Σβάρνας: «Ο Μελισσανίδης αγαπάει την ΑΕΚ όσο κανείς άλλος»

Μεγάλη συνέντευξη του Στράτου Σβάρνα στο gazzetta, που μίλησε για τα δύο περάσματά του από την ΑΕΚ αλλά και τη νέα ζωή στην Πολωνία. Πως βίωσε τα δύο του περάσματα από την Ένωση, η παθολογική αγάπη του Μελισσανίδη για την ομάδα, οι προπονητές που συνεργάστηκε, ο αρχηγός Μάνταλος και ο… Λουτσέσκου.

Ο Στράτος Σβάρνας αναφέρθηκε στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε, τον Μανόλο Χιμένεθ, τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Μα περισσότερο τον κυρίευσαν τα συναισθήματα, όταν η συζήτηση έφτασε στον άνθρωπο που τον πίστεψε περισσότερο από κάθε άλλον. Τον ίδιο τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην μιλήσει για την κλήση του στην Εθνική ομάδα, αλλά και για τα όνειρά του για το μέλλον.

Oλόκληρη η συνέντευξη του Σράτου Σβάρνα:

Ξεκινώντας, πως είναι η ζωή στην Πολωνία;

Σίγουρα είναι πολλές οι διαφορές σε σχέση με τη ζωή στην Ελλάδα. Η Αθήνα δεν συγκρίνεται με την Τσεστοχόβα. Η Τσεστοχόβα είναι μία ήσυχη πόλη, ιδανική για έναν ποδοσφαιριστή. Οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να σε επηρεάσουν, εκτός του ποδοσφαίρου και έτσι μπορείς να συγκεντρωθείς στη δουλειά που έχεις έρθει να κάνεις. Έχω έρθει για έναν σκοπό και αυτός είναι να παίξω ποδόσφαιρο.

Υπάρχουν, όμως, στιγμές που σου λείπει και η ζωή στην Ελλάδα;

Μου λείπουν, περισσότερο, οι φίλοι μου και η οικογένειά μου. Αν ήταν όλοι εδώ, δεν θα υπήρχε κανένα θέμα. Για έναν καφέ, άλλωστε, πας με φίλους. Δεν πας μόνος. Ίσως, κάτι που, επίσης, μου λείπει, να είναι ο καιρός της Ελλάδας. Στην Πολωνία χιονίζει πολύ, έχει πολύ κρύο. Ακόμα και το καλοκαίρι, μία έχει κρύο και μία ζέστη.

Όταν έμπαινες για πρώτη φορά στο αεροπλάνο με προορισμό την Πολωνία, φανταζόσουν όλα αυτά που ακολούθησαν;

Όταν αποφάσισα να έρθω στην Πολωνία, στην ΑΕΚ δεν είχα τον χρόνο συμμετοχής που θα ήθελα και έτσι το σημαντικότερο ήταν να παίξω. Ήταν η πρώτη μου φορά στο εξωτερικό και έτσι ήμουν διπλά ενθουσιασμένος. Όλοι οι ποδοσφαιριστές, άλλωστε, θέλουν κάποια στιγμή να κάνουν αυτό το βήμα στην καριέρα τους. Μόλις ήρθα και είδα την ομάδα, πίστεψα ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό. Πρώτος μας στόχος, τότε, ήταν να μπούμε στους ομίλους του Europa Conference League. Δεν το καταφέραμε στο τελευταίο λεπτό εκείνου το ματς με την Σλάβια Πράγας. Μετά, επικεντρωθήκαμε στον στόχο του πρωταθλήματος και τα καταφέραμε. Φτάσαμε και στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά, χάσαμε στα πέναλτι το νταμπλ.

