Ντζάνη στο AEK1924: «Τώρα είμαι στην ΑΕΚ και το μόνο που βλέπω είναι κίτρινο και μαύρο»

Μια μεγάλη αθλήτρια και ένα πραγματικό πρότυπο ανθρώπου και δύναμης, η Στέλλα Ντζάνη, παραχώρησε στο AEK1924 και στην Γεωργιάννα Σιώμου μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, για την αξιοζήλευτη καριέρα της, την περιπέτεια υγείας της αλλά και την μεταγραφή της στην ΑΕΚ.

Το φετινό απόκτημα της ποδοσφαιρικής ομάδας γυναικών της ΑΕΚ, Στέλλα Nτζάνη, είναι από τις πιο ταλαντούχες παίκτριες της χώρας. Επτά χρόνια καριέρας στην Εθνική ομάδα και πρώτη σκόρερ στον Παναθηναϊκό, είναι λίγα μόνο από αυτά που έχει κατορθώσει σε ένα άθλημα που στην χώρα είναι σχεδόν αόρατο στην γυναικεία κατηγορία.

Η εξωπραγματική δύναμη ψυχής της, η αγάπη της για τον αθλητισμό και τον γιο της, που όποτε αναφέρεται σε εκείνον φωτίζεται το πρόσωπο της, μπορούν να περιγράψουν την πανέμορφη προσωπικότητα της. Κάνοντας απόλυτο κουμάντο στην ζωή της και αψηφώντας την σκιά του καρκίνου, συνεχίζει όλο θέληση την καθημερινότητά της, με την Ένωση να γίνεται πλέον οικογένεια και σπίτι της.

Πότε ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;

Ξέρω θα ακουστεί κλισέ, ξεκίνησα να παίζω στο σχολείο με τα αγόρια στα διαλείμματα, στον δρόμο και στην γειτονιά. Καταλάβαινα ότι μου αρέσει πάρα πολύ ενώ παράλληλα έκανα και πρωταθλητισμό στον στίβο. Δεν είχα σκεφτεί να παίξω ποδόσφαιρο, γιατί δεν υπήρχαν και ομάδες τότε γυναικών, ώσπου μια φίλη μου μου είπε ότι υπάρχει ομάδα γυναικεία στο Αγρίνιο. Πήγα για να δοκιμαστώ και κατέλληξα να παίζω παράλληλα με τον στίβο. Ερχόμενη στην Αθήνα για να σπουδάσω στα ΤΕΦΑ, ξεκίνησα στην ομάδα της Δραπετσώνας σχεδόν 19 χρονών.

Ήταν αμιγώς γυναικεία ομάδα; Γιατί βλέπουμε στην Ελλάδα σε ακαδημίες που παίζουν αγόρια να μπαίνουν και κορίτσια ανάμεικτα.

Ναι πράγματι ισχύει αυτό, σε νησιά και σε περιοχές που δεν έχουν ομάδα γυναικών, με αποτέλεσμα τα κορίτσια που θέλουν να παίξουν να αγωνίζονται μαζί με τα αγόρια. Σε όσες ομάδες πήγα εγώ ήταν αμιγώς γυναικείες.

Είχες στο μυαλό σου ότι θα μπορέσεις να βιοποριστείς ποτέ ούσα αθλήτρια ποδοσφαίρου;

Δεν το κρύβω, δεν το είχα ποτέ στο μυαλό μου, γιατί η κατάσταση στην Ελλάδα, ειδικά πριν 15 χρόνια που ξεκίνησα εγώ, δεν σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι ότι θα ζήσεις από αυτό και θα είσαι επαγγελματίας. Τα τελευταία χρόνια άρχισα να παίρνω κάτι από αυτό, όχι όμως να βιοπορίζομαι. Να παίρνω δηλαδή ένα χαρτζιλίκι. Δεν είναι κανονική δουλειά. Όλα τα κορίτσια στην ΑΕΚ και στις προηγούμενες ομάδες που ήμουν το έχουν σαν κάτι έξτρα, κάνοντας παράλληλα το χόμπι τους κι αυτό που αγαπάνε. Έχουν όμως όλες τις δουλειές τους, είναι μαθήτριες, είναι φοιτήτριες, είναι εργαζόμενες στην εστίαση, είναι γιατροί. Έχουμε διάφορα επαγγέλματα.

