Ζίγκα Λάτσι: “Πήρα βοήθεια από ψυχολόγο για να σταματήσω, δεν με αναγνώριζα από τους τραυματισμούς”

Γυρίζουμε πίσω πέντε (περίπου χρόνια). Στα μέσα Φλεβάρη του 2020 η ΑΕΚ με εισήγηση του τότε τεχνικού διευθυντή, Ίλια Ίβιτς, αποκτά τον (επίσης τότε) 17χρονο στόπερ, Ζίγκα Λάτσι, από την Κόπερ. Ένα “άγουρο” ακόμη παιδί που ήρθε μαζί με την οικογένειά του στην Ελλάδα, αλλά με τεράστια προοπτική για το μέλλον.

Στις 14 Φεβρουαρίου γίνεται κι επίσημα κιτρινόμαυρος. Λίγες ημέρες αργότερα παίρνει το βάπτισμα του πυρός από τον Μάσιμο Καρέρα σε ένα παιχνίδι κόντρα στον Πανιώνιο. Ο κορονοϊός και ένας τραυματισμός τον πήγε λίγο πίσω, μέχρι ο Μανόλο Χιμένεθ να τον επαναφέρει στο προσκήνιο.

Τη νέα σεζόν η Ένωσης έφτιαξε τη δεύτερη ομάδα και τον προόριζε εκεί. Αν και αισθανόταν λίγο παράξενα (όπως εξηγεί), το πάλεψε όμως οι πολλοί τραυματισμοί τον ταλαιπώρησαν ψυχικά και σωματικά.

Το καλοκαίρι του 2024 γύρισε στη Σλοβενία για τη Μούρα, όμως κι εκεί η “τύχη” δεν ήταν αυτή που περίμενε. Έτσι προ δύο ημερών πήρε τη γενναία απόφαση να σταματήσει το ποδόσφαιρο επαγγελματικά, έστω και προσωρινά, σε ηλικία 22 ετών. Λίγες ώρες αργότερα εξιστορεί στο SPORT24 την ιστορία του και πώς οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση.

Φυσικά δεν ξεχνάει την ΑΕΚ, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της καριέρας του, από το οποίο κράτησε μόνο τα θετικά.

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Πόσο δύσκολο ήταν για εσένα να πάρεις αυτή την απόφαση να αποσυρθείς;

“Ειλικρινά, νομίζω ότι είναι μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις στη ζωή μου. Το ποδόσφαιρο έγινε η δουλειά μου, αλλά ήταν αυτό που αγαπούσα να κάνω.

Από τότε που θυμάμαι παραιτήθηκα σχεδόν από το σχολείο και από τα πάντα για το ποδόσφαιρο. Ήταν λοιπόν μια δύσκολη απόφαση. Αλλά ήταν μια κατάσταση που κράτησε πολύ καιρό και με οδήγησε σε αυτό το σημείο”.

Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τους τραυματισμούς σου. Σε ποιο σημείο ταλαιπωρήθηκες;

“Μετά την πρώτη μου καλή χρονιά στην Ελλάδα, αρχίσαν οι τραυματισμοί. Είχα κάποιες δυσκολίες, δυσκολευόμουν να παίξω δύο σερί μήνες. Είχα πάντα κάποια προβλήματα.

Και γι’ αυτό αποφάσισα να επιστρέψω στη Σλοβενία. Επειδή μετά από όλους αυτούς τους τραυματισμούς, χάνεις την αυτοπεποίθησή σου και χρειάζεσαι τα παιχνίδια για να επανέλθεις. Και την πρώτη εβδομάδα στη Σλοβενία, τραυματίστηκα πολύ άσχημα στο γόνατό μου, οπότε έχασα σχεδόν ένα χρόνο. Ήταν επίσης πολύ δύσκολη εποχή.

Σκέφτηκα μετά τον τραυματισμό μου ότι ίσως είναι η καλύτερη απόφαση να τελειώσω την καριέρα μου. Το σκεφτόμουν. Αλλά μετά σκεφτόμουν ότι μετά την αποθεραπεία θα επιστρέψω πιο δυνατός. Δεν τα παρατούσα. Άλλωστε πάντοτε ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής.

Αισθάνθηκα ότι στο κλαμπ που με έφερε πίσω θα επανέλθω στο 100% των δυνατοτήτων μου. Έπειτα στη χειμερινή προετοιμασία που κάναμε και πάλι τραυματίστηκα, σε άλλο σημείο.

