H πρώτη μου αποστολή

Πρώτη εκδρομή – πρώτη αποστολή

Χειμώνας σε ένα νησί για αγώνα της ΑΕΚ στη Γ’ Εθνική πόσο πιο οξύμωρη θα μπορούσε να είναι αυτή η συνθήκη; Πραγματικά, αν κάποιος μου το έλεγε πριν μερικά χρόνια πιστεύω πως ακόμα θα γελούσα!

Η ζωή όμως ανατρέπει καθημερινά ακόμα και τα πιο δεδομένα σενάρια, οπότε το πήρα απόφαση πως η πρεμιέρα μου θα γινόταν σε αγώνα της ΑΕΚ σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και έτσι σήκωσα μανίκια διέσχισα το Αιγαίο και έφτασα στην όμορφη Νάξο !

Φτάνοντας εκεί από το πρώτο κιόλας λεπτό άρχισα να μπαίνω στους ρυθμούς της ΑΕΚ και του παιχνιδιού. Λίγο ο περίγυρος, λίγο το νησί που σε κάθε σημείο του είχε αφίσες για το ΜΕΓΑΛΟ event, λίγο οι συζητήσεις όλων σε καφέ, μπαρ και ταβέρνες ήταν αρκετά για να συνειδητοποιήσεις το που είσαι και τι κάνεις. Το πιο ωραίο όμως ήταν το γεγονός πως όλων οι καρδιές συγχρονίζονταν σε έναν και μόνο ρυθμό… της ΑΕΚ!

Άφιξη αποστολής και Σ.Φ. Νάξου

Η αποστολή της ομάδας έφτασε νωρίς το πρωί στο αεροδρόμιο του νησιού και εκεί βρέθηκαν αρκετοί οπαδοί (μαζί τους κι εμείς), προκειμένου να τους υποδεχτούν και να τους αποθεώσουν μία ημέρα πριν από το μεγάλο παιχνίδι… του πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής με τον Πανναξιακό.

Εάν αυτό δεν είναι δείγμα αφοσίωσης και αφόρητης αγάπης τότε τι θα μπορούσε να είναι; Εκεί, λοιπόν συνειδητοποίησα πως όλοι οι ΑΕΚτζήδες λίγο ή πολύ είμαστε αλυσοδεμένοι με την ΑΕΚ και κυρίως εκστασιασμένοι με την ιδέα και τη διαφορετικότητα της.

Λίγες ώρες αργότερα βρεθήκαμε στο σύνδεσμο φιλάθλων που έχουν δημιουργήσει οι Ενωσίτες της Νάξου. Οι υπεύθυνοι του συνδέσμου είχαν στήσει ένα μικρό πάρτι ενόψει του αγώνα και επέλεξαν να τιμήσουν δύο ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, οι οποίοι εισερχόμενοι στον χώρο, αποθεώθηκαν από περίπου 150 άτομα, με τραγούδια και συνθήματα. Δε θα πω ψέματα, εντυπωσιάστηκα από το πόση χαρά μπορεί να δώσει στον κόσμο η παρουσία δύο ανθρώπων σε ένα χώρο. Είναι πραγματικά τόσο διαφορετικό να είσαι, όχι να λέγεσαι απλά, ΑΕΚ. Ανατρίχιασα…

Η ημέρα του αγώνα

Το νησί ήταν έτοιμο να υποδεχτεί και τους τελευταίους ηρωικούς φιλάθλους από τα γύρω νησιά, που θα ταξίδευαν για να περάσουν ένα 90 λεπτο κοντά της. Ο καιρός κόντρα στη δική μας ψυχολογία, είχε τα δικά του σχέδια για αυτή τη μέρα. Βροχή, αέρας, δουλειά και παιχνίδι κάτω από αντίξοες συνθήκες όμως κανείς δεν πτοήθηκε. Ο κόσμος της ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο έστησε το δικό του πάρτι, ξέχασε συνθήκες, κατηγορίες και αγωνιστική εικόνα, πανηγύρισε πέντε γκολ και έφυγε ευχαριστημένος.

Όσο περιγράφω την εμπειρία μου σκέφτομαι πως ίσως δεν έχω αναφέρει ούτε τα μισά από όσα άκουσα ή είδα, μάλλον επειδή φοβάμαι μη χάσουν την ουσία τους καθώς θα τα αποτυπώνω σε μια σελίδα. Λίγη σημασία έχει.

Στο ταξίδι αυτό δεν ήταν το γήπεδο, η μπάλα, η νίκη, τα γκολ ήταν η ΑΕΚ, ο κόσμος της και η αγάπη του οι πρωταγωνιστές, αυτό και μόνον αυτό είναι αρκετό για τη συνέχεια, μια συνέχεια-μονόδρομο προς την κορυφή.

Θα το ζήσω ξανά!