Κοσμά: «Δεν έχουμε φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας, πιστεύω στην ΑΕΚ»

Η Σοφία Κοσμά σε μια μακροσκελή συνέντευξη της, σε αθλητική ιστοσελίδα τόνισε μεταξύ άλλων, ότι η ίδια πιστεύω πολύ στην ΑΕΚ και επισήμανε ότι δεν έχει φτάσει η ομάδα ακόμα στο μέγιστο των δυνατοτήτων της.

Αναλυτικά όσα είπε η Σοφία Κοσμά στη συνέντευξη της, στο sdna.gr:

Δεύτερη θητεία σου στην ΑΕΚ. Σε βρίσκει πιο ώριμη από ποτέ στο αγωνιστικό κομμάτι; «Όσο μεγαλώνω νομίζω ότι ωριμάζω όλο και περισσότερο στο παιχνίδι μου. Έτσι μου λένε και οι προπονητές μου οπότε ένας χρόνος επιπλέον που πέρασε από πέρυσι με βρίσκει πιο ώριμη όσον αφορά το παικτικό κομμάτι».

Έχετε ένα σύνολο αθλητριών που έχετε συνυπάρξει και παλιότερα, εσύ, η Βεργίδου, η Διώτη. Έχετε κοινή πορεία και περίπου ίδια ηλικία. Αυτό ήταν το κλειδί στο να υπάρχει χημεία από νωρίς στη σεζόν; «Η χημεία ήταν ένας από τους φόβους του προπονητή μας στην αρχή της σεζόν. Στην πρώτη μας συνάντηση, στο ξεκίνημα της χρονιάς, του ξεκαθαρίσαμε ότι οι περισσότερες από εμάς έχουμε ξαναπαίξει μαζί. Εγώ με την Όλγα (Βεργίδου) ήμασταν μαζί και στην εθνική και στον Παναθηναϊκό, με τη Γιώτα (Διώτη) ήμασταν επίσης μαζί στον Παναθηναϊκό, με την Μπελιά και την Τσοχατζή ήμασταν μαζί στην ΑΕΚ πριν πέντε χρόνια. Με λίγες αθλήτριες, πέρα από τις ξένες, δεν είχαμε βρεθεί μαζί σαν ομάδα. Από την αρχή συνυπήρξαμε πολύ ομαλά στο γήπεδο και δέσαμε όλο και περισσότερο με τον καιρό».

Έχετε περάσει πολλές δυσκολίες φέτος σαν ομάδα. Καταφέρατε να φτάσετε κάποια στιγμή στο μέγιστο των δυνατοτήτων σας ή να περιμένουμε το πικ στα πλέι οφ; «Για να είμαι ειλικρινής θεωρώ ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας. Έχουμε περάσει πολλές ατυχίες τόσο με κορωνοϊό όσο και με τραυματισμούς. Βέβαια, θεωρώ ότι όλες οι ομάδες λίγο πολύ πέρασαν προβλήματα με τον κορωνοϊό. Έχουμε κάνει κάποιες ήττες που νομίζω δε μας άξιζαν αλλά η ομάδα έχει πολύ καλή δομή. Οι παίκτριες που έχουμε είναι μεγάλου επιπέδου και θεωρώ ότι δεν έχουμε δείξει ακόμα τι μπορούμε να κάνουμε. Ίσως το δείξαμε σε κάποια σημεία σε μερικούς αγώνες αλλά δεν είχαμε διάρκεια. Θέλω να πιστεύω ότι στα πλέι οφ θα δείξουμε αυτό που πραγματικά μπορούμε να κάνουμε και στο τέλος όλοι θα κριθούμε από τα αποτελέσματα».

