«Το «on fleek» μεταφορικά σημαίνει «on fire», «on style». Γενικά, σημαίνει, ότι είσαι ένα άτομο που έχεις ενέργεια. Σ’ ένα παιχνίδι που παίζαμε με τον μικρό μου αδερφό, τον Νεκτάριο, το είχαμε ως ψευδώνυμο, και σε συνδυασμό με το επώνυμό μου κάπως έτσι καθιερώθηκε».
«Έτσι είναι. Μα, βαριέμαι πάρα πολύ την όλη διαδικασία. Ακόμη και όταν πηγαίνω διακοπές, δεν μπαίνω στη διαδικασία να βγάζω φωτογραφίες. Ούτε τον εαυτό μου βγάζω, ούτε κάτι που μου αρέσει. Δεν κυνηγάω την προβολή, αλλά νομίζω, ότι και με το προφίλ που έχω χτίσει δεν με… κυνηγάει και η ίδια!».
«Αλήθεια είναι, ότι έχω νιώσει κατά καιρούς, ότι θέλει λίγο βελτίωση, λίγο «καλλωπισμό» το προφίλ μου. Ιδίως τις πρώτες ημέρες, που το είχα φτιάξει. Κάποιες αγωνιστικές φωτογραφίες παραπάνω να βάλω ξέρω εγώ. Δεν είναι, βέβαια, ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ επειδή δεν έχω «όμορφο» προφίλ. Κάθε άλλο…»
«Δυστυχώς – ευτυχώς, θεωρώ ότι είμαι οργανωτικός και ορθολογιστής ως άνθρωπος. Μου αρέσει να έχω πλάνο. Προσπαθώ συναίσθημα και λογική να τα διαχειριστώ ως ένα. Ίσως, χαλάω την… πιάτσα, αλλά δεν έχω περάσει ποτέ αυτή την κατάσταση, που περιγράφεις».
«Δεν ήμουν πρώτος, αλλά ίσως ήμουν εκ των πρώτων. Είχα γραφτεί σ’ έναν σύλλογο της γειτονιάς μου, στον Σκακιστικό Όμιλο «Το Χρονικό». Ακόμη έχω αγάπη για το σκάκι και παίζω με αρκετούς φίλους μου».
-Συμπαίκτες να τους… κερδίζεις έχεις;
«Συμπαίκτες δεν έτυχε. Δεν συνηθίζουν να παίζουν σκάκι».
-Οικογενειακή υπόθεση το σκάκι;
«Κοίταξε… Ο πατέρας μου ήξερε κάποια βασικά από το σκάκι. Εγώ ξεκίνησα στην ηλικία των 11 και η ενασχόλησή μου με τον σύλλογο κράτησε για περίπου δύο χρόνια. Μετά όμως αφοσιώθηκα στο μπάσκετ. Όλο αυτό ξεκίνησε όταν πήγαινα στο μαγαζί του πατέρα μου…»
-Τι μαγαζί αν επιτρέπεται;
«Με κράνη… Για ένδυση μοτοσικλετιστών. Πήγαινα και τον βοηθούσα και για να μην κάθομαι όλη την ημέρα, πήγαινα στον σύλλογο εκεί δίπλα. Μία ημέρα περπατούσα και πέρασα έξω από τον σύλλογο, μου άρεσε και είπα στον μπαμπά μου να πάμε να γραφτώ. Έπαιξα ένα κατατακτήριο παιχνίδι, με ένα παιδί του συλλόγου, και επειδή το κέρδισα και τα πήγα καλά, μου είπαν, ότι δεν χρειάζεται να πληρώσω συνδρομή. Έτσι έγινα μέλος».
-Σου άρεσε από μικρός να παιδεύεις το μυαλό σου.
