AEK1924 Analysis: Η Σίτι την ουσία η Ίντερ τις εντυπώσεις

Το AEK1924 Analysis και ο Πέτρος Βαμβακούλας αναλύουν τον μεγάλο τελικό του Champions League με την πρώτη κατάκτηση στην ιστορία της Σίτι και την πολλή καλή εικόνα της Ίντερ.

Ο ποδοσφαιρικός επίλογος της σεζόν 22-23, δεν μας έδωσε μεγάλες συγκινήσεις, και μάλλον στο τέλος της βράδιας αυτός ο τελικός θα ξεχαστεί γρήγορα από τους περισσότερους. Στην μάλλον πιο αδιάφορη champions league σεζόν των τελευταίων ετών, αυτή που δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτή την βραδιά, είναι η κάτοχος πλέον του τροπαίου, η Μαντσεστερ Σίτι. Μια βραδιά που την περίμενε είναι η αλήθεια, αρκετά χρόνια ειδικά απο την στιγμή που ανέλαβε ο Πέπ Γκουαρντιόλα. Ο Ισπανός τεχνικός δεν άλλαξε μόνο τους ”πολίτες”, αλλά και ολόκληρη την φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο απο την εποχή της μεγάλης Μπαρτσελόνα.

Ενώ πολλοί προπονητές κολλάνε σε αυτό που τους έφερε την επιτυχία στο παρελθόν, ο Γκουαρντιόλα δεν παύει ποτέ να προσαρμόζεται και να καινοτομεί στην τακτική προσέγγιση. Αναζητά πάντα λύσεις για να βελτιώνει την ομάδα του ώστε να είναι πιό επιτυχημένη. Έχει καταφέρει να βελτιώσει παίκτες οι οποίοι δεν είναι μικροί ηλικιακά και που κανείς δεν πίστευε οτι μπορεί να εξελιχθούν σε τόπ επίπεδο. Φετινό παράδειγμα ο Στόουνς. Κατάφερε να μετατρέψει έναν κεντρικό αμυντικό 29 ετών, σε ένα σύγχρονο 6αρι – 8αρι και να καλύπτεί τις αδυναμίες του βασιζόμενος στην καθοδήγη του Ισπανού. Ο αντίκτυπος του Γκουαρντιόλα δεν είναι μόνο στις ομάδες του, αλλά και σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Οι ιδέες και οι στρατηγικες του έχουν μελετηθεί και υιοθετηθεί απο άλλους προπονητές. Η προσέγγιση του στο παιχνίδι είναι μεταμορφωτική και συχνά αναφέρεται ώς έμπνευση απο άλλους προπονητές. Η ικανότητα να ωθεί τους παίκτες του να αποδίδουν σε τόσο υψηλό επίπεδο κάθε εβδομάδα είναι εξωπραγματική. Τίποτα λοιπόν δεν είναι τυχαίο, και γι αυτό θεωρείτε ίσως ο κορυφαίος τεχνικός στην εποχή μας.

Από την άλλη πλευρά, έχουμε έναν Ιταλό τεχνικό τον Σιμόνε Ιντζάκι, χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές στην μεχρι τώρα καριέρα του, με μόλις τον δεύτερο του χρόνο σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, παίζοντας με επιτυχία τον ιδιαίτερο σχηματισμό 3-5-2, ξεφέυγοντας λιγο απο το Ιταλικό μοντέλο παιχνιδιού, κατάφερε να πάρει το κύπελλο Ιταλίας φέτος και να οδηγήσει την Ίντερ στον τελικό της μεγαλύτερης ευρωπαικής διοργάνωσης. Δημιούργησε μια ομάδα που δεν βασιζόταν στην κατοχή της μπάλας, καθώς σε όλη την διοργάνωση ήταν στην 24η θέση με 45% μεσό όρο κατοχή, αλλά προσπαθώντας με παιχνίδι απο πίσω με μεγάλες μεταβιβάσεις, (στην πρώτη θέση στην σχετική κατηγορία με 647)και με πίεση ψηλά να ανακτά την μπάλα, πηγαίνοντας σε άμεσες επιθέσεις.