Περιμέναμε ότι το φετινό πρωτάθλημα θα είναι ανταγωνιστικό και πιο ενδιαφέρον από ποτέ. Που δείχνει να κρίνεται προς το παρόν σύμφωνα με την μέχρι τώρα πορεία των ομάδων; «Οι ομάδες έχουν φέρει παίκτριες υψηλού επιπέδου και αυτό έχει ανεβάσει την ποιότητα του πρωταθλήματος. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι κάποιες ομάδες είναι το απόλυτο φαβορί σε κάθε παιχνίδι, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Βλέπουμε ότι ακόμα και ο Παναθηναϊκός έχασε από τον Άρη στον πρώτο γύρο, εμείς χάσαμε από τη Θέτιδα, ο Ολυμπιακός έχει δυσκολευτεί από αρκετές ομάδες. Επομένως δε νομίζω ότι είναι ένα μόνο στοιχείο που κρίνει την πορεία των ομάδων. Σίγουρα η ποιότητα όλων των παικτριών οδηγεί στα ανάλογα αποτελέσματα».

Υπάρχουν πολύ γεμάτα ρόστερ γενικότερα στο φετινό πρωτάθλημα. «Ο Παναθηναϊκός θεωρώ ότι έχει πολύ γεμάτο ρόστερ, σχεδόν δύο ισάξιες εξάδες στον αγωνιστικό χώρο και τον πάγκο όπως επίσης και ο Ολυμπιακός. Και η ΑΕΚ, βέβαια, έχει πολύ γεμάτο ρόστερ και πιστεύω ότι έτσι πρέπει να χτίζονται οι ομάδες, με το να υπάρχουν εναλλακτικές στον πάγκο που να είναι το ίδιο καλές με τις «βασικές».

Η ΑΕΚ σε εμπιστεύεται ως ηγετική παρουσία, και δικαίως. Σου ταίριαξε το κλίμα και όλο το πρότζεκτ της φετινής ΑΕΚ. Ο στόχος ήταν η τετράδα στο ξεκίνημα της σεζόν; «Ναι αυτός ήταν ο στόχος μας. Πάντα πίστευα ότι μπορούμε να κάνουμε και κάτι καλύτερο, βέβαια. Πιστεύω πολύ σε αυτή την ομάδα. Ταίριαξα με το κλίμα της ομάδας και ξέρω, πλέον, τι θέλει κάθε προπονητής από εμένα. Προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και να κάνω αυτό για το οποίο με επέλεξαν από την ΑΕΚ».

Τόσο εσύ όσο και οι περισσότερες παίκτριες της ΑΕΚ έχετε χρόνια εμπειρίας και γεμάτο «βιογραφικό». Έχετε επιπλέον δύο παίκτριες, την Τέρελ και την Μπράουν, οι οποίες διέπρεψαν πέρυσι στη Γαλλία με τη Μπεζιέ. Αυτό σας δίνει μια παραπάνω σιγουριά στο παιχνίδι σας; «Θεωρώ ότι με όλες τις συμπαίκτριες έχουμε το συναίσθημα ότι αν κάτι δεν πάει καλά στο παιχνίδι μπορούν να ξεχωρίσουν. Μπορεί να είναι η Τέρελ, η Μπράουν, η Λίντσεϊ και οποιαδήποτε άλλη που θα καλύψει κάποιο κενό. Μπορώ να πω ότι και η Λίντσεϊ είναι μια αθλήτρια πολύ υψηλού επιπέδου παρότι αρκετά νεαρή. Είχα μιλήσει και με τον προηγούμενο ομοσπονδιακό προπονητή μας, τον κύριο Ναράνχο, για την Μπράουν και την Τέρελ και μου είχε πει τα καλύτερα. Έχω να προσθέσω, όμως, ότι εκτός από καλές αθλήτριες είναι και πολύ καλοί χαρακτήρες γιατί δεν αρκεί να είσαι μόνο καλός αθλητής και γι’ αυτό ταίριαξαν πολύ στο κλίμα της ομάδας».

