Πότε εφευρέθηκε η ζώνη ασφαλείας; – Η ιστορία της

Ο μέγιστος ρόλος που παίζει στην παθητική ασφάλεια των οχημάτων – οδηγός και επιβάτες συγκρατούνται στα καθίσματά τους σε περίπτωση σύγκρουσης.

Ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον έκθεμα, από τα «33 Extras» που βρίσκονται στο Μουσείο Mercedes-Benz, παρουσιάζουμε σήμερα.

Τα εκθέματα αυτά εντάσσονται σε μια συλλογή που αποτελείται από 160 οχήματα και συνολικά 1.500 εκθέματα. Το σημερινό ζήτημα αφορά τη ζώνη ασφαλείας.

Ένα κλικ για ασφάλεια: Απλώς τραβάμε τη πάνω από τους γοφούς και το πάνω μέρος του σώματος και τη στερεώνουμε στην αγκράφα. Το να βάζουμε ζώνη ασφαλείας πριν ξεκινήσουμε είναι πρωταρχικό ζήτημα για όλους τους επιβάτες. Η λειτουργία της είναι τόσο απλή όσο και αποτελεσματική: σε περίπτωση σύγκρουσης, οι ζώνες ασφαλείας τριών σημείων ασφαλίζουν τη λεκάνη στο κάθισμα και συγκρατούν το άνω σώμα. Κατά συνέπεια, διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στα ολοκληρωμένα συστήματα παθητικής ασφάλειας των οχημάτων. Τα ατυχήματα απέφεραν πολλούς σοβαρούς τραυματισμούς πριν από την εισαγωγή της ζώνης ασφαλείας, επειδή η αδράνεια κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης ωθεί ξαφνικά τους επιβάτες προς τα εμπρός ή προς τα πλάγια, προκαλώντας τραυματισμό, έξω αλλά και μέσα στο σώμα ή και το χειρότερο να εκτοξευτούν οι επιβάτες έξω από το όχημα. Οι ζώνες ασφαλείας βελτίωσαν σημαντικά την κατάσταση αυτή.

Ντεμπούτο σε supersports αυτοκίνητο τη δεκαετία του 1950: Η ζώνη ασφαλείας παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Mercedes-Benz 300 SL Roadster (W 198). Τον Μάρτιο του 1957, η εταιρεία παρουσίασε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τη ζώνη ασφαλείας, η οποία θα ήταν προαιρετικά διαθέσιμη την ίδια χρονιά. Το 1957, το σύστημα συγκράτησης περιγράφηκε ως «ζώνη με αγκράφα, σχεδίαση για αεροσκάφη». Ηταν μια ζώνη δύο σημείων, την οποία γνωρίζουμε και από τα επιβατικά αεροσκάφη. Στο πλαίσιο των εκθεμάτων «33 Extras», υπάρχει ένα τέτοιο δείγμα από τον κατασκευαστή Autoflug της Βόρειας Γερμανίας.

Πρωτοπόροι από τη Γαλλία: Οι πρώτοι εφευρέτες αυτοκινήτων σκέφτηκαν ήδη ιδέες για τη ζώνη ασφαλείας. Ο Γάλλος Gustave-Désiré Leveau καταχώρισε «τις προστατευτικές τιράντες για αυτοκίνητα» ως δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 11 Μαΐου 1903, το οποίο χορηγήθηκε στις 8 Οκτωβρίου τον ίδιο χρόνο. Το σχέδιο ευρεσιτεχνίας απεικονίζει σύνθετες ζώνες ασφαλείας τεσσάρων σημείων, τις οποίες φορούν ο οδηγός, καθώς και οι επιβάτες στο εμπρός και πίσω μέρος. Η απεικόνιση ενός ταχέως κινούμενου οχήματος στον αριθμό διπλώματος ευρεσιτεχνίας FR331926, αντικατοπτρίζει τον ενθουσιασμό για αυτόν τον νέο τρόπο μεταφοράς που επικρατούσε τότε στη Γαλλία.

Εμπειρία από αεροσκάφη: Οι ζώνες ασφαλείας αναπτύχθηκαν το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, κυρίως για εμπορικά και στρατιωτικά αεροσκάφη. Ο Σουηδός μηχανικός Nils Ivar Bohlin καταχώρισε τη ζώνη ασφαλείας τριών σημείων για οχήματα ως δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1958. Είχε επίσης προηγουμένως εργαστεί στη βιομηχανία αεροσκαφών. Το Γερμανικό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας ανέφερε τα οφέλη του συστήματος στη μετάφραση της αίτησης για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Bohlin, εξηγώντας ότι «συγκρατεί τόσο το άνω όσο και το κάτω μέρος του σώματος με τόσο φυσιολογικά ευεργετικό τρόπο και είναι εύκολο να εμπλακεί και να αποδεσμευτεί».

