Η χρονιά που πέρασε η ΑΕΚ δύσκολα μπορεί να χωρέσει μέσα σε λίγες γραμμές και λέξεις. Συνέβησαν τόσα πολλά, από το ξεκίνημα, μέχρι και το φινάλε αυτής, που έκαναν τους 10 προηγούμενους μήνες αρκετά έντονους, σε όλα τα επίπεδα. Η Ένωση βίωσε και τις δύο όψεις του νομίσματος στον απόλυτο βαθμό. Διότι έτσι είναι η φτιαξιά και το υλικό της. Να ζει τα πάντα στα άκρα.
Και μπορεί να μην κατέκτησε κάποιον τίτλο ή να μην πέρασε στα ημιτελικά του πρωταθλήματος, χάνοντας την πρόκριση σε ένα πολύ άσχημο ημίχρονο (Λιόσια) και ένα χαμένο σουτ (Πάτρα), απέναντι στον Προμηθέα, όμως έχει πράγματα να κρατήσει, αλλά και να χτίσει, προκειμένου να βγει πιο δυνατή και να αφήσει πίσω τις ατυχίες σε όλα τα επίπεδα. Άλλωστε έχει παίκτες που ξέρουν και… νιώθουν ΑΕΚ. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον Δημήτρη Μαυροειδή δεν υπάρχει.
Ο «Μαύρο» αποτελεί έναν από τους πιο πιστούς «στρατιώτες» της Ένωσης. Πάντα ήταν εκεί όταν τον καλούσε η ομάδα και πάντα έδινε τον καλύτερο εαυτό του. Κάτι που έκανε και φέτος, έχοντας τον πιο σημαντικό ρόλο απ’ όλους, αυτόν του αρχηγού. Οι αρμοδιότητές του ήταν πολλές, με κυριότερη όλων να βάλει στο κλίμα άπαντες και να τους δώσει να καταλάβουν τι σημαίνει να παίζεις για την ΑΕΚ.
Κάτι που πέτυχε, με την παρουσία του. Κάτι που του δίνει κίνητρο να συνεχίζει, αν και ακόμα η επόμενη μέρα του δεν είναι ξεκάθαρη. Αυτό τόνισε και στη συνέντευξη που παραχώρησε στο SDNA. Σε μια συνέντευξη στην οποία έκανε τον απολογισμό της προσπάθειας, από το ξεκίνημα του καλοκαιριού έως και σήμερα, «αγγίζοντας» όλα τα σημαντικά θέματα της Ένωσης.
- Σκαμπανεβάσματα σεζόν
- Θάνατος Γέλοβατς
- Αλλαγή προπονητή
- Νέο γήπεδο
- Αγωνιστική εικόνα
- Επόμενη μέρα
Όλα πέρασαν από κόσκινο, με τον έμπειρο σέντερ να μιλάει δίχως να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Οι παρακάτω γραμμές θα επιβεβαιώσουν την ειλικρίνεια και την ευθύτητα των λεγομένων του διεθνή άσου.
Με τη σεζόν να έχει ολοκληρωθεί εδώ και αρκετό καιρό και έχοντας πέσει πλήρως οι σφυγμοί σε φυσιολογικά επίπεδα, τι αποτίμηση θα έκανες;
«Ήταν μια δύσκολη και περίεργη σεζόν με πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα και προβλήματα. Ζήσαμε μέχρι και θάνατο ενός συμπαίκτη μας, που δεν ξέρω αν έχει γίνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Πραγματικά δύσκολες στιγμές. Είχαμε τη μετακόμιση σε ένα νέο γήπεδο, να στηθεί μια νέα ομάδα. Όλα τα περάσαμε. Ακόμα και μέσα στη σεζόν είχαμε τραυματισμούς, ο Ανγκόλα είχε μυοκαρδίτιδα. Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη χρονιά.
Γενικά είχαμε ένα θετικό πρόσημο. Ίσως στα πλέι οφ μπορούσαμε να πάμε στα ημιτελικά. Είχαμε καλή ομάδα και μπορούσαμε να πάμε πιο ψηλά. Η ατυχία των τραυματισμών, ένα κακό ματς στα Λιόσια, ένα ντεφορμάρισμα ίσως γιατί παίκτες παίξανε πολύ, παίζανε με τραυματισμούς. Δεν δείξαμε στα πλέι οφ το πρόσωπο που είχαμε δείξει το τελευταίο δίμηνο. Εκεί λίγο αδικηθήκαμε από την έκβαση της σεζόν. Μπορούσαμε να είμαστε τελειώσει τη σεζόν λίγο πιο ψηλά. Στο Κύπελλο πήγαμε στο Final 4 και παλέψαμε κόντρα στον Ολυμπιακό παίζοντας με 2 γκαρντ απέναντι σε μια υπερπλήρη ομάδα. Κάναμε μεγάλη προσπάθεια να ανατρέψουμε το παιχνίδι.
