τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Έχουμε παιδιά που έχουν κάνει χρόνια πρωταθλητισμό, έχουν ανεβάσει πολλές ομάδες, στην Α2 αλλά και στην Α1 έχουν κάνει μεγάλη πορεία, και θεωρώ ότι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα κράμα νεαρών και έμπειρων παικτών».

Τι είπατε στους παίκτες στην πρώτη συγκέντρωση της ομάδας;

«Ο κ. Ζιάγκος μίλησε, αυτός είναι ο προπονητής, αυτός θα μιλάει, εγώ έχω κάνει κάποιες κατ ιδίαν συζητήσεις με τους παίκτες και θα συνεχίσω να κάνω, θέλω και εγώ να τους περάσω κάποια πράγματα γιατί είχα την τύχη να αγωνιστώ σε μεγάλα κλάμπ, έχω δει την λειτουργία τους και τον τρόπο δουλειάς τους, έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας, τόσο οι παίκτες τόσο και εμείς που είμαστε εκτός αγωνιστικού κομματιού, έχουμε να κάνουμε και εμείς πολλά πράγματα, για να βοηθήσουμε την ομάδα να παρουσιαστεί όπως θέλουμε».

Πως είναι οι σχέσεις σας με τον κ. Ζιάγκο;

«Είναι πολύ καλές, αυτός είναι ο προπονητής της ομάδας, εγώ είμαι υπεύθυνος για άλλα πράγματα αλλά συνεννοούμαστε και συνεργαζόμαστε άψογα».

Υπήρξαν δημοσιεύματα που ανέφεραν πως η ΑΕΚ «αστόχησε» στην εξεύρεση νέων ταλέντων. Είχατε δηλώσει σε μια εφημερίδα πως κάποιοι μάνατζερ και κάποιοι παίκτες στην πορεία είχαν πολύ υψηλές απαιτήσεις. Τι έχετε να μας πείτε για όλα αυτά;

«Καταρχήν να ξεκινήσω λέγοντας πως είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος με το ρόστερ που έχουμε. Σε κάποιες περιπτώσεις ατυχήσαμε και δεν ήρθαμε σε συμφωνία αλλά σε κάποιες άλλες η ομάδα κατάφερε τον στόχο της. Ως προς τις περιπτώσεις που δεν τα καταφέραμε, θεωρώ ότι εμείς σαν ΑΕΚ, αυτό που ήταν να κάνουμε το κάναμε, ήρθαμε σε επαφή με τις ομάδες, συμφωνήσαμε με αυτές και καταλήξαμε σε ένα ποσό το οποίο, το δώσαμε και πήραμε το οκ των συλλόγων. Από κει και πέρα επειδή μιλάμε για νέα παιδιά, όταν έφτασε η στιγμή για να συζητήσουμε τις δικές τους απαιτήσεις, τις οικονομικές και αγωνιστικές, επειδή επαναλαμβάνω μιλάμε για νεαρά παιδιά σίγουρα επηρεάζονται περισσότερο από γονείς, μάνατζερ και γύρω περιβάλλον. Σε κάποιες περιπτώσεις παικτών δεν έκλεισε θετικά το θέμα γιατί υπήρχαν είτε οικονομικά είτε αγωνιστικά θέματα, με βάσει τι ήθελαν να κάνουν στην ομάδα και πως έβλεπαν τον εαυτό τους σε αυτήν, στα οποία δεν συμφωνήσαμε και δεν καταλήξαμε. Ήταν κυρίως όμως από την πλευρά των παικτών, είναι σεβαστό, η ομάδα προχωράει, αλλά σαν ΑΕΚ, κάναμε ότι μπορούσαμε για να φέρουμε κάποια παιδιά στην ομάδα».

