Ντροπή στα εύκολα
Το να έχεις βιώσει υποβιβασμό, καθώς και δύο σεζόν σε Γ’ και Β’ Εθνική είναι από μόνο του πολύ δύσκολο και αν αναλογιστεί κανείς και τα 1000 κύματα που είχε περάσει η ΑΕΚ πριν από αυτά, τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα.
Παρόλα αυτά όλοι ήμασταν εκεί. Δίπλα στην ομάδα, δίπλα στους παίκτες, δίπλα στον προπονητή. Ανεχτήκαμε να ακούμε το «Εκεί, εκεί στην Β’ Εθνική». Αντέξαμε να μας υποτιμούν και να μας χλευάζουν, αλλά δεν το βάλαμε κάτω. Βλέπαμε ότι κάτι καλό ξεκινάει, μια σωστή προσπάθεια διαφορετική από τις άλλες.
Φτάσαμε στην Σούπερ Λίγκα να έχουμε χάσει την πρώτη θέση από τον Γενάρη, αλλά το κατάπιαμε και αυτό, είπαμε «οκ», ήταν η πρώτη σεζόν μετά την άνοδο, θα τερματίσουμε δεύτεροι θα βγούμε και Ευρώπη. Και πάνω που χωνεύεις και αυτό έρχεται η κατρακύλα της ομάδας.
Είναι απόλυτα σεβαστό ότι σε μια χρονιά θα υπάρξουν και άσχημες στιγμές, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το κακό έχει παραγίνει. Το 3-0 από τον Λεβαδειακό ακουμπάει τα όρια του αστείου. Με τέτοιο σκορ δεν είχαμε χάσει από την συγκεκριμένη ομάδα ακόμα και τη σεζόν που υποβιβαστήκαμε.
Ναι «οκ» δεν μπαίνει γκολ, αλλά το θέμα είναι γιατί δεν μπαίνει; Πως είναι δυνατόν η ΑΕΚ στις τελευταίες 4 αγωνιστικές να έχει μαζέψει 4 βαθμούς, να έχει βάλει μόλις δύο γκολ και να έχει δεχθεί τέσσερα; Και όλα αυτά μερικές ημέρες πριν ξεκινήσουν τα πλέι οφ.
Το θέμα δεν είναι με πόσους βαθμούς θα μπει η κάθε ομάδα στο μίνι πρωτάθλημα. Η βαθμολογική διαφορά όπως και να έχει είναι μικρή και μπορεί να καλυφθεί. Το θέμα είναι τι θα καταφέρει να κάνει στα πλέι οφ, καθώς αν παίξει όπως στα τελευταία ματς τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα.
Και μέσα σε όλο αυτό αύριο είναι και ο αγώνας του Κυπέλλου κόντρα στον Ατρόμητο. Σε μια ομάδα που κατάφερε από τις θέσεις του υποβιβασμού να τερματίσει 7η και να είναι το τελευταίο διάστημα αρκετά φορμαρισμένη. Και στα δύο ματς δεν υπάρχει κανένα περιθώριο. Πλέον δεν μιλάμε μόνο για νίκη, μιλάμε για νίκη με πολλά γκολ και επιτέλους ωραίο ποδόσφαιρο.
Το λέγαμε και το λέμε συνέχεια «ΑΕΚ στα εύκολα, ΑΕΚάρα στα δύσκολα», αλλά πλέον δεν υπάρχουν δύσκολα και είναι κατάντια να ντροπιάζεσαι στα εύκολα.
ΥΓ1: Απίστευτος ο κόσμος της ΑΕΚ, ο λαός που του απαγόρευσαν την είσοδο στο γήπεδο και αυτός κρέμασε τα πανό πάνω στο βουνό και τραγουδούσε ώστε να βρεθεί στο πλευρό της ομάδας. Τι να πεις για αυτόν τον κόσμο;
ΥΓ2: Η αλήθεια είναι ότι δεν θα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω, εκεί που οι ποδοσφαιριστές γύριζαν με ταξί στα σπίτια τους γιατί τους περίμεναν οι οπαδοί στο ξενοδοχείο, αλλά η επίσκεψη που έγινε μετά το ματς κόντρα στον Λεβαδειακό ήταν αναγκαία.
ΥΓ3: Ναι ο Τζεμπούρ δεν έπρεπε να απαντήσει στους οπαδούς της ΑΕΚ και να ρίξει λάδι στη φωτιά, ειδικά μετά το 3-0, αλλά το ότι η ομάδα χρειαζόταν ενίσχυση και δεν την είχε ήταν γνωστό και πλέον είναι και απόλυτα φανερό.