Στην Ευρώπη δεν δείξαμε καλό πρόσωπο. Η ομάδα ήταν χτυπημένη από το συμβάν με τον Στέφαν και δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Μετά βγήκε η αντίδραση. Αντιδράσαμε και εμείς και η ομάδα έπαιξε ένα άλλο μπάσκετ. Δείξαμε διαφορετικό πρόσωπο και με τους δύο προπονητές. Γενικά δείξαμε μια θετική πλευρά και η λειτουργία στην έδρα μας ήταν καλή. Ο κόσμος ήρθε στο γήπεδο. Κάναθε θετικά βήματα, φτιάξαμε μια νέα ομάδα, σε ένα νέο γήπεδο και αυτό πρέπει να κρατήσουμε».
Ξεκινήσατε τη σεζόν σε αχαρτογράφητα νερά. Πολλά νέα πρόσωπα, σε ρόστερ και προπονητικό επιτελείο, σε ένα νέο γήπεδο. Τι είναι αυτό που μένει από όλη αυτή την προσπάθεια;
«Να κρατήσουμε έναν κορμό παικτών, να μην πάρουμε πάλι 12 καινούργιους. Να κρατήσει η ομάδα 5-6 παίκτες και να κάνει βελτιωτικές κινήσεις σε σημεία που υπήρχε αδυναμία την περσινή σεζόν. Όλα αυτά σε συνεννόηση με τον προπονητή που θα έρθει. Θα πρέπει να υπάρχει μια βάση να καταλαβαίνει ο κάθε παίκτης τι εστί ΑΕΚ, τι σημαίνει να παίζεις για την ΑΕΚ. Κάποια παιδιά δεν είχαν παίξει σε αυτό το επίπεδο και εγώ προσπαθούσα να τους βοηθήσω μέσα στο γήπεδο, ιδιαίτερα στην αρχή. Τους έδειχνα πράγματα, ειδικά στην αρχή μαζί με τον κόουτς, που έπαιζε ένα άλλο στυλ παιχνιδιού. Εγώ όταν έμπαινα προσπαθούσα να δείξω πώς είναι να παίζεις για την ΑΕΚ. Αυτό προσπαθούσα να κάνω και να τους βάζω στο κλίμα. Αυτό είχαμε δημιουργήσει με κάποια παιδιά. Σίγουρα θα μείνουν κάποια παιδιά. Θα υπάρχει μια βάση και ελπίζουμε να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη».
Μια αρκετά δύσκολη σεζόν σε νέο γήπεδο. Πώς ήταν η αίσθηση να παίζεις στο δικό σου γήπεδο; Η ΑΕΚ κυνηγούσε το θέμα του γηπέδου εδώ και αρκετά χρόνια…
«Είναι διαφορετικό το συναίσθημα. Είναι αλλιώς να παίζεις στο σπίτι σου. Μπορείς να κάνεις προπονήσεις όποτε θες, τα παιδιά νιώθουν διαφορετικά στα αποδυτήρια. Κάνεις ό,τι θες και δεν χρειάζεται να μιλάς με άλλους να συνεννοηθείς. Νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Η άλλη κατάσταση ήταν σαν να είσαι… φιλοξενούμενος. Στο γήπεδο η ατμόσφαιρα είναι πιο μπασκετική. Όταν γεμίσει δύσκολα μπορεί να περάσει κάποιος. Κερδίσαμε φέτος παιχνίδι απέναντι στο Περιστέρι με 7 παίκτες. Είναι διαφορετικό να παίζεις στην έδρα σου, είναι μεγάλο το συν. Και για άλλες χρήσεις βέβαια που μπορείς να το εκμεταλλευτείς, που μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά την ομάδα».
