Τον περίμεναν στην… γωνία

Σαν καλοκουρδισμένη μηχανή λειτούργησαν ξάφνου οι -δήθεν- ανταγωνιστές του τίτλου, όταν ο Αλμέιδα παρεκτράπη, δείχνοντας μένος και φόβο, ξεχνώντας να ζητήσουν την… κρεμάλα ως τιμωρία.

Η ΑΕΚ δεν «κλείδωσε» το Πρωτάθλημα, βάζοντας στο παιχνίδι ξανά τον ΠΑΟΚ και στον εαυτό της μία δύσκολη αποστολή, από την οποία μπορεί και θα βγει νικήτρια.

Ας μην μείνουμε ωστόσο στο αγωνιστικό κομμάτι, καθώς το μόνο που χρειάζεται τη δεδομένη στιγμή η ΑΕΚ είναι ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΗ στήριξη, στους δύο… τελικούς.

Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται γύρω από την καταδικαστέα -και από τον ίδιο- πράξη του Ματίας Αλμέιδα, να υπερασπιστεί εαυτό στην θέα αγνώστων, φουσκωτών ανθρώπων του ΠΑΟΚ, που προκαλούσαν ολόκληρο το 90λεπτο.

Μία ενέργεια που έσπευσε ο ίδιος ο προπονητής να χαρακτηρίσει και να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη, δείχνοντας ΞΑΝΑ το ήθος και την προσωπικότητα που τον συνοδεύουν από την πρώτη ημέρα που ήρθε στην χώρα μας.

Ποιος μπορεί να αρνηθεί πως τέτοιου είδους αντιδράσεις είναι ανεπιθύμητες; Ποιος μπορεί όμως να αρνηθεί πως θα είχε διαφορετική αντιμετώπιση της κατάστασης, από αυτή που είχε ο Αργεντινός τεχνικό;

Τα σπουδαία όμως δεν εντοπίζονται σε μία πράξη που ‘’σόκαρε’’ την κοινή(;) γνώμη, με την οποία είναι γνώριμο το ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό ανά τα χρόνια, αλλά στο συντονισμένο ξέσπασμα ηθικολογίας και… δαχτυλοδειχτοσύνης προς το πρόσωπο του 50χρονου τεχνικού της ΑΕΚ.

Πρασινο-κοκκινο-ασπρόμαυροι ηθικολόγοι έσπευσαν να δείξουν με το δάχτυλο τον Αλμέιδα, ξεχνώντας να ζητήσουν κρέμασμα, επιβεβαιώνοντας την -μέχρι πρότινος- αίσθηση πως το: «όλοι σας και μόνοι μας» της ΑΕΚ, πράγματι ισχύει. Όλοι μαζί, μία γροθιά.

Ναι, το μόνο που δεν θέλουν είναι να δουν την Ένωση να κάνει το back-to-back. Προτιμούν τον κάθε αιώνιο αντίπαλο Πρωταθλητή, παρά την ΑΕΚ. Οι λόγοι ευκολονόητοι, με τους Μελισσανίδη και Αλμέιδα να αποτελούν τον φόβο και τρόμο τους, ως εγγυητές ενός ένδοξου μέλλοντος.

Είναι τρομερός ο εκφυλισμός που βιώνουν, μπροστά στην πιθανότητα χτυπήματος της ΑΕΚ, έστω και με τρόπο ύπουλο, τέτοιο που «κλείνει» τα μάτια στους διαρκώς ακόλουθους φουσκωτούς του Λουτσέσκου και τους τραμπουκισμούς τους.

Σε αυτούς εναντιώθηκε ο Αλμέιδα, ούτε σε ανυποψίαστους αντίπαλους παίκτες (βλ. Μεδίνα), ούτε σε διαιτητές που δεν σφύριξαν όπως οι ίδιοι θα ήθελαν, κάνοντας οπλισμένο «ντου» στο γήπεδο.

Η ΑΕΚ έχει προπονητή που δεν εμπνέει μόνο θετικά την ομάδα, αλλά η παρουσία του στον πάγκο της γίνεται πηγή άγχους και φόβου προς τον αντίπαλο. Αυτή είναι η αλήθεια.