«Στο μυαλό σου, όταν παίζεις σκάκι, υπάρχουν πολλά σενάρια και μετράς τις κινήσεις του αντιπάλου, έτσι ώστε να βρεις την κατάλληλη κίνηση για κάθε θέση. Και ναι… Εξασκείς το μυαλό σου στο να λειτουργεί γρήγορα. Αποκτάς δυνατή μνήμη. Είναι παιχνίδι στρατηγικής. Πράγματι, ένιωσα ότι προπονώ και βελτιώνω το μυαλό μου, όπως συνήθως κάνουμε και με το σώμα. Όσο το εξασκείς το μυαλό, παραμένει σε καλή κατάσταση. Το είχα παρατηρήσει και τότε, που σταμάτησα να παίζω. Είχα αποκτήσει απίστευτη ευκολία στο να διαβάζω βιβλία και να αποστηθίζω την ύλη τους αμέσως. Αυτό με βοήθησε και στα μαθήματα, κυρίως στην Ιστορία».
-Και δεν… βαριέσαι.
«Όταν κάθεσαι προσηλωμένος μπροστά σε μια σκακιέρα, ακόμα και τέσσερις ώρες, όπως έγινε πολλές φορές, και ο κάθε παίκτης έχει κάνει πενήντα κινήσεις, η δουλειά που γίνεται στο πνευματικό κομμάτι είναι τεράστια. Γυρνούσαμε, μετά τις παρτίδες, στο σύλλογο όλα τα παιδιά για ν’ αναλύσουμε τα παιχνίδια μας και όλοι μας με τον καιρό, θυμόμασταν επακριβώς την εξέλιξή τους. Κάθε κίνηση. Κάθε κίνηση. Με τη σειρά που είχε παιχτεί. Όλα αυτά συνέβαλαν στο να έχω ανεπτυγμένη αυτοσυγκέντρωση».
-Στο σχολείο ασχολήθηκες με άλλα αθλήματα, πριν ασχοληθείς με το μπάσκετ;
«Μικροί, παίζαμε κυρίως ποδόσφαιρο».
-Σε ποια θέση έπαιζες;
«Δεν είχαμε θέσεις. Με τον κολλητό μου παίζαμε κυρίως στην άμυνα όμως. Πολύ «ξύλο». Πάρα πολύ «ξύλο»…»
-Το μπάσκετ διαθέτει στοιχεία από το… σκάκι;
«Στο μπάσκετ οι αποφάσεις, που παίρνεις είναι αστραπιαίες. Δεν έχεις τόσο χρόνο για να αναλύσεις και πρέπει να διαλέξεις άμεσα τι θα κάνεις, ανάλογα και με τη συνθήκη. Άρα δεν έχει στοιχεία από σκάκι. Η ενασχόλησή μου με το σκάκι, μ’ έχει βοηθήσει, ωστόσο, στο να παραμένω συγκεντρωμένος, να αποφεύγω τα λάθη. Να μένω προσηλωμένος στο παιχνίδι».
-Ποιο είναι το σημαντικό πιόνι στο σκάκι;
«Η «Βασίλισσα»… Είναι το πιο ισχυρό κομμάτι. Συνδυαστικά με άλλα πιόνια απειλεί τον «Βασιλιά» και έχουμε το «ματ» και το τέλος του παιχνιδιού, που είναι και ο στόχος»
-Στο μπάσκετ υπάρχει τέτοιο πιόνι, σαν τη «Βασίλισσα»;
«Στο μπάσκετ αυτό, που… απειλεί είναι η ψυχολογία! Σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Όταν φτάσεις στο σημείο να εκπέμπεις αύρα ως προσωπικότητα και έχεις καλή ψυχολογία, τότε ο αντίπαλος χάνει ακόμη και τη «Βασίλισσά» του, που είναι και το πιο ισχυρό πιόνι».
-Μπορείς να μιλάς ώρες για το σκάκι ε; Μήπως να να σε γράψουμε και στο Τμήμα Σκάκι της ΑΕΚ; Να το προτείνουμε στον κύριο Αλεξίου;
«Αν επιτρέπεται… διπλό δελτίο κι αν έχω… λεπτά συμμετοχής να το συζητήσουμε» (γέλια).