Το σώμα μου ήταν σαν να μου έλεγε, είσαι νέος, αλλά κάτι δεν είναι εντάξει. Επίσης πιστεύω στο Θεό. Πιστεύω στα σημάδια που μου έδωσε. Έτσι, ήταν η εποχή που σκεφτόμουν ίσως κάτι δεν είναι το καλύτερο (να συνεχίσω). Ίσως αυτό το κομμάτι δεν είναι για μένα. Ίσως πρέπει να δοκιμάσω κάτι άλλο. Αλλά προσπάθησα άλλη μια φορά.

Eurokinissi

Είπα μέσα μου θα περιμένω μέχρι και την καλοκαιρινή προετοιμασία και μετά θα αποφασίσω. Όμως το σώμα μου στο γήπεδο δεν το αισθανόμουν το ίδιο όπως πριν από όλους αυτούς τους τραυματισμούς ή πριν από αυτόν τον τραυματισμό στο γόνατο.

Όλο αυτό με έκανε να σκέφτομαι πολύ και πολλά. Στο κεφάλι μου υπήρχε αυτή η πίεση, γιατί έβαζα τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία να θέλει να είναι ποδοσφαιριστής. Ωστόσο έφτασε σε ένα σημείο που δεν μπορούσα να με αναγνωρίσω στο γήπεδο. Δεν το απολάμβανα. Οπότε έφτασα εκεί“.

Έμαθες ποτέ γιατί πέρασες τόσους τραυματισμούς; Σου δόθηκε ποτέ κάποια εξήγηση;

“Όχι, αλλά πιστεύω ότι όλοι οι αθλητές στο ποδόσφαιρο διαφέρουν σε αυτό το κομμάτι. Ορισμένοι παίκτες τραυματίζονται πολύ συχνά, ενώ κάποιοι παίκτες δεν τραυματίζονται ποτέ. Και ίσως το σώμα μου να είναι έτσι. Προπονούμαι σκληρά από τα 14-15 και ίσως σήμερα το ποδόσφαιρο να έγινε πραγματικά απαιτητικό.

Έγινε πιο γρήγορο, πιο δυνατό, ανέβηκε στα πάντα. Και ίσως αυτό να έφερνε εμένα και το σώμα μου σε σημείο που δεν μπορούσα να το αντέξω. Μπορώ λοιπόν να πω ότι ίσως αυτός είναι ο λόγος, αλλά δεν θα μάθουμε ποτέ τον ακριβή λόγο. Πάντα υπήρχαν κάποιοι τραυματισμοί“.

Νωρίτερα αναφέρθηκες στην πίεση που ένιωσες στο μυαλό σου και σε κάποιες σκέψεις. Ζήτησες βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο;

“Ναι, πήρα βοήθεια από ψυχολόγο, γιατί πιστεύω ότι η ψυχική υγεία, αλλά και η ψυχική δύναμη είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική στο ποδόσφαιρο.

Είναι παγκόσμιο άθλημα και όλοι σε παρακολουθούν. Όλοι μιλούν για σένα. Αυτό σε βάζει υπό πίεση. Γι’ αυτό και την πήρα τη βοήθεια. Γι’ αυτό λέω ότι αυτή η απόφαση δεν πάρθηκε σε μια στιγμή. Αυτή η απόφαση ελήφθη μετά από ίσως ενάμιση, ίσως δύο χρόνια σκέψης μετά από όλους αυτούς τους τραυματισμούς.

Και αυτή τη στιγμή δεν ήθελα να σταματήσω. Γι’ αυτό και πήρα τη βοήθεια από ψυχολόγο. Με πολλή σκέψη είδαμε ότι ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή για να βγω από αυτόν τον κόσμο. Δεν ήταν εύκολη απόφαση, αλλά, στο τέλος της ημέρας η ζωή είναι πάνω από το ποδόσφαιρο.

Θα έλεγα ότι για μένα, η ζωή είναι η σύνδεση με την οικογένεια, με τους φίλους, με τον Θεό. Λυπάμαι που δεν μπορώ να δώσω περισσότερα στο ποδόσφαιρο, γιατί το ποδόσφαιρο μου έδωσε πολλά, αλλά θα είμαι πάντα οπαδός. Θα παίζω πάντα με τους φίλους μου ποδόσφαιρο γιατί είναι το άθλημα που αγαπώ“.

