Η ΑΕΚ περνά μία κρίση ταυτότητας

Advertisement

Η ΑΕΚ δέχεται αυτο-μαστίγωση, με τον Αλμέιδα να έχει το μαχαίρι και το καρπούζι. Απαραίτητη η παρουσία παικτών μπαρουτοκαπνισμένων (βλ. Κοϊτά) και όχι των… πνευματικά κουρασμένων, του αγωνιστικού κορεσμού. Το οξύμωρο του μεταγραφικού σχεδιασμού και ο -ατομικός και συλλογικός- εγωισμός που χρειάζεται για να έρθει η πρόκριση.

Έχοντας απομακρυνθεί μερικά 24ωρα από την ήττα-ντροπή στην Αρμενία, μπορεί κανείς να αντιληφθεί πιο συνεσταλμένα το «τις πταίει», που ταλανίζει τον οργανισμό της ΑΕΚ.

Από τον πιο υψηλόβαθμο (βλ. Ηλιόπουλο), μέχρι τον τελευταίο τροχό της αμάξης, άπαντες είναι σοκαρισμένοι στην θέαση του 3-1 αλλά -πολύ περισσότερο- της εικόνας που είχε η ομάδα.

‘’Η Νόα, στα δικά μου μάτια, φάνηκε πολύ πιο ασύνδετη ομάδα από την Ίντερ ντ’ Εσκάλδες. Πίστεψα πως ήταν ευκαιρία για την ΑΕΚ να επιβάλλει το παιχνίδι της, απέναντι σε έναν αισθητά πιο αδύναμο αντίπαλο και να πάρει ψυχολογία, λύνοντας τα πόδια των παικτών της στο ρυθμό που θέλει ο Αλμέιδα να βλέπει την ομάδα να τρέχει.’’

Μία αγνώριστη ΑΕΚ, που εκλείπουν τα στοιχεία του Ματίας Αλμέιδα από το παιχνίδι της, με παίκτες που στην συντριπτική τους πλειοψηφία βρίσκονται με τον Αργεντίνο τεχνικό για 3^η σεζόν. Μία ΑΕΚ που έμοιαζε σαν να προσπαθεί τώρα να «δέσει» και να μπει στο αγωνιστικό προφίλ του προπονητή.

Δεν είναι έτσι όμως, αλλά από την ημέρα που έχει έρθει ο Αλμέιδα και πανηγύριζε το νταμπλ, έως σήμερα που έχει προηγηθεί η ήττα-ντροπή από τη Νόα, έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στον οργανισμό ΑΕΚ. Από τον ιδιοκτήτη, μέχρι τις ισορροπίες μεταξύ των ποδοσφαιριστών.

Στην Αρμενία δεν αγωνίστηκε η ΑΕΚ του Αλμέιδα αλλά το φάντασμα και των δύο. Ο λόγος που η ομάδα εμφάνισε (ξανά) προβλήματα είναι επειδή η αγωνιστική της ταυτότητα βρίσκεται σε κρίση. Δεν ξέρει πως να κινηθεί με τον προπονητή να ζητά Α και οι παίκτες να παρουσιάζουν Β και σε αυτές τις περιπτώσεις δύο τινά συμβαίνουν.

‘’Η σκληρή κριτική που δέχεται ο Αλμέιδα, εντείνεται μετά από κάθε ήττα. Φέρει μεγάλη ευθύνη πράγματι καθώς το ένα τινό είναι πλέον ο προπονητής να μην εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του. Όμως, ποιος μπορεί να αρνηθεί πως ο Αλμέιδα έβγαλε την ΑΕΚ από μία μεγαλύτερη κρίση, κερδίζοντας ΚΑΘΟΛΙΚΑ ΟΛΩΝ την τυφλή εμπιστοσύνη; Προσωπικά συνεχίζω να του την παρέχω και πάμε παρακάτω.’’

Ορισμένοι παίκτες παρουσιάζουν πνευματική κούραση, έναν τακτικό κορεσμό που τους αποτρέπει από το να είναι στο 100% προσηλωμένοι σε αυτό που προτάσσει ο Αλμέιδα, αφήνοντας στοιχεία στην… άκρη υπό την ανέχεια(;) του προπονητή. Ένα σύνολο παικτών που δείχνει πως χρήζει αναζωογόνησης.

Και εκεί κάπου μπαίνει το οξύμωρο του φετινού αγωνιστικού σχεδιασμού της ΑΕΚ, με μεταγραφές ηχηρές μεσοεπιθετικά και -σχεδόν- μηδαμινές στα μετόπισθεν. Όμως και πάλι, η ΑΕΚ δεν μπορεί να βιώνει τέτοιου είδους αυτο-αμφισβήτηση, έχοντας να επιδείξει σπουδαίους παίκτες ατομικά σε όλες τις γραμμές.

Δεν γίνεται η ΑΕΚ να μην βγάλει αντίδραση, κοιτάζοντας αποσβολωμένη την καταστροφή να έρχεται. Ο Αλμέιδα δεν είναι τέτοιος προπονητής και σίγουρα οι παίκτες έχουν παραπάνω εγωισμό από αυτόν που απαιτείται για να αποκλειστούν από εκείνους της Νόα των 7 χρόνων ιστορίας.

Η παρουσία του Μάριου Ηλιόπουλου νωρίτερα σήμερα (08.08) στα Σπάτα και οι… τριγμοί που δημιούργησε (Διαβάστε, ΕΔΩ), δείχνουν κινήσεις στην σωστή κατεύθυνση. Καμία ανοχή στον καθησυχασμό με «όπλο» το προ διετίας νταμπλ και στον εφησυχασμό του απυρόβλητου.

Μπορεί και οφείλει η ΑΕΚ να πανηγυρίσει την πρόκριση στην «OPAP Arena», με τον Αλμέιδα να διορθώνει τις δικές του αστοχίες, ρίχνοντας στην «μάχη» παίκτες με πυγμή και προσήλωση. Αυτός έχει το μαχαίρι, αυτός και το καρπούζι στην τελική.

‘’Μία ακόμα αναφορά στην αλλαγή Γκατσίνοβιτς-Κοϊτά που συνέβη και στα 3 πρώτα επίσημα ματς της ΑΕΚ. Είναι αισθητή η αλλαγή ταχύτητας όταν μπαίνει στο παιχνίδι ο 25χρονος Μαυριτανός. Για τέτοιου είδους αναζωογόνηση μίλησα παραπάνω, με παίκτες μπαρουτοκαπνισμένους, όπως ο Λιούμπισιτς. Να προσθέσει στην ενδεκάδα φρέσκο, καυτό αίμα που θα ανταποκρίνεται καλύτερα στον τρόπο παιχνιδιού που αντιπροσωπεύει ο Αλμέιδα’’

Η ΑΕΚ έχει και προπονητή και παίκτες υψηλού επιπέδου. Η κρίση ταυτότητας υφίσταται γιατί η ίδια το επιτρέπει σαν σε διαδικασία αυτομαστίγωσης. Χρειάζεται νίκες για να μπορέσει να βρει πατήματα, αλλά δεν απέχει από αυτό.

Στις 15 Αυγούστου έχει τον πρώτο τελικό της σεζόν, χωρίς καλά-καλά να έχει ξεκινήσει αυτή. Η πρόκριση στη Φιλαδέλφεια, με τον κόσμο στο πλευρό της, θα είναι το πρώτο βήμα προς την εξιλέωση.