Αναλύοντας την είκονα του μεγάλου τελικού, θα διαπιστώσουμε οτι στα πρώτα 15 λεπτά, η Σίτι φάνηκε να αρκετά αμήχανη, ψάντοντας να βρεί τους χώρους ανάμεσα στις γράμμες, αλλά με την Ίντερ να έχει αναλύσει καλά το παιχνίδι της Σίτι, έκλεινε τους χώρους με αλληλοκαλύψεις, με πίεση ψηλά στις πρώτες μεταβιβάσεις, όταν ξεκινούσε το χτήσιμο του παιχνιδιού απο τον τερματοφύλακα της η Σίτι, και κατόπιν κάνοντας άμυνα σε σχηματισμό 5-3-2 απο το μεσαίο τρίτο.

Η Ίντερ το έλεγχε το παιχνίδι, η Σίτι δεν μπορούσε να βρεί ρυθμο και να ανεβάσει την ταχύτητά της, είχε μέν την κατοχή της μπάλας, η οποία όμως ήταν ανούσια, καθώς αδυνατούσε να βρεί διαδρόμους πρός την περιοχή των Ιταλών και τον Χάαλαντ ο οποίος πήρε την μπάλα στο πρώτο ημίχρονο κάθετα μόνο δύο φόρες. Η αμυντική προσήλωση της Ίντερ ήταν μεγάλη, τόσο πρός τον Νορβηγό φόρ όσο και πρός τους πλάγιους επιθετικούς της Σίτι και ιδιαίτερα τον Μπερνάντο Σίλβα, με τον Ντι Μάρκο να τον ακολουθεί συνεχώς κάτι σαν man to man και με αρκετές βοήθειες απο τον Μπαστόνι.

Όσον αφορά την επιθετική της λειτουργεία της Ίντερ, προσπαθούσε με μεγάλες μεταβιβάσεις απο τον Ονάνα να βρεί τους Μαρτίνεζ και Τζέκο χώρις όμως ιδιαίτερη επιτυχία, και έτσι το πρώτο μέρος τελείωσε χώρις στην ουσία να απειλήσει την εστία του Έντερσόν.

Το παιχνίδι πήρε άλλη μόρφη απο το 70 λεπτό και μετά το γκόλ του Ρόντρι, όπου αναγκαστικά πλεόν οι νερατζούρι, ανέβασαν τις γραμμές τους στο γήπεδο, και έδειξαν ότι ίσως κακώς δεν τον έκαναν πιό πρίν, διότι απο το 71 λεπτό και μέχρι το τέλος των καθυστερήσεων δημιούργησαν 4 κλασσικές ευκαιρίες για να ισοφαρίσούν και χωρίς να απειλήθούν και σημαντικά απο την Σίτι, η οποία απο το 76 λεπτό και μεχρι το τέλος, έχασε όλες τις μονομαχίες, έχασε μέτρα στο γήπεδο και έδειξε οτι έβαλε και την σκοπιμότητα στο παιχνίδι της, άλλωστε παιζόταν ένα ολόκληρο τρόπαιο.

Πάμε στην ανάλυση του αγώνα με αριθμούς με την βοήθεια του wyscout.

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΑΤΣ

Η Σίτι άρχισε το παιχνίδι με αυτή την παράξενη διάταξη που παρουσιάζει ο Γκουαρντιόλα χωρίς μπάκ στην ουσία, με 3-5-1-1 , με τρείς κεντρικούς αμυντικούς, με 5 παίκτες στην μεσαία γραμμή και με τον Γκιουντογκάν πίσω απο τον μοναδικό προωθημένο, τον Χάαλαντ. Ο τραυματισμός του Ντε Μπρόινε στο 36 λεπτό, άλλαξε την διάταξη σε 4-2-3-1, φέρνοντας τον Στόουνς να πάιζει σαν δεξί μπάκ τον Ακέ αριστέρο, και τον Φόντεν που πέρασε αντι του Βέλγου, να παίζει πίσω απο τόν Χάαλντ σαν ψευτοεννιάρι.

Στο γράφημα με τις πραγματικές θέσεις των παικτών, παρατηρούμε το πόσο ψηλά βρίσκεται η αμυντική λειτουργεία της Σίτι, στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου, τον Ρόντρι να κινείται σε θέση 6, και τους Γκιουντογκάν και Ντε Μπρόινε μέχρι να τραυματιστεί, να κινούνται περισσότερο αριστερά τον Γκρίλις να παίζει σχεδόν πάνω στην γραμμή του πλαγίου και να δίνει πλάτος σε αντίθεση με τον Μπερνάντο Σίλβα απο δεξιά να κινείται πιό κεντρικά.