Πώς είναι να βγαίνεις έξω από την Ελλάδα και να γίνεσαι πρωταθλητής, ακόμα και αν δεν αντιλαμβάνεσαι όσα λέγονται ή γράφονται;

Εδώ ήταν λίγο διαφορετικά, γιατί η ομάδα κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της. Σίγουρα, όταν είσαι ξένος δεν το βιώνεις, όπως αν ήσουν Πολωνός. Γράφονται πολλά, ακούγονται πολλά. Εσύ, όμως, είσαι έξω από αυτό. Είσαι σε έναν δικό σου κόσμο, σε ένα δικό σου περιβάλλον. Συγκεντρώνεσαι μόνο στη δουλειά σου, στο τι λέει ο προπονητής σου. Στην Ελλάδα συμβαίνει, ακριβώς, το αντίθετο. Όσο και αν λες ότι δεν σε επηρεάζει, όταν διαβάζεις όσα γράφονται, κάποια στιγμή θα σε πειράξει.

Πώς είναι το πολωνικό πρωτάθλημα;

Είναι πολύ σκληρό και έχει πολλή ένταση. Ποιότητα υπάρχει, αλλά όχι τόση, όση στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα με τα συμβόλαια που δίνουν οι ομάδες, μπορούν να φέρουν πολύ καλούς παίκτες. Κάτω από το top-5, όμως, οι ομάδες της Πολωνίας, είναι ανώτερες σε σχέση με τις αντίστοιχες της Ελλάδας.

Τα γήπεδα, όμως και τις εγκαταστάσεις που βλέπεις στην Πολωνία, δεν μπορείς να τα συναντήσεις με τίποτα στην Ελλάδα.

Εκμεταλλεύτηκαν πολύ το Euro του 2012. Φτιάχτηκαν γήπεδα και από τότε συνεχίζουν και χτίζονται γήπεδα. Ο κόσμος στηρίζει τις ομάδες. Υπάρχουν γήπεδα μικρότερων ομάδων στα οποία μαζεύονται 25000-30000 οπαδοί. Πρέπει να βελτιωθούν οι εγκαταστάσεις στην Ελλάδα, γιατί μόνο έτσι θα ανέβει επίπεδο το ποδόσφαιρο. Είναι πολύ διαφορετικό να παρακολουθείς ένα ματς ως θεατής σε ένα παλιό γήπεδο, όπως τα περισσότερα στην Ελλάδα και αλλιώς σε ένα όπως αυτά στην Πολωνία.

Πώς ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;

Ξεκίνησα από πάρα πολύ μικρός. Ήμουν 4-5 ετών, στην Αγία Παρασκευή. Είχε ξεκινήσει ο αδερφός μου, που είναι μεγαλύτερος και η μητέρα μου με έπαιρνε μαζί στις προπονήσεις. Δεν μπορούσε να με αφήσει σπίτι! Έπαιζα κι εγώ, λοιπόν, μόνος μου με την μπάλα. Κάθε μέρα ζητούσα να με βάλουν κι εμένα να παίξω, ώσπου κάποια στιγμή με έβαλαν κι εμένα μαζί με την ηλικιακή κατηγορία του αδερφού μου. Έτσι, ξεκίνησα να παίζω.

Είχες από μικρή ηλικία στο μυαλό σου την σκέψη να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

Ναι, πάντα την είχα. Πάντα μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Στα 15 μου και ενώ έπαιζα στην Τριγλία Ραφήνας, διάβαζα και ήθελα να δώσω Πανελλήνιες, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου δώσει το ποδόσφαιρο. Χρειάζεται και τύχη και ικανότητα. Τα είχα και τα δύο και βρέθηκα στην ΑΕΚ. Από τότε, συγκεντρώθηκα στο ποδόσφαιρο.

Τι θυμάσαι από εκείνο το ματς που είχες τραβήξει την προσοχή του Δημήτρη Μελισσανίδη;

Θυμάμαι ότι ήταν γεμάτο το γήπεδο. Περιμέναμε πως και πως το ματς. Είχα φουλ άγχος. Σίγουρα θα έχεις άγχος όταν είσαι σε αυτήν την ηλικία και παίζεις απέναντι στην ΑΕΚ. Όταν, όμως, ξεκίνησε το ματς, τα ξέχασα όλα. Έκανα ένα καλό ματς και ακολούθησαν, όσα ακολούθησαν. Άρχισαν οι επαφές της ομάδας με την ΑΕΚ. Τους είχα πει, φυσικά, ότι ήθελα να πάω. Ήρθαν μια μέρα και μου είπαν ότι τα βρήκανε και πως το καλοκαίρι επρόκειτο να πάω στην ΑΕΚ.

