Το περιβραχιόνιο δεν κουμπώνει σε κάθε μπράτσο

Οι δύο φάσεις που έκριναν την εξέλιξη του αγώνα, με τους Μάνταλο και Ίγκανσον στον προσκήνιο και ο Αραούχο που αποτέλεσε για μια ακόμη φορά σημείο αναφοράς στην λειτουργία της ομάδας. 

Η ΑΕΚ γνώρισε μια ακόμη ήττα σε ντέρμπι και δη σε αγώνα με τον ΠΑΟΚ, δίνοντας συνέχεια σε ένα αρνητικό σερί που έχει αρχίσει από το 2018 και έπειτα, χωρίς καν να απειλήσει αισθητά την εστία του Πασχαλάκη.

Οι Κιτρινόμαυροι παρότι είχαν τον έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, δεν έγιναν ουσιαστικοί και παράλληλα παρουσιάστηκαν «ευάλωτοι» στην πρώτη ορθολογική αντεπίθεση που εκδήλωσε ο ΠΑΟΚ, κλέβοντας την μπάλα στα όρια της δικής του περιοχής.

Οι δύο στιγμές του αγώνα

Σε μια φάση που η κατοχή χάνεται από τον Πέτρο Μάνταλο, ο οποίος εν συνεχεία δεν βάζει δυνατά το πόδι του στην διεκδίκηση της μπάλας με τον Κούρτιτς με αποτέλεσμα να δοθεί η ευκαιρία στον Μιτρίτσα να εκδηλώσει αιφνιδιασμό. Ο Ρουμάνος ξεκίνησε μια κούρσα, ο αρχηγός της Ένωσης προσπάθησε να τον ανακόψει, αλλά το έκανε αρκετά… soft, επιτρέποντας στον εξτρέμ του ΠΑΟΚ να διανύσει μερικά μέτρα με την μπάλα και να βγάλει την κάθετη για το γκολ του Τσόλακ, που έκρινε και την αναμέτρηση.

Ο αντίλογος έγινε στο 77ο λεπτό, όταν ο Αραούχο έκανε την ατομική προσπάθεια από τα αριστερά, απέφυγε τον Ίγκανσον, ο οποίος όμως με λαβή παλαιστή τον γκρέμισε, καταφέρνοντας να γλιτώσει την ομάδα του από μια πολλά υποσχόμενη ευκαιρία. Δύο περιπτώσεις με ίδια δεδομένα, αλλά με διαφορετική αντιμετώπιση από την κάθε πλευρά, που ήταν ικανές (κυρίως η μια) να κρίνουν ολόκληρη την έκβαση του αγώνα.

Βαρύ φορτίο το περιβραχιόνιο

Την παράσταση στο φινάλε έκλεψε η μαζική αποθέωση με αποδέκτη τον Σέρχιο Αραούχο, με τον Αργεντινό να τα δίνει όλα σε ένα ακόμη παιχνίδι, από το πρώτο έως και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Με αδιάκοπα τρεξίματα, πολλές επιστροφές που δεν ήταν δική του αρμοδιότητα και μια διαρκή παρακίνηση προς του συμπαίκτες του για να μπουν στην εξίσωση της αναμέτρησης.

Ο Σέρχιο το έχει αποδείξει πολλές φορές φέτος πως λειτουργεί ως ο αρχηγός της ομάδας. Όχι με την έννοια πως θέλει να πάρει το περιβραχιόνιο από τον Μάνταλο, αλλά το νιώθει. Πονάει την ομάδα, μάχεται διαρκώς για αυτήν και είναι ο φυσικός ηγέτης της εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Η συγκίνηση του στο φινάλε αποδεικνύει πως είναι ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που φοράνε την κιτρινόμαυρη φανέλα, που αντιλαμβάνονται τις αξίες που πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος. Αποτέλεσε μέρος των μεγάλων στιγμών, ήταν εκεί στις δόξες και ξέρει τι εστί ΑΕΚ. Ακόμα και στο τέλος, όταν πια οι περισσότεροι φίλαθλοι που ήταν στο ΟΑΚΑ είχαν αποχωρήσει, εκείνος θέλησε να τους ζητήσει «συγγνώμη» για τις χαρές που δεν μπορεί πλέον να τους δώσει αυτός και οι συμπαίκτες του.

Αυτά είναι στοιχεία που κάνει ένας αρχηγός. Ένας παίκτης που απολαμβάνει της καθολικής υποστήριξης του λαού της ομάδας, που σέβεται την φανέλα του και αποτελεί πρότυπο για τους υπολοίπους. Που θα βγει μπροστά στις κακές στιγμές και θα είναι παρών στις καλές. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει στο μυαλό όλων είναι o Αραούχο με συγκίνηση να αποχωρεί τελευταίος από το γήπεδο, όντας η τελευταία δίοδος επικοινωνίας των παικτών με τον κόσμο.