Υπάρχει στον κόσμο η εντύπωση πως επειδή μπήκε στην ποδοσφαιρική ΑΕΚ, ο κ. Μελισσανίδης, λύθηκαν όλα τα προβλήματα της Ερασιτεχνικής. Πως είναι τα οικονομικά της ομάδας; Επηρεάστηκαν κάποιοι από αυτό το γεγονός; Μάνατζερ η παίκτες;

«Η ΑΕΚ έχει ένα δύσκολο παρελθόν οικονομικά. Τώρα η νέα διοίκηση προσπαθεί να εξυγιάνει την ομάδα, ούτως ώστε όταν φτάσει ξανά στην Α1 και γίνει ΚΑΕ, να μην κουβαλάει αμαρτίες του παρελθόντος. Δεν είναι το δικό μου κομμάτι αυτό, αλλά αυτή είναι η ενημέρωση που έχω εγώ. Από κει και πέρα το πώς βλέπουν οι παίκτες την ομάδα, εγώ είμαι χαρούμενος που όλοι βλέπουν την ΑΕΚ σαν ένα υγιές σωματείο. Με βάση τη περσινή σεζόν που η ομάδα αγωνίστηκε στην Β΄ Εθνική, υπό αυτό το καθεστώς διοικητικά, αυτό βγαίνει προς τα έξω. Ότι είναι ένα υγιές σωματείο. Σίγουρα δεν υπάρχει χορός εκατομμυρίων, αλλά το σημαντικό στο μπάσκετ και στον επαγγελματικό αθλητισμό γενικότερα είναι αυτά που συμφωνείς θα τα πάρεις και μπορείς μετά να κοιμάσαι ήσυχος και να ασχολείσαι μόνο με το μπάσκετ. Νομίζω ότι το πέτυχε η ομάδα πέρυσι, αυτός είναι ο σκοπός και για φέτος».

Που βρίσκεται η ΑΕΚ σε επίπεδο ακαδημιών;

«Ξεκίνησε από το μηδέν, αυτό το καλοκαίρι, ανέλαβε ο Αχιλλέας Δεμέναγας, ένας άνθρωπος που έχει κάνει μεγάλη πορεία και σαν αθλητής αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι για πολλά χρόνια εργάζεται σε ακαδημίες με μικρά παιδιά, έχει αναλάβει το κομμάτι του να οργανώσει τις ακαδημίες της ομάδας, τα παιδικά και τα εφηβικά, και να φτιάξει και μια ομάδα νέων. Αυτό είναι το σκεπτικό, θέλουμε να οργανώσουμε τα τμήματα αυτά, είναι τα τμήματα τα οποία στο μέλλον θα παράγουν παιδιά, θέλουμε να υπάρχει σωματείο ΑΕΚ στις μικρές ηλικίες, γιατί σίγουρα πολλοί γονείς και νέα παιδιά θέλουν να ξεκινήσουν από κει, το γνωρίζω αυτό, απλά επειδή το όλο πρότζεκτ ξεκινάει από το μηδέν, υπάρχουν θέματα, οργανωτικά, γηπεδικά, και πολλά άλλα. Παιδιά έχουμε που θέλουν να έρθουν στην ομάδα, αλλά υπάρχουν θέματα οργανωτικά που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη. Ελπίζω να τελειώσουν όλα σύντομα. Το σπουδαιότερο είναι ότι η ΑΕΚ δεν έχει το δικό της γήπεδο. Αν υπήρχε αυτό, όλα τα άλλα τα προσάρμοζες. Προσωπική μου άποψη είναι πως το γήπεδο θα αλλάξει αυτόματα επίπεδο στην ΑΕΚ».

Θεωρείτε πως οι ακαδημίες είναι το μέλλον στο μπάσκετ;

«Θεωρώ πως πέραν από το μέλλον για τις μεγάλες ομάδες οι οποίες χρειάζονται τις ακαδημίες, οι ακαδημίες σε ένα σύλλογο, βγάζουν υγεία. Η ομάδα έχει πόρους. Η ομάδα έχει πολλά παιδιά τα οποία τα γαλουχεί μέσα από την έννοια της ΑΕΚ, γίνονται φίλαθλοι της ΑΕΚ, υπάρχουν γονείς που σημαίνει περισσότεροι φίλαθλοι στους αγώνες, ακούγεται περισσότερο το όνομα της ομάδας και ενδεχομένως στο μέλλον θα βγουν και κάποιοι παίκτες οι οποίοι θα επανδρώσουν την πρώτη ομάδα. Επομένως είναι πολλά τα οφέλη από τα τμήματα των ακαδημιών».

Είναι και μονόδρομος λόγω της εποχής, η επένδυση σε νέους παίκτες;

«Είναι μονόδρομος αλλά για μένα δεν έχει σχέση με την οικονομική κρίση. Όταν κάνεις κάτι σωστά σε επίπεδο ομάδων οφείλεις να κοιτάξεις και τι κομμάτι αυτό, να αφιερώσεις εκεί και χρόνο και χρήμα, γιατί θα έχεις πολλά οφέλη».