Το γεγονός ότι χάσατε παιχνίδι άνευ αγώνα με τον Άρη σε ένα σημείο που δείχνατε ότι ανεβαίνετε αγωνιστικά σας έφθειρε; «Περάσαμε ένα μήνα και κάτι που οι τραυματισμοί και ο κορωνοϊός έκαναν πάρα πολύ δύσκολη τη δουλειά μας. Δεν ξέρω αν αυτές οι δυσκολίες σε δένουν, υπήρχε μεγάλη απογοήτευση εκείνο το διάστημα. Χάσαμε, όπως είπες, ένα παιχνίδι από τον Άρη που αν είχαμε παίξει δεν ξέρεις τι θα μπορούσε να έχει γίνει. Λείπανε πολλές παίκτριες από το γήπεδο και δεν γινόταν να κάνουμε σωστή προπόνηση. Επομένως υπήρχε απογοήτευση αλλά πεισμώσαμε όταν επιστρέψαμε όλες στο γήπεδο ώστε να επανέρθουν πλήρως όλες οι αθλήτριες και να βγάλουμε ένα καλό αγωνιστικό αποτέλεσμα».

Μετά από μια γεμάτη καριέρα έφτασε ένας κορωνοϊός και ένα lockdown για να παίξεις στο εξωτερικό. Και μάλιστα κατέκτησες και Κύπελλο Ελβετίας με την Κάντι Σαφτχάουζεν. Πως έζησες αυτούς τους μήνες στην Ελβετία; «Όντως ο κορωνοϊός με έσπρωξε να δοκιμάσω το εξωτερικό. Είχα ξεκινήσει τη σεζόν στον Παναθηναϊκό τότε και με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης του κυρίου Μαλακατέ θεώρησα και εγώ και εκείνοι να συνεχίσω στο εξωτερικό. Δεν ξέραμε πότε και αν θα ξαναρχίσει το πρωτάθλημα. Πήγα σε μια χώρα που το πρωτάθλημα συνεχίζονταν κανονικά. Δε μετανιώνω στιγμή για αυτή την επιλογή. Η οργάνωση στην Ελβετία είναι τρομερή, δεν αγχώνεσαι ποτέ για το οικονομικό, τα γήπεδα παρά το κρύο της χώρας είναι πολύ ζεστά, είναι όμορφα και με ωραία αποδυτήρια. Γενικά εκεί ο αθλητής δεν έχει να αγχωθεί με τίποτα εκτός του αγωνιστικού. Το γεγονός ότι με την Κάντι πήραμε Κύπελλο ήταν υπέρβαση, δεν ήταν μέσα στους στόχους της ομάδας».

Έχοντας επιστρέψει στην «αναβαθμισμένη» ελληνική VolleyLeague μπορούμε να πούμε ότι είμαστε σε καλύτερη μοίρα σαν πρωτάθλημα από την Ελβετία; «Σε ποιότητα νομίζω ότι είμαστε καλύτεροι. Το ελβετικό πρωτάθλημα στοχεύει σε κορίτσια μικρότερης ηλικίας κατά βάση αλλά παρόλα αυτά έχει αξιόλογο επίπεδο. Όσο τα χρόνια περνάνε η Ελλάδα έχει μεγαλύτερη ποιότητα στο πρωτάθλημά της και σε θέματα οργάνωσης οδεύουμε σε καλύτερα μονοπάτια αν και υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης».

Είσαι από τα μεγάλα παραδείγματα για το τι συνέβαινε την περασμένη δεκαετία στο ελληνικό βόλεϊ. Αποχώρησες, ευτυχώς για λίγο, αλλά επέστρεψες και πάλι. Ισχύει ότι ήθελες να γίνεις αεροσυνοδός; «Ναι, πήγα και έκανα όλη την εκπαίδευση και μάλιστα την πέρασα με άριστο βαθμό. Ήμουν, όμως, σε μια δύσκολη χώρα, Τζέντα στη Σαουδική Αραβία, και η ζωή για τις γυναίκες είναι πολύ δύσκολη εκεί. Αυτό συν το γεγονός ότι μου έλλειπαν οι δικοί μου από την Ελλάδα με έκαναν να γυρίσω πίσω. Το μικρόβιο του βόλεϊ, επιπλέον, δε μου είχε φύγει ποτέ, πάντα με έτρωγε. Έτσι όταν γύρισα αποφάσισα να ξαναξεκινήσω».