Τι θυμάσαι από τον Δημήτρη Μελισσανίδη;

Ο πρόεδρος ήταν αυτός που με πίστεψε από την αρχή, από την Β’ Εθνική. Εκείνος με έφερε στην ομάδα και εκείνος με πίστεψε πιο πολύ από όλους. Αγαπάει την ΑΕΚ όσο κανείς άλλος και αυτό το δείχνει η κατασκευή του γηπέδου. Έκανε τα αδύνατα, δυνατά. Θέλει να βλέπει την ΑΕΚ να κερδίζει, να κατακτά τίτλους. Ό,τι πρόβλημα και αν είχες εκτός γηπέδου, μπορούσες να του το πεις και να σε βοηθήσει. Θα μείνει στο μυαλό όλων μας, ως ένας από τους πιο σπουδαίους παράγοντες στην ιστορία της ΑΕΚ.

Πώς αντιδράει ένα παιδί που από εκεί που έπαιζε στην Ραφήνα μαθαίνει ότι θα πάρει μεταγραφή για την ΑΕΚ;

Είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Νομίζω ότι σε αυτό με βοήθησε πολύ η οικογένειά μου, μου είπαν ότι έπρεπε να συνεχίσω να προσπαθώ και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σε κάθε ματς. Άλλωστε, πλέον, ήμουν παίκτης της ΑΕΚ και τα βλέμματα ήταν όλα στραμμένα πάνω μου. Έπρεπε να αποδεικνύω σε κάθε αγώνα, πως καλώς με επέλεξαν.

Ο πατέρας σου είχε περάσει από τον Παναθηναϊκό. Το είχες καθόλου στο μυαλό σου;

Όχι, γιατί είχα κυρίως στο μυαλό μου τις συμβουλές που μου έδινε τότε. Ο πατέρας μου ήταν στον Παναθηναϊκό σε εποχές που η ομάδα έκανε σπουδαίες πορείες στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ήταν σε αποδυτήρια με παίκτες όπως ο Ρότσα και ο Ζάετς και προπονητή τον Γκμοχ. Μου είχε πει πως είναι τα αποδυτήρια μίας μεγάλης ομάδας, το κλίμα με τον κόσμο. Με είχε προετοιμάσει κατάλληλα για το επόμενο βήμα.

Πώς ήταν η κατάσταση στην ΑΕΚ σε σχέση με όσα περίμενες;

Πριν τελειώσει ακόμα η χρονιά, μας είχε φωνάξει ο κύριος Δέλλας να κάνουμε 2-3 μέρες προπονήσεις για να γνωριστούμε. Όταν είχα πάει στο προπονητικό, μου φαίνονταν όλα τόσο διαφορετικά. Εμείς στην Ραφήνα κάναμε προπονήσεις στο πλαστικό. Το επίπεδο των παικτών ήταν πολύ υψηλό. Κατάλαβα από την αρχή ότι πρέπει να δώσω το κάτι παραπάνω για να μπορέσω να αγωνιστώ. Όταν πρώτη μέρα, βλέπεις τον Δέλλα να σε χαιρετάει και να σε καλωσορίζει, σκέφτεσαι ότι είναι ο άνθρωπος το γκολ του οποίου πανηγύριζες ως παιδάκι. Είναι στιγμές που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

Τι κρατάς από το πρώτο σου διάστημα στην ΑΕΚ;

Η στήριξη του κόσμου, το πως γέμιζε το γήπεδο ακόμα και στην Β’ Εθνική. Βοήθησαν και εκείνοι να επιστρέψουμε το συντομότερο. Οι προπονήσεις, όμως, ήταν αυτές που με βοήθησαν πάρα πολύ να κάνω το επόμενο βήμα από την Γ’ Εθνική στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η στήριξη του κυρίου Δέλλα ήταν για μένα καθοριστική. Με βοήθησαν πολύ ατομικά, έμενα μετά το τέλος των προπονήσεων και δούλευα. Μετά την επιστροφή στην πρώτη κατηγορία, με τον Γκουστάβο Πογέτ, δεν θα ξεχάσω ποτέ την κατάκτηση του Κυπέλλου. Η δίψα του κόσμου στους πανηγυρισμούς στη Νέα Φιλαδέλφεια, ήταν απίστευτη.

