Ο Αργύρης τα έλεγε, αλλά….

Η ΑΕΚ στον αυτόματο πιλότο, με την εικόνα της να προκαλεί τρόμο στον φίλαθλο κόσμο για τα ερχόμενα play-off. Αλήθεια, όταν ο Γιαννίκης τόνιζε πως… δεν τραβάει, γιατί κανείς δεν τον άκουσε;

«Συννεφιασμένη Κυριακή, μοιάζεις με την καρδιά μου», έγραφε κάποτε ο αείμνηστος Βασίλης Τσιτσάνης και κάθε στίχος θα μπορούσε να περιγράφει τον μέσο φίλαθλο της ΑΕΚ.

Άλλη μία Κυριακή πέρασε και η ήττα-διασυρμός από τον Παναθηναϊκό προστέθηκε ως ένα ακόμη βαρίδι στον κιτρινόμαυρο οργανισμό, με τους ιθύνοντες να παραμένουν σε απόλυτη νηνεμία.

Ενώ όλα γύρω τους καταστρέφονται, άπαντες συνεχίζουν απρόσκοπτοι την δουλειά τους και η ΑΕΚ βυθίζεται ακόμα περισσότερο. Αλλά, ο Αργύρης Γιαννίκης είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, όμως ποιος τον άκουσε;

Η ΑΕΚ έγινε χειρότερη από τον ΠΑΣ

Ναι και όμως, η θέση που βρίσκεται πλέον η ΑΕΚ είναι χειρότερη από αυτή της πρώην ομάδας του 41χρονου τεχνικού που πολλοί φοβούνταν πως θα φτάσει.

Ο ΠΑΣ Γιάννινα έδειξε φέτος ικανός να κάνει το… step-up και να «χτυπήσει» την είσοδο στα play-off, εν αντιθέσει με την ΑΕΚ που κάνει (διαρκώς) βήματα προς τα πίσω.

Η μία ομάδα προοδεύει και η άλλη βρίσκεται σε πτωτική – δίχως φρένα – πορεία.

Ο Γιαννίκης το είχε επισημάνει προ εβδομάδων στους παίκτες άλλωστε: «κινδυνεύουμε να χάσουμε και την Ευρώπη», όμως ποιος τον άκουσε όταν έβλεπε πως πλέον η ομάδα… δεν τραβάει;

Και ας θεωρήσουμε το «τέλος» του Ελληνογερμανού κόουτς δεδομένο, θα έρθει η επιθυμητή επιστροφή σε συνθήκες πρωταθλητισμού ή θα ζητήσουμε ξανά μια λούπα;

Η ΑΕΚ έχει αφεθεί στην τύχη της

Στον αυτόματο πιλότο βρίσκεται η ομάδα και άπαντες εύχονται να ολοκληρωθεί η σεζόν κάτω από μία αγωνιστική κανονικότητα. Όμως όχι.

Οι «σφαλιάρες» συνεχίζονται και όσο η πρεμιέρα των play-off πλησιάζει, τόσο ο φόβος πως έρχονται χειρότερα, αυξάνεται. Ειδικά μετά από τέτοια αποτελέσματα, σαν αυτό στην Λεωφόρο.

Οι παίκτες – οι οποίοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών – δείχνουν πως έχουν αφεθεί στην τύχη τους, η ομάδα στην μοίρα της και ο καθαής μετράει αντίστροφα να τελειώσει η χρονιά μια ώρα ταχύτερα.

Ο πάγκος μοιάζει ανήμπορος να αντέξει την αποτυχία και να διαχειριστεί ένα σύνολο απογοητευμένων και… ξενερωμένων παικτών, ενώ η διοίκηση αφήνει τα πράγματα ως έχουν, περιμένοντας να δει πόσο πιο πολύ μπορεί να εκτεθεί με τις επιλογές της.

Μία κατάσταση που πλέον δεν χρήζει ανάλυσης, δεν χρειάζεται ειδικούς για να ερμηνευτεί και μυρίζει από την κεφαλή έως τα πόδια πώς λειτουργεί σε ρυθμούς μιζέριας και συμβιβασμού με κάθε επόμενη σφαλιάρα.