Ζηλεύετε τους παίκτες εκεί που τους βλέπατε συγκεντρωμένους στο κέντρο του γηπέδου; Θα θέλατε να ξαναμπείτε μέσα με φανέλα και σορτσάκι να παίξετε και εσείς;

«Κακά τα ψέματα είναι ωραίο συναίσθημα, ήμουν πολλά χρόνια αθλητής, μου λείπει το μπάσκετ, από την άλλη είμαι ευχαριστημένος από τη πορεία μου και την καριέρα μου και ήταν η ώρα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου, να αφιερωθώ σε κάποια άλλα πράγματα περισσότερο γιατί, πέρα από τον αγώνα που βλέπουμε στην τηλεόραση, υπάρχουν από πίσω πολλές υποχρεώσεις, πολλές ώρες, πολλά ταξίδια, τα οποία δεν μου λείπουν πλέον».

Μπάλα πιάσατε; Κάνα μονό με κάνα παίκτη;

«Όχι ακόμα! Θέλω να έρθω σε πιο καλή κατάσταση και μετά!».

Αν μπείτε μέσα, τους έχετε;

«Δεν ξέρω, άμα τους έχω πάει αν πει ότι δεν προπονούνται σωστά! Είμαι απροπόνητος εντελώς!».

Σκέφτεστε να γίνετε προπονητής κάποια στιγμή;

«Όχι. Δεν μου αρέσει. Τουλάχιστον σε επίπεδο συλλόγων και Α1. Δεν είναι κάτι που με εξιτάρει επαγγελματικά, τουλάχιστον έτσι νιώθω τώρα. Μου αρέσουν οι ακαδημίες, τα παιδιά και όλα αυτά, αλλά το να μπω στο μυαλό ενός προπονητή που, πίστεψέ με είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που κάνουν, το να είναι 24 ώρες το 24ωρο ετοιμάζοντας προπονήσεις, να βλέπουνε βίντεο, να μιλάνε με μάνατζερ, να κουμαντάρουν 12 διαφορετικούς χαρακτήρες, να χουν πίεση από διοίκηση και κόσμο, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θέλει γερό στομάχι».

Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής που είχατε ποτέ;

«Είχα πολλούς προπονητές και έχω πάρει πάρα πολλά από όλους. Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον. Είχα θεωρώ τους καλύτερους στην Ευρώπη. Ομπράντοβιτς, Ίβκοβιτς, Μπλατ, Σάκοτα, Ιωαννίδη, Μαρκόπουλο στο τέλος, Κατσικάρη. Πήρα από όλους κάτι, γιατί ο καθένας έχει μια δική του φιλοσοφία, έχει ένα τρόπο που δουλεύει, έχει αρνητικά και θετικά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ο τέλειος. Επομένως σαν παίκτης αυτό που μπορείς να κάνεις τελειώνοντας το μπάσκετ, είναι να κρατήσεις τα θετικά και να αφαιρέσεις τα αρνητικά».

Είναι πιο δύσκολο να δημιουργείς πρωταθλητές η να είσαι εσύ ο πρωταθλητής; Προπονητής η παίκτης δηλαδή;

«Ο προπονητής! Ο παίκτης που έχει κίνητρο να παίξει μπάσκετ και το θέλει πολύ θα παίξει. Θα προσαρμόσει τη ζωή του και θα το πετύχει. Ο προπονητής όμως πρέπει να το κάνει αυτό έχοντας πολλούς παίκτες, πρέπει να ασχοληθεί ατομικά και ομαδικά, πρέπει να βελτιώνεται και να μαθαίνει πράγματα συνεχώς, σε μια χώρα που η πίεση είναι τεράστια, όπως η Ελλάδα. Δεν υπάρχει προπονητής που να έχει μείνει 15-20 χρόνια σε μια ομάδα. Γιατί αν είχαν την πολυτέλεια αυτή οι προπονητές πιστεύω θα είχαμε βγάλει πολύ περισσότερους προπονητές. Παρόλα αυτά σε σχέση με άλλες χώρες πάμε πολύ καλά προπονητικά».