Ακολούθησε η Ξάνθη που τότε είχε προπονητή τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Τι θυμάσαι από εκείνον;

Θυμάμαι ότι ήταν πολύ εργατικός. Δούλευε πάρα πολύ σε θέματα τακτικής, στο πως προετοίμαζε την ομάδα του, αλλά και στο πως θα πάρει από τους ποδοσφαιριστές του το 100%. Δεν ήθελε ποτέ να χάνει. Όταν χάνει η ομάδα του, δεν θέλεις να είσαι την επόμενη μέρα στα αποδυτήρια. Με βοήθησε πάρα πολύ σε θέματα τακτικής. Υπάρχουν πράγματα που έχω ακόμα στο παιχνίδι μου και μου τα δίδαξε ο Ραζβάν Λουτσέσκου.

Είχατε τότε την αίσθηση πως θα πετύχει όσα πέτυχε στην συνέχεια της καριέρας του;

Φανταζόμασταν ότι θα κάνει το επόμενο βήμα σε κάποια μεγάλη ελληνική ομάδα. Το που θα έφτανε, δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε. Ήταν θέμα χρόνου, όμως, να κάνει ένα επόμενο βήμα. Η δουλειά που κάνει, φαίνεται καθαρά μέσα στο γήπεδο. Ό,τι και αν πει κανείς στα λόγια, το γήπεδο δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει.

Όντας στην Ξάνθη, σκεφτόσουν την επιστροφή στην ΑΕΚ;

Υπήρχε ως σκέψη στο μυαλό μου, αλλά, στόχος μου ήταν να παίξω στην Ξάνθη και να διακριθώ για να κάνω το επόμενο βήμα. Η ΑΕΚ τότε ήταν πρωταθλήτρια, έπαιζε στα προκριματικά του Champions League και ξαφνικά έμαθα για το ενδιαφέρον της. Δεν υπήρχε παίκτης που θα άφηνε αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Το Champions League είναι κάτι που κάθε ποδοσφαιριστής θέλει να ζήσει στην καριέρα του.

Πώς θυμάσαι τον Χρήστο Πανόπουλο ως άνθρωπο;

Δεν ερχόταν πολύ τότε στην Ξάνθη, ήταν τα τελευταία του χρόνια στην ομάδα. Δεν είχα ποτέ κανένα θέμα μαζί του, ήταν μια χαρά. Ερχόταν κάποιες φορές στην προπόνηση, μας μιλούσε πριν από κάποια ματς. Αλλά, κυρίως, είχε δικούς του ανθρώπους να διοικούν την ομάδα.

Ήθελε πολύ τότε να μείνεις στην ομάδα.

Ναι, ναι. Αλλά, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά.

Η ΑΕΚ που συνάντησες όταν επέστρεψες, τι διαφορές είχε σε σχέση με την ΑΕΚ που άφησες όταν έφυγες;

Βρήκα ένα πολύ καλύτερο ρόστερ. Ο προπονητής είχε πολύ καλές επιλογές σε κάθε θέση. Υπήρχε, σαφώς, περισσότερη ποιότητα. Βρήκα, όμως και πολλά γνώριμα πρόσωπα. Συνεργάστηκα με έναν άλλον προπονητή, τον κύριο Ουζουνίδη. Ήταν, σίγουρα, μία αναβαθμισμένη ΑΕΚ, που δίκαια εξασφάλισε το εισιτήριο για τους ομίλους του Champions League.

Εκείνη η πρώτη σου σεζόν μετά την επιστροφή στην ΑΕΚ, δεν είχε κυλήσει καλά για την ομάδα. Τι είχε φταίξει; Αισθάνθηκες πως η ομάδα δεν ήταν έτοιμη για την συμμετοχή στους ομίλους του Champions League;

Όταν συμμετέχεις σε τρεις διοργανώσεις, είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθεις. Όταν δεν έχεις την εμπειρία ως ποδοσφαιριστής και ως κλαμπ, γίνεται ακόμα δυσκολότερο. Κάθε τρεις μέρες δίνεις αγώνα και πρέπει να σκέφτεσαι, αμέσως μόλις τελειώσει ένα ματς, το επόμενο. Αυτός πιστεύω ότι ήταν και ο λόγος που η χρονιά δεν εξελίχθηκε καλά. Πρέπει ως ποδοσφαιριστής να διαχειρίζεσαι ότι την μία μέρα παίζεις με την Μπάγερν Μονάχου και την άλλη με ομάδα της Superleague. Το είχα ζήσει και ως παίκτης της Ξάνθης, που όλοι θέλαμε να παίξουμε κόντρα στους μεγάλους.

