Ο θρύλος της Βασίλισσας και βασικός συντελεστής του έπους του 968 Λάκης Τσάβας, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ, με αφορμή την επέτειο από την 4η Απριλίου του 1968 και του αγώνα-ορόσημου της ΑΕΚ κόντρα στη Σλάβια που έφερε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλό ελληνικής ομάδας.
Διαβάστε παρακάτω όλα όσα είπε ο παλαίμαχος γκαρντ των κιτρινόμαυρων στο aekbc.gr:
Ένας από τους υπερήρωες της Ιστορίας μας.
Εξ εκείνων, που έβαλαν την υπογραφή τους φαρδιά πλατιά στο «έπος» της 4ης Απριλίου 1968, στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, αλλά και εκ των πρωταγωνιστών της επικής ταινίας «1968».
Ο Λάκης Τσάβας.
Ο αειθαλής πρώην γκαρντ της «Βασίλισσας», μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΚ BETSSON BC και όπως είπε «δεν βαριέμαι, και δεν θα βαρεθώ ποτέ, όσο είμαι καλά, να μιλάω για το κατόρθωμά μας». «Είναι τιμή μας άλλωστε που μας θυμούνται. Χαιρόμαστε και εμείς που ακόμα χαίρονται για εμάς», δήλωσε ο σεμνός ευρωκυπελλούχος και 5άκις Πρωταθλητής Ελλάδος με την ΑΕΚ και συμπλήρωσε: «Μπορώ να διηγούμαι με τις ώρες για τη διαδρομή μου στην ΑΕΚ, και κυρίως για την πορεία μας το 1968. Μπορώ να πω τόσα πολλά…».
Τι… ακόμα δεν έχει πει από τα «πολλά» για το ‘68, ο Λάκης Τσάβας:
«Κάνοντας μία γρήγορη αναδρομή, θα ξεχωρίσω την αναγνώριση, που είχαμε μετά τη νίκη μας επί της Σλάβια Πράγας. Δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια αυτό, που συνέβη. Μετά την πρωτοφανή λαοθάλασσα στο Καλλιμάρμαρο, ήταν η λαοθάλασσα σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά, που μας συγκλόνισε. Να προχωράς και να σε παίρνουν στα χέρια. Είχε πανελλήνια εμβέλεια εκείνη η επιτυχία. Είχε εκστασιαστεί ο κόσμος. Δεν περιμέναμε αυτή την έκρηξη χαράς. Ήταν χαρούμενη όλη η Ελλάδα από την επιτυχία μας. Μετά από ημέρες αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε τί κάναμε και το αντίκτυπο, που είχε στην κοινωνία».
Και συμπλήρωσε ο κ. Τσάβας: «Οπωσδήποτε θυμάμαι και τα επινίκια στα «Δειλινά» του Μιχαηλίδη, που πήγαμε μετά τον Τελικό, όπου τραγουδούσαν ο Μπιθικώτσης, ο Κόκκοτας, η Μοσχολιού, αλλά εννοείται ότι η χαρά του κόσμου ήταν αυτό, που κυρίως θυμόμαστε μια ζωή…».
Μόνο, που τα επινίκια εορτάστηκαν και στου… Ζαμπέτα, όπως προδίδουν φωτογραφίες της εποχής: «Είχε πάει εκεί ο Γιώργος Αμερικάνος με το τρόπαιο. Αλλά ο αρχηγός μας ήταν. Ο ηγέτης μας. Δικαίως κρατούσε το Κύπελλο στα χέρια του… Αλίμονο. Και ξέρετε; Τον τραβούσαν από δω, τον τραβούσαν από κει. Όλοι ήθελαν τον αγγίξουν εκείνη τη νύχτα. Να φωτογραφηθούν μαζί του. Τι να πρωτοπείς για τον Γιώργο; Έχουν γραφτεί τόσα και λίγα είναι… Κάποια στιγμή, όλοι μας… Δεν ξέραμε πού βρισκόμασταν. Μεταφορικά και κυριολεκτικά… Όλη η Αθήνα… Τι λέω; Όλη Ελλάδα γιόρταζε. Και οι άνθρωποι, που άκουσαν τον Τελικό από το ραδιόφωνο γιόρταζαν… Εκατομμύρια κόσμο αν γινόταν θα χωρούσε το Καλλιμάρμαρο εκείνη τη νύχτα».
Αναρωτιέται κανείς. Με τόσα πρωταθλήματα στο ενεργητικό του, ευρωτρόπαιο, συμμετοχή σε Φάιναλ Φορ Πρωταθλητριών, όλα με την ΑΕΚ, 47 διεθνείς συμμετοχές, περισσότερα από 20 χρόνια προπονητής στα κλιμάκια των εθνικών ομάδων, πόσο ευτυχισμένος είναι ο Λάκης Τσάβας;
Η αφοπλιστική απάντηση του Τσάβα: «Ευτυχισμένος είμαι, που στα 81 μου, δόξα τω Θεώ, είμαι υγιέστατος. Η υγεία είναι το παν για κάθε άνθρωπο. Από κει και πέρα, πράγματι ως αθλητής της ΑΕΚ, αλλά και με ό,τι έχω κάνει στην αθλητική μου καριέρα, νιώθω ευτυχής. Από μπάσκετ είμαι… γεμάτος!»