Ποιοι ήταν οι λόγοι για τους οποίους αποσυρθήκατε από την ενεργό δράση;

«Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου το πέρασα κάνοντας πρωταθλητισμό, κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ, μου άρεσε που έφτανε Απρίλιος μήνας και είχα κάτι να διεκδικήσω με την ομάδα μου, τα τελευταία 3-4 χρόνια της καριέρας μου πήγα σε κάποιες ομάδες που ναι μεν είναι ιστορικές, αλλά ταλανίζονταν από οικονομικά προβλήματα. Κάτι που δεν τους επέτρεπε να κάνουν πρωταθλητισμό, επομένως παρότι ήταν τιμή για εμένα που φόρεσα τις φανέλες αυτές, οι ομάδες αυτές δεν πήγαιναν για κάτι μεγάλο, κάτι που δεν μου άρεσε, με κούρασε. Δεν μου λέει κάτι να παλεύω να βγω έβδομος η πέμπτος. Παράλληλα έφτασα και σε μια ηλικία που κατάλαβα πως αν δεν έχω να κερδίσω κάτι, τίτλους η κάτι που να με εξιτάρει, δεν υπάρχει λόγος να το κάνω. Ένα άλλο κομμάτι ήταν ότι, έφτασε η στιγμή να ξεκινήσω οικογένεια και ήθελα να αφιερωθώ σε αυτό. Έλλειψη κινήτρου και δημιουργία οικογένειας. Νιώθω γεμάτος και παρόλο που τα πόδια μου ακόμα αντέχουν αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο».

Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας σας;

«Δύο στιγμές. Είναι παρόμοιες, και οι δύο συνέβησαν μετά από χρόνια προσπαθειών και αποτυχιών. Η μία είναι το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ το 2002, που για χρόνια παλεύαμε να φτάσουμε ως εκεί και ωριμάσαμε και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε και το καταφέραμε, κάτι που ήταν μια απίστευτη στιγμή, το άλλο πάλι αντίστοιχα, είχαμε φάει τις σφαλιάρες μας και είχαμε αποτύχει, με την Εθνική, το Ευρωπαϊκό το 2005. Είναι οι πιο έντονες στιγμές, ήταν και οι δυο ομάδες τρομερές παρέες, ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας και είναι στιγμές και αναμνήσεις που απέχουν από τα υπόλοιπα».

Έχετε χάσει για δεύτερη φορά από τον Ολυμπιακό. Πάτε για το τρίτο παιχνίδι της σειράς, τότε το 2002. Τι έχει γίνει στην προπόνηση; Πως το βιώσατε όλο αυτό;

«Δεν έχει γίνει τίποτα. Είμαστε εκνευρισμένοι με τους εαυτούς μας γιατί δεν έχουμε εμφανιστεί στο γήπεδο ως ομάδα σε δυο παιχνίδια. Αν είχαμε παίξει καλά και είχαμε χάσει τότε θα αμφισβητούσαμε τους εαυτούς μας και θα λέγαμε ότι δεν είμαστε τόσο καλοί και δίκαια χάσαμε από έναν καλύτερο αντίπαλο. Εμείς είπαμε εκεί, επιτέλους ας βγάλουμε αυτό που βγάζουμε όλο το χρόνο. Για κάποιους λόγους δεν το καταφέραμε στα δυο πρώτα ματς, υπήρχε νευρικότητα, πρώτη φορά βρισκόμασταν σε τελικό, εκείνη τη σεζόν δεν υπήρχε μακρά σειρά πλέι οφ, παίξαμε μόνο δυο παιχνίδια με τον Ηρακλή, στα οποία δεν βρήκαμε ρυθμό. Πήγαμε στο ΣΕΦ και επιτέλους βγάλαμε την ΑΕΚ όλης της σεζόν. Με το που κάναμε την πρώτη νίκη, πήραμε ψυχολογία και όσο και αν δεν το πιστεύεις, ήταν εύκολο!».

Πως θυμάστε την εμπειρία με την Εθνική και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2005; Μιλήστε μας για εκείνες τις μέρες;

«Είναι μια τεράστια στιγμή, μιλάμε για εθνικό επίπεδο, ήταν όλη η Ελλάδα στους δρόμους, όλη η Ελλάδα μας αγκάλιασε, και στην επιστροφή και για πολύ καιρό μετά, ήρθε στο καπάκι και η δεύτερη θέση το 2006 στο Παγκόσμιο, άρα υπήρξε ένα διάστημα της Εθνικής πάρα πολύ επιτυχημένο».

