Πινέδα: «Το απολαμβάνω στην ΑΕΚ, θέλω να παίξω ξανά με κορυφαίους αντιπάλους»

Ο Μεξικανός χαφ παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη σε Μέσο της πατρίδας του και τόνισε μεταξύ άλλων ότι απολαμβάνει την παρουσία του στην ΑΕΚ, αλλά και ότι θέλει να παίξει ξανά με κορυφαίους αντιπάλους. Τι είπε για το μέλλον του.

Σε μια μεγάλη συνέντευξη-ποταμός, ο Ορμπελίν Πινέδα μίλησε σε Μέσο της πατρίδας του, για όλους και γι’ όλα.

Αρχικά, αναφέρθηκε για τις σεζόν του στην ΑΕΚ, για την κατάσταση του, για τη ζωή στην Ελλάδα, αλλά και για το μέλλον του.

Ο ίδιος μεταξύ άλλων ανέφερε ότι απολαμβάνει την παρουσία του στην ΑΕΚ και θέλει να ξανά παίξει με κορυφαίους αντιπάλους στην Ευρώπη, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί ν’ απαντήσει για το αν θα μείνει ή θα φύγει απ’ την ΑΕΚ και θ’ αφήσει τον χρόνο να το δείξει.

Αναλυτικά όσα είπε ο Ορμπελίν Πινέδα:

Έχεις ήδη περάσει σχεδόν τρία χρόνια στη Super League. Ποια είναι η δική σου ανασκόπηση αυτού του διαστήματος;

«Η αλήθεια είναι ότι ωρίμασα πολύ. Τον πρώτο χρόνο κατακτήσαμε το νταμπλ, κάτι εντυπωσιακό. Τα δύο επόμενα χρόνια ήταν πιο ασταθή, με σκαμπανεβάσματα – αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Μαθαίνεις πως δεν μπορείς να είσαι πάντα στην κορυφή. Πέφτεις, ξανασηκώνεσαι. Είναι μάθημα ζωής».

Μέχρι σήμερα έχεις αγωνιστεί σε 521 επίσημους αγώνες, έχεις σκοράρει 59 γκολ και έχεις μοιράσει 48 ασίστ. Είσαι 29 ετών. Πόσο ακόμα βλέπεις τον εαυτό σου να συνεχίζει να παίζει;

«Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Στο ποδόσφαιρο όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη – ένας τραυματισμός μπορεί να τα αλλάξει όλα. Θα ήθελα να παίζω για πάντα, αλλά το σώμα δεν είναι μηχανή. Όσο αντέχει το σώμα, θα δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Θέλω να απολαμβάνω κάθε στιγμή, να γράφω όμορφα στατιστικά και να προσφέρω περισσότερα γκολ και ασίστ.»

Από τα 521 παιχνίδια, σχεδόν τα μισά είναι σε επαγγελματικό επίπεδο, από τότε που ήσουν στην Κ17 της Κερετάρο μέχρι την εθνική Μεξικού. Οι 59 σου γκολ για μέσο είναι εξαιρετικός αριθμός. Στην πρώτη σου χρονιά στην ΑΕΚ σκόραρες 10 φορές, παρότι δεν ήταν η βασική σου υποχρέωση. Μετά 4 γκολ, και φέτος μόλις 1. Οι αλλαγές τακτικής σε έχουν βοηθήσει ή σε έχουν περιορίσει;

«Έχει δύο πλευρές. Την πρώτη χρονιά έπαιζα περισσότερο ως αριστερός μέσος, με πιο επιθετικό ρόλο. Έφτανα πολύ στην περιοχή. Μετά, ο ρόλος μου μετατοπίστηκε προς τη “θέση 6”, πιο ανασταλτικός. Η πρώτη μου υποχρέωση είναι η άμυνα, μετά η επίθεση. Αυτό με αποσυντονίζει λίγο, γιατί πρέπει να βοηθώ πιο πολύ τους συμπαίκτες μου, να δημιουργώ ασίστ, να καλύπτω χώρους. Αλλά προτιμώ να κερδίζουμε ως ομάδα παρά να φαίνομαι εγώ προσωπικά. Αν έρθει η ευκαιρία να σκοράρω, θα το κάνω. Αλλά πάνω απ’ όλα μετράει η ομαδική επιτυχία».