Ευρεία γκάμα: Το 1958, η Mercedes-Benz εισήγαγε επίσης τη ζώνη ασφαλείας δύο σημείων ως προαιρετικό εξοπλισμό για ολόκληρη τη γκάμα επιβατικών αυτοκινήτων με ξεχωριστά καθίσματα μπροστά (120 DM, Mercedes-Benz 220 S, 150 DM). Μέχρι το τέλος του έτους, οι ζώνες στα πίσω καθίσματα ήταν επίσης προαιρετικές. Μάλιστα, το επίσημο αυτοκίνητο του Konrad Adenauer, του πρώτου Καγκελάριου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ήταν εξοπλισμένο με μια ζώνη ασφαλείας στο πίσω μέρος. Το τελευταίο του, από συνολικά έξι Mercedes-Benz 300, γνωστό ως «Adenauer Mercedes», εκτίθεται στο Μουσείο Mercedes-Benz στον εκθεσιακό χώρο της Συλλογής 4: Gallery of Celebrities.

Αγώνες: Από τη δεκαετία του 1950 και μετά ολοένα και περισσότερα αγωνιστικά αυτοκίνητα εξοπλίζονταν με ζώνη ασφαλείας. Σήμερα, τα αγωνιστικά οχήματα διαθέτουν κυρίως ζώνες ασφαλείας τεσσάρων ή έξι σημείων. Αυτά συμπληρώνονται από συστήματα, όπως το HANS. Αυτό το στήριγμα κεφαλής και λαιμού μειώνει την επικίνδυνη επιτάχυνση του κεφαλιού κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης.

Τρία σημεία και ένας αυτόματος μηχανισμός: Στη δεκαετία του 1960, η ζώνη ασφαλείας τριών σημείων έγινε τελικά στάνταρ χαρακτηριστικό των επιβατικών αυτοκινήτων. Εξοπλισμένο με έναν μηχανισμό περιστροφής, το σύστημα συγκράτησης γίνεται αυτόματο. Η Mercedes-Benz εισήγαγε τη συγκεκριμένη έκδοση ως βασικό εξοπλισμό στα μπροστινά καθίσματα το 1973, και το 1979 ήταν επίσης διαθέσιμη ως βασικός εξοπλισμός στα πίσω καθίσματα. Δεν είναι μόνο ο τρόπος με τον οποίο τυλίγεται η ζώνη ασφαλείας γύρω από το σώμα, αλλά και πώς συνδέεται: Η Mercedes-Benz στο μοντέλο R 107 SL (που κυκλοφόρησε το 1971), είχε ζώνη ασφαλείας αγκυρωμένη στο κάτω μέρος του καθίσματος.

Οι ζώνες ασφαλείας καθίστανται υποχρεωτικές: Η έρευνα για ατυχήματα καταδεικνύει σαφώς το αποτέλεσμα των ζωνών ασφαλείας. Για το λόγο αυτό, πολλές χώρες τις καθιστούσαν υποχρεωτικές για τα οχήματα. Στις ΗΠΑ, οι ζώνες ασφαλείας έγιναν υποχρεωτικές από το 1966 και στη Δυτική Γερμανία από το 1974. Ωστόσο, σχεδόν πουθενά δεν τη χρησιμοποιούσαν όλοι οι οδηγοί και οι επιβάτες. Γι αυτόν τον λόγο, η χρήση ζωνών ασφαλείας έγινε υποχρεωτική, κάτι που αρχικά αντιμετώπισε μεγάλη αντίσταση. Μάλιστα, ορισμένες χώρες (Δυτική Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία), θέσπισαν πρόστιμα για να επιβάλουν τη χρήση της ζώνης ασφαλείας. Πλέον, πρόστιμα ισχύουν σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2006.

Έρευνα προς όφελος της ασφάλειας: Η Mercedes-Benz ερευνά εντατικά την παθητική ασφάλεια και τα συστήματα συγκράτησης από τη δεκαετία του 1950, σε συνδυασμό και με την εξέλιξη των αερόσακων.

Η έννοια του συστήματος: Τροφοδότης ζώνης ασφαλείας, εντατήρας ζώνης ασφαλείας, αερόσακος και αερόσακος ζώνης, είναι λύσεις που συμπληρώνουν το σύστημα ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτό, οι ζώνες ασφαλείας θεωρούνται το κύριο σύστημα συγκράτησης. Τα τιμόνια εξοπλισμένα με αερόσακους, έγιναν πολύ γνωστά ως «SRS». Αργότερα αναπτύχθηκε και ζώνη ασφαλείας με ενσωματωμένο αερόσακο, όπως στην S-Class το 2013.