Τι θα ανταλλάζατε για να ξαναπαίζατε τον τελικό με την Ισπανία το 2006;

«Είναι μεγάλο απωθημένο! Πολύ κακή εμφάνιση, πολύ κακό τάιμινγκ, ήμασταν αλλού και αλλού, είχαμε αδειάσει, δεν ήμασταν έτοιμοι για έναν τελικό, και πετάξαμε στα σκουπίδια μια ευκαιρία να βγούμε παγκόσμιοι πρωταθλητές. Θα έδινα πάρα πολλά πράγματα, δεν ξέρω τώρα τι, θα έδινα πάρα πολλά και ενδεχομένως κάποιο τίτλο θα τον θυσίαζα, η κάτι άλλο ατομικό δεν ξέρω. Η νίκη μας απέναντι στις ΗΠΑ ήταν σαν να πήραμε το χρυσό και μετά πέσαμε σε μια Ισπανία πιο έτοιμη, πιο συγκεντρωμένη που δεν είχε τελειώσει την δουλειά της, εμείς ήμασταν σαν να είχαμε τελειώσει τη δική μας δουλειά. Εμφανιστήκαμε τραγικοί και δεν είχαμε τύχη».

Ήταν το καλύτερο παιχνίδι της ζωή σας αυτό με τις ΗΠΑ;

«Ναι ήταν εκπληκτικό παιχνίδι. Τακτικά πήγαμε το ματς εκεί που το θέλαμε, αντιμετωπίζοντας παίκτες με απίστευτα αθλητικά προσόντα. Πιο δυνατοί, πιο γρήγοροι, και καταφέραμε και τους κοντράραμε και σε υψηλό σκορ, δεν ήταν ένα παιχνίδι στους 50 πόντους, δείξαμε σε σημεία που φαινόταν ότι το παιχνίδι πάει να ξεφύγει ότι είχαμε το σθένος να επανέλθουμε, τα είχε όλα αυτό το παιχνίδι για μένα».

Μας υποτίμησαν οι Αμερικανοί;

«Όχι, όταν πας σε ημιτελικό Μουντομπάσκετ και έχεις στον πάγκο σου τον Σιζέφσκι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Ήταν πολύ καλά προετοιμασμένοι, μας ξέρανε, μας είχανε μελετήσει, είχανε δέκα προπονητές στον πάγκο, και κανείς από αυτούς που βρίσκονταν στο ρόστερ δεν ήταν κανένας τυχαίος. Εμείς κάναμε το τέλειο παιχνίδι».

Είναι τιμή, υποχρέωση ή αγγαρεία να αγωνίζεται ένας αθλητής στην Εθνική ομάδα;

«Εννοείται ως τιμή, σίγουρα για όσους δεν το έχουν ζήσει και ξέρουν μόνο να σχολιάζουν και να κριτικάρουν, έχει τεράστιες απαιτήσεις το να παίζεις χειμώνα-καλοκαίρι, σίγουρα υπάρχουν στιγμές που το σώμα σου δεν σε βοηθάει και το μυαλό σου δεν σε βοηθάει, νιώθεις πως δεν αντέχεις να μπεις στο λεωφορείο και να πας στην προετοιμασία, αλλά είναι μεγάλη τιμή και όταν φτάνεις και φοράς το εθνόσημο, τα ξεχνάς όλα. Απλά κρύβει από πίσω αυτό, μεγάλη προσπάθεια και μεγάλο κόπο. Το πρόγραμμα είναι δύσκολο, τώρα για παράδειγμα βάλανε στην Ευρωλίγκα περισσότερα παιχνίδια, βάλανε περισσότερες ομάδες στο Ευρωμπάσκετ. Νομίζω πρέπει να σκεφτούν τους αθλητές λίγο περισσότερο, γιατί ξεκινάει ένα Ευρωμπάσκετ και έχει ήδη 15-20 αθλητές που είναι απόντες. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα των πολλών αγώνων. Θα μειωθεί το θέαμα και η ποιότητα των αγώνων. Και είναι λογικό. Όταν πιέζεις κάτι, θα σπάσει. Οι παίκτες που αγωνίζονται στο Ευρωμπάσκετ, παίζουν και στην Ευρωλίγκα. Μιλάμε για παιδιά που έχουν παίξει 70-80 παιχνίδια, είναι πάρα πολλά».