«Ναι, φέτος ήταν μια περίεργη χρονιά για μένα. Στην αρχή δεν ξεκίνησα βασικός. Ήταν δύσκολο γιατί ο Ματίας (Αλμέιδα) ήθελε να ενσωματώσει και άλλους παίκτες. Παράλληλα υπήρχαν και φήμες για αποχώρησή μου, υπήρχαν προσφορές, έγιναν συζητήσεις, οπότε δεν προπονούμουν όπως έπρεπε. Περίμενα να δω τι απόφαση θα παρθεί. Άλλες φορές μου έλεγαν “όχι”, άλλες “ναι”… Ειλικρινά, ήμουν λίγο “εκτός” – σκεφτόμουν συνεχώς το μέλλον μου.»

Πώς σε επηρέασε αυτό; Τι ένιωθες μέσα σου;

«Ήταν σαν πονοκέφαλος. Δεν ήξερα τι θα συμβεί. Προσπαθούσα να παραμείνω προετοιμασμένος όσο καλύτερα μπορούσα, αλλά όλη αυτή η αβεβαιότητα σε κουράζει. Τελικά, έμεινα στην ομάδα, έδωσα τα πάντα στις προπονήσεις και άρχισα πάλι να αγωνίζομαι για να βοηθήσω την ομάδα.»

Τι σου έλεγε τότε η οικογένειά σου; Τι σου έλεγε η καρδιά σου;

«Πάντα μου λένε να παίρνω αποφάσεις με βάση την καρδιά μου. “Αυτό που θέλει η ψυχή σου, αυτό να κάνεις”, μου λένε. Να είμαι σταθερός στις αποφάσεις μου, να μην με παρασέρνουν τα εξωτερικά. Και τώρα… ναι, είμαι ήρεμος. Δεν ξέρω αν θα μείνω ή θα φύγω στο τέλος της σεζόν – στο ποδόσφαιρο όλα αλλάζουν γρήγορα. Αλλά όσο είμαι εδώ, θα απολαμβάνω κάθε στιγμή και θα δίνω το 100%».

«Όταν έμαθα ότι υπήρχε πρόταση για να έρθω στην Αθήνα, μίλησα με τον Ματίας. Θυμάμαι ότι μου είπε ξεκάθαρα: “Κοίτα, εγώ είμαι ο μόνος που σου έχει εμπιστοσύνη. Οι υπόλοιποι δεν σε πιστεύουν, αλλά εγώ ξέρω τι μπορείς να κάνεις.” Εκείνη η φράση με σημάδεψε. Μου έδωσε δύναμη. Μου έδειξε εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή»

Και πώς εξελίχθηκε αυτή η εμπιστοσύνη;

«Την πρώτη χρονιά πετύχαμε τους στόχους μας: κατακτήσαμε το νταμπλ και δείξαμε σε όλους ότι έχουμε προπονητή με όραμα και παίκτες που θέλουν να κερδίζουν. Ο Ματίας μας έκανε νικητές. Και εγώ προσπαθώ κάθε μέρα να του επιστρέψω αυτή την εμπιστοσύνη. Τον ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί με βοήθησε να ξανασταθώ στα πόδια μου»

Ο Αλμέιδα σου έδωσε κατευθείαν θέση βασικού…

«Ναι, και με έκανε να νιώθω χρήσιμος. Με έκανε να πιστέψω ξανά στον εαυτό μου. Το πρώτο πράγμα που του είπα όταν ήρθα ήταν: “Μην αμφιβάλλεις για μένα. Θα προπονούμαι σκληρά κάθε μέρα για να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου για σένα και για την ομάδα”. Και αυτό έκανα.»

Και στο τέλος κατακτήσατε το νταμπλ

«Ναι, πετύχαμε μαζί κάτι που είχε χρόνια να γίνει στην ΑΕΚ. Και ο κόσμος το αναγνώρισε. Ο κόσμος βλέπει ότι αυτή η ομάδα έχει ταυτότητα, πνεύμα νικητή, πάθος. Και όλα αυτά ξεκίνησαν από τον προπονητή μας»

Ηταν δύσκολο μετά την εμπειρία σου στη Θέλτα;

«Ναι, στη Θέλτα, με τον προηγούμενο προπονητή, τον “Τσάτσο”, δεν πήρα ευκαιρίες. Προετοιμαζόμουν, δούλευα σκληρά, αλλά δεν με εμπιστεύτηκε. Αυτό σε απογοητεύει, χάνεις τη χαρά σου. Όταν λοιπόν με κάλεσε ο Ματίας και μου είπε ότι με πιστεύει, ήξερα ότι έπρεπε να αρπάξω την ευκαιρία. Το έκανα, γιατί πλησίαζε και το Μουντιάλ, και ήθελα να είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση»