Δε σταμάτησες πάντως να προπονείσαι ακόμα και τότε. «Έκανα γυμναστήριο, κάτι που δεν πρόκειται να σταματήσω ποτέ στη ζωή μου, και προπονούμουν με μια αντρική ομάδα. Είχα πιο συμπληρωματικό ρόλο αλλά είχα επαφή με τη μπάλα».

Έχεις περάσει και από τα τρία μεγάλα brand του ελληνικού αθλητισμού (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ). Κατάφερες να γίνεις εξίσου αγαπητή και στις τρεις αυτές ομάδες. Τελικά το πάθος και η προσπάθεια σας αναγνωρίζεται πλήρως. «Νομίζω πως ναι. Θεωρώ πως όποιον ρωτήσεις θα σου πει ότι με διακρίνει το πάθος. Προσπαθώ σε όποια ομάδα και αν είμαι να δίνω το 100% του εαυτού μου, πονάω την κάθε μπάλα και πονάω την κάθε ήττα και την κάθε νίκη. Αυτό νομίζω ότι βγαίνει στο γήπεδο και γίνεται αγαπητό από όλους».

Είναι το Μαρκόπουλο, από το οποίο πέρασες δις στο ξεκίνημα της καριέρας σου, η μεγαλύτερη πηγή ταλέντων του ελληνικού βόλεϊ; «Ήμουν στο Μαρκόπουλο από 13 χρονών και με πολύ μεγάλες συμπαίκτριες δίπλα μου όπως τις αδερφές Καραγκούνη, την Άγκι Μπάμπουλι που τη συνάντησα ως βοηθό προπονητή στον Παναθηναϊκό, τη Σοφία Δρούγκα και άλλα μεγάλα ονόματα. Το Μαρκόπουλο στήριξε τις νέες αθλήτριες και αυτό το κράτησε ως οδηγό τα επόμενα χρόνια. Πιστεύω ότι του βγήκε σε καλό όλο αυτό. Εκεί αναδείχθηκα και εγώ και μετά ήρθε η μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Είχα πολύ καλούς προπονητές στο Μαρκόπουλο όπως τον κύριο Λυκούδη ο οποίος με βοήθησε να βελτιωθώ αρκετά. Επομένως πιστεύω ότι το μοτίβο αυτό του Μαρκόπουλου σίγουρα βοηθάει και την ομάδα αλλά και τη στελέχωση των εθνικών ομάδων κορασίδων, παγκορασίδων, νεανίδων αλλά και των γυναικών».

Σε μια κοινωνία που οι haters προκύπτουν πάντα και παντού μπορούμε να πούμε ότι στο inbox λαμβάνεις περισσότερα θετικά μηνύματα από αντίπαλους οπαδούς; «Δε νομίζω ότι έχω πάρει κάτι που να με έχει στεναχωρήσει. Γενικά λαμβάνω θετικά μηνύματα αλλά το πιο ωραίο είναι να βλέπω μικρά παιδιά που έχουν είτε εμένα είτε τις άλλες κοπέλες ως πρότυπα και να παρακολουθούν και να γνωρίζουν το βόλεϊ. Είναι μεγάλη ευθύνη το να μπορώ να εμπνεύσω παιδιά ώστε να ασχοληθούν με τον αθλητισμό γενικότερα αλλά και με το βόλεϊ συγκεκριμένα».

