Μπάμπης στο ΑΕΚ1924: «Την σεζόν 2017-18 εκπληρώθηκαν πολλά όνειρά μου»

Κατάθεση ψυχής από τον πρώην χαφ της ΑΕΚ, Πάρη Μπάμπη, μιλώντας στο ΑΕΚ1924 και τον Νίκο Κλεισαρχάκη. Στο part 1 της συνέντευξης, αναφέρεται στο δύσκολο να μείνει ένα 17χρονο παιδί προσγειωμένο όταν βλέπει μία σειρά από τα όνειρά του να πραγματοποιούνται σε διάστημα 1 σεζόν, τον Χιμένεθ, την τεράστια ευκαιρία της ΑΕΚ να προκριθεί στους 16 του Europa League και τον… μέντορά του.

Ήταν 21 Αυγούστου 2017 όταν ο Πάρης Μπάμπης αποτέλεσε ένα από τα παιδιά των Ακαδημιών που υπέγραψαν επαγγελματικό συμβόλαιο στην ΑΕΚ, με Τεχνικό Διευθυντή τον Μαϊστόροβιτς.

Έκτοτε ακολούθησε ένα -παλικαρίσιο- Πρωτάθλημα, μία εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη και ένας σοβαρός τραυματισμός. Μία γεμάτη συγκινήσεις σεζόν, που έμελλε να τον σημαδέψει πριν επιστρέψει στην ΑΕΚ Β’ και αποτελέσει βασικό πυλώνα της ομάδα του Οφρυδόπουλου.

Ο 25χρονος (πλέον) Έλληνας χαφ συνεχίζει στο Αιγάλεω, έχοντας περάσει από Απ. Πόντου, Πλατανιά, Απ. Λάρισας, Καλαμάτα, Λαμία και Καλλιθέα, ευχόμενος πως σε 5 χρόνια από σήμερα θα αποτελεί καθιερωμένο ποδοσφαιριστή της Α’ Εθνικής.

Ο Πάρης Μπάμπης μιλά για τις αναμνήσεις του στην ΑΕΚ, τις εμπειρίες της Β’ Εθνικής αλλά και θέματα που «πονάνε» την ποδοσφαιρική πραγματικότητα, όπως η μη εμπιστοσύνη στους Έλληνες ποδοσφαιριστές και οι συνθήκες… εγκατάλειψης στις περισσότερες ομάδες της Β’ Εθνικής.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Πάρη Μπάμπη στο ΑΕΚ1924 και τον Νίκο Κλεισαρχάκη (part1):

Η στιγμή που από τις Ακαδημίες, πας προετοιμασία και υπογράφεις επαγγελματικό συμβόλαιο:

«Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν στην Κ20 με τον κ. Παναγιωτάρα να μας ανακοινώνει πως θα συμμετάσχουμε στην προετοιμασία με την πρώτη ομάδα. Το πρώτο σοκ ήταν αυτό γιατί μπορεί να βλέπαμε τους παίκτες στα Σπάτα αλλά το να μοιράζεσαι τα ίδια αποδυτήρια μαζί τους, πραγματικά είναι το πρώτο σοκ. Νιώθεις ότι οι κόποι σου ανταμείβονται, λες ‘’επιτέλους’’, το ζεις. Συνειδητοποιείς πόσο μακριά ήσουν αλλά και πόσο κοντά. Εκεί βρίσκεται η μαγεία, όταν είσαι μικρός και κάνεις όνειρα και κάποια στιγμή αυτά πραγματοποιούνται, σου δίνει τεράστια ώθηση.»

Αγχώθηκες καθόλου;

«Τότε δεν σκεφτόσουν. Ήξερα ότι κάθε μέρα είναι μία ευκαιρία για εμένα. Μπορεί στην αρχή να αγχωνόμουν λίγο με τα παιδιά, να τα γνωρίσω, αλλά μέσα στο γήπεδο είναι αλλιώς. Μας βοηθούσαν, ήταν μία φουρνιά με πολύ καλούς χαρακτήρες, πολλούς Έλληνες και όλοι ήταν υποστηρικτικοί με εμάς τους νέους.»

Ήταν κάποιος με τον οποίον ήσουν πιο κοντά;

«Δεν ξεχώριζα κάποιον. Ο Μπακασέτας, ο Μπακάκης, ο Λαμπρόπουλος, ο Μάνταλος, ο Μπάρκας, ο Γαλανόπουλος, όλοι! Ήταν ξεχωριστοί και ήμασταν μια παρέα. Ο κάθε χαρακτήρας είναι διαφορετικός αλλά μας έκαναν να νιώσουμε άνετα.»