Μαρίνος Ουζουνίδης;

Πολύ καλός άνθρωπος και καλός προπονητής. Είχε μία συγκεκριμένη ιδέα για το πως ήθελε να παίξει η ομάδα του. Μπορεί να μην έπαιξα πολύ τότε, αλλά, ήταν μία μεταβατική περίοδος για μένα. Ήξερα ότι ήταν δύσκολο να βρω χρόνο συμμετοχής στην πρωταθλήτρια ΑΕΚ.

κείνη την σεζόν ο κόσμος στράφηκε, πέραν της διοίκησης και κατά των παικτών της ΑΕΚ. Τι σκέφτηκες τότε;

Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής τα ακούει πάντα. Ό,τι και αν γίνει, πρώτα θα τα ακούσει ο Έλληνας και μετά ο ξένος. Αυτή η νοοτροπία, που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ξεκινάει από τις ομάδες. Όταν δεν πηγαίνει καλά η ομάδα, θα στραφούν όλοι κατά του Έλληνα ποδοσφαιριστή. Τότε εγώ δεν έπαιζα πολύ, αλλά, καταλάβαινα το κλίμα. Κάποιοι προσπάθησαν να απορροφήσουν την ένταση, αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε σε τέτοιες στιγμές να στηρίζεις την ομάδα και όχι να στρέφεσαι εναντίον της. Βλέπουμε ότι τώρα αυτό έχει αλλάξει στην ΑΕΚ. Φέτος, ο κόσμος στήριξε ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πήγαν καλά.

Τρέφεται, όμως, η ομάδα από μία μεγάλη επιτυχία.

Ο κόσμος της ΑΕΚ θέλει ένα πράγμα, να δίνεις το 100%. Όταν σε βλέπει στο γήπεδο να δίνεις το 100%, το καταλαβαίνει, το νιώθει. Έρχεται σε δεύτερη μοίρα το αποτέλεσμα.

Μανόλο Χιμένεθ;

Άνοιξε λίγο το ροτέισον και αυτό βοήθησε. Είδε και άλλους παίκτες. Κάποια προβλήματα τραυματισμών, βοήθησαν να παίξω. Σε ματς που δεν ήμουν καλός, μου μιλούσε και μου εξηγούσε τι έκανα λάθος. Ο Μανόλο Χιμένεθ είναι όπως ο κόσμος της ΑΕΚ, θέλει να σε βλέπει να δίνεις το 100%. Μετά έρχονται όλα τα υπόλοιπα για εκείνον. Αν έβλεπε ότι έδινες τον καλύτερό σου εαυτό, κατανοούσε την κακή σου μέρα. Μαζί του ένιωθα την στήριξη του προπονητή και αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό.

Αισθάνθηκες ποτέ να σε λυγίζει το βάρος της φανέλας της ΑΕΚ;

Να με λυγίζει, όχι. Σε κάποια must win ματς, είναι που αισθάνεσαι την πίεση.

Στο φινάλε εκείνης της σεζόν, χτίστηκε ξανά η ομάδα από την αρχή με προπονητή τον Καρντόσο. Τι θυμάσαι από εκείνον;

Είχε κάποιες ιδέες για το ποδόσφαιρο, λίγο διαφορετικές από αυτές που είχαμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Ίσως, χρειαζόταν περισσότερο χρόνο. Είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο για την ομάδα, που δεν λειτούργησε στον αγωνιστικό χώρο. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό η ΑΕΚ, έπρεπε να πάει παρακάτω.

Ακολούθησε ο Μάσιμο Καρέρα. Ο Covid-19 σου στέρησε την ατμόσφαιρα των ομίλων του Εuropa League.