Είσαι αναγνωρίσιμη και έχεις αποκτήσει, και δικαίως, προβολή. Πως το έζησες αυτό κυρίως στο ξεκίνημα της καριέρας σου; Όταν άρχισες να παίρνεις τίτλους, ήσουν και MVP σε Final 4 Κυπέλλου το 2012. «Είμαι προσγειωμένη και χαμηλών τόνων και δεν κατάλαβα ποτέ όλη αυτή την προβολή που λες. Πάντα συνέχιζα να κάνω αυτό που αγαπώ όλα αυτά τα χρόνια και ακόμα και τώρα στα 28 μου δεν καταλαβαίνω αυτή την προβολή. Δε με αγγίζει η αναγνωρισιμότητα σε αυτό το επίπεδο».

Επειδή μιλάμε για ένα άθλημα που τραβάει το αντρικό κοινό και για αγωνιστικούς και για εξωαγωνιστικούς λόγους γενικά ξεφεύγουν οι άντρες φίλαθλοι. Σας φέρνουν συχνά σε άβολες καταστάσεις είτε με σχόλια είτε με μηνύματα είτε με πράξεις; «Όχι δε νομίζω. Τουλάχιστον σε εμένα δεν έχει τύχει κάτι τέτοιο. Πολλές φορές μπορεί να ακούσεις κάτι πιο spicy αλλά όλα είναι στα επιτρεπτά όρια».

Έχω μάθει ότι πήγαινες για πρωταθλήτρια τένις αλλά ο πατέρας σου σε οδήγησε στο βόλεϊ; «Μικρή ήθελα απεγνωσμένα να παίξω τένις αλλά ο μπαμπάς μου ήταν πεπεισμένος ότι είμαι φτιαγμένη για βόλεϊ. Με «ανάγκασε» να πάω σε μια προπόνηση απλά για να δω και ήμουν σε κατάσταση “θέλω να φύγω, θέλω να φύγω ”. Τη δεύτερη φορά έκανα κανονικά προπόνηση και από εκεί και πέρα το να μην πάω σε προπόνηση ή αγώνα ήταν η τιμωρία μου».

Ήσουν ένα ανερχόμενο ταλέντο στο beachvolley. Πως οδηγήθηκες στη σάλα οριστικά; «Το beach volley ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου που έγινε και αυτό, ας πούμε, αναγκαστικά. Αναγκάστηκα να μείνω δύο χρόνια εκτός δράσης ώστε να πάρω το δελτίο από την ομάδα που ήμουν τότε, έπαιξα ένα χρόνο beach και ο κύριος Μανώλης Ρουμελιώτης μάλλον είδε κάποια θετικά στοιχεία σε εμένα. Με έβαλε απευθείας στην εθνική ομάδα και παρότι ήμουν 13 χρονών έπαιζα μόνο σε τουρνουά γυναικών. Αυτή η πίεση σε συνδυασμό με την αγάπη μου για τη σάλα με έκανε να μη το δω πολύ θετικά επομένως όταν κατάφερα και πήρα στα χέρια μου το δελτίο μου και επέστρεψα στη σάλα και στο Μαρκόπουλο. Μπορώ να πω, όμως, ότι με βοήθησε σε πάρα πολλά στοιχεία και είδα μεγάλη βελτίωση στο αγωνιστικό κομμάτι».

Θα σε βρει αυτό το καλοκαίρι διαθέσιμη για την εθνική ομάδα; «Έχω ενημερώσει και τον προπονητή και τον κύριο Μπουτσουρή ότι δε θα είμαι αυτό το καλοκαίρι στην εθνική. Όλα αυτά τα χρόνια έχω αφιερώσει πολύ χρόνο στο βόλεϊ και δυστυχώς έχω αφήσει πίσω μου πράγματα που δεν έχω τελειώσει όπως το μεταπτυχιακό μου. Είμαι ήδη 28 χρονών και τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα. Ως αθλητές ο μόνος ελεύθερος χρόνος που έχουμε είναι το καλοκαίρι και επέλεξα να μην βρεθώ σε αυτή την προετοιμασία της εθνικής και να ασχοληθώ με κάποια πράγματα που θα με βοηθήσουν στη μελλοντική μου ζωή».

