Αλμέιδα: «Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι λίγο ανοργάνωτο»

Ο Αργεντινός προπονητής της ΑΕΚ, Ματίας Αλμέιδα, μίλησε στην sport με αφορμή τον πολυαναμενόμενο ημιτελικό του Champions League μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ίντερ, φέρνοντας μαζί του όχι μόνο τεχνική ανάλυση αλλά και μια δόση ειλικρίνειας για την εμπειρία του στην Ελλάδα.

Ο άλλοτε μέσος της Ίντερ, με σημαντική πορεία στα ιταλικά γήπεδα, δεν δίστασε να αναφερθεί στα πλεονεκτήματα και τις προκλήσεις των δύο ποδοσφαιρικών κολοσσών. Ειδική μνεία έκανε στον νεαρό αστέρα της Μπαρτσελόνα, Λαμίν Γιαμάλ, τον οποίο χαρακτήρισε “θαυματουργό”, δείχνοντας τον ενθουσιασμό του για το νέο αίμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Ωστόσο, δεν περιορίστηκε στα τεκταινόμενα της Ευρώπης. Ο Αλμέιδα, όταν ρωτήθηκε για την καθημερινότητά του στην Ελλάδα και το εγχώριο ποδόσφαιρο, επεσήμανε με σαφήνεια την έλλειψη οργανωτικής δομής, αφήνοντας αιχμές για τον τρόπο λειτουργίας του ελληνικού ποδοσφαιρικού οικοδομήματος.

Αναλυτικά όσα είπε:

Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα;

«Η ζωή είναι καλή εδώ, πραγματικά. Καλός καιρός, υπέροχα νησιά. Καλό φαγητό. Κρίμα για το ποδόσφαιρο, είναι λίγο ανοργάνωτο».

Ποιες αναμνήσεις έχεις από τη θητεία σου στην Ίντερ;

«Έπαιξα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 στην Κορέα και την Ιαπωνία με την Αργεντινή. Και εκείνο το καλοκαίρι η Πάρμα με πούλησε στην Ίντερ. Ήταν ένας σπουδαίος σύλλογος. Οι ιταλικοί σύλλογοι εκείνη την εποχή, ως ξένοι και ως πρωτάθλημα, ήταν πολύ δυνατοί. Κάθε ομάδα είχε 7-8 τοπ παίκτες, όπως τώρα στην Premier League. Ήμουν εκεί για δύο χρόνια. Δεν καταφέραμε να κερδίσουμε τίτλους, αλλά φτάσαμε στα ημιτελικά του Champions League. Είναι ένας σπουδαίος σύλλογος, έχω καλές αναμνήσεις από αυτόν. Εκείνη την εποχή υπήρχε ιδιοκτήτης ήταν ο Μοράτι. Ένας κύριος. Είναι μια όμορφη ανάμνηση».

Έχει αλλάξει πολύ το ιταλικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 20 χρόνια;

«Ναι, πολύ. Εκείνη την εποχή, από το 1990 έως το 2005, νομίζω ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο ήταν το ισχυρότερο. Υπήρχαν πολύ καλοί Ιταλοί και οι ξένοι που ερχόντουσαν ήταν τοπ παίκτες, παίκτες των εθνικών ομάδων. Στη συνέχεια άρχισε να αναπτύσσεται πολύ το αγγλικό ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι στην Ισπανία, η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ κράτησαν τη θέση τους. Εκείνη την εποχή το scudetto ήταν πολύ ισχυρό, πολύ ολοκληρωμένο».

Για την ομάδα που είχε η Ίντερ όταν έπαιζε ο ίδιος, ο Αλμέιδα είπε:

«Ήταν μια τεράστια ομάδα. Ακριβώς όπως η Πάρμα, η Λάτσιο όταν ήμουν εκεί. Σήμερα υπάρχουν ακόμα μερικοί πολύ καλοί παίκτες, αλλά εκείνη την εποχή ήταν διασκορπισμένοι. Λάτσιο, Ρόμα, Φιορεντίνα, Πάρμα, Μιλάνο, Ίντερ, Γιουβέντους και Μπολόνια. Ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Τώρα (οι παίκτες) είναι ανάμεσα μόνο στις μεγάλες ομάδες. Η Λάτσιο δεν κέρδισε άλλους τίτλους, η Ρόμα έναν, η Πάρμα, ξέρουμε πώς πήγε…».

Πώς θα ορίζατε την Ίντερ ως οντότητα, ως κοινωνική μάζα, ως αύρα…;

«Στην Ιταλία, το Ίντερ-Γιούβε είναι το κλάσικο. Το να παίζεις για οποιαδήποτε από αυτές τις δύο ήταν σκληρό. Πήγαινες σε όλη τη χώρα για να παίξεις και είχες οπαδούς παντού. Ο ηγέτης της Ίντερ ήταν ο Μοράτι, όπως είπα. Σου έδινε ηρεμία. Αυτός και οι διευθυντές του. Σε ππροσοχή, η σοβαρότητα, η διαύγεια. Τα Χριστούγεννα είχαν τρομερές γιορτές. Έχω σπουδαίες αναμνήσεις από το πώς το έζησα, αλλά και από το πώς τον αντιμετώπισα».

Τι πιστεύετε για την Ίντερ σήμερα; Έχετε παίξει μαζί με τον Ιντζάγκι στη Λάτσιο.

«Πολλοί προπονητές βγήκαν από εκείνη τη Λάτσιο. Ο Ιντζάγκι, ο Μιχαΐλοβιτςμ ο Σιμεόνε, εγώ, ο Μαντσίνι. Δεν πίστευα ότι ο Σιμόνε θα γινόταν προπονητής. Ούτε αυτός πίστευε το ίδιο για μένα. Άρχισα να τον παρακολουθώ στη Λάτσιο και είχε καθορίσει το στυλ του. Στην Ίντερ του πήρε λίγο χρόνο, αλλά έχει και πάλι το στυλ του. Δεν είναι το τυπικό ιταλικό στυλ, το έχει εκσυγχρονίσει. Έχει γίνει ένας προπονητής με ταυτότητα, ξέρει για τι παίζουν οι ομάδες του».