Θα ήθελες να είναι η πραγματική δουλειά σου μόνο το ποδόσφαιρο;

Θα σου έλεγα ψέμματα αν σου έλεγα όχι. Θα το ήθελα πάρα πολύ. Εγώ είμαι βέβαια τώρα στο τέλος της καριέρας μου, οπότε δεν πιστεύω ότι θα το προλάβω, όμως πιστεύω τα νέα κορίτσια θα μπορέσουν να βιοπορίζονται από το ποδόσφαιρο. Γιατί οι μεγάλες ομάδες, όπως η ΑΕΚ, ο Παναθηναικός, ΠΑΟΚ έχουν ανοίξει τα μπάτζετ, να δίνονται χρήματα και να γίνονται αλλαγές στην Ελλάδα.

Ανέφερες πως βρίσκεσαι στο τέλος της καριέρας σου (της ποδοσφαιρικής), το μέλλον σου το φαντάζεσαι σε κάποιον άλλο ρόλο; Της προπονήτριας για παράδειγμα;

Αυτό έχω σπουδάσει κι έχω τελειώσει με ειδικότητα ποδόσφαιρο την σχολή μου. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να με φανταστώ σαν προπονήτρια. Θα το ήθελα όμως γιατί θεωρώ πως πρέπει να μείνω και να προσφέρω κι από άλλο πόστο στον χώρο, για να βοηθήσω τα νέα κορίτσια να εξελιχθούν. Το σκεφτομαι μελλοντικά.

Το αναφέρω γιατί μια γυναικεία παρουσία εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη.

Πράγματι και η FIFA θέλει να μπαίνουν ενεργά και γυναίκες προπονήτριες, οπότε υπάρχει στήριξη και θα ήταν πολύ καλό βήμα.

Δύο λόγια για την Εθνική ομάδα;

Είναι ένα κεφάλαιο 7 χρόνων που έπαιζα. Είμαι από τις λίγες αθλήτριες που έπαιξε κατευθείαν χωρίς να έχει αγνωστεί πρώτα με τις Κορασίδες – Νεανίδες. Τεράστια τιμή που ήμουν στις κλήσεις. Σταμάτησα στα 26 για να καάνω οικογένεια και δεν μπορούσα να το συνδυάσω. Δεν ξαναπήγα γιατί οι υποχρεώσεις δεν μου το επέτρεπαν να λείπω με τις αποστολές τόσες μέρες. Ήταν δύσκολο. Αλλά είμαι πολύ περήφανη και που ήμουν κομμάτι της και για τα κορίτσια τώρα που έκαναν την νίκη επί της Ουκρανίας που βρίσκεται 30 θέσεις πάνω από την Ελλάδα. Γίνονται πολλά βήματα μπροστά γιατί έχουν αλλάξει οι παροχές και εξισώνονται οι διαφορές με τους άντρες.

Πάμε στη φετινή μεταγραφή σου. Έχεις έρθει από τον Παναθηναικό στην ΑΕΚ σε μια δύσκολη περίοδο για σένα με την περιπέτεια που πέρασες με την υγεία σου. Πώς ένιωσες γι’αυτό;

Ήταν πολύ δύσκολο για μένα γιατί τον αγαπάω τον Παναθηναικό και δεν θα πουλήσω ποτέ οπαδιλίκι στην ΑΕΚ. Υποστηρίζω αυτήν την ομάδα από μικρό παιδί, χωρίς να μου το επιβάλλει κανείς, χωρίς να είναι ο μπαμπάς μου, η μαμά μου ή κάποιος άλλος από την οικογένεια για να με επηρεάσει. Μόνη μου το επέλεξα. Μόλις έκανε γυναικεία ομάδα, ήμουν από τις πρώτες αθλήτριες που ενσωματώθηκαν. Έμεινα δύο χρόνια και ήμουν πρώτη σκόρερ. Θεωρώ ότι βοήθησα την ομάδα να φτάσει εκεί που ονειρευόταν, όπως και όλες οι παίκτριες. Ονειρευόμουν να φτάσω Α’ Εθνική με αυτήν την ομάδα. Βέβαια κάποιες καταστάσεις δεν μου επέτρεψαν να μείνω εκεί, γιατί μετά την περιπέτεια υγείας μου τα βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Όταν κατάλαβα πως δεν με σέβονται, ενώ έχω προσφέρει τόσα, πήρα την απόφαση να αποχωρήσω. Δεν με έδιωξε κανείς. Έκανα κανανονικά την προετοιμασία με τον Παναθηναικό και έβγαλα και την προετοιμασία στο Πήλιο. Όταν γυρίσαμε αποφάσισα πως δεν θέλω να συνεχίσω άλλο, γιατί αυτή η συμπεριφορά με έφθειρε. Χρειαζόμουν καλή ψυχολογία για να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου και δεν ήθελα να μείνω κάπου που δεν με σέβονται έμενα, το παρελθόν μου και όσα έχω προσφέρει. Δεν με σεβάστηκαν σαν άνθρωπο. Αυτό ήταν ο κύριος λόγος της αποχώρησής μου.