Ο κόσμος λέει πως ζεις το όνειρό σου, κάνεις τη δουλειά των ονείρων σου. Ήταν πάντα αυτό το όνειρό σου;

«Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ονειρεύτηκα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Είμαστε πέντε αδέρφια. Εγώ είμαι ο προτελευταίος. Ο μικρότερος παίζει τώρα στην Κρουζ Αζούλ. Ίσως εκείνος να είχε την ευκαιρία να ονειρευτεί, γιατί είχε ήδη παραδείγματα. Εγώ έπαιζα για τη χαρά, για την οικογένειά μου, για τους δικούς μου ανθρώπους στο χωριό. Δεν φανταζόμουν ότι θα φτάσω εδώ.»

Και παρ’ όλα αυτά, είσαι εδώ. Είσαι κοντά στο Μουντιάλ 2026. Πώς αισθάνεσαι;

«Το Μουντιάλ στο Μεξικό, στην πατρίδα μας, με συγκινεί. Είναι μεγάλη πρόκληση και τιμή να το ζήσεις μπροστά στην οικογένειά σου, στα παιδιά σου, στον λαό σου. Δεν υπάρχει προκριματική διαδικασία για εμάς ως διοργανωτές, και αυτό είναι καλό, αλλά και δύσκολο. Έχεις περισσότερη ευθύνη. Πρέπει να αποδείξεις ποιος είσαι. Θέλω να προετοιμαστώ όσο καλύτερα μπορώ για να είμαι εκεί.»

Τι σημαίνει για σένα η Εθνική Μεξικού;

«Η πίεση είναι μεγάλη, το ξέρουμε όλοι. Δεν είναι εύκολο να βρίσκεσαι στην Εθνική. Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις ότι πρέπει να δώσεις το 100%. Όμως αυτή η πρόκληση είναι που με κρατάει ζωντανό. Θέλω να συνεχίσω να προσφέρω, να βοηθάω την ομάδα, να παλέψω για αυτό το περιβόητο “πέμπτο παιχνίδι” που τόσο πολύ περιμένει ο κόσμος.»

«Η αλήθεια είναι ότι όταν έπαιξα για πρώτη φορά στην Ευρώπη με την ΑΕΚ, ένιωσα ότι πραγματοποιώ ένα παιδικό όνειρο. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα: “το έκανα, είμαι εδώ”. Όμως δεν σταματά εκεί. Όταν αντιμετωπίζεις ομάδες όπως η Μπράιτον, ο Άγιαξ, η Μαρσέιγ… και βλέπεις απέναντί σου παίκτες κορυφαίου επιπέδου, η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη. Είναι κάτι μοναδικό.»

Σημείωσες και το πρώτο σου γκολ στην Ευρώπη…

«Ναι, και αυτό το γκολ έχει για μένα ξεχωριστή σημασία. Έχω κρατήσει τη φανέλα εκείνου του ματς. Την υπέγραψα, γιατί ήταν το πρώτο μου ευρωπαϊκό γκολ. Είναι μια ανάμνηση που θα μπορώ να δείχνω στα παιδιά μου, στα εγγόνια μου. Εκείνη τη μέρα ένιωσα πως όλα άξιζαν τον κόπο.»

Πώς είναι να συγκρίνεσαι με παίκτες του ευρωπαϊκού επιπέδου;

«Είναι κάτι που σε ωριμάζει. Πάντα έλεγα μέσα μου: αν σου δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, εκμεταλλεύσου την. Τώρα θέλω να μείνω στην Ευρώπη, να αγωνιστώ στα κορυφαία πρωταθλήματα, να μετρηθώ με τους καλύτερους. Και νιώθω ότι μπορώ να το κάνω.»

«Νιώθω χαρούμενος που ζω εδώ. Η αλήθεια είναι ότι η ζωή στην Αθήνα μάς ταιριάζει πολύ ως οικογένεια. Τα παιδιά μου έχουν προσαρμοστεί φανταστικά. Πηγαίνουν σχολείο, έχουν φίλους, και το πιο ωραίο; Μιλούν ελληνικά! Πολλές φορές όταν είμαστε έξω και δεν καταλαβαίνω τι λένε οι γύρω μου, κοιτάζω τα παιδιά μου και τους λέω: “Τι είπε;” Και αυτοί μου το μεταφράζουν! Είναι οι δικοί μου μεταφραστές!»

