Το πεπρωμένο για Αθανασιάδη και η παρουσία του ξανά ως MVP

Όρθια και νικήτρια κράτησε ο Γιώργος Αθανασιάδης την ΑΕΚ κόντρα στον Ολυμπιακό, αποδεικνύοντας πως άξιζε και με το παραπάνω την μεγάλη ευκαιρία του Αλμέιδα

Στην ανακοίνωση της ενδεκάδας κόντρα στον Ολυμπιακό πολλοί ήταν αυτοί που βιάστηκαν να κρίνουν την πορεία του ματς με την παρουσία ενός παίκτη. Ο τραυματισμός του βασικού Στάνκοβιτς έκρινε απαραίτητη την αντικατάστασή του από τον Γιώργο Αθανασιάδη, με τον Αλμέιδα να δείχνει πως με αυτήν του την απόφαση, η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του Έλληνα διεθνή δεν έχει κλονιστεί, ούτε στο ελάχιστο.

Σε έναν αγώνα που ο Ολυμπιακός απείλησε περισσότερες φορές την ΑΕΚ, ο Αθανασιάδης κατάφερε να την κρατήσει με μεγαλείο ψυχής όρθια. Θα μπορούσε να πει κανείς πως σήκωσε μόνος όλο το βάρος των αμυντικών λαθών. Σε πέντε ευκαιρίες των ερθρολεύκων, εκ των οποίων η μια διπλή με το άστοχο σουτ του Γιόβετις, ο πορτιέρε της Ένωσης είπε όχι. Μια εικόνα που θύμισε την δυναμική της χρονιάς του νταμπλ. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως αυτή του η εμφάνιση τον έχρισε πολυτιμότερο παίκτη της βραδιάς.

Η ζωή και μάλιστα η ποδοσφαιρική ζωή, παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια. Όταν τρία παιχνίδια (Άγιαξ, Παναιτωλικός, Πανσεραϊκός) ήταν αρκετά ώστε να αιτηθούν πολλοί την απομάκρυνση του Αθανασιάδη από την ΑΕΚ, δεν περιμένει κανείς αυτό να αλλάξει τόσο γρήγορα. Κι όμως! Όσο είναι η ζωή λάτρης των εκπλήξεων άλλο τόσο είναι μικρή η ανθρώπινη μνήμη. Τι κι αν ήδη είχαν κρεμάσει επί ξύλου τον μέχρι πέρυσι πρωταθλητή, χθες τον αποθέωσαν.

Η χαμηλών τόνων στάση του τερματοφύλακα των κιτρινόμαυρων, φανέρωσε πως για εκείνον δε δόθηκαν απαντήσεις μέσα στο γήπεδο. Στο κάτω κάτω απάντηση δίνεται όταν έχει προηγηθεί κάποια ερώτηση. Στην προκειμένη περίπτωση όλα ήταν προαποφασισμένα για το μέλλον του, με τον ίδιο όμως να υπερασπίζεται την ομάδα του, να την κρατά νικήτρια μέχρι το τέλος και να καταθέτει την ψυχή του στο χορτάρι.

Το πεπρωμένο ίσως να ήθελε ξανά τον Γιώργο Αθανασιάδη νικητή και πρωταθλητή στο τέλος της σεζόν, συνεχίζοντας το έργο που είχε χτίσει ένα χρόνο πριν. Η παρουσία του σε μια βραδιά τουλάχιστον ανατριχιαστική, μέσα στο ντελίριο του κιτρινόμαυρου λαού, κατάφερε να κλείσει πολλά στόματα που είχαν ανοίξει για τα καλά, αλλά και να «συγχωρεθεί» για τα λάθη του. Μέγα λάθος φυσικά το τελευταίο ρήμα, αφενός γιατί δεν είχε ανάγκη να αποδείξει στους επικριτές του απολύτως τίποτα και αφετέρου η συγχώρεση δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια δουλειά πέρα για πέρα θεϊκή…