Επίσης ο Στόουνς μέχρι να γυρίσει σε θέση δεξιού μπακ, έπαιζε αυτό που παλία λέγαμε λίμπερο μπροστά από τα στόπερ και λίγο πίσω απο τα χάφ, αλλά με σαφείς οδηγίες να κινείται ανάμεσα στις γραμμες φτάνοντας έξω απο την περιοχή.

Από  την άλλη μεριά η Ίντερ άρχισε και τελείωσε το παιχνίδι με το 3-5-2 όπου σε φάση άμυνας γινόταν πότε 5-3-2 πότε 4-4-2. Με Ντούμφρίς και Ντι Μάρκο να παίζουν όλη την πλευρά αριστερά και δεξιά αντίστοιχα, τον Μπρόζοβιτς σε θέση 6 και τους Τσαλχάνογλού και Μπαρέλα να είναι τα δύο 8άρια, με τους Μαρτίνεζ και Τζέκο να συνθέτουν το επιθετικό διδυμο. Από κει και πέρα ότι αλλαγές έκανε ο Ιντζάκι ήταν μόνο σε πρόσωπα, ο Λουκάκου στην θέση του Τζέκο, Γκόσενς και Μπιλανόβα στις θέσεις των Ντι Μάρκο και Ντούμφρις αλλάγες των δύο μπάκ-εξτρέμ για περισσότερα τρεξίματα και τους Ντ Αμπρόσιο και Μικιταριάν αντι των Τσαλχάνογλου και Νταρμιάν.

Στο γράφημα της Ίντερ για το που κινήθηκαν οι παίκτες μέσα στο γήπεδο, μπορούμε να δούμε τον συνωστισμό που υπάρχει στο μεσαίο τρίτο, καθώς εκεί κινήθηκαν 6 παίκτες, Μπρόζοβιτς – Τσαλχάνογλου – Τζέκο – Ντούμφρίς – Μπαρέλα – Ντι Μάρκο. Μόνο ο Λαουτάρο Μαρτίνεζ κινήθηκε πιό ψηλά στο γήπεδο. Από αυτό το γράφημα επίσης καταλαβαίνουμε, το σχέδιο του Ιντζάκι να κλείσει όλο τον άξονα και να μην επιτρέψει το κάθετο παιχνίδι.

Η κατοχή μπάλας συνολικά ήταν 59% – 41% για την Σίτι. Στο πρώτο μέρος έφτασε μέχρι και το 70% – 30% απο το 16 – 30 λεπτό, χωρίς ουσία όμως. Στο δεύτερο ημίχρονο και λίγο πριν το γκόλ, η Ίντερ άρχιζε να ισορροπεί την κατοχή και στο τελευταίο τέταρτο όπου και πίεζε για την ισοφάριση, ήρθε σχεδόν στα ίσια.

Ο Πίνακας των xG μας δείχνει οτι τις ποιοτικότερες και καλύτερες ευκαιρίες για γκόλ τις είχε η Ίντερ. Το ίδιο μας έδειξε και η εικόνα του παιχνιδιού. Η Σίτι δικαιούταν δεν δικαιουταν ένα γκόλ το οποίο όμως πέτυχε και απο την άλλη η Ίντερ βάσει ευκαιριών έπρεπε να είχε πετύχει σχεδόν 2 γκόλ, όμως δεν πετύχε κανένα. Εκτός απο τις πιό ποιοτικές ευκαιρίες, η Ιταλική ομάδα είχε και περισσότερες αριθμητικά, 13 με τις 5 στον στόχο έναντι 7 με 4 στον στόχο της Σίτι. Οι 9 απο τις 13 ευκαιρίες της Ίντερ έγιναν μέσα απο την περιοχή. Η Σίτι έβγαλε 11 επιθέσεις παραπάνω απο την Ίντερ 40 έναντι 29 αλλά δημιουργηκά δεν ήταν καλή καθώς μόνο οι 7 έγιναν φάσεις ή προυπόθεση για φάση σε αντίθεση με την Ίντερ όπου οι 13 απο τις 29 έγιναν φάσεις ή προυπόθεση για φάση.

Η Σίτι δημιούργησε τις περισσότερες επιθέσεις της απο την αριστερή πλευρά 18, αλλά οι ποιοτικότερες έγιναν απο τον άξονα με τον δείκτη των xG να είναι στο 0,36 και η Ίντερ τις περισσότερες απο την δεξιά πτέρυγα 16, με τις πιό ποιοτικές να είναι και για τους Ιταλούς απο τον άξονα με τον δείκτη των xG να φτάνει στο 1,19.