Έχεις αρχίσει να μαθαίνεις κι εσύ ελληνικά;

«Λίγα πράγματα, αλλά προσπαθώ! Ξέρω να λέω “Καλημέρα”, “Καλησπέρα”, “Τι κάνεις;”, “Είμαι καλά”… Μικρές εκφράσεις που με βοηθούν να χτίζω σχέσεις με τους ανθρώπους. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο, γιατί εδώ είναι όλοι πιο… μαζεμένοι. Εμείς στο Μεξικό είμαστε θερμοί, φιλικοί. Εδώ άργησα λίγο να “ξεκλειδώσω” τον κόσμο, αλλά τώρα νιώθω πως έχουμε δεθεί. Έχει γίνει δεύτερο σπίτι μας η Ελλάδα.»

Είναι όμορφο που σε έχει “αγκαλιάσει” και η χώρα και η ομάδα

«Ναι, το νιώθω κάθε μέρα. Ο κόσμος με χαιρετά στον δρόμο, μου μιλά, με ενθαρρύνει. Είναι κάτι που με γεμίζει ευγνωμοσύνη. Είμαι ξένος σε αυτή τη χώρα, αλλά νιώθω σαν στο σπίτι μου.»

«Η φετινή σεζόν ήταν λίγο… περίεργη. Στην αρχή δεν έπαιζα πολύ. Ο Ματίας (Αλμέιδα) δοκίμαζε άλλες συνθέσεις, και αυτό με επηρέασε. Μετά υπήρχαν συζητήσεις για πιθανή μεταγραφή. Ήρθαν κάποιες προτάσεις, η ομάδα τις συζητούσε, εγώ περίμενα… ήταν μια φάση με αβεβαιότητα. Και αυτή η αναμονή σε “τρώει”. Δεν ξέρεις αν πρέπει να προετοιμαστείς για να φύγεις ή να μείνεις. Ήταν κουραστικό ψυχολογικά.»

Πώς διαχειρίστηκες όλο αυτό; Ένιωσες να επηρεάζεται η απόδοσή σου;

«Δεν ένιωθα όπως ήθελα, και το έβλεπα στον εαυτό μου. Δεν ήμουν στο επίπεδο που θα ήθελα. Γι’ αυτό και αποφάσισα να δουλέψω περισσότερο, να “μιλήσω” στο γήπεδο. Να αποδείξω στον προπονητή και σε μένα τον ίδιο πως αξίζω να είμαι εδώ.»

Σκέφτεσαι να φύγεις; Έχεις πάρει απόφαση;

«Η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή είμαι ήρεμος. Ζούμε όμορφα στην Αθήνα, η οικογένειά μου είναι χαρούμενη. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν θα μείνω ή θα φύγω. Το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο. Μια μέρα είσαι εδώ, την άλλη αλλού. Όμως όσο είμαι εδώ, θα δίνω το 100% για την ΑΕΚ. Και όταν έρθει η ώρα να παρθεί η απόφαση, θα είναι η σωστή για όλους – για εμένα, για την ομάδα και για την οικογένειά μου.»

Έχει σημασία για σένα να νιώθεις αυτό το “δέσιμο” με τον προπονητή;

«Είναι το παν. Αν δεν έχεις τη στήριξη του προπονητή, δύσκολα θα εξελιχθείς. Στο παρελθόν υπήρξαν περιπτώσεις που, όσο καλά κι αν ήμουν προετοιμασμένος, δεν μου δινόταν η ευκαιρία. Με τον Ματίας συνέβη το αντίθετο. Μου άνοιξε την πόρτα, μου είπε “πήγαινε και δείξε τι μπορείς να κάνεις”.»

Του το έχεις πει όλο αυτό;

«Φυσικά. Του το λέω συνέχεια. Του δείχνω την ευγνωμοσύνη μου κάθε μέρα, γιατί μου έδωσε ξανά τη φλόγα να παίξω, να ονειρευτώ, να κυνηγήσω πράγματα μεγάλα. Ό,τι και να γίνει στο μέλλον, πάντα θα του χρωστάω πολλά.»

«Ξέρεις τι; Ποτέ δεν ονειρεύτηκα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Είμαστε πέντε αδέλφια. Εγώ είμαι ο προτελευταίος. Μεγαλώσαμε σε ένα μικρό χωριό, χωρίς πολλά. Εγώ απλώς έπαιζα ποδόσφαιρο για την οικογένειά μου, για τη γειτονιά, για τη χαρά του παιχνιδιού. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα ζούσα απ’ αυτό.»