«Καψούρα μου η έρευνα»
-Στα 18 σου μπήκες στην Ιατρική. Ήσουν μεθοδικός ως μαθητής;
«Σίγουρα διάβαζα, αλλά ήμουν συνεπής και καλός μαθητής. Είχα από μικρός βάσεις. Δεν ήμουν ο τύπος όμως, που διάβαζα όλη την ημέρα. Σε Γυμνάσιο και Λύκειο ήμουν πάντα μαθητής του 19 και πάνω. Στην Γ’ Λυκείου είχα χάσει πολλά «επεισόδια» στο σχολείο, γιατί είχα ξεκινήσει και προπονήσεις με το αντρικό Τμήμα του Άρη. Μέχρι και τον Ιανουάριο εκείνης της σεζόν, το πρόγραμμα μου ήταν σχολείο – φροντιστήριο – γήπεδο. Κάποιες φορές κιόλας έκανα προπονήσεις και με το Εφηβικό. Εκείνη την περίοδο και μέχρι και τις Πανελλήνιες, σταμάτησα τις προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, εστίασα περισσότερο στο διάβασμα και προπονήθηκα αποκλειστικά με το Εφηβικό, οι ώρες του οποίου ήταν πιο βολικές στο πρόγραμμά μου. Εν τέλει «φόρτσαρα» στο τέλος στο διάβασμα και το αποτέλεσμα με δικαίωσε».
-Η αίσθηση, που μας δίνεις σε όλα είναι ο ορισμός της μεθοδικότητας, που βγάζεις, και δεν αγχώνεσαι.
«Ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, ήταν ότι ποτέ δεν αγχωνόμουν. Έμενα πάντα προσηλωμένος στο στόχο. Συγκριτικά δηλαδή με άλλα παιδιά, συνέχιζα προς το στόχο μου, με κίνητρο, χωρίς να με αγχώνει ιδιαίτερα η πορεία μου προς τα εκεί. Είχα και έχω αυτοπεποίθηση».
-Η οικογένειά σου πώς αντιμετώπισε τη στροφή σου προς το μπάσκετ;
«Οι γονείς μου ήθελαν το μπάσκετ να είναι το χόμπι μου και η Ιατρική να είναι η βασική μου ενασχόληση. Μάλλον τους κακοκάρδισα όταν έβαλα μπροστά το μπάσκετ».
-Χρωστάς πολλά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο;
«Έχω περάσει πάνω από τα μισά μαθήματα της σχολής, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσω. Άλλαξε ο νόμος. Δεν μπορείς να είσαι αιώνιος φοιτητής. Νομίζω ότι θα έχω θέμα λοιπόν. Πάνε να με «φάνε». Κατάλαβες;» (γέλια)
-Τι ειδικότητα θέλεις να ακολουθήσεις;
«Θα μου άρεσε πολύ το κομμάτι της έρευνας. Προτιμώ ν’ ασχοληθώ σε εργαστηριακό επίπεδο, σε κυτταρικό επίπεδο με την επιστήμη. Σε άλλη περίπτωση, θα γίνω Ορθοπαιδικός/Αθλητίατρος για να είμαι κοντά στο άθλημα. Η καψούρα μου, όμως, είναι η έρευνα».