Αναφέρθηκες στον προημιτελικό με το Περιστέρι. Ήταν το παιχνίδι που λειτούργησε ως σημείο… ανάκαμψης για να γυρίσετε πλήρως την κατάσταση και να βελτιωθείτε;
«Ήταν ένα ματς που μας έβαλε σε έναν νέο στόχο, άρα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι για το Final 4 του Κυπέλλου. Είχαμε έναν στόχο που έπρεπε να σταθούμε και αναγκαστικά έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και να βελτιωνόμαστε. Και σαν παίκτες είπαμε πως μπορούμε να πετύχουμε πράγματα, να είμαστε πιο δεμένοι και βελτιωμένοι και να έχουμε μια καλύτερη εικόνα. Σιγά σιγά το χτίσαμε και βελτιωθήκαμε. Ο κόουτς κατάλαβε ότι έπρεπε να παίζει διαφορετικά στο γήπεδο. Δεν είχε τα όπλα που ήθελε, άρα αναγκαστικά έπρεπε να αλλάξει και να βάλει διαφορετικά παιδιά στο ροτέισιον, να βάλει άλλους τρόπους. Έτσι έγινε πιο λειτουργική η ομάδα και βελτιωνόταν με την δουλειά».
Όσα είδα στην κηδεία του Γέλοβατς θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μου
Ο θάνατος του Στέφαν Γέλοβατς είναι ένα τραύμα που έχει μείνει νωπό ακόμα. Πόσο σας επηρέασε σε όλη την πορεία της ομάδας; Ο κόουτς Σεγκούρα είχε πει πως ήθελε να αφιερώσει τη νίκη στην Πάτρα, κόντρα στον Προμηθέα, για τα πλέι οφ, στη μνήμη του Στέφαν…
«Είναι μια κατάσταση που δεν μπορείς να την αντιληφθείς. Ένας συμπαίκτης σου με τον οποίο είσαι κάθε μέρα μαζί στο γήπεδο, ξαφνικά πέθανε. Εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω. Πήγα και στην κηδεία και έζησα κι άλλες στιγμές. Με τον Στέφαν είχα πολύ καλή σχέση. Με κάποια παιδιά έχουμε καλύτερο δέσιμο. Με τον Στέφαν είχαμε την καλύτερη επικοινωνία με τα παιδιά. Μιλούσαμε συνέχεια για όλα τα θέματα της ομάδας. Το να τον βλέπεις μια μέρα να παθαίνει αυτό και μπροστά στα μάτια σου είναι πραγματικά τραυματικό. Θυμάμαι σε ένα παιχνίδι του BCL, κόντρα στη Ρίγα, που κερδίσαμε στα ΛΙόσια, πραγματικά εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν και έβλεπα το πρόσωπό του στο ταμπλό. Είχα επηρεαστεί και γενικά επηρεάστηκα στη ζωή μου. Βλέπετε ότι η ζωή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει. Να ζήσεις τι στιγμή και όλα τα υπόλοιπα θα τα φέρει η ζωή. Αυτά είναι τα σημαντικά προβλήματα της ζωής. Αλλάζει τη στάσης ζωής γενικά. Το πώς βλέπεις τα πράγματα. Ένας νέος άνθρωπος πέθανε μπροστά σου, χωρίς μάλιστα να έχει ιστορικό. Δεν έπαιρνε ούτε παυσίπονο. Και ξαφνικά πέθανε. Αυτά είναι τα σημαντικά και όχι αν κερδίσει κάποιος ένα παιχνίδι ή θα πάρει περισσότερα λεφτά. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή».
Μπορείς να περιγράψεις τι επακολούθησε; Και μετά το περιστατικό, αλλά και μετά την αναγγελία του θανάτου του.
«Όταν το έπαθε εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι είχε πάθε εγκεφαλικό. Εγώ τον έβαλα στο αμάξι για να φύγει. Είχαμε καλέσει ασθενοφόρο, αλλά επειδή η Μεσογείων ήταν κλειστή, λόγω ενός Μαραθωνίου, τον βάλαμε κατ ευθείαν σε αμάξι και τον πήγαμε. Είχα καταλάβει ότι έπαθε εγκεφαλικό. Απλά επειδή πήγε γρήγορα πίστευα ότι θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε. Στη χειρότερη να έμενε ένα κουσούρι. Οκ να μην παίξει μπάσκετ, αλλά να μην έχει πρόβλημα στη ζωή του. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα έμενε φυτό και δεν θα ζούσε. Στην πρώτη μέρα που τον πήγαμε και βελτιώθηκε η κατάστασή του είπαμε ότι το ξεπέρασε. Απλά το αιμάτωμα τις επόμενες μέρες αυξήθηκε πάρα πολύ, αυξήθηκε η πίεση στο κεφάλι και ήταν σε μεγάλη αρτηρία στον εγκέφαλο. Αυτά όταν σου τα λένε δεν μπορείς να τα πιστέψεις. Σε 1-2 μήνες λέγαμε να δούμε τι έχει. Δεν μπορείς να το πιστέψεις ότι θα πεθάνει. Μετά όταν πήγα στην κηδεία δεν μπορώ να περιγράψω τι έζησα. Να βλέπω το παιδί στο φέρετρο. Δεν μπορούσα να μην πάω συν και την σχέση που είχα με τον Στέφαν. Είναι κάτι που θα μείνει για πάντα στη ζωή μου, θα την έχω στο μυαλό μου, καλώς ή κακώς».