Πώς είναι να ψάχνει ένας νεαρός παίκτης, χρόνο συμμετοχής έχοντας παίκτες πιο έμπειρους μπροστά του; Ένιωθες ανταγωνισμό;

«Ανταγωνισμός δεν θα το έλεγα. Περισσότερο συναγωνισμός γιατί όταν εγώ είχα μπροστά μου παίκτες όπως ο Γιόχανσον, ο Σιμόες και ο Αϊντάρεβιτς. Κοιτούσα να πάρω πράγματα και να τους δώσω όσο μπορούσα. Ο ανταγωνισμός υπήρχε με τους αντιπάλους μόνο.»

Ποιος ήταν ο… μέντοράς σου;

«Ο Σιμόες. Είχαμε και το ίδιο καλούπι, παίζαμε περίπου με τον ίδιο τρόπο. Συνέχεια με βοηθούσε, όπως και όλοι. Ήμασταν ο ένας για τον άλλον και το έβλεπες και στο γήπεδο. Δεν χάναμε με τίποτα».

Έπαιξε ρόλο και ο προπονητής, σωστά;

«Φυσικά! Ήταν έργο προπονητή όλο αυτό. Ο Χιμένεθ δεν σε άφηνε ποτέ να είσαι χαλαρός. Πάντα σε είχε στην τσίτα. Ο τρόπος παιχνιδιού του ταίριαζε με τους παίκτες που είχε και για αυτό ταίριαξε πολύ καλά. Είχε τους παίκτες που του έκαναν την δουλειά που ήθελε. Το βασικό χαρακτηριστικό του ήταν το πάθος. Πάθος, ένταση, μαχητικότητα στα ύψη.»

Μία ιστορία με τον Χιμένεθ που θυμάσαι.

«Θυμάμαι όταν είχα πάθει τον σοβαρό τραυματισμό, λίγες ημέρες μετά μου είχε δώσει ένα φυλαχτό και με συμβούλεψε όχι μόνο ποδοσφαιρικά, αλλά και πιο γενικά. Για την ζωή, να μην τα παρατάω. Ήταν στήριξη μεγάλη να δείχνει ο προπονητής σου τέτοιο ενδιαφέρον, έστω και με τέτοια μικρή κίνηση, μου έδωσε δύναμη».

@aek1924.gr 🧿 𝞞 𝞛𝞐𝞜𝞞𝞚𝞞 𝞙𝞐𝞘 𝞣𝞞 𝞥𝞤𝞚𝞐𝞦𝞣𝞞 Η ιστορία του Πάρη Μπάμπη που θα θυμάται για πάντα με τον Μανόλο Χιμένεθ στο ΑΕΚ1924 TV 🎙️: @kleisarxakis #fy #jimenez #manolo #aek #aekfc ♬ πρωτότυπος ήχος – AEK1924.gr

Πες μου για το Κίεβο, όταν η ΑΕΚ βρέθηκε ένα βήμα από τους ‘’16’’ του Europa League και άπαντες θυμούνται την τεράστια χαμένη ευκαιρία του Μασούντ.«Όλα χάνονται. Μόλις τελείωσε το παιχνίδι και πήγαμε στα αποδυτήρια ξεκίνησε να κλαίει και να ζητά από όλους συγγνώμη. Ήταν πολύ φορτισμένος συναισθηματικά και όλοι τον στηρίξαμε με μία ομαδική αγκαλιά. Μου έχει μείνει χαραγμένη εκείνη η βραδιά. Άξιζε η ΑΕΚ να προχωρήσει, όμως όπως είπα όλα χάνονται».

«ΤΟ 2017-18 ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΠΟΛΛΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ»

Ωστόσο εσύ ζούσες το όνειρο. Από την Κ20 στην αποστολή της ΑΕΚ στο Κίεβο για τους ‘’32’’ της Ευρώπης.

«Πράγματι. Όμως είναι δύσκολο να το διαχειριστεί ένα παιδί 17 ετών. Είναι δύσκολο να καταφέρεις να μείνεις προσγειωμένος και συγκεντρωμένος στον στόχο σου. Εμένα ο στόχος μου ήταν να πάρω όσο περισσότερο χρόνο συμμετοχής γινόταν, κερδίζοντάς τον μέσα από τις προπονήσεις, τους αγώνες της Κ17. Να δείξω πως μπορεί να με εμπιστευτεί ο προπονητής και πως είμαι εδώ».

Ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα όταν η ΑΕΚ έπαιρνε το Πρωτάθλημα και εσύ ήσουν χειρουργημένος με τις πατερίτσες;

«Όχι, εκεί μόνο χαρά! Όταν είχα χτυπήσει κράτησε τις 2-3 πρώτες ημέρες. Μετά το είχα πάρει απόφαση και ανυπομονούσα να κάνω το χειρουργείο και να επιστρέψω. Ακολουθούσα ωστόσο παντού την ομάδα, δεν είχα θέματα, με τις πατερίτσες παντού. Δεν μπορούσε να μην το ζήσω. Εκπληρώθηκαν πόσα όνειρα εκείνη την χρονιά, έπρεπε να το ζήσω ακόμα και με τις πατερίτσες. Στιγμές που θα θυμάμαι μια ζωή».

Το πηγαίνατε βήμα-βήμα ή είχατε θέσει στόχο εξ’ αρχής;

«Δεν πιστεύω πως υπήρχε κάποιος που πίστευε στην αρχή ότι η ΑΕΚ θα έπαιρνε εκείνη την χρονιά το Πρωτάθλημα. Δεν υπήρχε και αυτό το άγχος. Όμως η ομάδα πήγαινε καλά και από ένα σημείο και μετά το κλίμα άλλαξε. Όλοι έβλεπαν πως η ΑΕΚ ήταν ασταμάτητη και πήγαινε για τίτλο. Στην Ευρώπη πήραμε ψυχολογία και σε κάθε ματς μπαίναμε για να κερδίσουμε. Και να χάναμε, πάλι στο τέλος θα κερδίζαμε».

Η ΑΕΚ τότε έκανε πορεία και στις 3 διοργανώσεις.

«Το βάθος της ομάδας ήταν αυτό που σου επέτρεπε να προχωρήσεις. Όποιος και να έμπαινε δεν υστερούσε από άλλον, είχε η ΑΕΚ 16-17 παίκτες που θα μπορούσαν να παίζουν βασικοί. Είχαμε συνοχή όποιος κι αν έπαιζε. Υπήρχε ενότητα και η ομάδα είχε ομοψυχία».

Ήταν ο κορμός Ελλήνων παικτών αιτία για να δημιουργηθεί αυτή η ομοψυχία;

«Σίγουρα ο ελληνικός κορμός είναι σημαντικός γιατί γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Είναι διαφορετικό το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία και οι Έλληνες γνωρίζουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν. Προϊδεάζουν και τους ξένους γιατί καλώς ή κακώς έρχονται συνήθως πιο… χαλαροί. Δεν είναι το ίδιο γιατί ο Έλληνας παίκτης θα δώσει πάθος για την φανέλα και την ομάδα, έχοντας περάσει τόσα. Ξέρεις την ιστορία της ομάδας, αρκετοί παίκτες είναι φίλαθλοι στις ομάδες που παίζουν. Είναι άλλο το βάρος.»

Είσαι φίλαθλος της ΑΕΚ;

«Εντάξει, εισιτήριο διαρκείας δεν έχω αλλά πάω και βλέπω την ομάδα μερικές φορές. Έχω επισκεφθεί το νέο γήπεδο πέρυσι σε αρκετά ματς, έχω παίξει και ως αντίπαλος. Το γήπεδο είναι φοβερό, νομίζω το ευχαριστείσαι.»

Τι λέγατε τις χρονιές που η ΑΕΚ μετρούσε αντίστροφα για την επιστροφή στη Φιλαδέλφεια;

«Θυμάμαι το 2017 όταν είχαμε πάει στον αγιασμό των υποδομών της Αγιά Σοφιάς. Σιγά σιγά το γήπεδο έπαιρνε μορφή, έφυγα δανεικός, επέστρεψα στην ΑΕΚ Β’ και το γήπεδο ακόμα δεν ήταν έτοιμο. Σου μένει ένα παράπονο γιατί το ζεις όλο αυτό από μέσα και αντί να μπω ως γηπεδούχος, μπήκα ως αντίπαλος της ΑΕΚ.»

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΟ PART 2, ΑΥΡΙΟ (24/08) ΣΤΟ ΑΕΚ1924.GR