Αναφέρθηκες ήδη ότι το σκεφτόσουν καιρό. Υπήρχε και όσο ήσουν στην Ελλάδα αυτή η σκέψη;

“Ναι το σκεφτόμουν όσο ήμουν κι εδώ γιατί είχα δυσκολίες στην Ελλάδα. Όλη την ώρα όμως έλεγα. Θα κάνω αυτό, θα κάνω περισσότερο αυτό, θα προσπαθήσω περισσότερο σε εκείνο. Θα αρχίσω ξανά. Όμως νομίζω ότι ο Θεός μου έδειξε σημάδια και μου είπε ότι αυτό δεν ήταν σωστό“.

Στην Ελλάδα η μόνη σου δυσκολία που είχες ήταν οι τραυματισμοί;

“Όσο ήμουν στην ΑΕΚ δεν αντιμετώπισα κάποιο άλλο θέμα, μόνο τους τραυματισμούς. Με βοήθησαν με όλα τους τα μέσα, όσους τραυματισμούς αντιμετώπισα κάθε ώρα και στιγμή. Μου έδωσαν και πάλι την ευκαιρία να παίξω στη δεύτερη ομάδα. Όλα όσα έκαναν, ήταν για να πετύχω. Αλλά δυστυχώς δεν είχε τη σωστή κατάληξη“.

Στην ανακοίνωση της Μούρα διαβάσαμε ότι σταματάς το ποδόσφαιρο «επαγγελματικά». Νωρίτερα ανέφερες ότι θα παίζεις με τους φίλους σου. Άρα σε ερασιτεχνικό επίπεδο θα συνεχίσεις;

“Ναι, είναι αλήθεια. Θα παίξω σαν ερασιτέχνης, γιατί είναι το άθλημα που αγαπώ. Μάλλον δεν θα είμαι κεντρικός αμυντικός.

Ίσως τώρα λέω να το αλλάξω και να γίνω σέντερ φορ. Πιστεύω μπορώ (γέλια). Αλλά ναι, φυσικά και θα παίξω ποδόσφαιρο, θα παρακολουθήσω ποδόσφαιρο. Θα είμαι πάντα ευγνώμων στο άθλημα. Αυτό μου έδωσε πολλά“.

Τι ήταν αυτό που θεωρείς που σου έδωσε το ποδόσφαιρο;

“Ωρίμασα σαν άνδρας, έμαθα πολλά με το να είμαι μέλος μιας ομάδας. Απέκτησα πολλές εμπειρίες, γνώρισα κάποιους φανταστικούς ανθρώπους. Και επίσης η αμοιβή για αυτό που αγαπάς δεν είναι μικρή“.

Θα παίζεις ερασιτεχνικά, αλλά ήσουν επαγγελματίας. Είχες μια ρουτίνα. Είναι εύκολο να την αποβάλλεις;

“Θα είναι δύσκολο και σκληρό. Όπως είπα και πριν, δεν είχα ποτέ δουλειά, έκανα επάγγελμα αυτό που αγαπάω. Ωστόσο προέρχομαι από μια οικογένεια που δουλεύει σκληρά, απ’ όλες τις γενιές.

Δεν φοβάμαι. Φυσικά δεν είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω. Αλλά αυτή τη στιγμή, θα πω το εξής. Η ζωή θα με φέρει σε πράγματα που ίσως δεν έκανα πριν και θα πρέπει να το κάνω τώρα. Κάτι μπορεί να με γεμίσει όπως το ποδόσφαιρο. Μέχρι να το βρω θα είναι το δύσκολο κομμάτι”.

Πάντως η απόφαση, τουλάχιστον έτσι έγραφε η ανακοίνωση της ομάδας είναι τουλάχιστον προσωρινή. Άρα να φανταστώ έχεις στην πίσω άκρη του μυαλού σου να επιστρέψεις σε αυτό το επίπεδο αν μπορέσεις.

“Όντως, γιατί όχι; Γι’ αυτό είπα στην ομάδα ότι ίσως αυτό συμβεί προσωρινά. Ίσως μετά από έξι μήνες θα νιώσω ξανά μέσα μου ότι ήρθε η ώρα να ξαναπροσπαθήσω, ίσως νιώσω αυτή τη δύναμη, αυτή τη φλόγα μέσα μου να πάω και να ξαναπροσπαθήσω. Όμως θέλει δουλειά αρκετή και σε πολλούς τομείς“.

