
Ψάχνουμε να βρούμε κάποιο καλύτερο φινάλε στην ιστορία του Ελληνικού Πρωταθλήματος από το φετινό και είναι πραγματικά δύσκολο να ανακαλύψεις κάποιο. Πρέπει κάποιος να πάει αρκετά πίσω και ίσως να μην βρει αντάξιο του φετινού.
Είμαστε δύο αγωνιστικές πριν τη λήξη της σεζόν, με δύο ομάδες να ισοβαθμούν στη πρώτη θέση, περιμένοντας καρτερικά η μία από την άλλη μια γκέλα που θα της χαρίσει την κορυφή. Μέχρι και την προηγούμενη αγωνιστική, γκέλαραν μαζί.
Αυτό που ζούμε φέτος είναι μοναδικό, απολαυστικό και άκρως αγχωτικό για τον φίλαθλο κόσμο και των δύο ομάδων, όμως έχουμε καταφέρει από πολύ νωρίς το επίκεντρο και σε αυτή τη σεζόν να είναι στο εξωαγωνιστικό κομμάτι.
Από τα στρατόπεδα των ομάδων, ακόμη και ομάδων που διεκδικούσαν μέχρι ενός σημείου τον τίτλο, ακόμη και ομάδων που απλά εμπλέκονται με τον τρόπο τους στο παρασκήνιο του πρωταθλήματος, γεννήθηκε μια γκρίνια και ένας επικοινωνιακός πόλεμος με πολλές αιτίες.
Κάθε βδομάδα, κάθε αγωνιστική, με το που ορίζονταν διαιτητές στα ματς, κάποιος κάπου κάτι θα είχε να πει για οποιονδήποτε ορισμό, είτε ξένου είτε Έλληνα διαιτητή. Μία μόνιμη προπαγάνδα και ένας παπαγαλισμός πριν παιχτεί οποιοδήποτε παιχνίδι. Και μόλις παίζονταν, εμφανίζονταν η γκρίνια για τα σφυρίγματα που πήρε η που δεν πήρε κάποια ομάδα.
Ένας συνεχόμενος πόλεμος ανακοινώσεων μέχρι και μεταξύ των Αρχών του Πρωταθλήματος, με τον Πρόεδρο της Λίγκας να έχει ανοιχτό μέτωπο με τον Πρόεδρο της Ε.Π.Ο και την ΚΕΔ.
Ακόμη και προπονητές ομάδων, έφτασαν στο σημείο να δυναμιτίζουν το κλίμα που επικρατούσε γενικότερα τη φετινή σεζόν, με δηλώσεις που συζητήθηκαν μέσα στη χρονιά αλλά κανείς δεν έκανε ουσιαστικά πράγματα.
Απόδειξη πόσο χάλια κατέληξαν να γίνονται τα πράγματα φέτος μπορεί να πει κανείς πως ήταν η τελεσίγραφη επιστολή της UEFA για παύση διάθεσης Ελίτ και Α’ Κατηγορίας διαιτητών, μετά τα έκτροπα που συνέβησαν στο Γ. Καραϊσκάκης.
Σαν Ελληνικός ποδοσφαιρικός πολιτισμός και φέτος, δεν επιλέξαμε να σταθούμε στο εκπληκτικό και άλλων προδιαγραφών ποδόσφαιρο που παίζει η ΑΕΚ του Αλμέιδα, δεν επιλέξαμε να σταθούμε στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και σε αυτό που έχει καταφέρει να πετύχει στη δεύτερη σεζόν του με τον Παναθηναϊκό, δεν επιλέξαμε να σταθούμε στον άθλο του Λουτσέσκου που μέχρι ένα σημείο έφτασε να διεκδικεί τις δύο πρώτες θέσεις με ένα δικό του εγχείρημα και δεν επιλέξαμε να σταθούμε στην αγωνιστική κατρακύλα του Ολυμπιακού.
Αντίθετα επιλέξαμε να σταθούμε στις ανακοινώσεις των ομάδων, σε ποια ΠΑΕ επικοινωνεί καλύτερα και κερδίζει τις εντυπώσεις σε αυτόν τον πόλεμο, ποιος τα λέει καλά και ποιος όχι, μέσα σε ένα κλίμα που μυρίζει μπαρούτι από οποιαδήποτε σημείο και να το δει κανείς. Επιλέξαμε να σταθούμε στο παρασκήνιο και να αναλωθούμε σε συμμαχίες, ποιος θα δώσει παιχνίδια σε ποιον και ου τω καθ’ εξής. Τα επιλέξαμε βέβαια γιατί υπάρχουν, αλλά στο χέρι μας είναι να τα εξαφανίσουμε όταν μπορούμε να δούμε αυτό το φινάλε.
Σε μία βδομάδα τελειώνει η σεζόν, σήμερα κανονικά ήταν η προτελευταία αγωνιστική, που τελικά αναβλήθηκε και μεταφέρθηκε αύριο, για μια μέρα, επειδή χθες ο Παναθηναϊκός εμφάνισε 30 κρούσματα και αιτήθηκε αναβολή. Ακόμη και αυτό έδωσε δικαίως πατήματα για γκρίνια, όταν αυτή η ομάδα έχει δείξει την κούραση της και γνωρίζοντας όλοι τα προβλήματα τραυματιμού που έχουν εμφανιστεί, και όταν η ΑΕΚ μια βδομάδα πριν κατέβηκε να δώσει παιχνίδι τίτλου με προβλήματα υγείας.
Ένα ακόμη γεγονός δηλαδή μια βδομάδα πριν το φινάλε, που θα χαλάσει αυτό το μαγικό ποδοσφαιρικό κλείσιμο της φετινής σεζόν.
Το καρδιοχτύπι που ένιωσαν οι φίλαθλοι των δύο ομάδων την Τετάρτη το βράδυ, περιμένοντας το τελικό σφύριγμα κάθε αναμέτρησης είναι αυτό που πρέπει να μείνει στον καθένα και είναι αυτό που πρέπει να πρωταγωνιστεί για τις επόμενες εφτά μέρες.
Όμως ρε φίλε, διαβάζοντας πάλι τα παραπάνω, αυτό το καρδιοχτύπι και το φινάλε αλά Premier League, δεν το αξίζουμε τελικά.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
Advertisement