Αν ο Πόνσε αντιμετωπιστεί ως… Πόνσε

«No Garcia, no goal» για την ΑΕΚ, που δείχνει διάθεση να αλλάξει τον Πόνσε – ως επιθετικό – σε κάτι που εκείνος δεν μπορεί να γίνει. Αν ο Αργεντινός φορ είχε τα μισά γκολ της πρώτη κιτρινόμαυρης θητείας του, τώρα η ομάδα (πιθανόν) να συνέχιζε σε 3 διοργανώσεις και όχι σε 1.

Ανώμαλη προσγείωση για τους… ονειροπόλους φίλους της ΑΕΚ που θεωρήσαμε – θέτω εαυτό μέσα σε αυτούς – τον δρόμο για το νταμπλ, στρωμένο με ροδοπέταλα.

Αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολο, με το ρόστερ εμφανώς ενισχυμένο εν συγκρίσει με πέρυσι, αλλά με εμπόδια που δεν προβλεύθηκαν ή δεν λύθηκαν όταν προέκυψαν.

Ένα από αυτά εντοπίζεται στην κορυφή της επίθεσης, εκεί που η ανανέωση του Λιβάι Γκαρσία και η αγορά του Έκι Πόνσε, σε συνδυασμό με την παρουσία των Αραούχο και Φαν Βέερτ, έδειχνε μία τετράδα… φωτιά για την ΑΕΚ.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΠΕΣΕ (ΠΟΛΥ) ΕΞΩ

Ο σχεδιασμός της ΑΕΚ έπεσε (πολύ) έξω γιατί δεν προέβλεψε τους μακροχρόνιους τραυματισμούς του διεθνή φορ από το Τρινιντάντ και Τομπάκο.

Έπεσε (πολύ) έξω γιατί δεν προέβλεψε τον -επίσης- μακροχρόνιο τραυματισμό του «Τσίνο», ο οποίος τώρα ανεβάζει ρυθμό και ένταση στο παιχνίδι του.

Έπεσε επίσης (πολύ) έξω διότι η εντυπωσιακή κίνηση αγοράς του Πόνσε των 21γκολ τη σεζόν 2018-19, δεν αποδίδει με τον τρόπο που την διαχειρίζεται ο Ματίας Αλμέιδα.

Επίσης τέλος, ο -προ διετίας- πρώτος σκόρερ της Super League, Φαν Βέερτ, έχει τεθεί πολύ πίσω στη λίστα προτίμησης του Αργεντινού τεχνικού, παρουσιάζοντας μάλιστα και τάσεις φυγής ανά διαστήματα.

Μία σειρά γεγονότων που αν τα μισά είχαν προβλεφθεί ή αντιμετωπιστεί όταν προέκυψαν, πολύ πιθανόν η ΑΕΚ να είχε τρεις διοργανώσεις να «μάχεται» και όχι μία.

Η… ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΣΕ

Είναι εμφανές πως άλλο Πόνσε, άλλο Γκαρσία. Όχι από άποψη καλύτερου-χειρότερου, αλλά από εκείνη της αγωνιστικής ταυτότητας του καθενός.

Ο Λιβάι είναι… ταμάμ για το στυλ παιχνιδιού που έχει εγκαθιδρύσει στην ΑΕΚ ο Αλμέιδα και είναι εμφανέστατο, κάνοντας την απουσία του «βαρίδι» για την ομάδα και τον προπονητή.

Δεν μπορεί όμως ο Πόνσε να μπει στα παπούτσια του Γκαρσία. Δεν γίνεται να γίνει ο εκρηκτικός, ντριπλαδόρος επιθετικός. Παραμένει εκείνος που περιμένει το «τάισμα» για να «τελειώσει» φάσεις μέσα στο κουτί.

Είχες τέτοιες ευκαιρίες, δεν τις έκανε γκολ αλλά εδώ τίθεται ένα μεγάλο «αλλά». Δίχως ρυθμό, βλέποντας πως προτιμάται ο -κατ’ ανάγκη- φορ κορυφής Τσούμπερ από εκείνον και με τον Γκαρσία – όποτε επιστρέφει – να μπαίνει (δικαιολογημένα) απευθείας ενδεκάδα, ψάχνει από κάπου να «πιαστεί» ο Πόνσε.

Ένα είδος… αμηχανίας παρατηρείται, μεταξύ ενός επιθετικού που προσπαθεί να παίξει το παιχνίδι της ομάδας και ενός προπονητή που αρνείται να τον βοηθήσει να μπει στο παιχνίδι.

Τίποτα δεν γίνεται επίτηδες, ούτε μειώνεται η διαπιστευμένη αξία του Αλμέιδα μέσω αυτού. Πρέπει όμως η ΑΕΚ να ξεμπλοκάρει από αυτή την κατάσταση δυστοκίας που εμπλέκεται, εν ώρα απουσίας Γκαρσία.

Έτσι, θα καταφέρει να γίνει το φαβορί για το Πρωτάθλημα και να «πιάσει» άλλα επίπεδα απόδοσης, ξεφεύγοντας ακόμα και από τα εντυπωσιακά περσινά που την οδήγησαν στο νταμπλ.

Φανταστείτε μία ΑΕΚ που θα προσαρμόζει το παιχνίδι της στο στυλ δύο «πολυβόλων», πολύ διαφορετικών μεταξύ τους, αλλά με την ίδια… εκτελεστική δυνατότητα.

Όχι, δεν θα αλλάξει ολόκληρη η αγωνιστική της ταυτότητα, αλλά θα προσθέσει κομμάτι που θα την κάνουν ακόμα πιο απειλητική, επιθετική και ελκυστική.