Πόσο σημαντικό είναι να είναι μια ομάδα, μια παρέα, μια οικογένεια;

«Είναι πολύ σημαντικό γιατί, όταν μιλάμε για τέτοιο επίπεδο, πολλές φορές υπάρχουν ανταγωνισμοί, υπάρχουν πολλοί σταρ, δεν δέχεται κάποιος να κάνει τον δεύτερο ρόλο, θέλει κάποιος να φανεί περισσότερο, έχει στο μυαλό του ενδεχομένως ένα συμβόλαιο, από τις Εθνικές ομάδες υπάρχει τεράστια προβολή, εμείς δεν τα είχαμε αυτά, ήμασταν μαζί σχεδόν 4-5 χρόνια πριν το 2005, είχαμε γίνει μια παρέα, είχαμε φτάσει σε ένα επίπεδο καλό όλοι, και το μόνο που θέλαμε όταν μαζευόμασταν τα καλοκαίρια ήταν να κάνουμε κάτι καλό για τη χώρα σαν Ελλάδα. Μετράει πολύ η χημεία, το να ξέρεις πολύ τον άλλο, να σου πω για παράδειγμα για εκείνη την πενταετία, δεν θυμάμαι κανείς να αρνήθηκε να έρθει σε προετοιμασία της Εθνικής».

Για ποιο λόγο τώρα εμφανίζεται αυτό το γεγονός; Το να αρνούνται παίκτες να πάνε στην προετοιμασία της Εθνικής;

«Ο καθένας έχει το λόγο του. Δεν μπορώ να ξέρω. Ξέρω όμως ότι εφόσον κάποιος επικαλείται ένα λόγο, ο λόγος αυτός είναι σημαντικότερος από την Εθνική ομάδα. Επομένως παίρνει την επιλογή αυτή και θυσιάζει ένα καλοκαίρι για μια τέτοια διοργάνωση, Εμείς τότε δεν το κάναμε αυτό. Τώρα γίνεται πιο εύκολα. Δεν θέλω να κατηγορήσω κάποιον, αλλά θεωρώ ότι είναι μια πραγματικότητα, διαφορετική πλέον. Υπάρχουν παιδιά που θέλουν τη ξεκούρασή τους περισσότερο, υπάρχουν παιδιά που κοιτάνε την επαγγελματική τους αποκατάσταση περισσότερο, εμείς δεν ήμασταν τόσο επαγγελματίες τότε, δηλαδή να σκεφτούμε να μην τραυματιστούμε πχ, η με πιέζει ο σύλλογος, η υπάρχουν παιδιά που αγωνίζονται στο ΝΒΑ και έχουν άλλες πιέσεις, είναι διαφορετικά τα πράγματα».

Εξέδωσε μια ανακοίνωση η ΕΟΚ στην οποία έλεγε πως η ημερομηνία συγκέντρωσης των διεθνών είναι αυτή, και όποιος δεν έρθει θα θέσεις αυτομάτως εαυτόν εκτός ομάδας. Το θεωρείτε σωστό αυτό;

«Το θεωρώ σωστό. Όταν μιλάμε για τρεις μέρες και για ένα παιδί πχ που είναι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, τότε θεωρώ πως μπορεί αν γίνει μια παραχώρηση. Το να πεις στον άλλο να μην έρθει στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας και να έρθει μετά, είναι τραγικό, αστείο. Και δεν πιστεύω ότι θα γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Αλλά τώρα για 2-3 μέρες όταν υπάρχει ένα θέμα, νομίζω ότι κάθε περίπτωση δεν είναι ίδια. Και ειδικά αν πάρουμε την περίπτωση του Καλάθη, που είναι ένα παιδί που έχει δείξει ότι ενδιαφέρεται, ήταν παρόν τα προηγούμενα καλοκαίρια στην Εθνική, προσπάθησε. Μην τον βγάζουμε ξαφνικά σκάρτο, γιατί διαβάζω ότι έκανε διακοπές και τέτοια. Ποιος δεν έκανε διακοπές; Επειδή έβγαλε μια φωτογραφία εν μέσω διακοπών είναι κακός; Οι άλλοι τι έκαναν τα καλοκαίρια; Έτρεχαν στα γυμναστήρια όλο το καλοκαίρι; Η υπόθεση αυτή έπρεπε να μείνει μέσα στην Ομοσπονδία, μεταξύ τους και να βρεθεί μια λύση, να μη γίνει όλο αυτό το πράγμα που χαλάει το κλίμα».