Ξεχάστηκε γρήγορα εκείνη η χρονιά. Χωρίς τον κόσμο, το ποδόσφαιρο δεν έχει χάρη. Δεν το χαίρεται ούτε ο ποδοσφαιριστής, ούτε καν ο τηλεθεατής. Οι οπαδοί δημιουργούν την αύρα. Αν ο κόσμος ήταν στο γήπεδο, θα ζούσε πολύ πιο έντονα την επιστροφή της ομάδας στους ευρωπαϊκούς ομίλους.

Έχεις πει σε συνέντευξή σου, ότι ο Βάρντι είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις παίξει. Ισχύει, ακόμα, αυτό;

Όταν αντιμετωπίζεις ομάδες από το κορυφαίο επίπεδο, βλέπεις πράγματα στο παιχνίδι τους, που σου μένουν. Ο Βάρντι είναι, πράγματι, από τους πιο δύσκολους ποδοσφαιριστές που έχω βρει απέναντί μου. Είναι πολύ γρήγορος και η κίνησή του στον χώρο, είναι από τις καλύτερες που έχω δει. Πρέπει να είσαι προσεκτικός 110%.

Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις παίξει στην Ελλάδα;

Ο Ελ Αραμπί. Αν του έδινες, έστω, μισή ευκαιρία, την έκανε γκολ.

Είχες στο μυαλό σου τότε, ότι ήθελες να μπεις στο καινούργιο γήπεδο;

Όσα χρόνια ήμουν στην ομάδα, περιμέναμε το γήπεδο. Όταν φτάνεις τόσο κοντά, θέλεις να πάρεις μέρος στην μεγάλη γιορτή της ΑΕΚ. Αλλά, αν γύριζα πίσω τον χρόνο, θα έπαιρνα πάλι την ίδια απόφαση. Θα έφευγα, γιατί πίστευα ότι ήταν καλύτερο για την καριέρα μου. Τις αποφάσεις τις παίρνεις με βάση τα δεδομένα που έχεις κάθε στιγμή.

Με τι συναισθήματα έφυγες από την ΑΕΚ;

Ήταν η δίψα που είχα να αγωνιστώ στο εξωτερικό που κυριαρχούσε μέσα μου. Δεν σκεφτόμουν τι άφηνα πίσω, παρά μόνο, το επόμενο βήμα.

Αισθανόσουν, όμως, ότι δεν πήρες τις ευκαιρίες που άξιζες;

Μόνο την τελευταία χρόνια θα έλεγα ότι θα μπορούσα να πάρω περισσότερες ευκαιρίες. Τις υπόλοιπες, ήταν οι συγκυρίες τέτοιες, που δεν θα το έλεγα. Την τελευταία χρονιά, θα μπορούσα να παίξω σε περισσότερα ματς.

Αν γύριζες τον χρόνο πίσω, θα έκανες κάτι διαφορετικά;

Θα διαχειριζόμουν διαφορετικά τις δύσκολες στιγμές. Κάποια άσχημα παιχνίδια, μετά από τα οποία κλεινόμουν στον εαυτό μου και προσπαθούσα να βρω τι είχε φταίξει. Ως ποδοσφαιριστής πρέπει να συγκεντρώνεσαι πάντα στο επόμενο παιχνίδι, το προηγούμενο δεν μπορείς να το αλλάξεις. Αυτό κάνουν και οι ποδοσφαιριστές στο κορυφαίο επίπεδο.

Άρα θεωρείς ότι σε έριχνε περισσότερο από όσο έπρεπε ένα κακό αποτέλεσμα;

Ναι, με έριχνε ψυχολογικό περισσότερο από όσο έπρεπε. Και αυτό θα το άλλαζα.

Τι θυμάσαι από την πρώτη σου κλήση στην Εθνική ομάδα;

Θυμάμαι την χαρά που είχα, τόσο εγώ όσο και οι δικοί μου άνθρωποι. Πριν τον Covid-19, ήταν μία κλήση για κάποια φιλικά στην Αμερική και με είχε πάρει τηλέφωνο ο κύριος Κωνσταντινίδης και μου είχε πει ότι, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα βρίσκομαι στις επιλογές του προπονητή. Θυμάμαι ότι περίμενα πάρα πολύ εκείνα τα φιλικά και ξέσπασε η πανδημία. Όταν τελικώς, πήγα στην Εθνική, θυμάμαι το πολύ καλό κλίμα που συνάντησα. Στο ξενοδοχείο, στα αποδυτήρια, ήταν όλοι μία παρέα, μία γροθιά.