Έσπασε μέσα σου αυτή η αγάπη που είχες για τον Παναθηναικό μετά από όλα όσα έγιναν;

Η αλήθεια είναι πως ναι. Αυτό δεν ήθελα ποτέ να γίνει. Αυτό πάγωσε μέσα μου και δεν τον βλέπω πια τόσο ρομαντικά όσο τον έβλεπα κάποτε.Τώρα είμαι στην ΑΕΚ, το μόνο που βλέπω είναι κίτρινο μαύρο, βλέπω μόνο ΑΕΚ. Θέλω η ομάδα μου να πηγαίνει μόνο μπροστά ακόμα και στο ποδόσφαιρο αντρών. Τώρα υποστηρίζω την ΑΕΚ και εκεί. Με έχει επηρεάσει η θέλησή μου που είμαι εδώ, μου αρέσει πάρα πολύ και εννοείται θα πάω και στο γήπεδο να δω παιχνίδι της αντρικής ομάδας.

Η άφιξή σου στην ΑΕΚ;

Ήρθα σε έναν μεγάλο σύλλογο όπως είναι η ΑΕΚ που τα πράγματα είναι αλλιώς, με ένα νεανικό σύνολο και διάθεση για δουλειά από όλους. Είμαστε μια οικογένεια και υπάρχει ηρεμία. Αυτό μου ταιριάζει πολύ. Επίσης υπαρχει ταλέντο και θεωρώ ότι η ομάδα θα πάει πολύ καλά φέτος.

Το καλοκαίρι κάνετε προετοιμασία ανάλογη με αυτή των αντρών;

Ναι κανονικά. Φέτος δεν ξεκουράστηκα καθόλου το καλοκαίρι. Από τον Παναθηναικό πήραμε ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα 6 εβδομάδων μεταβατικής περιόδου που έπρεπε να το τηρούμε μόνες μας και να στέλνουμε στον γυμναστή ότι κάνουμε. Ήταν 5 φορές την βδομάδα η προπόνηση. Οπότε παράλληλα με τις όποιες διακοπές θα μπορούσα να κάνω έκανα προπόνηση. Δεν είχα καθόλου χρόνο. Συν την προετοιμασία με την ομάδα όλες μαζί.

Μια πολύ σημαντική απόφαση που έχεις πάρει στην καριέρα σου ήταν να σταματήσεις στα 26 για να κάνεις την δική σου οικογένεια. Ο γιος σου έρχεται στο γήπεδο να σε δει;

Έρχεται συνέχεια όταν τελειώνει το σχολείο και επί μία ώρα κάθεται και παίζει μόνος του στο γήπεδο μέχρι να τελειώσω την προπόνηση.

Του αρέσει;

Του αρέσει πολύ. Πιο πολύ του αρέσει που έρχεται σε επαφή με τον κόσμο, με τα κορίτσια και τον ξέρουν οι παίκτριες από όλες τις ομάδες που έχω πάει. Είναι πολύ αγαπητός. Έχει και μια αδυναμία στο ωραίο φύλο από μικρός.

Όπως ανέφερες νωρίτερα η προετοιμασία είναι πολύ δύσκολη και φαντάζομαι σου στερεί πολύ από τον προσωπικό σου χρόνο. Δεν έχει νιώσει ότι χάνεις στιγμές με τον γιο σου ή πως μπορεί μελλοντικά να μετανιώσεις για τους έντονους αυτούς ρυθμούς;

Πολύ καλή ερώτηση αυτή, γιατί το βράδυ που πέφτω και ξαπλώνω το σκέφτομαι ότι δεν έχω πολύ χρόνο με τον μικρό. Του έδωσα υπόσχεση πως θα είναι η τελευταία χρονιά που ασχολούμαι τουλάχιστόν σε τέτοιο επαγγελματικό επίπεδο με το ποδόσφαιρο, για να έχουμε πιο πολλές στιγμές μαζί. Για παράδειγμα το καλοκαίρι που είχα κάθε μέρα προπόνηση δεν είχα αρκετό χρόνο μαζί του περνούσε από το μυαλό μου ότι τα χρόνια περνάνε και αυτά είναι που μένουν. Το ποδόσφαιρο το έχω ζήσει αρκετά. Βέβαια όπως έλεγε ένας προπονητής μου, μπορώ να παίξω μέχρι και τα 40 δεδομένης της φυσικής μου κατάστασης και εκγύμνασης. Δεν ξέρω αν έχω όμως τα ψυχικά αποθέματα να συνεχίσω να παίζω σε ομάδα με τέτοιες υποχρεώσεις. Να πας κάπου το Σαββατοκύριακο, ή στις γιορτές Χριστουγέννων και Πάσχα. Να έχουμε δηλαδή την ρουτίνα μιας οικογένειας. Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά του χρόνου να σταματήσω.

Πώς πήρες απόφαση να γνωστοποιήσεις το ζήτημα της υγείας σου;

Όταν μπήκα στο νοσοκομείο να κάνω αυτό το χειρουργείο, δεν είχα συνειδητοποιήσει την σοβαρότητα της κατάστασης. Είχα κάνει την παρακέντιση και μου είπαν την επομένη θα έβγαιναν τα αποτελέσματα και πως όλα θα ήταν καλά. Τελικά όταν με κάλεσαν μου είπαν πως υπήρχε πρόβλημα. Ήθελα να τους πω πως κάνουν λάθος ή ότι η εξέταση είναι άλλου κι όχι δική μου. Τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ την σοβαρότητά του, με τα μηνύματα που παίρνω από τον κόσμο για όσα έχω καταφέρει. Θεωρούσα πως δεν είναι κάτι κι έτσι το αντιμετώπιζα. Ενώ είναι κάτι που κουβαλάς για όλη σου την ζωή κι έχει τον φόβο μην ξανάρθει. Με την στήριξη που είχα πήρα την απόφαση να μιλήσω δημόσια, γιατί πιστεύω πως μέσα από την δική μου ιστορία μπορεί να εμπνευστεί μια άλλη γυναίκα που αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα. Ήθελα να μεταδώσω πως δεν πρέπει να τα παρατάς. Εγώ ένα μήνα μετά το χειρουργείο ταυτόχρονα με τις ακτινοβολίες έκανα και προπόνηση. Το πρωί ακτινοβολίες, το απόγευμα προπόνηση. Θυμάμαι φεύγαμε για Ζάκυνθο και ο προπονητής με περίμενε έξω από το νοσοκομείο που έκανα την ακτινοβολία για να φύγουμε για Πειραιά.

Πόσο εύκολο ήταν να ανταποκριθείς σε ένα τόσο επιβαρυμένο πρόγραμμα την στιγμή που χρειαζόσουν την ανάρρωση;

Μου είχαν πει και ο γιατρός που με χειρούργησε και ο ογκολόγος πως χρειάζεται να ρίξω ρυθμούς και να αναρρώσω. Αλλά εγώ ποτέ δεν το έκανα! Είχα πει και χημειοθεραπείες να χρειαζόμουν πάλι θα έκανα προπονήσεις, με όσες δυνάμεις θα είχα κι ας μην έκανα με την ομάδα. Έστω μόνη μου να πηγαίνω να τρέχω. Δεν θα το άφηνα ποτέ. Αυτό με βοήθησε πολύ. Ο αθλητισμός. Καταλάβαινα πως με αυτόν τον τρόπο είμαι υγιής και δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο. Δεν το έβαλα κάτω καθόλου. Την περίοδο του χειρουργείου που είχα ακόμη το σωληνάκι με την παροχέτευση έβγαινα κανινικά έξω. Γιόρτασα τα γενέθλιά μου, περιποιούμουν τον εαυτό μου, έφτιαχνα τα μαλλιά μου, τα νύχια μου. Δεν το άφησα να με πάρει από κάτω.

Ποια ήταν η πρώτη σκέψη μόλις έμαθες την διάγνωση;

Ρώτησα τον γιατρό αν θα πεθάνω. Η πρώτη μου σκέψη ήταν αυτή, γιατί έχω ένα μικρό παιδί. Ο γιατρός μου απάντησε “Δεν θα πεθάνεις. Θα δεις το παιδί σου να μεγαλώνει και να κάνει δική του οικογένεια”. Αυτό μου έδωσε δύναμη συν ότι ο γιατρός μου είναι πάρα πολύ καλός στην δουλειά του και έπρεπε να τον εμπιστευτώ. Με είχε συμβουλέψει να πάω και σε ψυχολόγο, όμως δεν τον χρειάστηκα. Με τον αθλητισμό τα ξεπέρασα όλα, γιατί τον έχω κάνει τρόπο ζωής.

Ένα μήνυμα προς όλες τις γυναίκες που σε βλέπουν και σε ακούν;

Πρόληψη. Το άκουγα συνεχώς, από τον γυναικολόγο μέχρι την τηλεόραση. Το νούμερο ένα είναι η ψηλάφηση. Εγώ δεν το έκανα γιατί πίστευα δεν θα έβρισκα κάτι. Και να έβρισκα θα το άφηνα γιατί θα θεωρούσα πως δεν είναι κάτι. Κάθε χρόνο πρέπει να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις. Αν δεν μου το είχε βρει ο γιατρός θα ήταν όλα πολύ διαφορετικά. Το κάθε εξάμηνο που πρέπει να πάμε στον γιατρό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Ακόμα όμως κι αν συμβεί, πρέπει να το κοιτάξουμε κατάματα και να το αντιμετωπίσουμε. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμμαχος. Πρέπει να το πολεμάμε γιατί οι γυναίκες έχουμε μεγάλη δύναμη μέσα μας.

Αλλάζουμε εντελώς κλίμα. Κεφάλαιο ΑΕΚ. Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας και πόσο διαφέρουν με τους προηγούμενους συλλόγους που έχει αγωνιστεί;

Υπάρχουν ομάδες που μπορεί να έχουν διπλάσιο μπάτζετ από την ΑΕΚ. Θεωρώ πως με το ταλέντο και τις παίκτριες που έχει θα κάνουμε μια αξιοπρεπή πορεία στο πρωτάθλημα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι στόχος μας το τρόπαιο αλλά δεν μπορούμε να πούμε και το αντίθετο! Αυτήν την στιγμή είμαστε πρώτες, ασχέτως αν κάποιες ομάδες έχουν παιχνίδι λιγότερο. Παιχνίδι με παιχνίδι παίρνεις τρεις βαθμούς και τρέφεις ελπίδες μέσα σου. Άσχετα που μπορεί να μην το λέμε. Προσωπικά έχω πάντα στο μυαλό μου τον πρωταθλητισμό και δεν συμβιβάζομαι με την δεύτερη ή την τρίτη θέση, χωρίς να θέλω να μιλήσω υποτιμητικά. Έχουμε τις προυποθέσεις να κερδίσουμε οποιανδήποτε ομάδα. Το πρωτάθλημα είναι μεγάλο, πολλά παιχνίδια. Όλοι μπορούν να χάσουν από όλους, με τα σκορ να είναι χαμηλά. Εμείς πάμε για μια πορεία ανάλογη με το όνομα της ΑΕΚ και ελπίζουμε να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται στο τέλος της σεζόν.

Έρχεται κόσμος για να σας παρακολουθήσει;

Σίγουρα αυξάνεται ο κόσμος αλλά δεν σου κρύβω πως οι περισσότεροι είναι γονείς και φίλοι. Αυτοί ως επί το πλείστον έρχονται και είναι ένα από τα παράπονά μου. Η ΑΕΚ είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα και ο κόσμος της πρέπει να την στηρίξει. Να έρθουν στο γήπεδο για να δουν πως δεν υστερούμε σε σχέση με την αντρική ομάδα. Πρέπει να είναι πιο ενεργός ο κόσμος. Τουλάχιστον στα εντός έδρας. Έχουμε το επόμενο ματς με τον Ατρόμητο. Ελπίζουμε να έρθουν.

Μετά τον Ατρόμητο παίζετε εκτός με τον Παναθηναικό. Το σκέφτεσαι καθόλου;

Από την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ το σκέφτομαι. Κυρίως για συναισθηματικούς λόγους γιατί με τα κορίτσια και τον προπονητή ήμασταν δυο χρόνια μαζί σαν οικογένεια. Σίγουρα θα νιώσω περίεργα, αλλά πιστεύω μόλις μπω στο γήπεδο θα τα ξεχάσω όλα και θα δώσω τα πάντα για να κερδίσει η ομάδα μου.

Για να κλείσουμε, κάτι που θα ήθελες να πεις στον κόσμο της ΑΕΚ

Θέλουμε να είναι δίπλα μας και να μας στηρίζουν, γιατί δεν θα τους απογοητεύσουμε. Θα φέρουμε επιτυχίες στον σύλλογο και ματώνουμε για την φανέλα της ΑΕΚ. Τους θέλουμε πάντα κοντά μας!