Θεωρείτε πως τέτοιου είδους καταστάσεις χαλάνε το κλίμα μέσα στην ομάδα και ενδεχομένως αυτό να παίζει ρόλο στο ότι η Εθνική δεν έχει καταφέρει κάτι καλό από το 2009 και μετά;

«Εγώ τελείωσα το 2008, από κει και μετά, αλλάζουμε νομίζω τον τρίτο προπονητή (Καζλάουσκας, Ζούρος, Τρινκιέρι), είναι ένα στοιχείο αυτό, ότι υπάρχουν νέες φιλοσοφίες ανά δεύτερο καλοκαίρι, ψαχνόμαστε θεωρώ κάπου».

Είμαστε φαβορί για μετάλλιο;

«Πιστεύω πως ναι. Σε κάθε διοργάνωση είμαστε φαβορί».

Ως προς τις ελλείψεις παικτών από τις άλλες ομάδες; Είναι αυτό θετικό για την Εθνική;

«Οι ελλείψεις παικτών κρύβουν και άλλα πράγματα. Η ομάδα εμφανίζεται πιο ομάδα, βγαίνουν νέοι παίκτες οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία αυτή, δεν μπορούμε να σταθούμε μόνο εκεί. Για παράδειγμα είναι απώλεια για την Ισπανία ο Ναβάρο και ο Γκασόλ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα είναι κακή η Ισπανία. Επομένως αν εμείς φτάσουμε στα στάνταρντ που θέλουμε βάσει του υλικού που έχουμε, μπορούμε να πάρουμε μετάλλιο πιστεύω».

Ποιο είναι το δυνατό σημείο της Εθνικής και ποιο το αδύναμο;

«Θεωρώ πως είμαστε μια ομάδα που δεν θα δίνουμε την μπάλα σε ένα παίκτη, έχουμε ομαδικότητα στο παιχνίδι, σε κάθε θέση είμαστε δυνατοί. Θεωρώ πως είμαστε πλήρεις».

Ποια η γνώμη σας για τον κ. Τρινκιέρι;

«Δεν έχω εικόνα, ξέρω ότι είναι ένας προπονητής ο οποίος έκανε έργο με την Καντού, μου έκανε έκπληξη η επιλογή του από την Ομοσπονδία, δεν το περίμενα. Από κει και πέρα είναι πρόκληση και για αυτόν, να κάνει κάτι καλό με την Ελληνική ομάδα γιατί θα είναι μεγάλη τιμή να καταφέρει να πάρει με μια ομάδα πέραν της δική του χώρας να πάρει ένα μετάλλιο».

Έκπληξη από ποια άποψη, η επιλογή του συγκεκριμένου προπονητή;

«Δεν ξέρω τι διαπραγματεύσεις έγιναν και με Έλληνες προπονητές, τι έχουν στο μυαλό τους, ποιόν πιστεύουν και ποιόν όχι, αλλά κακά τα ψέματα εμένα μου προκάλεσε μια έκπληξη, δεν το περίμενα ότι θα πηγαίναμε σε ένα ξένο προπονητή, νέο. Δεν πήραμε για παράδειγμα τον Μεσίνα. Που θα ήταν υποτίθεται μεγάλη επιτυχία να αποσπάσεις την υπογραφή του. Πήραμε έναν νέο εξελίξιμο προπονητή, και θεωρώ πως έχουμε νέους και εξελίξιμους Έλληνες προπονητές, χωρίς να θεωρώ ότι πρέπει να μπουν εμπόδια στο έργο του η να γίνει κακή κριτική η περισσότερη κριτική. Για μένα ήταν μια έκπληξη. Αυτό επέλεξε η Ομοσπονδία και νομίζω σαν Έλληνες και εγώ σαν πρώην διεθνής, πρέπει να το στηρίξουμε».