Ένα περιστατικό σαν αυτό άλλες ομάδες θα τις διέλυε, πνευματικά και ψυχολογικά. Τι ήταν αυτό που κράτησε την ΑΕΚ και την έκανε πιο δυνατή;
«Δεν ξέρω για τις άλλες ομάδες πώς θα το διαχειρίζονταν. Υπήρχε μια συσπείρωση. Εμείς στην ομάδα έχουμε μάθει να ζούμε δύσκολα. Η ομάδα πάντα έχει έναν… πόλεμο εναντίον της. Ιδιαίτερα τον πρόεδρο. Έχουμε μάθει σε αυτά, πώς είναι να μην σου δίνουν γήπεδο. Έχουμε μάθει να ζούμε έτσι, έχω μάθει κι εγώ να ζω έτσι. Είπαμε ότι θα παίζουμε για έναν ακόμα λόγο στην ομάδα, για τον Στέφαν και θα τα δίνουμε όλα. Έπρεπε να εκτιμήσουμε περισσότερο αυτό που έχουμε και τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Αυτά λύνονται, τα προβλήματα της ζωής δεν λύνονται. Έχουμε και καλά παιδιά στην ομάδα. Είχαμε ένα γκρουπ πολύ καλών χαρακτήρων. Είχα καιρό να δουλέψω με παίκτες που δεν δημιουργούσαν προβλήματα, δούλευαν, δεν μιλούσαν. Περνάγαμε και έξω από το γήπεδο πολύ καλά μεταξύ μας και έτσι αντιμετωπίζαμε τα προβλήματα πιο θετικά».
Απ’ όσες ομάδες της ΑΕΚ έχεις βρεθεί, η ομάδα της φετινής σεζόν είχε το καλύτερο κλίμα που έχεις συναντήσει;
«Σαν κλίμα ίσως ήταν από τις καλύτερες, ή η καλύτερη που είχαμε. Δεν μιλάω για το αγωνιστικό. Σαν παρέα ήταν απ’ τα καλύτερα που είχαμε. Το νέο γήπεδο έπαιξε το ρόλο του. Μπορεί να νιώθαμε πιο άνετοι και αυτό να έπαιξε ρόλο. Η ομάδα που ήμασταν ιδιαίτερα προς το τέλος, κάναμε ένα πολύ καλό γκρουπ».
Προς το φινάλε της σεζόν, με την παρουσία των Ανγκόλα και Λάνγκφορντ, φαινόταν πως η ομάδα είχε «κολλήσει». Αυτό πώς το εξηγείς;
«Ο Κιθ μετά την πολύμηνη απουσία του ήταν εκτός ρυθμού και προσπαθούσαμε να τον βάλουμε στην ομάδα. Και ο Ανγκόλα πέρασε ένα μεγάλο διάστημα απραξίας και προσπαθούσαμε να τον βάλουμε στην ομάδα. Αυτό αναγκαστικά μας έκανε να ξέρουμε ότι θα χάνουμε από τον ρυθμό, όσον αφορά την ομαδική μας λειτουργία γιατί όταν τα παιδιά δουλεύουν με έναν τρόπο και προσπαθείς να βάλεις κάποιον άλλο μέσα, ιδίως 2 ταυτόχρονα, αναγκαστικά χαλάς και τη λειτουργία. Σε αυτό προστίθεται το ντεφορμάρισμα των υπολοίπων, αλλά και οι τραυματισμοί παικτών όπως ο Φλιώνης και ο Χάμερ. Αυτά όλα μαζί χάλασαν την λειτουργία της ομάδας που είχαμε. Όλα αυτά χάλασαν τη λειτουργία μας. Θα χρειαζόταν καιρός να μπουν τα παιδιά και εμείς να περάσουμε ένα ντεφορμάρισμα. Όλα αυτά έριξαν την απόδοση της ομάδας. Η εξήγηση ήταν απλή».
