Δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο…

Στα χρόνια της απόλυτης παρακμής, ο φίλος της ΑΕΚ έμαθε εκτός από το να έχει ιώβεια υπομονή, να αποδέχεται εν τέλει όλα όσα τον ενοχλούσαν και καταστρατηγούσαν τη λογική του, σαφώς και αυτή την κοινή ποδοσφαιρική. Αποδέχτηκε να πιει ακόμα και το πικρό ποτήρι της Γ’ Εθνικής μέχρι τον πάτο, όμως εκεί έβαλε τοποθέτησε το τελευταίο STOP και αποφάσισε ότι «τα δεν πειράζει τελείωσαν». Πίστεψε στην αναγέννηση, τη στήριξε και εξακολουθεί να το κάνει με όλες τις δυνάμεις του. Αλλά πλέον μιλάει, φωνάζει, αντιστέκεται…

Αυτό είναι και το υγιές. Πρέπει να απαιτείς όταν έχεις δώσει τα πάντα. Όχι τα υπερβολικά, τουλάχιστον όμως τα μίνιμουμ. Και σε τούτη την περίπτωση, της απόφασης για τη μη απόκτηση επιθετικού, είχε τη βεβαιότητα ότι θα συνέβαινε το αυτονόητο, δηλαδή το λιγότερο που θα έπρεπε να γίνει.

Παρόλα αυτά, ένιωσε την εμπιστοσύνη του να κλονίζεται. Αισθάνθηκε ότι δεν τον ακούν, ότι τον αγνοούν. Και το χειρότερο όλων; Ότι προσπαθούν να τον πείσουν πως είναι γκρινιάρης, ότι αδίκως παραπονιέται, ότι πρέπει να πιστεύει τυφλά σε ότι του πασάρουν. Και επιπροσθέτως ότι κάνει κακό όταν ενίσταται… Γι αυτό και ξέσπασε!

Δεσμεύσεις που δεν τηρήθηκαν και απορροφητής κραδασμών

Η ΑΕΚ πήρε το ρίσκο της. Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό και τότε θα διαπιστωθεί αν έπραξε σωστά. Διότι πλέον το έργο της είναι ακόμα πιο δύσκολο. Με τις αποφάσεις που πάρθηκαν και το πως ενήργησε στις μεταγραφές (θυμίζω ότι υπήρχε δέσμευση για δύο μεσοεπιθετικούς από το πάνω ράφι και αφίχθη μόνο ο Μπουονανότε, ενώ στόπερ και εξτρέμ δεν ήρθαν ποτέ), η δυσπιστία φούντωσε.

Η ομάδα ήθελε δύο – τρία κλικ για να πετάξει ψηλότερα όμως αυτά δεν έγιναν. Στο βωμό του λιτού μπάτζετ και της υπόθεσης του χρηματιστηρίου που μάλλον ελάχιστα συγκινεί πλέον τον κόσμο ή τον πείθει ως λόγος να προσπερνά τέτοιου είδους επιλογές.

Περιμένοντας πλέον την επιστροφή του Τζιμπούρ με την ευχή να γυρίσει γερός, έτοιμος για 11αδα και να βρει γρήγορα δίχτυα για μην παραταθεί το θέμα της αμφισβήτησης, κάνοντας ταυτόχρονα και τις απαραίτητες προσευχές να είναι μόνιμα υγιής και ετοιμοπόλεμος ο Αραβίδης, ο Δέλλας μετατρέπεται εκ νέου στο σφουγγάρι απορρόφησης όλων των κραδασμών.

Διότι με τρόπο παραπλανητικό παρουσιάζεται από κάποιους ως εκείνος που δεν ήθελε. Τότε γιατί μέχρι τελευταία στιγμή η ΑΕΚ έδινε μάχη για τον Ντέβιτς και τον Λάφερτι, γιατί έλεγε ότι κάνει τα πάντα για να φέρει τον Ιμπίσεβιτς; Επειδή ο προπονητής δεν ήθελε;

ΥΓ. Όταν πραγματικά θέλεις κάτι, το κάνεις στο χρόνο που πρέπει. Τώρα πρέπει όλοι να ελπίζουμε ότι ο Μάνταλος θα αλλάξει άρδην τη μεσοεπιθετική εικόνα της ομάδας και ότι ο Μπουονανότε θα εξελιχθεί σε αυτόν που όλοι περιμένουμε. Είναι εξαιρετικοί παίκτες, μακάρι να κουμπώσουν γρήγορα και να έρθουν όλα όσα έχει δουλέψει ο προπονητής.

Πηγή φωτογραφίας: ΠΑΕ ΑΕΚ