-Είσαι αρχηγός της πρώτης ομάδας που έκανε το ελληνικό μπάσκετ γνωστό σε όλη την Υφήλιο, της ΑΕΚ. Και συμβαίνει αυτό στη γενέθλια επετειακή χρονιά της. Πώς σου φαίνεται όλο αυτό;
«Αποτελεί τιμή για μένα. Παράλληλα, είναι μεγάλη η ευθύνη. Είναι πάρα πολύ ωραίο και ιδιαίτερο το συναίσθημα, ν’ αποτελείς τον αρχηγό μιας τόσο σπουδαίας ομάδας, με τα ιδεώδη που προβάλλει και αντιπροσωπεύει αυτός ο Σύλλογος. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, όπως όλοι μας άλλωστε, νιώθω όλο και πιο έντονα την αξία και τη σημασία αυτού, που πρεσβεύει η Α.Ε.Κ. Σίγουρα, όλοι οι αθλητές το νιώθουν αυτό, αλλά πιστεύω ότι επιλέχθηκα από τους ανθρώπους της ομάδας σ’ αυτή τη συγκυρία, επειδή κάτι είδαν σε εμένα και μου έδωσαν το χρίσμα. Και ξέρεις… Δεν με βάφτισε κάποιος «Αρχηγό» έτσι. Ξέραμε και οι δύο πλευρές το ειδικό βάρος αυτής της απόφασης. Ήταν και δική μου επιλογή».
-Είπαμε… Δεν αγχώνεσαι. Άρα έχεις «ζυγίσει» και τις εξωαγωνιστικές υποχρεώσεις, που επιβάλλει το να φοράς το «περιβραχιόνιο».
«Αυτό, που με ενδιαφέρει είναι να είμαι ο εαυτός μου. Να συνεχίσω με τις αρχές, που με διέπουν και έφτασα έως εδώ και βέβαια να κάνω υπερήφανους αυτούς, που με στήριξαν και με στηρίζουν. Προφανώς, τα έχω όλα «ζυγίσει». Πώς να μη νιώθω αυτό το ιδιαίτερο βάρος; Ειδικά σ’ αυτή την επετειακή περίοδο. Πώς να μη νιώθω πιο μεγάλη την ευθύνη όταν είμαι και αρχηγός και φοράω ταυτόχρονα και τη φανέλα με το έμβλημα της Ορθοδοξίας και με το πορφυρό χρώμα του Βυζαντίου; Το Βυζάντιο είναι η Ιστορία μας. Έκτοτε ο Ελληνισμός, το ελληνικό πνεύμα και ο Χριστιανισμός, η Ορθοδοξία πηγαίνουν πλάι – πλάι. Είναι ασύλληπτο το μέγεθος της επιρροής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στον πολιτισμό μας, αν κάποιος το σκεφτεί».
-Ποια «νέα» πρωτιά είσαι έτοιμος να διεκδικήσεις;
«Δεν είμαι των μεγάλων λόγων όπως ξέρεις, αλλά νιώθω, μετά το τέλος της περασμένης περιόδου, και ολόκληρο το Καλοκαίρι, ότι κάτι θα γίνει. Ονειρεύομαι συνεχώς μεγάλες στιγμές με την ΑΕΚ. Κάτι «μου βγάζει» η ομάδα, που κτίζεται. Νιώθω μία αύρα».
-Οι περισσότεροι στο χώρο γνωρίζουν, ακόμη κι αν δεν συζητάγαμε τα παραπάνω, την ευρυμάθειά σου. Ωστόσο, για πες μας για όσους δεν ξέρουν, τι περιεχομένου βιβλία διαβάζεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
«Κυρίως ξένους συγγραφείς επιλέγω. Το τελευταίο, που διάβασα είναι «Οι Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας», του Tim Marshall. Ένα από τα καλύτερα βιβλία Γεωπολιτικής, που υπάρχουν».
-Ποιον αθλητή, εκτός μπάσκετ, θαυμάζεις;
«Δεν είναι «εν ζωή», και είναι ο Muhammad Ali, (Μοχάμεντ Άλι).
-Εμείς σκακιστή… περιμέναμε.
«Κι όμως…»
-Ποια προσωπικότητα, εκτός αθλητισμού, θα ήθελες να συναντήσεις.
«Νιώθω πραγματικά την ανάγκη να συναντήσω και να συζητήσω με την Κυρία Ελένη Γλύκατζη -Αρβελέρ. Οι λόγοι προφανείς. Είναι Η Ελληνίδα. Είναι κορυφαία βυζαντινολόγος – ιστορικός, και Μικρασιατικής καταγωγής».
