Η προσοχή και ο σεβασμός κερδίζονται, δεν επιβάλλονται

Δεν ξέρω αν θα βρω υποστηρικτές, αν υπάρξει κάποιος που θα τον… ακουμπήσει ο παρακάτω σκέψεις σχετικά με την υφιστάμενη κατάσταση της ΑΕΚ, όμως ο Αλμέιδα -με τα σωστά και τα λάθη του- την προσοχή και τον σεβασμό -ΑΕΚτζήδων και μη- τα κέρδισε, δεν τα επέβαλλε.

Στην τσίτα ο οργανισμός της ΑΕΚ από χθες (20/01) και ο λόγος δεν έγκειται στην ήττα από τον Παναθηναϊκό, αλλά στην -όπως όλα δείχνουν- φυγή του Ματίας Αλμέιδα.

Μίλησε ανοιχτά για τις σκέψεις του, το μέλλον του που πλέον το βλέπει πιθανότερο μακρυά από την Ένωση και τα «αγκάθια» που τον οδήγησαν σε αυτό το ξέσπασμα στην συνέντευξη τύπου.

Ένας άνθρωπος που κέρδισε την προσοχή, ΑΕΚτζήδων και μη, με την προσωπικότητά του, τα επιτεύγματά του, την αγωνιστική μετάλλαξη της ομάδας αλλά -πολύ περισσότερο- τις αξίες που πρεσβεύει στον χώρο.

Δεν την απαίτησε, δεν προσπάθησε να την εκμαιεύσει. Ο Αλμέιδα κέρδισε με τη δουλειά του το στοίχημα και αναρριχήθηκε στην κορυφή της λίστας με τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία της ΑΕΚ. Ταυτίστηκε μαζί της σε ιστορικές στιγμές, επειδή δούλεψε και κέρδισε.

Τριβή υπάρχει, λάθη πολλά, άστοχες επιλογές την ώρα της «μάχης» επίσης. Τίποτα όμως δεν φάνταζε τέτοιο ώστε να φτάσουν τον Ματίας σε μία -πρωτοφανή για τον ίδιο- συνέντευξη τύπου. Εκτός αν όλα αυτά, με κάποια ακόμα εξίσου ασήμαντα μα πολύ σημαντικά στο σύνολό τους, έγιναν βραχνάς στη δουλειά του και την ανάπτυξη των όσων ποδοσφαιρικών πρεσβεύει.

Διότι, η κρίση ΑΕΚ – Αλμέιδα δεν έχει να κάνει με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια και όποιος πει το αντίθετο δεν έχει… όσφρηση. Έχει να κάνει με τον τρόπο θέασης των πραγμάτων μεταξύ νέας ιδιοκτησίας και προπονητή ως προς τον τρόπο που λειτουργεί ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός. Ο στόχος είναι κοινός, η διαδρομή που θα επιλεγεί και τα μέσα επίτευξης αλλάζουν.

Ο σεβασμός του Μάριου Ηλιόπουλου προς το πρόσωπο του Αλμέιδα είναι δεδομένος, έχει γίνει πολλάκις γνωστός και έχει υψώσει ασπίδα προστασίας για τον Αργεντίνο τεχνικό ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ. Όμως αποκλείεται να μην είχε γίνει αντιληπτή η δύσκολη θέση που είχε οδηγηθεί ο προπονητής για να «σκάσει» κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Η ΑΕΚ μπορούσε να προβλέψει και πιθανόν να αποφύγει αυτήν την έκρυθμη κατάσταση, να μην προβεί ο προπονητής της σε δηλώσεις που έδειχναν με το δάχτυλο και ξεκάθαρα το τί ακριβώς έχει ενοχλήσει τον ίδιο, να διατηρούταν το «τα εν οίκω μη εν δήμω», και δεν μπορώ να φανταστώ τα όσα δεν μπορούσε να πει. και δεν μπορώ να φανταστώ τα όσα δεν μπορούσε να πει.

Γιατί είπε πολλά που… δεν λέγονται, επειδή ακριβώς άκουσε/διάβασε/έμαθε πολλά που δεν λέγονται. Ο Αλμέιδα κέρδισε την προσοχή, δεν την εκμαίευσε. Η ΑΕΚ πρέπει να δει το δικό της καλό, εκείνο που χαρακτηρίζεται ως τέτοιο ανάλογα με τα χέρια που κρατάνε το μαχαίρι.

Και τώρα, το μαχαίρι βρίσκεται στον Ηλιόπουλο, τον έναν και τον άλλον. Εκείνοι θα πάρουν την τελική απόφαση, αν και όπως οδηγήθηκε η κατάσταση δεν εξαρτάται απόλυτα από τους ίδιους η έκβαση.

Αν όμως, αυτή την στιγμή, ο Αλμέιδα έλεγε «αντίο», από την συνθήκη που ήρθε και την συνθήκη που αφήνει(;), το συμπέρασμα που θα κρατούσα είναι αυτό του τίτλου: «Η προσοχή κερδίζεται, δεν επιβάλλεται».