Από τα δύο παιχνίδια με τον Προμηθέα, στα πλέι οφ, τι θα ήθελες να αλλάξεις; Ποιο θα ήθελες να ξαναπαίξεις;
«Στο παιχνίδι στα Λιόσια ήμασταν κακοί. Δεν μπήκαμε ποτέ στον ρυθμό του αγώνα, ήμασταν κακοί. Όλα αυτά που αναφέραμε πριν δημιούργησαν ένα κακό παιχνίδι. Ο Προμηθέας ήταν γεμάτος και φορμαρισμένος. Εμείς κάναμε ένα κακό παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι άλλες 10 φορές να παίζαμε θα κερδίζαμε. Τότε όμως δεν ήμασταν καλοί. Στην Πάτρα τα δώσαμε όλα. Χάσαμε σε ένα σουτ, σε μια βολή, που μπορεί να συμβεί. Στα Λιόσια να παίζαμε 10 φορές μπορεί να κερδίζαμε και τις 10».
Η έκτη θέση δίνει κίνητρο για την επόμενη σεζόν;
«Έπρεπε να είχαμε περάσει στα ημιτελικά. Νιώθω ότι δεν πήραμε αυτό που μας άξιζε. Βάσει όλων αυτών που περάσαμε, των προβλημάτων, η έκτη θέση είναι μια οκ θέση. Δεν είναι όμως η θέση που μας αρμόζει. Η θέση της ΑΕΚ είναι να παλεύει για Κύπελλα, τελικούς. Αυτό πρέπει να κάνουμε και επειδή όλα αυτά αθροιστικά μας έκαναν να τερματίσουμε σε μια οκ θέση, με όσα περάσαμε. Για το μέλλον αν χτίσουμε στο νέο γήπεδο και στον κορμό που θέλουμε μπορούμε να πάμε πιο μακριά. Να πάμε ξανά σε τελικό Κυπέλλου, στο Final 8 του BCL. Αυτά που πρέπει να κάνει η ΑΕΚ. Να λύσουμε και τα οικονομικά προβλήματα, που σε αυτή την περίοδο ο πρόεδρος που βρίσκεται σε ένα άθλημα που δεν βγάζεις κέρδος, απλά βάζεις λεφτά συνεχώς και όταν αυτός ο άνθρωπος δίνει συνέχεια και έρχεται η πανδημία, οικονομικά θα έχει κάποιο θέμα. Άλλες ομάδες θα είχαν διαλύσει και διαλύσανε.
Επειδή ο πρόεδρος έχει μια αγνή αγάπη για την ΑΕΚ, αλλά και για το μπάσκετ, που προσπαθεί να βοηθάει το άθλημα. Δεν κοιτάει μόνο την ΑΕΚ, αλλά και πώς θα βελτιώσει το πρωτάθλημα. Έφυγε από την Cosmote TV για να μπει στην κεντρική διαχείριση. Όσα προβλήματα και πόλεμο κι αν δέχεται, δεν θα αφήσει την ΑΕΚ. Ξέρουμε ότι ματώνει και όταν περάσει η πανδημία, θα ορθοποδήσει η ομάδα σε αυτό το κομμάτι. Θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα και θα σκεφτόμαστε μόνο το καθαρά αγωνιστικά μέρος της ομάδας».
Πηγαίνοντας σε σένα, το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψες συμβόλαιο έχοντας έναν συγκεκριμένο ρόλο. Από τα μέσα της σεζόν και μετά ο ρόλος αυτός άλλαξε, αναβαθμίστηκε. Πόσο μεγάλη ήταν η ικανοποίησή σου να μπαίνεις στο γήπεδο, να βοηθάς και να έχεις αυτή την επιρροή στο παιχνίδι;
«Έχω φτάσει σε αυτή την ηλικία και πλέον τα κίνητρά μου δεν είναι η δική μου ικανοποίηση. Η ικανοποίησή μου είναι να βοηθάω την ομάδα, να κερδίζει, ο κόσμος να αναγνωρίζει την προσπάθειά μου. Το πιο σημαντικό είναι η αναγνώριση που παίρνω από τον κόσμο. Όταν μου λένε “Μπράβο Δημήτρη, τα δίνεις όλα, μην σταματάς”, αυτή είναι η ικανοποίησή μου. Έχω φτάσει σε μια ηλικία που έχω άλλα κίνητρα. Ικανοποίηση για μένα είναι να πηγαίνει καλά η ομάδα και να τη βοηθάει, να το αναγνωρίζει ο κόσμος και να έρχεται στο γήπεδο».
