Πήγε για(ν)νίκη και βγήκε κουρεμένος

Η ΑΕΚ – για ακόμα μία φορά – σπατάλησε πολλές μεγάλες ευκαιρίες να «τελειώσει» το ματς κόντρα στον ΟΦΗ, όμως αυτή την φορά το πλήρωσε. «Απών» από τον Γιαννίκη την ώρα που η ομάδα τον χρειαζόταν.

Και τελικά η… κατάρα των Χριστουγέννων, παρέμεινε στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο, με την ΑΕΚ να μην κερδίζει (ξανά) στο τελευταίο ματς της χρονιάς.

Δεν της φταίει όμως η κακή παράδοση ή κάποιου είδους δεισιδαιμονία που η ομάδα του Αργύρη Γιαννίκη έχασε βαθμούς και πλέον βρίσκεται στο -11 από τον Ολυμπιακό.

Ο Βράνιες έδωσε το προβάδισμα, «τελειώνοντας» την πάσα πάρε-βάλε  του Πέτρου Μάνταλου, με περίσσια ψυχραιμία. Σε αντίθεση δηλαδή με τους επιθετικούς της Ένωσης που – σε αντίστοιχες ευνοϊκές περιπτώσεις – αστόχησαν.

Δεν ήταν λίγες οι ευκαιρίες που σπατάλησαν οι κιτρινόμαυροι επιθετικοί, με αποκορύφωμα τους Αραούχο και Τσούμπερ. Μάλιστα, το παράδοξο είναι πως ο – για ακόμα μία φορά – κορυφαίος του γηπέδου, Νορντίν Άμραμπατ, πήρε την μελανιά του μοιραίου, χάνοντας το πέναλτι στο 84^ο λεπτό.

Μία αφειδώλευτη ΑΕΚ που πλέον δεν μπορεί να δικαιολογηθεί στο κομμάτι της ατυχίας. Η τύχη είναι με τους ικανούς, οι επιθετικοί της ΑΕΚ έχουν αποδείξει πόσο ικανοί είναι, επομένως κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία.

Το «όλα για όλα» του Γιαννίκη έφερε το τίποτα

Όσο οι προσπάθειες της Ένωσης έπεφταν πάνω στον Επασί, ο οποίος είχε κάποιες καίριες επεμβάσεις στο παιχνίδι, αναζητούταν η λύση προς το γκολ.

Ανορθόδοξα όμως, η ΑΕΚ επιχειρούσε με ατομικές προσπάθειες, εμπνεύσεις της στιγμής και δίχως κάποιο πλάνο, να διασπάσει την καλά στημένη – με πλήρης αμυντική τοποθέτηση – ομάδα του Νιόπλια.

Ο ΟΦΗ είχε «κλείσει» τους χώρους και ο Αργύρη Γιαννίκης έπρεπε να δώσει την λύση εκ του πάγκου ορμώμενη. Ο Ελληνογερμανός τεχνικός όμως τα έκανα μαντάρα σε επίπεδο διαχείρισης των επιλογών που είχε.

Η πρώτη τριάδα αλλαγών (Σιμάνσκι, Ρότα και Ανσαριφάρντ) περισσότερο «έκοψε» την ομάδα στα δυο, παρά βοήθησε στην σωστή μεταφορά της μπάλας μπροστά, με γρήγορο επιθετικό παιχνίδι. Ο άξονας της ΑΕΚ χάθηκε, όταν μάλιστα φαινόταν από το πρώτο ημίχρονο η προβληματική του λειτουργία, χαρίζοντας – πολλές φορές – την κατοχή.

Και ενώ η αλλαγή συστήματος (4-2-4) και οι αλλαγές δεν καρποφόρησαν, ήρθε η τελευταία… πινελιά από τον Γιαννίκη για να επιβεβαιώσει τους φόβους πως ο κόουτς βρέθηκε σε προπονητική τρικυμία.

Γκαρσία και Γέφτιτς μπήκαν στο παιχνίδι και έδωσαν την εντύπωση πως η ΑΕΚ εντείνει την προσπάθεια να παίξει άναρχα και ανορθόδοξα, έχοντας εναποθέσει τις ελπίδες της σε κάποια έμπνευση των (δεδομένα) ποιοτικών μονάδων που διαθέτει.

Η ΑΕΚ χρειάζεται χρόνο, μεταγραφές και αποδείξεις πως ο Γιαννίκης πράγματι περνά την φιλοσοφία του και διορθώνει τις ανορθογραφίες που παρατηρήθηκαν σε προηγούμενες αποστολές.

Άλλωστε, το… καμπανάκι για την σπατάλη πολλών ευκαιριών είχε χτυπήσει από τον αγώνα με τον Ιωνικό, εκεί που όμως η ΑΕΚ δεν είχε πληρώσει την επιπολαιότητά της.