Υπάρχει πολύ καλό υλικό γενικότερα. Με τον κόουτς Αμποντάνσα η εθνική ομάδα θα ψάξει το κάτι παραπάνω. Τι ήταν αυτό που σας έλειψε για το κάτι παραπάνω το περασμένο καλοκαίρι; «Στο οργανωτικό κομμάτι φυσικά μπορούν να γίνουν κάποιες βελτιώσεις. Δεν μπορώ να πω για ένα συγκεκριμένο στοιχείο ότι ήταν αυτό που έλειψε. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η απουσία μεγάλων αθλητριών όπως για παράδειγμα η Χριστοδούλου και η Γιώτα ίσως να είναι το έναυσμα ώστε να αναδειχθούν νέα κορίτσια γιατί η εθνική το χρειάζεται αυτό. Δε θα είναι για πάντα στην εθνική ούτε η Χριστοδούλου ούτε η Γιώτα ούτε καμία μας οπότε η ανάδειξη νέων κοριτσιών μόνο καλό θα κάνει. Είναι καλός και έμπειρος προπονητής ο Αμποντάνσα και πιστεύω ότι θα βοηθήσει και εκείνος στο να εξελιχθούν και να αναδειχθούν νέα κορίτσια. Υπάρχουν πολλά κορίτσια στην Ελλάδα που μπορούν να στελεχώσουν την εθνική ομάδα».

Έχεις κατακτήσει πρωταθλήματα, Κύπελλα, SuperCup, ήσουν MVP σε τελικό Κυπέλλου, έπαιξες σε Eurovolley. Μένουν απωθημένα μετά από όλα αυτά; Κάτι που να ήθελες και να μην κατάφερες; «Όποιον και να ρωτήσεις ποτέ δε θα σου πει ότι του αρκούν όσα κατέκτησε. Πάντα θέλεις κάτι παραπάνω και έχεις φιλοδοξίες και όνειρα. Δεν μπορώ να πω ότι έχω απωθημένα. Ίσως ένας τελικός ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης να είναι κάτι που θα ήθελα να ζήσω και δεν το έχω ζήσει».

Ποιο είναι το όνειρό σου σχετικά με τα γήπεδα beachvolley που θέλεις να φτιάξεις; «Είναι μια ιδέα που προέκυψε όταν συμμετείχα στο DEAL. Ήρθε στο μυαλό μου αλλά δεν έχω καθίσει ακόμα να δω σοβαρά και να αναλύσω πως μπορώ να το φτιάξω. Το beach volley είναι ένα άθλημα που προσελκύει κόσμο, ειδικά το καλοκαίρι. Το πατρικό μου είναι δίπλα στη θάλασσα επομένως αυτό σε συνδυασμό με τις γνώσεις τις δικές μου μπορεί να φτιάξει μια καλή ιδέα. Δεν το έχω αναλύσει διεξοδικά αλλά είναι μια σκέψη που δεν έχει φύγει από το κεφάλι μου ακόμα».

Υπάρχει κάποια περίεργη ιστορία που να έχεις κρατήσει από όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο του βόλεϊ; «Αν ρωτήσεις και συμπαίκτριες μου από τότε είναι μια ιστορία που ακόμα θυμόμαστε και γελάμε. Χωρίς να πω σε ποια ομάδα ήμουν και με ποιον προπονητή, ο προπονητής μας μας έβγαλε πριν από έναν σημαντικό αγώνα κάποιες πέτρες. Τις θεωρούσε ενεργειακές ή τυχερές μάλλον και τις εμφάνισε πριν φωνάξουμε το σύνθημα της ομάδας. μας είχε φανεί κάτι πολύ ιδιαίτερο και αστείο αλλά μάλλον έφερε και καλή τύχη γιατί κερδίσαμε εκείνο τον αγώνα».