-Ποια προσωπικότητα από το παρελθόν θα ήθελες να γνωρίσεις από κοντά;
«Εννοείται, τον Μέγα Αλέξανδρο».
-Επειδή ήταν Μακεδόνας, όπως εσύ;
«Επειδή σε ηλικία μόλις 16 ετών, πήρε στα χέρια του μία μικρή Αυτοκρατορία και κατάφερε να τη γιγαντώσει. Το σύνολο της επιρροής του, τον κατατάσσει άλλωστε μεταξύ των κορυφαίων προσωπικοτήτων του κόσμου. Ο συνδυασμός των ιδεών του, των ικανοτήτων του, και των κατορθωμάτων του, αλλά και ο τρόπος που προσπάθησε να ελληνοποιήσει σχεδόν τον τότε «μισό» κόσμο, είναι μοναδικός. Αν ζούσε περισσότερο, πιστεύω ότι θα μπορούσε για πολλά χρόνια να διατηρήσει την Αυτοκρατορία του, ακόμα και να την επεκτείνει, και ίσως να μιλάγαμε σήμερα για άλλη Ελλάδα».
-Πότε και πού πήγες την πρώτη σου εκδρομή ως έφηβος, αν και υποψιαζόμαστε…
«Χαλκιδική προφανώς… Με την παρέα μου».
«Στη Γη της Παταγονίας»
-Ποιος προορισμός είναι το απωθημένο σου;
«Δεν έχω πάει ποτέ στο εξωτερικό για ταξίδι, παρά μόνο ως αθλητής. Θα ήθελα να πάω Λατινική Αμερική. Οπουδήποτε. Κυρίως στη Χιλή, στο Περού, σε τέτοιες χώρες. Στη Γη της Παταγονίας θα ήταν ένα ταξίδι ζωής».
-Έχεις πει πολλάκις σε συνεντεύξεις σου, ότι προτιμάς τα δύσκολα. Στα εύκολα… κολλάς;
«Μακάρι όλα να είναι εύκολα στη ζωή, αλλά επειδή δεν γίνεται, νομίζω ότι είναι θέμα νοοτροπίας, να μη φοβάσαι την πρόκληση».
-Από πού κρατά η σκούφια σου; Το «Φλιώνης» από πού προέρχεται;
«Το έχω ψάξει, το έχω ρωτήσει, αλήθεια είναι, αλλά δεν έχω πάρει απάντηση. Ο προπάππους μου είναι από την ορεινή Φούρκα Ιωαννίνων, που βρίσκεται στα σύνορα Καστοριάς και Γρεβενών. Από την πλευρά της μητέρας μου, έλκω καταγωγή και από την Καστοριά άλλωστε. Έχω μεγαλώσει όμως στη Θεσσαλονίκη».
-Πόσο σε επηρεάζει αλήθεια η όλη κατάσταση με τις πυρκαγιές στην Ελλάδα;
«Τι να πω; Είναι ένα εξαιρετικά άσχημο φαινόμενο. Με στεναχωρεί πολύ. Όπως κάθε νοήμονα άνθρωπο. Μιλάμε για τραγωδίες. Έχουμε νεκρούς από τις πυρκαγιές. Χάνονται ζώα. Το βιος μιας ζωής για πολλούς συμπολίτες μας. Καίγονται εκατομμύρια στρέμματα δάση. Καταλαβαίνω τη δυσκολία της διαχείρισης των κλιματικών αλλαγών, αλλά και το ιδιαίτερο ανάγλυφο της πατρίδας μας. Πρέπει να βρεθεί λύση όμως. Και την ευθύνη την έχει η εκάστοτε Πολιτεία. Προφανώς ως πολίτες πρέπει να κάνουμε, ό,τι περνά απο το χέρι μας και εμείς. Να γίνουμε πιο υπεύθυνοι, πιο συνειδητοποιημένοι. Ακόμη και ένα απειροελάχιστο βήμα να κάνεις, μπορεί να συμβάλλεις, ώστε να υπάρχουν καλύτερα μέτρα πρόληψης. Μπορεί να φαίνεται κάτι τελείως απλό, αλλά όλοι μας θα πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι για την πράξη μας. Από τη μη ανακύκλωση έως τη ρίψη ενός αναμμένου τσιγάρου στο δάσος ή στο δρόμο. Όμως, όσοι διοικούν είτε στην κεντρική εξουσία, είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει επιτέλους να βρουν λύσεις πρόληψης, προσαρμοσμένες και στα νέα δεδομένα».