Η στήριξη του κόσμου της ΑΕΚ είναι κίνητρο για να συνεχίσω
Το γεγονός πως σου λέει ο κόσμος να μην σταματήσεις, παίζει ρόλο για την απόφασή του να συνεχίσεις ή όχι;
«Σίγουρα παίζει ρόλο. Όταν σου λένε “θέλουμε να σε βλέπουμε, για πλάκα μπορείς 1-2 χρόνια”, σίγουρα έχει σημασία. Αναγνωρίζει ο κόσμος αυτά που δίνεις, είτε στο παρκέ είτε έξω από αυτό. Δεν έχει να λέει. Θα δούμε όμως».
Ο ρόλος σου ήταν να βάζεις στο κλίμα τους συμπαίκτες σου για το τι εστί ΑΕΚ. Τι σημαίνει για σένα ο ρόλος αυτός;
«Είναι αυτό που μου δίνει το κίνητρο. Να βοηθάω τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα, να τους δίνω οδηγίες. Το να παίζω 37 χρονών έτσι κάνεις τους άλλους να μπαίνουν στο τρυπάκι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Σε γεμίζει αυτό. Μου αρέσει αυτό και θέλω να συνεχίσω να το κάνω. Όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά σε όλη τη ζωή τους. Δεν έχει να κάνει μόνο με το μπάσκετ, αλλά και με πράγματα έξω από το γήπεδο. Αυτό σε γεμίζει, έχεις έναν σκοπό, να κρατάς την ομάδα, να παίζεις σαν ΑΕΚ. Μου έχουν πει “όταν δεν είσαι εσύ, δεν παίζει η ομάδα σαν ΑΕΚ”. Αυτό σε γεμίζει να κάνεις τα παιδιά να καταλαβαίνουν σε τι κλαμπ βρίσκονται εντός και εκτός γηπέδου. Αρχηγός στην ΑΕΚ είσαι για πολλά πράγματα, για τις αξίες, για όσα λες. Το φετινό γκρουπ ήταν πολύ καλό γιατί τα παιδιά ακούγανε και όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν».
Πόσο ισχυρό είναι το δέσιμό σου με την ΑΕΚ;
«Είναι πολύ μεγάλο. Είχα πάει στην κηδεία του κυρίου Στέλιου Σεραφείδη και με σταματάει ένας και μου λέει “δεν ξέρω αν ήσουν ΑΕΚ, αλλά έχεις γίνει πιο ΑΕΚ απ’ όλους”. Μπορεί και να έχει δίκιο. Την αγαπάω πολύ αυτή την ομάδα. Είναι η αναγνώριση που λαμβάνω από τον κόσμο, αλλά και από τον πρόεδρο. Αυτό με γεμίζει και με έχει κάνει να την αγαπάω και να θέλω να ανταποδίδω αυτή την αγάπη».
Σε αυτή τη φάση της καριέρας σου φαντάζομαι σκέφτεσαι τη ζωή μετά το μπάσκετ. Πόσο σε έχει αλλάξει η πατρότητα;
«Έχει πολύ τρέξιμο με τα παιδιά. Έχω και δίδυμα. Είναι δύσκολη η ζωή, ιδίως για τη γυναίκα μου γιατί εγώ πρέπει να λείπω. Είναι δύσκολη η ζωή, αλλά πάντα έχεις στο μυαλό ότι πρέπει να κάνεις κάτι για εκείνους, να τρέχεις για τα παιδιά. Η πατρότητα, ιδίως για έναν πατέρα τριών παιδιών είναι δύσκολη. Για του χρόνου αν συνεχίσω ή όχι θα δούμε, αλλά πάλι θα μείνω σε ένα κομμάτι κοντά στο μπάσκετ. Με την ΑΕΚ. Μπορεί να μην είναι σαν παίκτης, αλλά θα είναι ένας ρόλος κοντά στην ΑΕΚ».