Στην κατηγορία των μεταβιβάσεων και οι δυο ομάδες είχαν πολύ καλό ποσοστό στην ακρίβεια με την Σίτι να είναι ελαφρώς πιο ακριβής με 89% έναντι 85% της Ίντερ και σύμφωνα με το γράφημα να έίχε μια διάρκεια στην ακίβεια, ενώ η Ίντερ απο την πλευρά της είχε λάθός μεταβιβάσεις στα τέταρτα 16-30 και 76-90. Πιο αναλυτικά η Σίτι άλλαξε 484 μεταβιβάσεις με τις 433 να είναι με ακρίβεια, και η Ίντερ να έχει 329 με ακρίβεια στις 385.

Ο επόμενος πίνακας μας αποτυπώνει το τακτικό σχέδιο των δύο ομάδων στο παιχνίδι. Η Ίντερ προτίμησε να παίξει με μεγάλες μεταβιβάσεις σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, εν αντιθέσει με τους Άγγλους που πήγαν σε πιό set παιχνίδι με χτήσιμο επιθέσεων απο πίσω με τον Έντερσον να συμμετέχει ενεργά σε αυτό. Μόνο στο τελευταίο τέταρτο του παιχνιδιού επίλεξε η Σίτι να παίξει με μεγάλες μεταβιβάσεις.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε οτι οι δύο ομάδες ήταν στις δύο πρώτες θέσεις στην κατηγορία μεγάλων μεταβιβάσεων στο champions league. Πρώτη η Ίντερ με 647 και δεύτερη η Σίτι με 497.

Κατηγορία πίεσης . Εδώ ίσως προκαλεί έκπληξη περισσότερο για την Σίτι σχετικά με την πίεση που ασκεί στον αντίπαλο. Παρατηρούμε οτι και οι δυο ομάδες επίτρεψαν η μία στην άλλη, να αλλάξουν μέχρι και 10 μεταβιβάσεις μέχρι να χαθεί η μπάλα. Η Σίτι παρόλο που καποιες φορές η εικόνα ενος αγώνα της μπορεί να μας δείχνει οτι ασκεί ανελέητη πίεση, η αλήθεια είναι διαφορετική. Και στο champions league αλλά και στην premier league δεν είναι η ομάδα με την μεγαλύτερη πίεση. Στο champions league μάλιστα ήταν 8η στην σχετική κατηγορία με μέσο όρο 11,1 μεταβιβασεις στην πίεση, η Ίντερ 13η με 11,95, ενώ και στην premier league ήταν στην 4η θέση με 9,47 μεταβιβάσεις, και η Ίντερ ήταν στην 4η θέση στην serie a με 9,66 μεταβιβάσεις

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αυτό που μπορούμε να πουμε με σιγουριά πλέον είναι οτι αυτό το τρόπαιο αλλάζει το μέγεθος της Σίτι σαν ομάδα στην ευρωπαική της παρουσία.

Στην Αγγλία το είχε καταφέρει πιό μπροστά και η πρόκληση της ευρωπαικής καταξίωσης ήταν πολύ μεγάλη. Κάνοντας χρόνο με τον χρόνο βήματα προόδου , παθαίνοντας αρκετά στραπάτσα τα προηγούμενα χρόνια, χάνοντας και έναν τελικό πρίν 2 χρόνια, όμως δουλεύοντας πάνω στις αδυναμίες της, εν τέλει πέτυχε τον μεγάλο της στόχο.

Η Ίντερ απο την άλλη μεριά, μάλλόν φτάνοντας μέχρι και τον τελικό, έχω την πεποίθηση οτι τρύπησε το ταβάνι της σαν ομάδα, που ακόμη όμως και έτσι έστω και για μόλις 25 λεπτά μας έδειξε οτι μπορούσε να διεκδικήσει περισσότερα πράγματα απο αυτό το παιχνίδι. Αυτό όμως είναι το champions league, όπου ελπίζουμε την επόμενη χρονιά να δούμε μια καλύτερη διοργάνωση όσον αφορά το θέαμα και τις συγκινήσεις.

Καλό Καλοκαιρι σε όλους.

ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΜΒΑΚΟΥΛΑΣ

Αναλυτής και Scout