Που πας ρε… Βλαχομήτρο;

Το φιλικό με την ΑΕΛ ήταν ίσως και το πιο βαρετό παιχνίδι που είχε να δώσει η ΑΕΚ, όχι φυσικά για την δυναμική του αντιπάλου, που την θεωρώ την μεγαλύτερη επαρχιακή ομάδα της χώρας μας, όσο για το τι θα παρουσίαζε η ΑΕΚ, καθώς στα προηγούμενα παιχνίδια, απέδειξε σε όλους μας το τι μπορεί να κάνει την εφετινή χρονιά.

Προσωπικά, μου ήταν αδιάφορο το ματς μέχρι την στιγμή που ανακοίνωσε ο Δέλλας πως θα πάρει μαζί του και έξι μικρούς από την Κ20. Στο μυαλό μου αμέσως, πριν καν διαβάσω τα ονόματα, σκέφτηκα: «Α ωραία, να δούμε και τον περσινό πιτσιρικά που είχε σκοράρει, να δεις πως τον λέγαν;» Στην αποστολή λοιπόν ο Βλαχομήτρος μαζί και οι συμπαίκτες του και αμέσως το ματς στο AEL FC ARENA απέκτησε… ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον.

Χωρίς να μακρηγορώ, ο 17χρονος Ανδρέας επιβεβαίωσε σε εμένα αλλά και σε όλους μας, τον λόγο για τον οποίο μας είχε μείνει στο μυαλό από το ματς με τον Πανναξιακό. Απέναντι σε μια ομάδα που θα αποτελέσει την πρωταγωνίστρια στον Βόρειο Όμιλο της Football League, ο Βλαχομήτρος στα λεπτά που αγωνίστηκε μου θύμισε πολύ έντονα τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, με το τελείωμα στον κίνηση, αλλά και τον κεραυνό που είχε στην συνέχεια από το ύψος του πέναλτι και πριν καλά καλά ολοκληρωθεί ο αγώνας, το χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου.

Γιατί; Γιατί όπως είναι τα παιδιά που τους λες: «Το βλέπεις αυτό το παιχνίδι; Θα στο πάρω τα Χριστούγεννα», έτσι και εγώ σε μια τέτοια φάση, είδα τον Βλαχομήτρο και αναμένω την στιγμή που θα γίνει μέλος της πρώτης ομάδας. Πάντα για να ξεχωρίσω έναν νεαρό παίκτη, δεν κοιτάω τόσο τις δυνατότητες του, όσο τον τσαμπουκά και το άγχος του στο ματς που αγωνίζεται, σε επαγγελματικές συνθήκες, για να κρίνω εάν το έχει ή όχι. Ο Βλαχομήτρος λοιπόν, τόσο στο παιχνίδι πρωταθλήματος της περσινή χρονιά, μπροστά στους απαιτητικούς ΑΕΚτζήδες, όσο και φέτος σε μια δύσκολη έδρα, μπήκε σαν να ανήκει χρόνια στην ομάδα, πήρε την θέση του και εκτέλεσε με απόλυτο επαγγελματισμό την αποστολή του.

Το έχει λοιπόν ο πιτσιρικάς και ευτυχώς για εμάς, τον έχει και η ΑΕΚ στις ακαδημίες της και σύντομα στην πρώτη ομάδα, δίνοντας την ευκαιρία στους ΑΕΚτζήδες να ξαναδούν ένα παίκτη που έχει τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει στο μέλλον, προερχόμενος από την «κοιλιά» του δικεφάλου. Αξία ανεκτίμητη για τον οπαδό της Ένωσης, πείτε το και κόλλημα.

Πάμε όμως και στο αγκάθι της υπόθεσης, που δυστυχώς εμένα με στεναχωρεί το γεγονός αυτό, αλλά οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι, λειτουργούν κατά αυτό τον τρόπο. Σε τι αναφέρομαι; Σε μια λέξη… Υπομονή! Η αναμονή των άμεσων αποτελεσμάτων, είτε λέγεται προπονητής, είτε λέγεται ομάδα, είτε λέγεται παίκτης, προκαλούν πάντα την αδικαιολόγητη επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία, ανάλογα με την εικόνα και στο 90% των περιπτώσεων οδηγούν στην λάθος κρίση και στην καταστροφή ενός project.