Ο Ζίγκα Λάτσι με τον Μανόλο Χιμένεθ Eurokinissi

Όπως και να έχει σου εύχομαι τα καλύτερα. Από το κεφάλαιο ΑΕΚ τι έχεις να θυμάσαι;

“Σε ευχαριστώ πολύ. Η περίοδός μου στην ΑΕΚ με μια λέξη θα την έλεγα περιπέτεια. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία. Είναι ένα κλαμπ που θα θυμάμαι για πάντα. Πολλές εμπειρίες και πολλές αναμνήσεις. Οι οπαδοί που μου έδωσαν υποστήριξη σε όλες τις στιγμές, πραγματικά.

Ακόμη και όταν δεν έπαιζα, ακόμη και στη δεύτερη ομάδα λόγω τραυματισμών. Μου έστελναν ένα μήνυμα ότι ήταν στο πλευρό μου. Ήθελαν να πετύχω. Είτε γιατί με πίστευαν είτε γιατί απλά φορούσα αυτή τη φανέλα, δεν έχει σημασία.

Μπορώ να πω είμαι ευτυχισμένος που υπήρξα μέρος αυτής της οικογένειας. Όλοι στο κλαμπ με έκαναν να νιώσω σαν οικογένεια”.

Στο πρόβλημα που είχες οι οπαδοί ήταν σύμμαχός σου;

“100%. Τα μηνύματα που λάμβανα μου έδιναν ενέργεια για να επανέλθω. Όμως έπρεπε να πάρω μια απόφαση γιατί έπρεπε να νιώσω το σώμα μου. Και γι’ αυτό χρειάστηκε πολύς χρόνος για να το σκεφτώ. Αλλά ναι, αλλά αυτά τα μηνύματα μου έδιναν συνέχεια κίνητρο να συνεχίσω“.

Ήρθες στην ΑΕΚ ως ένας παίκτης με σπουδαία προοπτική. Έκανες ντεμπούτο με τον Μάσιμο Καρέρα και τη νέα σεζόν ο Μανόλο Χιμένεθ σε εμπιστεύτηκε αρκετά. Εσύ πώς βίωσες εκείνη την περίοδο;

“Θα πω ότι ήταν όπως για κάθε νέο παίκτη. Όταν ήρθα μπήκα και έκανα ντεμπούτο, αλλά στη συνέχεια ήρθε ο κορονοϊός.

Δεν έπαιξα πολύ, αλλά. Είδα ότι γίνομαι όλο και καλύτερος, μέρα με τη μέρα. Με βοήθησαν και δούλεψαν αρκετά μαζί και ατομικά. Μετά από αυτό, μου δόθηκε μια ευκαιρία με τον Μανόλο Χιμένεθ που θα είμαι πολύ και για πάντα ευγνώμων για αυτή την ευκαιρία.

Και επίσης στους παίκτες που με βοήθησαν μέσα στο γήπεδο, έξω από από αυτό, παντού. Ήταν καταπληκτικά. Λυπάμαι που οι οπαδοί δεν μπόρεσαν να είναι στα γήπεδα, αλλά και πάλι θα το θυμάμαι για πάντα“.

Όταν η ΑΕΚ δημιούργησε τη δεύτερη ομάδα έγινες μέλος της. Πώς δέχθηκες αυτή την απόφαση;

“Ήταν περίεργο γιατί μετά τη χρονιά που είχα στην πρώτη ομάδα, νόμιζα ότι θα συνεχίσω να παίζω εκεί.

Αλλά ναι, μετά από όλους αυτούς τους τραυματισμούς, το δέχθηκα. Είναι καλύτερα να παίζεις παιχνίδια παρά να κάθεσαι στον πάγκο. Γι’ αυτό δεν το πήρα πολύ άσχημα.

Φυσικά, ήταν περίεργο γιατί ήθελα να παίξω στην πρώτη ομάδα. Αλλά όταν είσαι νέος, ίσως σκέφτεσαι πάρα πολύ με τα συναισθήματα, όχι με το μυαλό σου. Γι’ αυτό άκουγα. Ο ατζέντης μου, ο σύλλογος και εγώ αποφασίσαμε να πάω και να παίξω στη δεύτερη ομάδα”.