Κι όμως, τα κατάφερες. Θυμάσαι πότε κατάλαβες ότι το όνειρο γινόταν πραγματικότητα;

«Όλα έγιναν ξαφνικά. Στα 17 μου άρχισα να προπονούμαι με την πρώτη ομάδα και στα 18 μου έκανα ντεμπούτο. Θυμάμαι ότι τότε στην Κερετάρο, παίζαμε μαζί με τον Ροναλντίνιο! Ήταν σαν όνειρο. Ένα παιδί από το χωριό, να παίζει δίπλα σε έναν θρύλο.»

Ροναλντίνιο; Τι αναμνήσεις έχεις από αυτόν;

«Δεν τον ήξερα προσωπικά πριν. Αλλά θυμάμαι μια προπόνηση με διπλό παιχνίδι, που έκανε κάτι που δεν είχα ξαναδεί: ντρίμπλες, ποδιές, κινήσεις με απίστευτη τεχνική… Κι ήταν ήδη προς το τέλος της καριέρας του. Φαντάσου τι μπορούσε να κάνει στα καλά του. Ήταν απόλαυση να τον βλέπεις.»

«Εκείνη την εποχή, τι σε κράτησε στο σωστό δρόμο;»

«Η οικογένειά μου. Οι γονείς μου με δίδαξαν αξίες από μικρός. Υπήρξαν στιγμές που θα μπορούσα να χαθώ, να ξεφύγω. Αλλά χάρη σε εκείνους έμεινα στο σωστό μονοπάτι. Είναι η ρίζα μου. Και γι’ αυτό, ό,τι κι αν πετύχω, είναι και δικό τους.»

«Οι γονείς μου είναι το παν για μένα. Εκείνοι με καθοδήγησαν, με στήριξαν, μου έδωσαν αρχές. Αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα ήμουν εδώ. Με δίδαξαν να μη χάνω το δρόμο μου, ακόμα κι όταν η ζωή μάς έδινε μόνο τα βασικά. Δεν ήταν εύκολα τα παιδικά μου χρόνια, αλλά ήμασταν ενωμένοι. Αυτό έχει σημασία.»

Και τα αδέρφια σου;

«Είμαστε πολύ δεμένοι. Ο μικρός παίζει τώρα στην Κρουζ Αζούλ, και οι υπόλοιποι είχαν δοκιμάσει σε ομάδες στο Μεξικό. Ο καθένας είχε το δικό του ταξίδι, αλλά πάντα μοιραζόμασταν τη χαρά και τη λύπη. Παίζαμε μαζί, μαλώναμε, γελούσαμε… Ήμασταν σαν “μπάντα” τρελών! (γελάει)»

Και η σύζυγός σου;

«Είναι το στήριγμά μου. Εκείνη αντέχει τα πάντα — την κριτική, τις ήττες, τις πιέσεις. Είναι πάντα δίπλα μου. Είμαι ευγνώμων γιατί πορευόμαστε μαζί, χέρι-χέρι, σε ό,τι και να συμβεί. Έχω προσπαθήσει να τους προσφέρω μια καλύτερη ζωή, όπως και στους γονείς μου.»

Τι σου έχουν διδάξει τα παιδιά σου;

«Να ζω τη στιγμή. Να απολαμβάνω κάθε μέρα. Χθες έκαναν ένα πράγμα, σήμερα κάνουν κάτι άλλο. Δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς. Με δίδαξαν να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο, τη ζωή, τη σύζυγό μου, τους γονείς μου, τα πάντα.»

Έχεις παίξει προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ, έχεις σκοράρει στο Γιουρόπα Λιγκ. Τι άλλο θέλεις να πετύχεις;

«Στόχος μου είναι πάντα να δίνω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Αν έχω άλλη ευκαιρία, θέλω να την αρπάξω. Πέρσι ίσως δεν την εκμεταλλεύτηκα όσο θα ήθελα, φέτος παλεύω για να κάνω το βήμα παραπάνω.»

Θα ήθελες να μείνεις στην Ευρώπη ή σκέφτεσαι την επιστροφή στο Μεξικό;

«Ειλικρινά, δεν ξέρω. Έχω περάσει 3,5 υπέροχα χρόνια εδώ. Αν αύριο μου έλεγες να μείνω, δεν μπορώ να σου πω ναι ή όχι. Θα αφήσω τον χρόνο να μου δείξει τι είναι σωστό. Αν πρέπει να φύγω, θα φύγω. Αν είναι να μείνω, θα μείνω και θα το απολαύσω όσο μπορώ.»

Δείτε το βίντεο με την συνέντευξη σχεδόν μιας ώρας του Ορμπελίν Πινέδα: