Χιώτης: «Ακόμη λέω στα παιδιά μου ότι έφαγα δύο γκολ από τον Ζιντάν»

Με αφορμή τ’ ότι σαν σήμερα η ΑΕΚ αναμετρήθηκε με την Ρεάλ Μαδρίτης στη Νέα Φιλαδέλφεια και ήρθε ισόπαλη με 3-3, ο Διονύσης Χιώτης μίλησε σε αθλητική ιστοσελίδα, τονίζοντας ότι μέχρι και σήμερα λέει στα παιδιά του, ότι δέχτηκε δυο γκολ απ’ τον Ζινεντίν Ζιντάν.

Αναλυτικά όσα είπε στο BNSports ο Διονύσης Χιώτης:

Σε έναν όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης, Ρόμα και Γκενκ, το έργο της ΑΕΚ εξ αρχής φάνταζε δύσκολο. Εσείς είχατε πίστη πως θα καταφέρει η ομάδα να κάνει τέτοια αποτελέσματα;

«Εντάξει αυτά τα αποτελέσματα δεν τα περιμέναμε (γέλια). Πιστεύαμε πως θα παιζόταν η τρίτη θέση με την Γκενκ όπως δηλαδή και έγινε. Ποτέ δεν περιμέναμε πως θα γινόταν αυτή η εξέλιξη απέναντι σε τέτοιες ομάδες».

Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το γήπεδο και ο κόσμος σε τέτοιου είδους αγώνες; Στο ΟΑΚΑ θα μπορούσε να γίνει κάτι παρόμοιο;

«Σίγουρα όχι (γέλια). Πολύ δύσκολα θα γινόταν κάτι τέτοιο. Αν και βέβαια το γήπεδο δεν ήταν γεμάτο. Τότε υπήρχε το πρόβλημα με τον Ψωμιάδη που είχε βάλει πανάκριβα εισιτήρια με αποτέλεσμα το γήπεδο να μην γεμίσει. Σίγουρα όμως ο κόσμος μας έδωσε την ώθηση να πετύχουμε κάτι σημαντικό. Άλλωστε πάντα νιώθαμε τον κόσμο μας στην Φιλαδέλφεια. Είχαμε βέβαια και μία πολύ καλή ομάδα, με αρκετούς Έλληνες παίκτες, που γνώριζαν ποια είναι η ΑΕΚ και τι πρεσβεύει. Με το ελληνικό στοιχείο μπορέσαμε να γίνουμε και πιο εύκολα ομάδα κάτι που έδειξαν τα αποτελέσματα».

Πόσο τρομακτικό είναι για έναν τερματοφύλακα να έχει να απέναντι του τον Ζινεντίν Ζιντάν;

«Χαίρεσαι να τρως γκολ από τέτοιους παίκτες. Το λέω ακόμη στα παιδιά μου ότι έφαγα δύο γκολ από τον Ζιντάν. Πραγματικά ένας τερματοφύλακας το χαίρεται αυτό και ας τρώει γκολ. Τότε η Ρεάλ ήταν καλύτερη από ποτέ, ήταν όλοι ένας και ένας. Σε ποιόν να πρωτοεστιάσεις (γέλια); Δεν υπήρχε η ομάδα αυτή. Μόνο ο Ρονάλντο έλλειπε καθώς ήταν τραυματίας. Ο Ζιντάν είναι ο καλύτερος παίκτης που έχω αντιμετωπίσει, οι επαφές που είχε με την μπάλα και ότι έκανε γενικά μέσα στο γήπεδο ήταν τρομερό. Εμείς όμως τους κοιτάξαμε στα μάτια και καταφέραμε να γράψουμε μία χρυσή σελίδα στην ιστορία της ομάδας».

Τι προετοιμασία είχατε κάνει για να αντιμετωπίσετε την μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης; Ο προπονητής Ντούσαν Μπάγεβιτς τι σας είχε πει πριν βγείτε στον αγωνιστικό χώρο;

«Οι εποχές ήταν διαφορετικές, δεν ήταν τόσο έντονο το στοιχείο του σκάουτινγκ για να μάθουμε τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία ενός αντιπάλου. Η προετοιμασία ήταν κυρίως ψυχολογική, ο Μπάγεβιτς προσπαθούσε να μας πείσει ότι μπορούσαμε να πάρουμε κάτι από το παιχνίδι και στο τέλος τα καταφέραμε. Στο ημίχρονο πραγματικά δεν θυμάμαι τι είχαμε πει. Ήμασταν μπροστά στο σκορ απέναντι στην καλύτερη ομάδα του κόσμου. Υπήρχε ένταση και προσμονή για να ξεκινήσει ξανά το παιχνίδι, για να μπούμε και να το τελειώσουμε».

Τι νιώσατε στο τελευταίο σφύριγμα της λήξης; Υπήρχε χαρά για το αποτέλεσμα ή μείνατε με το κρίμα της ισοπαλίας;

«Ήμασταν απογοητευμένοι στο τέλος που πήραμε μόνο την ισοπαλία απέναντι σε αυτήν την ομάδα. Αυτό δείχνει πως μπορούσαμε να κερδίσουμε καθώς είχαμε και άλλες ευκαιρίες για γκολ μέχρι και στο 90. Στο τελευταίο σφύριγμα υπήρχε μία χαρμολύπη. Από την μία η ευτυχία που κατάφερες να πάρεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα από αυτήν την ομάδα και από την άλλη μία στεναχώρια γιατί ήσουν τόσο κοντά στη νίκη και δεν τα κατάφερες».

Πόσο μπορεί να βοηθήσει ένα τέτοιο αποτέλεσμα στο να εξελιχθεί ένας ποδοσφαιριστής και ειδικά απέναντι σε αυτήν την ομάδα, την Ρεάλ των «Galacticos»;

«Μετά από τέτοιες βραδιές σίγουρα γίνεσαι καλύτερος δεν γίνεται και αλλιώς. Αυτό βέβαια φάνηκε καθώς μετά πήραμε και την ισοπαλία μέσα στο Μπερναμπέου, γεμίσαμε αυτοπεποίθηση. Θα ήταν διαφορετικά αν χάναμε με ένα μεγάλο σκορ, τότε μπήκαν οι βάσεις για την συνέχεια».

Τι αισθάνεται ένα ποδοσφαιριστής όταν ακούει τον ύμνο του Champions League και δίπλα του βλέπει ποδοσφαιριστές όπως ο Ζιντάν και ο Κασίγιας;

«Νιώθεις ξεχωριστός, νιώθεις πως όλο αυτό το τελετουργικό με τον ύμνο και όλα, παίζουν για εσένα. Νιώθεις ξεχωριστός, πάρα πολύ όμορφα. Για παράδειγμα και τώρα μα το παιχνίδι απέναντι στην Αντβέρπ μου ήρθαν πίσω πολλές αναμνήσεις. Όταν γυρνάς πίσω στο χώρο που έζησες τέτοιες στιγμές είναι μεγάλη συγκίνηση».