Ρίζος: «Είμαι ευτυχής κάθε φορά που έρχομαι εδώ, ήταν μιά δίκαιη απόφαση για μια δίκαιη υπόθεση»

Advertisement

Ο πρόεδρος ΣτΕ, Σωτήρης Ρίζος ήταν ένα από τα κεντρικά πρόσωπα για την υλοποίηση του ονείρου της ΑΕΚ, της «Αγιά Σοφιάς – OPAP Arena» και ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει μιλήσει ουκ ολίγες φορές για τον ρόλο και τη συμβολή του.

Και επειδή, ενδεχομένως, κάποιοι να αγνοούν ή να μην θυμούνται στη χθεσινή εκδήλωση, ο διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ, Δημήτρης Μελισσανίδης, στην ομιλία του στην εκδήλωση, εξήρε τη συμβολή του Σωτήρη Ρίζου, προέδρου του ΣτΕ, για την ολοκλήρωση της «Αγιάς Σοφιάς-OPAP Arena», όταν προέκυπταν συνεχώς κωλύματα που εμπόδιζαν το μεγαλειώδες έργο.

«Χωρίς τον Σωτήρη Ρίζο, πρόεδρο του ΣτΕ, δεν θα είχαμε γήπεδο. Πιστέψτε με. Έκανε τα πάντα και μας δικαίωσε σε όσα τρελά μας ζητούσε το ΣτΕ. Τον ευχαριστούμε, η ΑΕΚ δεν θα τον ξεχάσει ποτέ», ήταν τα πλέον χαρακτηριστικά λόγια του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Αναλυτικά η ομιλία του Σωτήρη Ρίζου στη χθεσινή κοπή πίτας των Παλαιμάχων της ΑΕΚ:

Θα ήθελα να πώ δυό λόγια, σε αυτό το κύκλο των πιο στενών συγγενών της ΑΕΚ.

Τα πράγματα ήταν σχετικώς απλά για μας.

Ήταν μιά δίκαιη απόφαση για μια δίκαιη υπόθεση. Η απονομή του Δικαίου είναι καθήκον του δικαστού, δεν είναι προσφορά. Υπ’ αυτή την έννοια η τιμή που μου κάνετε ίσως είναι υπερβολή.
Για τη νομική ορθότητα της ληφθείσης αποφάσεως ήμουν πεπεισμένος. Με απασχολούσε η ιστορική δικαίωσή της. Το αν ένα πολύπλοκο σχέδιο με τίτλο «Κέντρο Αθλητισμού, Μνήμης και Πολιτισμού με την επωνυμία Αγία Σοφία» θα εφαρμοζόταν πλήρως, αν το έργο θα ήταν η πιστή πραγμάτωση του σχεδίου, που εγκρίθηκε από το Δικαστήριο. Στα εγκαίνια αυτού του έργου, αλλά και μέχρι σήμερα στην εξέλιξη και στην ολοκλήρωση με τα σπουδαία πολιτιστικά κομμάτια του, έχω πεισθεί και γι αυτό. Είναι μιά ικανοποίηση που μεταβαίνει στο Δικαστήριο. Και είναι ένας λόγος για ένα ευχαριστώ σε αυτούς που δεν άφησαν το έργο ημιτελές, πράγμα όχι ασύνηθες στην πατρίδα μας.

Το έργο τα συγκεντρώνει όλα: τα τεχνικά του ποδοσφαίρου, τα ιστορικά της ομάδος, την αισθητική, τη λάμψη. Και κυρίως τις μνήμες. Κάθε φορά κοιτάω τις λέξεις πάνω από τις θύρες: Κωνσταντινούπολις – η Βασιλεύουσα, Σμύρνη, Σαμψούντα, Φιλαδέλφεια, Καππαδοκία, Αλικαρνασσός, Αδριανούπολις, Χαλκηδόνα. Και τις παραστάσεις, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες στις εξωτερικές όψεις. Γυναίκες με μανδήλες και παιδιά σωριασμένα στη γη, δίπλα σε βαγόνια τραίνων, βάρκες με τα ίδια φορτία και από κάτω τις λέξεις «ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Δεν ήταν τσουβάλια». Πιο πέρα μια ιδιαίτερη παρουσία. Μια πέτρινη εικόνα: Η Μάνα, σκληρή μορφή, φτωχοντυμένη, με τρία πλάσματα. Ένα βρέφος στην αγκαλιά, ένα νήπιο στην πλάτη, ένα κορίτσι απ’ το χέρι. Προστατευτική και διωκόμενη. Από τον αμείλικτο εχθρό, που πάντα παραμένει αναλλοίωτος – παρά τις προσπάθειες ορισμένων να τον εξωραΐσουν…. Από κάτω οι λέξεις που πρόσθεσαν οι δημιουργοί του έργου: «Αιώνιος σεβασμός στη ΜΑΝΑ της προσφυγιάς». Και όχι μόνο στη Μάνα της προσφυγιάς αλλά και στη παντοτινή Μάνα, στη πανανθρώπινη Μάνα. Ανθεκτική στην Ιστορία, μήτηρ – πατήρ, το ακατάλυτο ζεύγος αναφέρεται το πρώτον 8 αιώνες π.Χ. στην Ιλιάδα του Ομήρου. Ανθεκτική και σήμερα απέναντι στις απόπειρες αποδομήσεως του ρόλου της από ανερμάτιστους νομοθέτες.

Κυρίες και Κύριοι, Σας ευχαριστώ γι’ αυτή την προσφορά – στην ιστορική δικαίωση των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας – όλους, και ιδίως τον πρωτομάστορα, τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την αφοσίωση στο έργο αυτό. Για τον ακλόνητο βηματισμό του προς τα εμπρός, για την πίστη και την υπερπήδηση των εμποδίων.

Σας ευχαριστώ, επίσης, γιατί έχω και εγώ κέρδος: Είμαι ευτυχής κάθε φορά που έρχομαι εδώ, ένας μη φίλαθλος, και απολαμβάνω την αισθητική και τη λάμψη. Απολαμβάνω τη χαρά και τη ζωτικότητα των φιλάθλων, των αγοριών, των νεαρών και των ώριμων ανδρών. Είμαι ευτυχής όταν βλέπω τις λέξεις και τις εικόνες πάνω από τις θύρες. Που συνδέουν την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως με τις απώλειες αλλά και τις ανατάσεις του Έθνους. Εύχομαι να απολαμβάνετε σε μάκρος χρόνου το έργο και την Ομάδα. Να χαίρεστε τις νίκες και με καλή διάθεση να δέχεστε και τις ήττες, αφού και τα δύο συνθέτουν τη γοητεία του ποδοσφαίρου και όλων των ομαδικών αθλημάτων. Κάθε καλό!

/h4>