Ο Λάτσι πανηγυρίζει γκολ της ΑΕΚ μαζί με τον Ανσαριφάρντ Eurokinissi

Θεωρείς ότι άξιζες περισσότερες ευκαιρίες;

“Είναι δύσκολη ερώτηση. Θα πω ότι στην αρχή πίστευα ότι άξιζα περισσότερες ευκαιρίες και αδικήθηκα. Στο τέλος όμως παίρνεις αυτό που αξίζεις. Η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρήθηκα κι εγώ και δεν ήταν εύκολο να δείξω τις δυνατότητές μου.

Δεν γυρίζω πίσω σε αυτά, δεν τα σκέφτομαι. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Προσπαθώ να κρατάω μόνο τα θετικά”.

Στην πρώτη ομάδα είχες ένα συμπαίκτη, όπως ο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι. Πώς ήταν η συνύπαρξη μαζί του;

“Φανταστικά. Στις αρχές, δεν είχα δίπλωμα οδήγησης. Με οδηγούσε μερικές φορές στις προπονήσεις και με πήγαινε πίσω. Είναι αληθινός επαγγελματίας, θα έλεγα ότι ήταν παράδειγμα όχι μόνο για μένα ως νεαρό παίκτη, αλλά αποτελούσε παράδειγμα για τους μεγαλύτερους παίκτες.

Επίσης πήρα από αυτόν τη σκληρή δουλειά, όταν τον είδα πόσο δούλευε. Άρχισα να δουλεύω και μόνος μου. Με βοήθησε στο γήπεδο, πάντα με κατεύθυνε.

Μου έδειχνε πράγματα στο γυμναστήριο. Μου έλεγε πώς να ζω τη ζωή ενός επαγγελματία. Μόνο καλά έχω να πω, με βοήθησε πάρα πολύ“.

Επειδή είχε κι αυτός ένα αντίστοιχο πρόβλημα με τους τραυματισμούς. Σε συμβούλεψε ποτέ;

“Ήταν πάντα θετικός. Πίστευε ότι το θετικό θα είναι πάντα εφικτό και θα δουλέψει σκληρά γι’ αυτό. Αυτό είναι το κύριο πράγμα που έκανα κι εγώ όταν είχα όλους αυτούς τους τραυματισμούς.

Ήθελα απλώς να δω τη θετικότητα να δουλεύω σκληρά, να επιστρέφω πιο δυνατός, αλλά δυστυχώς δεν έγινε έτσι. Ίσως όμως να βελτιώθηκα σε άλλα πράγματα, εκτός του ποδοσφαίρου μέσα από αυτή τη διαδικασία“.

Αγαπημένος σου συμπαίκτης στην ΑΕΚ;

“Ο Ανέλ Σαμπανάτζοβιτς. Μιλάμε κάθε μέρα. Είναι ο καλύτερος τύπος στο ποδόσφαιρο που έχω γνωρίσει ποτέ. Και, επίσης είναι ένας παίκτης που μπορούσε να φτάσει πιο ψηλά, πραγματικά λυπήθηκα πολύ λόγω των τραυματισμών του. Πολύ καλός παίκτης.

Μετά είχα πολύ καλές σχέσεις με όλους τους Βαλκάνιους, λόγω της κοινής γλώσσας. Ο Γκατσίνοβιτς, ο Βίντα, ο Ραντόνια. Πιο πριν ο Λιβάγια, ο Κρίστιτσιτς, ο Τάνκοβιτς και ο Στάνκοβιτς. Αλλά ήμουν καλός φίλος με όλους“.

Ο Ζίγκα Λάτσι με τους Ανέλ Σαμπανάτζοβιτς και Μουαμέρ Τάνκοβιτς Eurokinissi

Αναφέρθηκες και στον Βίντα. Ένας ακόμη έμπειρος στόπερ με μια πολύ καλή πορεία στο ποδόσφαιρο. Τι αποκόμισες από αυτόν;

“Έχουμε πάει αρκετές φορές σε δείπνο μαζί. Είμαστε ακόμα σε επαφή μιλάμε μερικές φορές. Πρώτα απ’ όλα είναι εξαιρετικός άνθρωπος. Κι έπειτα ως ποδοσφαιριστής έχει απίστευτη ποιότητα. Ένας πραγματικός επαγγελματίας που ακόμα και σήμερα σε αυτή την ηλικία αποδίδει αρκετά καλά και δε είναι τυχαίο“.