Στην περίπτωση ενός νεαρού ποδοσφαιριστή, είναι πάντα πολύ λάθος το να κρίνεις άμεσα για το αν κάνει ή δεν κάνει και το σημαντικότερο να του δείξεις την γνώμη σου κατά την παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο. Δεν θα ξεχάσω τα σχόλια που επικρατούσαν στο γήπεδο με την αναμονή να δούμε τον Ζορμπά αγωνιζόμενο γιατί: «βάλε μέσα τον μικρό μωρέ να πάρει παιχνίδια στα πόδια του, εμείς θέλουμε ΑΕΚόπουλα» και μετά από δύο ενέργειες η αποδοκιμασία της κερκίδας προς τον νεαρό Ζορμπά για μια λάθος πάσα. Συγνώμη μάγκες, αλλά έτσι ούτε ποδόσφαιρο βλέπουμε, αλλά ούτε ποδοσφαιριστές μπορούμε να φτιάξουμε.

Διότι δουλειά στις Ακαδημίες μπορεί να γίνεται, αλλά στην ποδοσφαιρική αντίληψη του Έλληνα οπαδού – φίλαθλου, δουλειά δεν γίνεται και από την στιγμή που αυτός είναι και ο «πελάτης» τότε δυσκολεύει πάρα πολύ η δημιουργία και η εκμετάλλευση ενός ποδοσφαιρικού ταλέντου. Ο Βλαχομήτρος μπορεί να κάνει παπάδες, αλλά στην πρώτη και την δεύτερη λάθος πάσα, ένα πράγμα δεν θέλει, την γιούχα. Αν το κάνεις αυτό σε ένα 18χρονο ή 19χρονο ή 20χρονο, το πιθανότερο είναι να τον φοβίσεις και να τον πετάξεις εκτός αγώνα.

Για αυτό λοιπόν, δουλείτσα πρέπει να κάνουμε και εμείς στην κερκίδα και μόλις θα δούμε τον Βλαχομήτρο και τον κάθε Βλαχομήτρο, θα πρέπει στην σωστή ενέργεια να τον χειροκροτήσουμε και στην λάθος πάσα να τον αποθεώσουμε. Μόνο έτσι θα αυξήσουμε τις πιθανότητες να δούμε τους παίκτες από τα σπλάχνα της ομάδας, να προελαύνουν στην βασική ενδεκάδα μέσα στην «Αγιά Σοφιά». Ειδάλλως, από παίκτες ικανούς, που τελικά ήταν ανίκανοι αλλά αυτή την στιγμή παίζουν στην Εθνική, είναι πολλά τα παραδείγματα…

ΥΓ1: Για να μην παρεξηγηθώ, δεν ρίχνω την ευθύνη στον κόσμο της ΑΕΚ για οποιαδήποτε τυχόν απώλεια ενός ποδοσφαιριστή κατά το παρελθόν (άλλοι είναι οιι βασικοί υπεύθυνοι) απλά τονίζω πως ο κόσμος έχει τεράστια δύναμη και μπορεί πολύ εύκολα να… «δίνει φτερά στα πόδια ή να τα κόβει».

ΥΓ2: Για να μην αδικήσω και τα άλλα παιδιά Γιαννούτσος, Καρβουνίδης, Τσέλιος, Τζάθας, Κυριαζής και Σβάρνας από την Ραφήνα, θεωρώ πως απέδειξαν ότι η δουλειά που γίνεται στις Ακαδημίες, δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη χρονιά στον δικέφαλο. Στο χέρι τους είναι να περπατήσουν στον αγωνιστικό χώρο της «Αγιάς Σοφιάς».

ΥΓ3: Τον Γροντή πλέον, τον θεωρώ επαγγελματία και ως τέτοιον θα τον κρίνω. Οι προπονητές του τον πιστεύουν και περιμένω να τον δω φέτος δύο ταχύτητες πάνω από πέρυσι.

ΥΓ4: Τον πιστεύω τον Βλαχομήτρο πολύ, έχει θράσος και αυτό σαν στοιχείο, είναι μεγάλο όπλο. Αλλά ακόμα δεν πέτυχε τίποτα… Δουλειά, δουλειά δουλειά!