Με μια συγγνώμη δεν γίνονται θαύματα

Κακά τα ψέματα, το ζητούμενο της φετινής χρονιάς από το ξεκίνημα ήταν η άνοδος στη Β’ Εθνική και μόνο. Και μάλιστα, όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και γρήγορα, με πολλά γκολ και θέαμα για τον χιλιοταλαιπωρημένο αυτό κόσμο, που υπέστη έναν υποβιβασμό σοκ και αναγκάζεται να παρακολουθεί την αγαπημένη του ομάδα κόντρα σε σωματεία που νωρίτερα ίσως και να μην γνώριζε.

Ωστόσο, το Κύπελλο της Γ’ Εθνικής ήρθε φέτος ως νέος θεσμός και μια ευκαιρία για την Ένωση να δώσει και άλλη χαρά στους οπαδούς της αλλά και χρόνο συμμετοχής σε ποδοσφαιριστές που δεν παίρνουν στο πρωτάθλημα λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης.

Όχι να παλεύει με Γεωργέα, Τσιρίλο, Ανάκογλου και όλους τους έμπειρους για να μην δεχτεί πάνω από 2 γκολ στη δεύτερη φάση του Κυπέλλου της Γ’ (!) Εθνικής από τον Αγροτικό Αστέρα.

Η ΑΕΚ δεν μπορεί να γίνεται περίγελος του κάθε ένα, ειδικά όταν το σύνθημα «Ερχόμαστε» έχει γίνει πλέον καθημερινή ατάκα των ΑΕΚτζήδων, οι οποίοι περιμένουν πως και πως τις Κυριακές τα μεσημέρια να φωνάξουν για τον Δικέφαλο και να κάνουν για ακόμα μια φορά περήφανο τον λαό της ανά τον κόσμο.

Ο αποκλεισμός δεν είναι αυτός που πονάει, προς Θεού, εκείνο που δεν ανέχεται ο ΑΕΚτζής είναι να διανύει χιλιόμετρα και με φόβο για το αν θα δει τελικά την αγαπημένη του ομάδα και στο τέλος να πρέπει να «καταπιεί» μια ήττα, από μια ομάδα που χωρίς να την υποτιμά κανείς, αντικειμενικά και βάσει αριθμών είναι κατώτερη της ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Καλές οι συγγνώμες και ειδικά από έναν άνθρωπο που έχει αγαπήσει την ΑΕΚ όσο κανείς, τον Νίκο Γεωργέα, ωστόσο δεν θα φέρουν την… Άνοιξη. Η ομάδα πρέπει να σοβαρευτεί, καθώς εικόνες σαν τη χθεσινή μπορεί να δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα στην ομάδα…