Να σε βρει το ξημερώμα καθαρή

Παρόλα τα προβλήματα που έπλητάν  την ομάδα μας μετα το 2008,το μεγάλο χτύπημα στην ΑΕΚτζήδικη ψυχή μου ήρθε το περασμένο καλοκαίρι. Μπαίνοντας ως μπροστάρης ο Θεώμας πίστεψα πως τουλάχιστον παρόλο που δεν θα είμαστε κάτι συγκλονιστικό ,όσον αφορά το ποδόσφαιρο τμήμα ,θα έχουμε δείξει και πάλι στην πράξη πως ειναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Όμως αυτό δεν συνέβη ποτέ. Ο σκοπός μου δεν ειναι να αναφέρω κάποιους λόγους και να περιαυτολογίσω γύρω απο αυτό το θέμα .

Η μεγάλη πίκρα που μου έδωσαν οι οποίοι διαχειριστές εκείνοι την εποχή ήταν η απομάκρυνση του Νίκου Γεωργεα. Αυτό ήταν που με συγκλόνισε. Ήταν ο αγαπημένος μου παίχτης. Ήταν το πρότυπο του ενωσίτη,του πρόσφυγα του μαχητή. 10 χρόνια πορεία,προσπάθεια,πόνο,κοροϊδία. Αυτα ειναι τα ιδανικά. Ένας άνθρωπος αφιερώνεται σε κάτι με  όλη του την ψυχή και μεις τον ανταμείβουμαι με κανα βιντεάκι τύπου ,ευχαριστούμε Νικόλα. Τίποτα . Μηδέν. Δεν ειναι αυτό ΑΕΚ.

Πολλοί είπαν,έλα τώρα τον Καλαματιανό Τσέλιγκα θα κρατήσουμε. Θα σπαταλήσουμε την μια απ τις 3εις πολύτιμες μεταγραφές για τον Γεωργεα?Εδώ όμως ειναι η διάφορα του ΑΕΚτζή απο τους άλλους συμφεροντολογους οπαδούς. Αν πραγματικά θέλαμε να είμαστε ένωσης δεν θα διώχναμε την οικογένεια. Απο εκείνη τη στιγμή κάτι μέσα μου χάθηκε. Έχω ζήσει όλες τις μεγάλες στιγμές της ΑΕΚ απο κοντά την τελευταία δεκαετία όμως ουτε η νίκη απέναντι στη Μίλαν, που το γήπεδο έτρεμε,ουτε τα 4 στον ολυμπιακό που του φωνάζαμε σαν πρωταθλητές <<Θρύλε γερά παστό στα χαρτιά>>,δεν μπορούν να μου αναπληρώσουν αυτό το κενό.

Γιατι ειναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚτζής,όμως θα πρέπει και να ξέρεις τι σημαίνει αυτό. Καληνύχτα ΑΕΚΑΡΑ ελπίζω το ξημέρωμα να σε βρει και πάλι καθαρή.

R.G