Αυτό το κλίμα ήταν που αποτέλεσε και την αρχή της αναγέννησης της Εθνικής ομάδας;

Ναι. Εκεί έγινε η αρχή. Ήταν καθοριστική η αλλαγή στο κλίμα ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές. Φυσικά και από άποψη τρόπου παιχνιδιού, η Εθνική έγινε πιο επιθετική.

Στο διάστημα που ήταν ο Γκουστάβο Πογέτ στον πάγκο της Εθνικής, με δεδομένο και ότι σε γνώριζε από την ΑΕΚ, περίμενες πως θα ερχόταν κάποια νέα κλήση;

Δεν είχαμε καμία επικοινωνία. Περίμενα, όπως κάθε ποδοσφαιριστής που παίζει σε ψηλό επίπεδο και γίνεται πρωταθλητής. Η κλήση δεν ήρθε, αλλά, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Αυτός είναι προπονητής, αυτός διαλέγει. Εσύ πρέπει να προσπαθείς να βελτιώνεσαι συνεχώς, μέχρι να έρθει η ευκαιρία.

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες στην ΑΕΚ;

Ο Πέτρος Μάνταλος. Είναι κομμάτι της ιστορίας της ΑΕΚ. Αυτά που έχει προσφέρει στην ομάδα, είναι αξιοθαύμαστα. Πρέπει να είσαι πολύ δυνατός χαρακτήρας για να σηκώσεις το βάρος που έχει πέσει πάνω του όλα αυτά τα χρόνια. Είναι ένας αρχηγός, δεν κρύφτηκε ποτέ. Αναλάμβανε πάντα την ευθύνη. Και μέσα στο γήπεδο, δεν κρυβόταν ποτέ. Πάντα ζητούσε την μπάλα, πάντα έπαιρνε προσπάθειες.

Τι σκέφτεσαι για το μέλλον σου; Θα ήθελες να κάνεις ένα βήμα παραπάνω;

Ναι μεν έχω συμβόλαιο, αλλά, αν έρθει μία ευκαιρία για ένα βήμα παραπάνω, θα ήθελα να την αξιοποιήσω. Είμαι χαρούμενος εδώ, όλα είναι ιδανικά. Μου αρέσει πάρα πολύ το κλίμα και η ομάδα γενικότερα. Όλοι με στηρίζουν, από τον πρόεδρο, μέχρι τους προπονητές.

Σκέφτεσαι πως μπορεί το πολωνικό πρωτάθλημα να σου ανοίξει κάποια άλλη πόρτα;

Είναι όλα πιο οργανωμένα στην Πολωνία και αυτό βοηθάει να το βλέπουν πολλά πρωταθλήματα της κεντρικής Ευρώπης.

Είχες έναν τραυματισμό που σε άφησε για μεγάλο διάστημα εκτός δράσης. Πόσο εύκολο είναι να το διαχειριστεί αυτό ένας ποδοσφαιριστής στη φάση που βρισκόσουν τότε;

Είχα έναν σοβαρό τραυματισμό στους προσαγωγούς που απαιτούσε να γίνει χειρουργείο. Και με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Καρβουνίδη, αλλά και τους κυρίους Κουτσογιάννη και Σκαλτσά, για την βοήθειά τους προκειμένου να φτάσω και πάλι στο επίπεδο που ήμουν. Να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα. Από όταν επέστρεψα δεν έχω χάσει ματς. Όταν είσαι τραυματίας και βλέπεις τα πράγματα απ’ έξω, έχεις περισσότερο άγχος. Καταλαβαίνεις πράγματα που δεν αντιλαμβάνεσαι όταν είσαι υγιής. Εκτιμάς πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις και ως τότε θεωρούσες δεδομένα.

