Μισογεμάτο το ποτήρι…

Και επίσημα λοιπόν μπήκαμε στην εποχή του Τιμούρ Κετσπάγια στην ΑΕΚ. Ο Γεωργιανός προπονητής, ο οποίος διετέλεσε και ποδοσφαιριστής στην Ένωση τη δεκαετία του 90’. Ο γνωστός «καραφλός» που γεννούσε τον φόβο στους αντιπάλους του.

Θέλει στρατιώτες…

Κάτι τέτοιο κάνει πλέον και από την θέση του προπονητή, αλλά εδώ παίρνει η μπάλα και τους ποδοσφαιριστές του. Ο Τιμούρ είναι λάτρης της πειθαρχίας και πολύ απαιτητικός από τους παίκτες του, κάτι που σίγουρα δημιουργεί θέματα όταν υπάρξουν εντός ρόστερ κρούσματα χαλαρότητας.

Φυσικά αυτό δεν τον λέω ως αρνητικό στοιχείο, κάθε άλλο, μιλάμε για μια επαγγελματική ομάδα στο ανώτατο επίπεδο, οπότε και οι απαιτήσεις πιάνουν ταβάνι για τους παίκτες. Αυτό ζητάει και ο νέος προπονητής της ΑΕΚ χωρίς να κάνει… εκπτώσεις σε κανέναν.

Τώρα το μεγάλο ερώτημα είναι πως από τον Μοντανιέ και γενικά το επίπεδο του Γάλλου, πήγαμε στον Τιμούρ. Θα το πάρω τελείως απλά και θα πω πως εννοείται ότι η ΑΕΚ θέλει στον πάγκο της το τοπ όνομα προκειμένου να τραβήξει την ομάδα προς την κορυφή. Εννοείται ότι στην Ελλάδα, στην παραπάνω λίστα ανήκουν ονόματα από συγκεκριμένες χώρες, των οποίων τα πρωταθλήματα χαζεύουμε τον χειμώνα και μας πιάνει θλίψη.

Εννοείται όμως πως αν και έγιναν λάθη στην όλη υπόθεση, η ΑΕΚ μπήκε στην διαδικασία να διεκδικήσει έναν τέτοιο προπονητή, αλλά δυστυχώς δεν προέκυψε γάμος. Αυτή είναι η αλήθεια. Θα μου πείτε βέβαια γιατί δεν πήγε στον επόμενο σε αυτό το επίπεδο;

Γιατί απλά, (εδώ κολλάει η λάθος διαχείριση και το επικοινωνιακό κομμάτι) η ΑΕΚ έκανε την προεργασία της ξεχώρισε έναν προπονητή και δεν συνέχισε να βρει εναλλακτική γιατί θεώρησε σίγουρη την συμφωνία. Εξού και η παρουσία Μοντανιέ, η ξενάγηση στα γραφεία, προπονητικό κτλ. Δυστυχώς όμως ο Γάλλος άφησε την ΑΕΚ στα κρύα του λουτρού και τους ανθρώπους της να τρέχουν μέσα στον πανικό.

Δεν είναι λύση ανάγκης

Έναν πανικό που δημιουργήθηκε από την πίεση του χρόνου προς την ομάδα, καθώς η Ευρώπη εμφανίστηκε και πάλι στην καθημερινότητα της ΑΕΚ και η συμμετοχή στους ομίλους είναι ο πρώτος στόχος της σεζόν.

Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν και χωρίς να υπάρχει η πολυτέλεια για εκ νέου συζητήσεις – διαπραγματεύσεις η επιλογή του Τιμούρ Κετσπάγια μπορεί να κριθεί και ως πετυχημένη, σίγουρα δεν την θεωρώ λύση ανάγκης και ας μεταφράζεται ως τέτοια από τις κινήσεις της ΠΑΕ και εξηγούμαι…

Βιογραφικό που θα πλήρωνες πολλά…

Ο Τιμούρ μπορεί αν μην σου γεμίζει το μάτι, μπορεί να μην προπονούσε την Λανς ή την Ουέλβα, αλλά σίγουρα το βιογραφικό του είναι καλύτερο από του Μοντανιε από άποψη επιτυχιών! Μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει σηκώσει πρωταθλήματα και Κύπελλα και έχει καταφέρει το αδύνατο-απίθανο πριν καμιά δεκαετία στα μάτια του μπλανζέ Έλληνα οπαδού, να βάλει Κυπριακή ομάδα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και μάλιστα, εις βάρος του Ολυμπιακού…

Όσο λοιπόν επίτευγμα θεωρείται η παρουσία της Σοσιεδάδ του Μοντανιέ στο Τσάμπιονς Λιγκ, άλλα τόσο (και προσωπικά μεγαλύτερο) θεωρείται η είσοδος της Ανόρθωσης σε ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, που στάθηκε μάλιστα και αξιοπρεπεστατα!.

Επιπλέον, ο Μοντανιέ δεν σήκωσε τίτλο στην καριέρα του, την στιγμή που ο Κετσπάγια δικαιωματικά θεωρείται προπονητής πρωταθλητισμού, έστω και στην χώρα που δούλευε. Αντιθέτως, η αύρα του Γάλλου τεχνικού κάλυπτε την παραπάνω «τρύπα» στο βιογραφικό του.

Καταλήγοντας, ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν είναι ο σταρ από την Γαλλία, την Αγγλία, την Ισπανία , την Γερμανία ή την Πορτογαλία. Δεν είναι όμως και ένας προπονητής που μπορείς να πεις «κοίτα να δεις, μου έφεραν τον τυχάρπαστο». Κάθε άλλο, πρόκειται για μια φυσιογνωμία στο ποδόσφαιρο μας, που έχει πετύχει πράγματα μόνος του, με πολύ χαμηλά μπάτζετ και που σίγουρα αξίζει την αναγνώριση μας προς το πρόσωπο του.

Μετά τον Δέλλα, θα ήθελα να συνεχιστεί το πλάνο με έναν προπονητή δικό μας παιδί, που όμως δεν θα αποτελούσε έναν ακόμα νέο τεχνικό, αλλά έναν έτοιμο και αναγνωρισμένο προπονητή με τους τίτλους του, τις ευρωπαϊκές του συμμετοχές, το «ζύμωμα» με την καθημερινότητα μιας Εθνικής ομάδας.

Προσωπική μου άποψη, ο Τιμούρ ήταν η αμέσως επόμενη λύση μετά το τέλος του Τράι, προκειμένου να συνεχιστεί το πλάνο «έχω έναν προπονητή με αξία που θα μείνει για πολλά χρόνια στην ομάδα, την οποία υπηρέτησε ως παίκτης και αγάπησε την διαφορετικότητα της. Όπως και να έχει, πιστεύω ότι ο νέος τεχνικός της ΑΕΚ θα κερδίσει τον κόσμο με την αγωνιστική του ταυτότητα. Την στήριξη μου θα την έχει, ελπίζω και του κόσμου μας.

ΥΓ: Άλλωστε ένα παλιό και έξυπνο σύνθημα για τον Τιμούρ ήταν σχετικά με τις «μαγικές» του ικανότητες…Μπορεί πλέον να τις διατηρεί και ως προπονητής. Στον προκριματικό με τον Ολυμπιακό, το απέδειξε!