Περί εγκλημάτων και εσωστρέφειας

Μεγάλες οι ευθύνες όλων, αλλά κυρίως του τραγικού καλοκαιρινού σχεδιασμού

Τι να πρωτοθυμηθείς από τη μέχρι στιγμής πορεία της ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη… Η παραλίγο αυτοκτονία με την Ίντερ Ντ’ Εσκάλδες; Η αυτοκτονία με τη Νόα; Οι χαμένοι βαθμοί στην Ελλάδα με ομάδες που ΠΡΕΠΕΙ να κερδίζεις (και το πρέπει υπάρχει γιατί μιλάμε για την ΑΕΚ.); Ή το -ας ελπίσουμε- αποκορύφωμα ναύαγιο στο Καραϊσκάκη;

Μόνο θετικό δεν μπορεί να είναι το πρόσημο της φετινής ΑΕΚ που παρά τις επενδύσεις, δείχνει να μην μπορεί να βρει τα πατήματά της, έχοντας παράλληλα την -δικαιολογημένη- γκρίνια των οπαδών της.

Οι ευθύνες τους βαραίνουν ΟΛΟΥΣ

Κανείς δεν μπορεί να μείνει εκτός κριτικής. Από στελέχη, μέχρι προπονητή και παίκτες. Το πρόβλημα ωστόσο θα φανεί αν εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο και κοιτάξουμε στην αρχή της χρονιάς. Εκεί, όπου η μοναδική πώληση ήταν αυτή του Πόνσε και η ΑΕΚ αποφάσισε να φέρει δύο παίκτες για να καλύψει το κενό του.

Ακόμα και τον αποκλεισμό από την Ευρώπη να μην είχε βιώσει, το ρόστερ είναι και πάλι υπεράριθμο και όχι με την καλή έννοια. Ειδικά μεσοεπιθετικά. Εκεί όπου το να λέμε ότι η ΑΕΚ έχει τρεις ενδεκάδες δεν είναι υπερβολή. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για μιάμιση διοργάνωση (αυτή του κυπέλλου έχει λίγα παιχνίδια). Υπάρχουν παίκτες που έχουν ελάχιστο -έως μηδαμινό- χρόνο συμμετοχής, που σε πολλές ομάδες της Σούπερ Λιγκ θα ήταν βασικότατοι. Πώς γίνεται να χωρέσουν τόσοι παίκτες με ένα ματς την εβδομάδα;

Ευχή και κατάρα το φετινό ρόστερ

Αν έλεγες στον ΑΕΚτζή πριν 4 χρόνια ότι στο ίδιο ρόστερ θα είχε Λαμέλα, Μαρσιάλ, Περέιρα, Γκαρσία (και πόσους ακόμα) και θα έμεναν εκτός αποστολής (όχι λόγω καρτών ή τραυματισμού) παίκτες όπως ο Τσούμπερ, ο Άμραμπατ, ο Ελίασον κλπ. θα σε έλεγε τρελό. Ή θα σου έλεγε ότι είδες κάποιου είδους όνειρο. Κι όμως η φετινή ΑΕΚ πληρώνει αυτό ακριβώς. Το ότι ήρθαν παίκτες για βασικότατοι, αλλά δεν έφυγαν παίκτες που βάσει λογικής δεν θα έπαιρναν χρόνο συμμετοχής.

Το μπέρδεμα και ο Αλμέιδα

Και πάμε και στον Ματίας Αλμέιδα. Τον προπονητή που επανέφερε το χαμόγελο στα χείλη του Ενωσίτη. Μόνο εύκολη δεν είναι η διαχείριση με βάση όλα τα παραπάνω. Είναι λογικό όταν έχεις τρεις (ή και τέσσερις) παίκτες σε κάθε θέση, κάποιοι να μένουν εκτός. Πάντα όσοι δεν παίζουν είναι καλύτεροι από αυτούς που έχασαν το παιχνίδι. Μερικοί παίκτες δεν μπορούν να αποκτήσουν ρυθμό όταν συνεχώς αλλάζει ο διπλανός τους, ενώ κάποιοι δείχνουν ότι έχουν πιάσει ταβάνι. Η μη προσθήκη ενός αριστερού μπακ ήταν ένα ακόμη λάθος του καλοκαιρινού προγραμματισμού.

Ωστόσο, ούτε ο Πελάδο μπορεί να μείνει εκτός της κριτικής. Ναι μεν έχει ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά η διαχείριση και το σκεπτικό σε αρκετά παιχνίδια ήταν λάθος. Δεν μιλάμε μόνο για το παιχνίδι στο Καραϊσκάκη, αλλά για τη γενική εικόνα. Πολλές φορές είναι παραπάνω συναισθηματικός από όσο χρειάζεται λόγω του σεβασμού που τρέφει σε κάθε έναν από τους ποδοσφαιριστές του. Κατά τη γνώμη μου, ας αφήσει να επικρατήσει η λογική και να πεισμώσει τους παίκτες να αντιστρέψουν το κλίμα. Το έχει ξανακάνει. Και θα το ξανακάνει.

Μακριά από την εσωστρέφεια

Μετά το νταμπλ του 2022-23 είδα όλο τον κόσμο ενωμένο ακόμα και σε ήττες. Και σε ντροπιαστικές ήττες. Έτσι η ΑΕΚ αναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Μόνο έτσι θα ξανά ανάψει η φλόγα. Οι όποιες αποφάσεις θα παρθούν από τους διοικούντες που σίγουρα δείχνουν ότι και διάθεση έχουν, και αγάπη. Να μείνουμε κοντά στην ομάδα και να μην γυρίσουμε την πλάτη σε περίοδο πολέμου. Και ποδοσφαιρικού πολέμου και εξωαγωνιστικού πολέμου. Μόνο με την Ένωση θα αντιστραφεί το κλίμα. Η κριτική είναι σωστή να υπάρχει, χωρίς όμως να ισοπεδώνουμε τα πάντα. Όλοι τον ίδιο σύλλογο πονάμε. Το σημαντικό είναι να αποφευχθούν εγκλήματα του παρελθόντος που κόστισαν στην ομάδα πολλά περισσότερα από ένα πρωτάθλημα.