Ήσασταν πρόεδρος του ΠΣΑΚ για 3 χρόνια. Πως κύλησε αυτή θητεία; Τι γίνεται με αυτό το κομμάτι;

«Αυτό που έγινε στη δική μου θητεία είναι πως ξεκινήσαμε τον ΠΣΑΚ από την αρχή. Υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Αλλά ουσιαστικά είχε διαλυθεί. Το σκεπτικό των παιδιών που ήμασταν τότε και μπήκαμε στο συμβούλιο, ήταν να επαναλειτουργήσει και να γίνει μια επανεκκίνηση του ΠΣΑΚ. Γιατί θεωρούμε πως πρέπει να υπάρχει ένα συνδικαλιστικό όργανο των παικτών που να απαιτήσει τα αυτονόητα. Αυτός ήταν ο σκοπός. Εγώ έμεινα 3 χρόνια, είχαμε κάποια αιτήματα, τα περισσότερα αυτονόητα, στην Ελλάδα βέβαια έπρεπε να παλέψουμε για αυτά, υπήρξαν πολλές διαφωνίες, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, πολλά πράγματα δεν έχουν διορθωθεί, κάποια άλλα έχουν, συνεχίζεται το έργο, υπάρχει ο ΠΣΑΚ, είναι σημαντικό, έχει και κοινωνικό έργο, πολύ μεγάλο και νομίζω ότι από το 2006 και μετά που υφίσταται, ξέρει ο Έλληνας μπασκετμπολίστας πως μπορεί να απευθυνθεί εκεί, να βοηθηθεί και κάποια πράγματα τα έχουμε αλλάξει. Έχουν βελτιωθεί αρκετά πράγματα από τότε. Όπως για παράδειγμα φέτος μπορεί να γίνει μεταγραφή Έλληνα μέσα στη σεζόν, η πιο παλιά θυμάμαι πως δεν μπορούσε να έρθει Έλληνας από το εξωτερικό. Υπήρχαν πολλά διαδικαστικά θέματα τα οποία τα αλλάξαμε».

Που βρίσκει κίνητρο ένας αθλητής να ασχοληθεί με τον ΠΣΑΚ, όταν έχει υψηλά συμβόλαια και δεν έχει την οικονομική ανάγκη κάποιου αθλητή, με μικρότερο συμβόλαιο;

«Είναι θέμα φιλοσοφίας. Κάποιοι ασχολήθηκαν, κάποιοι άλλοι όχι. Και ακόμη υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται. Προς τιμήν τους, γιατί αφιερώνουν πάρα πολύ χρόνο. Είναι θέμα φιλοσοφίας. Δεν μπορεί πχ να πεθαίνει ο γείτονάς σου και να λες εσύ, εγώ είμαι καλά και δεν με νοιάζει. Πρέπει να τον βοηθήσεις. Μπορεί και εσύ να βρεθείς στη θέση τη δική του και όταν πχ τελειώσεις το μπάσκετ αύριο-μεθαύριο που είσαι σούπερ αθλητής και έχεις βγάλει εκατομμύρια και κάνεις κάτι άλλο μέσα στο μπάσκετ, γίνεις προπονητής για παράδειγμα σε μια ομάδα και δε λειτουργεί τίποτα, όλοι οι παίκτες είναι απλήρωτοι, θα το βρεις μπροστά σου. Όταν στείλεις το γιο σου σε μια ομάδα, και τραβήξεις αυτά που τραβάνε τώρα τα άλλα παιδιά, πάλι θα τα βρεις μπροστά σου».

Ένα μήνυμα προς τον κόσμο της ΑΕΚ;

«Είναι απαραίτητος ο κόσμος της ΑΕΚ, να είναι κοντά στην ομάδα. Αν θέλουμε να δούμε την ΑΕΚ εκεί που πρέπει, δεν μπορεί να γίνει μόνο από τους παίκτες και τους προπονητές, πρέπει να έρθει ο κόσμος να βοηθήσει. Θέλουμε βοήθεια και στα εντός έδρας παιχνίδια, πέρυσι είχαμε στα εκτός έδρας πολύ βοήθεια, φέτος θέλουμε και στα εντός. Χωρίς έκτροπα, το τονίζω αυτό, δεν μας παίρνει για τιμωρίες και παρόμοια πράγματα, αλλά είναι απαραίτητος ο κόσμος της ΑΕΚ να αγκαλιάσει την ομάδα».