Άλλοι παίκτες με Τράι, Άκη, Λύμπε…

Για πολλούς ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ η περυσινή χρονιά ήταν πρωτόγνωρα απαιτητική και δύσκολη. Ήταν (τρόπον τινά) βίαιη η ενσωμάτωσή τους στην α’ ομάδα και αποδείχθηκε ότι δεν ήταν έτοιμοι να ανταποκριθούν επαρκώς στις υπερβολικές απαιτήσεις. Διότι όταν είσαι 11^ος στο πρωτάθλημα των β’ ομάδων, σου φαίνεται βουνό ακόμα το μίνιμουμ του στόχου, δηλαδή η παραμονή της της α’ ομάδας.

Υπάρχουν παίκτες με ατόφιο ταλέντο και τεράστια προοπτική. Ο Δημήτρης Γροντής και ο Χρίστος Παπαδημητρίου είναι δύο που ξεχωρίζουν για τα στοιχεία αυτά. Βίωσαν καταστάσεις αρρωστημένες σε αποδυτήρια μίζερα και ενοχλητικά. Δεν είχαν σωστή καθοδήγηση, απουσίαζαν οι άνθρωποι που θα τους βοηθούσαν. Η ΑΕΚ είχε χάσει τις προσωπικότητες του παρελθόντος, ο δε Λίνεν ουδέποτε ασχολήθηκε μαζί τους για κάτι περισσότερο από το να… «σκοτώνει» την ψυχολογία τους.

Με τον Δέλλα, τον Ζήκο και τον Λυμπερόπουλο στο πλευρό τους αλλά και το χρόνο να δουλεύει υπέρ τους καθώς δεν θα σπρωχθούν βιαίως σε καταστάσεις μη αντιμετωπίσημες για τα κυβικά τους (ειδικά η πρώτη χρονιά στη Γ’ Εθνική θα είναι λουκούμι γι αυτά τα παιδιά ώστε να παίξουν χωρίς φόβο και να πατήσουν γερά στα πόδια τους) θα δουλέψουν διαφορετικά.

Βοήθεια και υπομονή…

Και πάνω όλα θα έχουν στο πλευρό τους ανθρώπους που αγαπούν την ΑΕΚ, σέβονται τη δουλειά τους και θα τους βοηθήσουν να βγάλουν γρήγορα (αλλά όχι βιαστικά και με πίεση) τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να προοδεύσουν και να αποτελέσουν σημαντικά μέλη του κορμού της πρώτης κατηγορίας, όταν με το καλό η Ένωση επιστρέψει σε αυτήν.

Εκτός από τους δύο προαναφερθέντες, μεγάλες προσδοκίες από τους στυλοβάτες της επόμενης ημέρες υπάρχουν για τον Θωμά Τσίτα, τον Αλέξανδρο Νικολιά, τον Κωνσταντίνο Βλάχο και τον τερματοφύλακα Νίκο Μυλωνόπουλο.

Μία κατηγορία μόνος του δε είναι ο 22χρονος Αινείας Καλογέρης τα προσόντα του οποίου (τεχνική κατάρτιση και έκρηξη χωρίς αλλά κυρίως με τη μπάλα στα πόδια) χαρακτηρίζονται ως «δυσεύρετα» από τους ποδοσφαιράνθρωπους της επόμενης μέρας για την Ένωση.