Δέλλας, ο μόνιμα εύκολος στόχος

Το πιο άδικο της υπόθεσης στην περίπτωση του Τραϊανού Δέλλα δεν είναι τελικά ότι δέχεται την έντονη κριτική (πολλές φορές με οργή, περίεργα αναθέματα και ψυχαναγκαστικές απαιτήσεις, όπως το περίφημο «ζήτα συγγνώμη» μετά την πρώτη γκέλα) όταν η εικόνα της ΑΕΚ δεν είναι η πρέπουσα. Άλλωστε προπονητής είναι και αναμφίβολα του αναλογούν ευθύνες οι οποίες πρέπει και να του αποδοθούν.

Αυτό που συνιστά unfair παίξιμο απέναντι στον προπονητή της Ένωσης είναι ότι δεν του αναγνωρίζεται η συμβολή του στην προσπάθεια αυτής της ομάδας (με τις όποιες ατέλειες και προβλήματα την χαρακτηρίζουν) να παίξει ορθολογικό ποδόσφαιρο. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όταν η ομάδα αποδίδει καλά και πετυχαίνει τα γκολ που της ζητούνται απέναντι στους σαφώς υποδεέστερους αντιπάλους της Γ’ Εθνικής, μερίδιο στην επιτυχία έχουν όλοι:

Ο Ίλια Ίβιτς που ανακάλυψε το Μπρέσεβιτς και τον πρότεινε στον Μπάγεβιτς και εκείνος ενέκρινε την απόκτησή του, ο Μελισσανίδης που έχει σφίξει τα λουριά και στα Σπάτα έχουν μπει κανόνες, ο περίφημος κόσμος της ΑΕΚ με την αστείρευτη υπομονή του, το λαγωνικό που πρότεινε τον Πεταυράκη ο οποίος εμφανίστηκε από το πουθενά και εξελίσσεται σε λίρα-εκατό, ο Τσιάρτας επειδή έπεισε το περασμένο καλοκαίρι τον Κορδέρο ότι κάτι μεγάλο γεννιέται στην Ένωση, ο Λυμπερόπουλος που επέμεινε για τον Πλατέλλα, ως και ο… Κοέλιο επειδή το σύμπαν συνωμότησε υπέρ της Ένωσης και πέτυχε δύο συνεχόμενες 8αρες. Ο Δέλλας ποτέ!

Ουδείς αμφισβητεί ότι όλες οι προαναφερθείσες καταστάσεις είναι αληθείς (πλην του φανταστικού αλχημιστή)! Τουναντίον αποτελούν σημαντικά ξεχωριστά κομμάτια στην καταγραφή των κεφαλαίων που δίνουν την εξήγηση γιατί η ΑΕΚ αλλάζει και επιστρέφει (θέλουν δεν θέλουν μερικοί). Ωστόσο όταν πρόκειται να φτάσουμε στον Δέλλα, κάτι γίνεται, το τιμόνι στρίβει από μόνο του και η απόδοση δικαιοσύνης λοξοδρομεί. Είναι απλό το γιατί: Αυτός είναι ο αδύναμος κρίκος της ιστορίας. Αυτός πρέπει να ευθύνεται περισσότερο στις αποτυχίες (εν μέρει ορθό), αυτός είναι και ο τελευταίος που έχει βάλει ένα λιθαράκι για όσα καλά γίνονται.

Αυτό το σύννεφο αμφισβήτησης πάνω από κάθε προπονητικό βήμα του Δέλλα όσο αυτός υπάρχει στην ΑΕΚ, δεν θα φύγει ποτέ. Δεν έχει το βιογραφικό του Λίνεν (προπονητή που για όσους ξέρουν πραγματικά και θέλουν να λένε όλη την αλήθεια, συνέβαλε σημαντικά στη διάλυση των αποδυτηρίων της Ένωσης πέρυσι), δεν είναι δημοσιοσχετίστας και ευφάνταστος ατακαδόρος όπως ο Χιμένεθ, δεν προσπαθεί να κάνει δημόσιες σχέσεις και αποφεύγει να μοιράζεται τις σκέψεις του για όσα σκέφτεται γύρω από το ποδόσφαιρο.

Μοιραία ακόμα και το ότι επιχείρησε να δείξει στους ποδοσφαιριστές του ένα βίντεο από αγώνα της Μπάγερν με σκοπό να μοιραστεί μαζί τους την αγωνιστική φιλοσοφία του Γουαρδιόλα για το πως το κυριαρχικό ποδόσφαιρο μπορεί συνάμα να είναι και απλό (εννοείται με κατάλληλα εργαλεία και τηρουμένων των αναλογιών και συνθηκών), μετατράπηκε σε ευκαιρία για ειρωνείες και σχόλια απαξιωτικά. Προσωπικά το προτιμώ από το να γράφει αμπελοφιλοσοφίες στο μπλοκάκι του την ώρα του αγώνα…

Το μεγαλύτερο λάθος του Δέλλα (αν και δεν γνωρίζω κατά πόσο η απόφαση είναι δική του) είναι ότι δεν έχει ανοίξει, έστω για μία φορά την εβδομάδα, την πύλη στα Σπάτα προκειμένου φίλαθλοι  και δημοσιογράφοι (κυρίως οι δεύτεροι) να διαπιστώνουν πως δουλεύει και τι προσπαθεί να πετύχει. Θα λειτουργούσε πολύ υπέρ του αν είχε την ευκαιρία να συνομιλεί με τους εκπροσώπους του Τύπου ώστε και εκείνοι να γίνουν μέρος της φιλοσοφίας του, να την καταλάβουν ώστε να την αντιμετωπίζουν δίκαια και κυρίως να την επικοινωνήσουν σωστά στον κόσμο της ΑΕΚ.

Διαφορετικά, φοβάμαι ότι θα παραμένει ο αποδιοπομπαίος τράγος της ιστορίας… Εκείνος που στις επιτυχίες θα παραμένει (για τους περισσότερους) αόρατος και παράλληλα αυτός που στην πρώτη στραβή θα καλείται να λογοδοτεί χωρίς ποτέ να του αναγνωριστεί ότι έχει κάνει και σωστά πράγματα.

Σύμφωνοι, τούτη είναι η μοίρα του κάθε προπονητή, όμως εν προκειμένω γνωρίζαμε ότι πρόκειται για έναν πρώην παίκτη που τώρα μαθαίνει να είναι τεχνικός. Γι αυτό και είναι πολύ πιο άδικο που όχι απλώς δεν του αναγνωρίζονται τα όσα καλά πράττει και προσφέρει, τουναντίον ξεχνιέται το γεγονός ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία είχε προαποφασισθεί ότι η ΑΕΚ θα χτίσει εφέτος και τον δικό της προπονητή. Για ποια υπομονή μιλάμε λοιπόν;

Υ.Γ. Στο εξής θα τα λέμε πολύ συχνότερα σε αυτή τη γωνιά. Κάποιες σημαντικές υποχρεώσεις και η γέννηση του γιού μου επέφεραν αποσυντονισμό, όμως επιστρέφω δριμύτερος. Δεχόμενος ασφαλώς όλες τις απόψεις και ενστάσεις. Εδώ, στο ιντερνετικό σπίτι του κάθε ΑΕΚτζή.