Κλασική ερώτηση για το μυστικό επιτυχίας της ομάδας του ’68: «Το οικογενειακό κλίμα. Δεν υπήρχαν γκρίνιες. Γράψτε το αυτό! Οι επιτυχίες δεν έρχονται αλλιώς. Είναι αυτό ικανή συνθήκη, που ισχύει για όλες τις εποχές. Στα αποδυτήρια κρύβεται το μυστικό της κάθε ομάδας. Όσο για εκείνη την περίφημη ομάδα της ΑΕΚ, της δεκαετίας του ’60, που τα σάρωσε όλα στο πέρασμά της, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι προπονητές. Κυρίως ο Μίσας Πανταζόπουλος, που έδινε μεγάλη βαρύτητα στο κομμάτι αυτό, αλλά κατόπιν και ο διάδοχός του, ο Νίκος Μήλας. Eίχαμε προκριθεί στο Φάιναλ Φορ του Πρωταθλητριών του 1966. Είχαμε κατακτήσει πρωταθλήματα Ελλάδος. Η κατάκτηση του ευρωτροπαίου του 1968 ήταν το επιστέγασμα των προσπαθειών μας εκείνης της Δεκαετίας. ‘Ήταν το πεπρωμένο μας».
Από το 1963, παίκτης της ΑΕΚ και όπως είπε:
«Οικογενειακό κλίμα υπήρχε γενικότερα στην ΑΕΚ να ξέρετε τότε. Όχι τυχαίες οι επιτυχίες και στα δύο Τμήματα. Εναλλασσόμασταν στα αποδυτήρια άλλωστε με τους ποδοσφαιριστές. Εγώ είχα έρθει το 1963, επί διοίκησης του μεγάλου Νίκου Γκούμα. Και είχα την τύχη να μένω μαζί με άλλους δύο αθλητές στην Αθήνα όταν είχα έρθει από τη ΧΑΝΘ, τον Μίμη Παπαϊωάννου και τον τερματοφύλακα Βαγγέλη Πετράκη. Επίσης, όλοι οι αθλητές καθημερινά τρώγαμε μαζί. Κοινές αγωνίες. Κοινά ενδιαφέροντα. Θυμάμαι έντονα, ότι την εποχή που πήγα εγώ, υπήρχαν αρκετοί νέοι, ταλαντούχοι, που έκαναν καριέρα αργότερα στο ποδόσφαιρο, όπως ο Καραφέσκος, ο Σεβαστόπουλος, ο Συμιγδαλάς και άλλοι».
Και κατέληξε ο Λάκης Τσάβας:
«Ίσως, να ξέφυγα λίγο ως προς τις αναμνήσεις μου. Αλλά νιώθω τόσο μεγάλη αγάπη για όσα πετύχαμε στην ΑΕΚ, που πραγματικά νιώθω τόσο γεμάτος από συναισθήματα, όπως ξαναείπα. Οπωσδήποτε όμως η «4η Απριλίου» παραμένει η κορωνίδα των προσπαθειών μας. Και ευτυχώς, που υπήρχε ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης με την απίστευτη δημοσιογραφική πένα του για να προβάλλει το γεγονός. Την επιτυχία μας την «υιοθέτησαν» κατά κάποιο τρόπο τότε ο εκδότης του «Φωτός» Θόδωρος Νικολαίδης και ο μεγάλος Φαίδωνας με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα, και διαιωνίστηκε το μήνυμα εκείνης της βραδιάς από γενιά σε γενιά. Βεβαίως, ήρθε πριν μερικά χρόνια η δημιουργία της ταινίας «1968» του Μάκη Αγγελόπουλου και της ΚΑΕ ΑΕΚ, σε σκηνοθεσία Τάσου Μπουλμέτη, και εκτόξευσε την επιτυχία. Η «4η Απριλίου» έλαβε τις διαστάσεις, που έπρεπε. Η επιτυχία μας δεν θα ξεχαστεί ποτέ…»
*Στη βασική φωτογραφία, ο Λάκης Τσάβας πανηγυρίζει το θρίαμβο επί της Σλάβια. Δίπλα του, χαμογελαστός με τη φόρμα ο «Βενιαμίν» των αθλητών της «Βασίλισσας», Νίκος Νεσιάδης, ενώ στο βάθος δεξιά διακρίνεται ο Στέλιος Βασιλειάδης.
**Στην ένθετη φωτογραφία, ο επουράνιος αρχηγός της «Βασίλισσας», Γιώργος Αμερικάνος, δίπλα στον σπουδαίο Γιώργο Ζαμπέτα και δίπλα στον μουσικοσυνθέτη η τραγουδίστρια Μανταλένα.