Προβληματίζεσαι και για το κατά πόσον μπορεί να χάσεις την θέση σου;

Είναι μία σκέψη, αλλά εκεί είναι που πρέπει να έρθει ο προπονητής και το υπόλοιπο σταφ και να σου δείξουν εμπιστοσύνη. Και υγιής να είσαι, όμως, υπάρχει αυτή η σκέψη. Απλά τότε, μπορείς να διεκδικήσεις αυτό που θέλεις.

Τελικά, το πιο σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή είναι να παίζει, ακόμα και αν χρειαστεί να θυσιάσει την προβολή; Ή να χρειαστεί να αφήσει μία ομάδα, όπως η ΑΕΚ;

Είναι διαφορετικό να είσαι στην ΑΕΚ και διαφορετικό να παίζεις στην ΑΕΚ. Για να κάνεις το επόμενο βήμα, πρέπει να παίζεις. Είναι όπως στο θέατρο, δεν αρκεί να είσαι ηθοποιός, πρέπει να παίζεις στην παράσταση. Θα έρθει και η στιγμή που θα κάτσεις στον πάγκο ή και στην εξέδρα, αλλά δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό μόνιμα.

Πώς είσαι εκτός αγωνιστικών χώρων ως άνθρωπος;

Πολύ ήρεμος. Κάνω συγκεκριμένα πράγματα, δεν κάνω τρέλες. Μου αρέσει να μένω στο σπίτι, να περνάω χρόνο με δικούς μου ανθρώπους και με φίλους. Βλέπω μπάσκετ, μου αρέσει πάρα πολύ η Ευρωλίγκα!

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο; Έχεις ονειρευτεί πολλές φορές και έχεις πετύχει.

Να παίξω κάποια στιγμή σε κάποιο από τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα και να επιστρέψω στην Εθνική ομάδα.

Τι μαθαίνετε τους Πολωνούς οι δύο Έλληνες που βρίσκεστε στην Ράκοφ;

Ένα διάστημα ήμασταν και τρεις! Ξέρουν πολλά πράγματα για την Ελλάδα, έρχονται στη χώρα μας για διακοπές. Τους εξηγούμε πράγματα για την γλώσσα μας. Παρακολουθούν και το ελληνικό πρωτάθλημα. Μας ρωτάνε για τα επεισόδια και τα υπόλοιπα ευτράπελα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τους τα εξηγούμε, αλλά τους φαίνονται πολύ περίεργα.

Οι δημοσιογράφοι αποτελούν πρόβλημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο;

Όλα ξεκινούν από την παιδεία που έχουμε ως λαός. Οι δημοσιογράφοι παίζουν τον δικό τους ρόλο. Ασχολούνται με πράγματα που δεν θα έπρεπε να ασχολούνται. Οι ποδοσφαιριστές θα έπρεπε να είναι το κύριό τους μέλημα και όχι τι θα πει ο κάθε παράγοντας. Όλοι θέλουν να έχουν την δική τους προβολή μέσα από το ποδόσφαιρο, να παίζουν το δικό τους ρόλο. Στην πραγματικότητα, όμως, οι μόνοι που παίζουν είναι οι ποδοσφαιριστές.

Υπάρχει και άγνοια πιστεύεις;

Ναι, λέγονται και γράφονται πράγματα, απλά και μόνο για να γίνεται κουβέντα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ο πολιτισμός που έχουμε ως λαός. Γίνεται προσπάθεια να αλλάξει όλο αυτό, κυρίως, στο μπάσκετ. Ο κόσμος στις εξέδρες δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο.

Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Γιατί έχουν αρχίσει και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός και προσεγγίζουν κόσμο νεαρής ηλικίας, αλλά και οικογένειες. Έχουν παραδείγματα από το ευρωπαϊκό και το αμερικάνικό μπάσκετ με δραστηριότητες έξω από το γήπεδο. Αυτά προσελκύουν υγιείς φιλάθλους. Είναι πολύ σημαντικό το τι προσφέρεις στον κόσμο.

Κλείνοντας, τι σου λείπει από την Ελλάδα εκτός των δικών σου;

Ο καφές, ο φρέντο εσπρέσσο. Και ο καιρός!

ΠΗΓΗ: gazzetta.gr