Αγαπημένος προπονητής; 

“Θα πω φυσικά τον Μανόλο επειδή μου έδωσε την ευκαιρία. Νομίζω ότι όλοι οι παίκτες θα συμφωνήσουν μαζί μου ότι ο προπονητής που σου δίνει την ευκαιρία να παίξεις, είναι ο αγαπημένος σου.

Αλλά πήρα όλα τα καλά πράγματα, όλες τις συμβουλές που μου έδωσαν, επειδή ήμουν νέος παίκτης τότε, από κάθε προπονητή.

Δεν μπορώ λοιπόν να πω ότι κάποιοι προπονητές ήταν κακοί ή κάτι τέτοιο. Αλλά φυσικά ο Μανόλο είναι ο προπονητής που μου έδωσε τις περισσότερες ευκαιρίες”.

Ο Ματίας Αλμέιδα ήταν ο τελευταίος προπονητής που ήσουν μαζί του. Πώς ήταν οι σχέσεις σου με εκείνον; Αν θυμάμαι καλά σε είχε πάρει μόνο στην πρώτη του προετοιμασία.

“Ναι πήγα στην προετοιμασία μαζί του την πρώτη χρονιά που ήρθε. Ήταν ιδιαίτερος προπονητής, μας έβαλε σε ένα απαιτητικό στυλ παιχνιδιού.

Ήταν πολύ ενεργητικός προπονητής και λειτούργησε με το συναίσθημα, έφερε όλη την ομάδα μαζί. Τα πάντα γύρω από τον κλαμπ έγιναν μια πολύ καλή οικογένεια.

Γι’ αυτό θα έλεγα ότι είναι πολύ επιτυχημένος, επειδή οι σχέσεις φέρνουν πολύ καλή χημεία, φέρνουν καλά αποτελέσματα.

Έμαθα επίσης πολλά από αυτόν κατά την προετοιμασία. Αλλά ναι, ήταν και η περίοδος που είχα και εγώ κάποιους τραυματισμούς και δεν πήγαινε σωστά, αλλά μου μιλούσε πάντα με σεβασμό. Μου έλεγε ότι σκεφτόταν όχι μόνο τα καλά λόγια“.

Δηλαδή; Τι σου έλεγε;

“Μου είπε αν ήθελα να πάω κάπου δανεικός, γιατί μου ξεκαθάρισε ότι δεν θα έπαιζα πολύ. Ίσως θα με έβλεπε στο μέλλον, αλλά τώρα έχω κάποιους παίκτες μπροστά μου. Ήταν ο Βίντα, ο Μουκουντί και ο Μήτογλου.

Αυτή είναι η δουλειά μας. Με αυτόν τον τρόπο, κερδίζει τον σεβασμό των παικτών, επειδή σου λέει ότι είναι να πει και δεν σου κρύβει κάτι. Έτσι, είχε πολύ καλή σχέση με όλους τους παίκτες και πολύ καλή επικοινωνία. Αυτό είναι που πραγματικά σέβομαι και μου άρεσε από αυτό“.

Θα σε δούμε καθόλου στην OPAP Arena;

“Είχα σκοπό να έρθω και πέρυσι, αλλά δυστυχώς δεν είχα χρόνο. Αλλά τώρα που έχω περισσότερο χρόνο, σίγουρα θα έρθω στην Ελλάδα γιατί έχω πολλούς φίλους εκεί. Πολλούς συμπαίκτες αλλά και μέλη του επιτελείου είτε φυσικοθεραπευτές.

Στη νέα μου σύντροφο επίσης είχα τάξει ότι μια ημέρα θα την έφερνα να δει που ζούσα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και την ατμόσφαιρα στο γήπεδο“.

Για φινάλε θα ήθελες να πεις κάτι προς τον κόσμο της ΑΕΚ;

“Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πραγματικά, όλους για κάθε ευγενικό μήνυμα, κάθε υποστήριξη που μου έδωσαν όλοι. Με έσπρωχνε προς τα εμπρός ακόμη και όταν ήθελα να σταματήσω. Αλλά θα μείνουν στην καρδιά μου και στις αναμνήσεις μου για πάντα και θα είμαι για πάντα ευγνώμων για όλα όσα μου έδωσαν όλοι. Και θα κλείσω με κάτι στα ελληνικά. Πάμε ΑΕΚΑΡΑ“.