Είσαι πολιτικοποιημένο άτομο;
«Δεν θα το έλεγα. Προσπαθώ να έχω άποψη, όταν έχω γνώση για το υπόβαθρο ενός κόμματος. Δεν πιστεύω σε ιδεολογίες όμως. Εκτός από τα άκρα, δεν έχω πρόβλημα ν’ αλλάξω εύκολα τη ψήφο μου. Κατ’ εμέ το πρόβλημα είναι, ότι οι περισσότεροι νέοι – και βάζω και τον εαυτό μου μέσα – δεν είναι πλήρως ενημερωμένοι. Το να μην ασχολείσαι, το να μην έχεις πολιτική παιδεία, δεν βοηθά στη βελτίωση της κατάστασης. Με βάση το παρόν πολιτικό σύστημα και με βάση όλα αυτά, που προανέφερα, δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος, να πω την αλήθεια για το μέλλον»
Τι μουσική ακούς;
«Ανάλογα τη διάθεση, ακούω απ’ όλα. Ελληνικά και ξένα τραγούδια».
-Η καλύτερη σου είναι η εξόρμηση στη φύση;
«Γενικά ναι. Μου αρέσει όταν έχω έναν «μπουφέ», να διαλέγω λίγο απ’ όλα. Θέλω η κάθε εμπειρία μου να μού δίνει και μια νέα γεύση. Η φύση γενικά με «αδειάζει» πάρα πολύ, με ηρεμεί, ενώ παράλληλα με «γεμίζει» συναισθηματικά. Δεν είμαι ο τύπος, που θέλω να είμαι κάθε σαββατοκύριακο στη φύση. Θέλω ν’ αλλάζω συνεχώς παραστάσεις, πάντως, να έχω λίγο απ’ όλα».
-Η καλύτερη ταινία, που έχεις δει;
«Το Fight Club φυσικά…»
-Προπονητής θα γινόσουν ποτέ;
«Δεν ξέρω. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Παλιά ήμουν αρκετά αρνητικός. Μεγαλώνοντας, και ίσως με την αγάπη, που έχω για το μπάσκετ, ν’ αλλάξει κάτι μέσα μου, διότι θέλω να παραμείνω κοντά στο άθλημα».
-Παρακολουθείς άλλο σπορ;
«Μόνο μπάσκετ. Πήγα με τους συμπαίκτες μου στο ΑΕΚ -Πανσερραϊκός στην «Αγια-Σοφιά». Ζήσαμε στιγμές στο όμορφο γήπεδο, αλλά και με την ατμόσφαιρα, αλλά παραδέχομαι δεν παρακολουθώ τις εξελίξεις. Είμαι αφοσιωμένος στο μπάσκετ».
-Θα ήθελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στον κόσμο της ΑΕΚ:
«Δεν είναι κλισέ. Είναι μία πραγματικότητα. Είναι μία ανάγκη. Όλα αυτά που είπα παραπάνω και που ονειρεύομαι για την ομάδα μας, δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς τον κόσμο μας. Θέλουμε τους οπαδούς της ΑΕΚ μαζικά στο γήπεδο, ειδικά αυτή την επετειακή περίοδο. Με τον κόσμο μαζί μπορούμε πολλά».