Όσο ταλέντο κι αν έχεις, αν δεν δουλέψεις δεν θα φτάσεις πουθενά
Η στάση αυτή μέσα στο γήπεδο, πως τα δίνεις όλα, θέλεις η ομάδα σου να πηγαίνει καλά, είναι κατά κάποιο τρόπο και ένα παράδειγμα προς τα παιδιά σου για το τι πρέπει να κάνουν ώστε να πετύχουν;
«Σαν παίκτης πάντα ήμουν έτσι, σε όλες τις ομάδες μου. Όταν μπαίνω έχω ένα έξτρα κίνητρο στην ΑΕΚ. Στο μπάσκετ όταν παίζεις πρέπει να είσαι έτσι. Για να είσαι έτσι πρέπει να έχεις δουλέψει. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Όσοι έχουν πετύχει, έχουν κοπιάσει. Είναι η δουλειά αυτή που σε φέρνει ψηλά. Όσο ταλέντο κι αν έχεις, αν δεν δουλέψεις θα σε ξεπεράσει αυτό. Εγώ ακόμα και πέρυσι το καλοκαίρι πήγαινα στο γήπεδο. Θα πάω στο γήπεδο, θα κάνω προπόνηση. Περνάει κάποιος και λέει “γι αυτό παίζεις ακόμα”. Ποτέ δεν θα το αφήσω.
Όσο ταλέντο κι αν έχεις, αν δεν δουλέψεις τελείωσε. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αν δεν πάει στο γήπεδο νιώθει άρρωστος. Αν δεν δουλέψεις σε ξεπερνάει το μπάσκετ. Μέσα στο γήπεδο βγάζεις τη δουλειά σου. Στην χειρότερη μέρα σου πρέπει να βοηθάς και να είσαι θετικός με έναν άλλο τρόπο. Αυτό είναι σημαντικό για τους παίκτες. Κάποιοι παίκτες κοιτάνε τον εαυτό τους και τις επιδόσεις τους. Αν τα παιδιά δεν καταλάβουν ότι η ομάδα πρέπει να πηγαίνει καλά, δεν θα πας πιο ψηλά. Στη σημερινή εποχή οι προπονητές ζητάνε παίκτες από ομάδες που είναι νικήτριες, αν δεν είσαι σε ομάδες νικήτριες, όσους πόντους κι αν βάζεις δεν θα σε διαλέξει».
Ο Δέδας είναι προπονητής που κόβει το μάτι του, ίσως ξαναέχει την ευκαιρία του στο μέλλον στην ΑΕΚ
Αναφέρθηκες σε προπονητές, ο Στέφανος Δέδας τι έφερε στην ομάδα με την παρουσία του;
«Στο στυλ έπαιζε ένα πιο ελεύθερο, πιο αμερικάνικο στυλ. Με σουτ από παντού. Ήταν θετικός. Παρά τα προβλήματα τα αντιμετώπιζε, ήταν θετικός σαν άνθρωπος. Ενώ είχε έναν τρόπο, εξελίχθηκε και αυτός, παίζοντας ένα διαφορετικό μπάσκετ. Βοηθήθηκε και αυτός, αφού κατάλαβε πως έπρεπε να παίξουμε διαφορετικά με τα προβλήματα που είχαμε. Στην αρχή παίζαμε ένα πιο γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ. Δεν το πέτυχε 100% αυτό που ήθελε να κάνει, δεν το είδαμε, όμως είδαμε κάποια δείγματα της προπονητικής του αξίας. Είχε καλό feeling στο γήπεδο. Ήταν ένας προπονητής που κόβει το μάτι του. Είναι ενεργητικός στον πάγκο. Αν γίνει κάτι περίεργο στον αγώνα μπλοκάρουν. Εκείνος ήταν ενεργητικός στον αγώνα, έκανε παρεμβάσεις».
Γιατί δεν είδαμε στο 100% αυτό που ήθελε να παίξει;
«Δεν γίνεται από τη στιγμή που είχε όλα αυτά τα προβλήματα να παίξει στο 100%. Και από την πρώτη μέρα κιόλας. Αυτό θέλει καιρό. Απλά με τον καιρό έχασε κάποια από τα όπλα του, λόγω τραυματισμών, ατυχιών. Έπρεπε να ξανακάνει απ’ όπου ήθελε. Μέσα στη χρονιά δεν γινόταν να κάνει στο 100% αυτό που είχε στο μυαλό του. Στο μέλλον μπορεί να ξαναέχει την ευκαιρία».
Ο κόουτς Σεγκούρα τι άλλαξε;
«Ήταν διαφορετικός στο στυλ του. Ακολουθούσε ένα συγκεκριμένο πλάνο. Έπαιζε πιο κλασσικό μπάσκετ, με ψηλά σχήματα, με πικ εν ρολ. Δεν είχαμε τον Ανγκόλα και δεν μπορούσαμε να παίξουμε κάτι πιο ελεύθερο. Ακόμα και όταν επέστρεψε όμως δεν ήταν στην κατάσταση να παίξει κάτι διαφορετικό. Ούτε ο Κιθ μπόρεσε να μας βοηθήσει σε αυτό. Αναγκαστικά θα έπρεπε να παίξουμε πιο πολύ πικ εν ρολ, αλλά και off screen για τον Ράουτινς. Ήταν της προπόνησης και παίζαμε ένα διαφορετικό στυλ. Ήταν κι αυτός θετικός και δεν γκρίνιαζε για τα προβλήματα. Ακόμα και 6 παίκτες να ήμασταν θα μας έβαζε να παίζουμε. Σε αυτό το κομμάτι και οι δύο προπονητές ήταν θετικοί, έμοιαζαν στον τρόπο σκέψης».
Είναι προπονητής των παικτών (players’ coach) ο Σεγκούρα; Άκουγε τον παίκτη;
«Και ο Δέδας άκουγε τους παίκτες. Ήταν και οι δύο ανοιχτοί σε αυτό το κομμάτι. Ο Δέδας ίσως να ήταν και πιο πολύ… players’ coach. Απλά ο Σεγκούρα ίσως άκουγε πιο πολύ τον Κολόμ και τον Ανγκόλα, λόγω της ισπανικής γλώσσας και της γνωριμίας τους. Είμαστε τυχεροί που και οι δύο προπονητές ήταν αξιόλογοι και μας βοήθησαν με τον τρόπο τους».
Από πλευράς κλίματος ήταν μια από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη ομάδα που είχαμε στην ΑΕΚ
Η τελευταία εικόνα στην Πάτρα, όπου στα αποδυτήρια αρκετοί παίκτες έκλαιγαν μετά την ήττα από τον Προμηθέα, ήταν απόδειξη πως η ΑΕΚ ήταν ομάδα-οικογένεια σε όλα τα επίπεδα;
«Να ι αυτό το είπαμε και νωρίτερα. Από τον χαμό του Γέλοβατς ήμασταν παρέα μέσα και έξω από το γήπεδο. Και μέσα στο γήπεδο φαινόταν. Ήμασταν από τα πιο καλά ή το πιο καλό γκρουπ που δουλέψαμε σαν χαρακτήρες».
Μπορεί μια ομάδα που να είναι του… 6/10, αλλά να έχει εξαιρετικό κλίμα, να πάει καλύτερα από μια ομάδα του 8/10 που δεν έχει τόσο καλό κλίμα;
«100%. Είναι το μόνο σίγουρο. Όχι μόνο η παρέα, αλλά και η χημεία. Πρώτα απ’ όλα κοιτάς αν είναι καλοί χαρακτήρες και μετά καλοί παίκτες. Αυτό βοηθάει να ενωθείς να γίνεις καλύτερος. Αν οι χαρακτήρες είναι προβληματικοί και δεν σε βοηθάνε, δεν θα έχεις ποτέ ομάδα. Στο τέλος πάντα η ομάδα κερδίζει. Το πιο τρανό παράδειγμα είναι ο Ολυμπιακός. Είναι ομάδα δουλεμένη, δεν έχουν κάποιον σούπερ σταρ να τους τραβάει, δεν έχουν έναν… Μάικ Τζέιμς. Ακόμα και η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Εφές, ποτέ δεν έπαιζαν εγωιστικό μπάσκετ. Ποτέ δεν θα έκαναν κακό στην ομάδα, πάντα έδιναν τη μπάλα. Αυτό είναι η ομάδα, σε δύσκολες στιγμές θα βγει κάποιος μπροστά να βοηθήσει».
Αν σε συναντήσει κάποιος φίλος της ΑΕΚ στο δρόμο και σε ρωτήσει “Δημήτρη γιατί να είμαι αισιόδοξος για τη νέα σεζόν;”, τι θα του απαντούσες; Τι μήνυμα θα ήθελες να του στείλεις;
«Αυτοί που απαρτίζουν την ομάδα σε όλα τα επίπεδα, από τον πρόεδρο μέχρι τον φροντιστή, θέλουν το καλό της ομάδας, προσπαθούν γι αυτό και με τον καιρό θα βελτιωθούν όλα και θα είμαστε όπως ήμασταν και όπως πρέπει να είναι η ομάδα. Να είμαστε ανταγωνιστικοί και να διεκδικούμε τρόπαια και κύπελλα. Έχουμε έναν πρόεδρο που αγαπάει την ΑΕΚ ανιδιοτελώς και τα δίνει όλα για την ομάδα. Θα έχουμε έναν σωστό κορμό παικτών και θα είμαστε καλύτεροι του χρόνου».
