Το «κοινή συναίνεση» είναι παραδοχή… αποτυχίας

Δυστυχώς για πολλοστή φορά από την πρώτη μέρα της εποχής “Μελισσανίδη” στην ΑΕΚ και ο “καπετάνιος” που επιλέχθηκε για να οδηγήσει το καράβι μακριά από τις φουρτούνες, πήδηξε… μεσοπέλαγα. Η οικογένεια της ΑΕΚ αποτυγχάνει να στηρίξει το ίδιο της το πλάνο. Γράφει ο psyxiatRos Βαγγέλης Κατσαΐτης.

Πραγματικά όλοι αναρωτιούνται τι έφταιξε και έφυγε ο Μιλόγεβιτς; Ποιο ήταν το πρόβλημα; Που υπήρξε η στιγμή που τα έσπασαν; Τόσα πολλά ερωτήματα για μια τόση απλή απάντηση. Σε όλα τα ερωτήματα η απάντηση είναι πολύ απλή…

8 χρόνια Μελισσανίδης / 15 θητείες στον πάγκο

Από την μέρα που ανέλαβε ο Δημήτρης Μελισσανίδης να κάνει πράξη το “Ερχόμαστε” και έδωσε το τιμόνι στον Τραϊανό Δέλλα για να φέρει εις πέρας το συγκεκριμένο project, πέρασαν 8 χρόνια και στον πάγκο της ΑΕΚ έχουν καθίσει 12 προπονητές για να κάνουν 15 διαφορετικές θητείες!

Δεν χρειάζεται κανείς οποιαδήποτε άλλη απάντηση για να καταλάβει το “τις πταίει”. Αν πάρεις το ποδόσφαιρο σαν ζωντανό οργανισμό και του πετάξεις μέσα την συγκεκριμένη πράξη: 8 χρόνια : 15 ποδοσφαιρικές θητείες = 0.

Διότι στο τέλος της ημέρας, ότι και αν πέτυχε η ΑΕΚ σε αυτά τα 8 χρόνια, έφτασε και πάλι στο απόλυτο 0. Ενώ θα μπορούσε κάποιος να πει πως 8 χρόνια με συγκεκριμένο πλάνο δημιουργίας ομάδας πραγματικά από τις στάχτες και τελικά φτάνει στην χρονιά που χρειάζεται και ΠΡΕΠΕΙ να την φτιάξει πάλι από την αρχή.

Τα πλάνα που γινόντουσαν… αεροπλάνα

Το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν για την ΑΕΚ ξεκινάει από την κεφαλή και από την αδυναμία αυτής, να εμπιστευτεί και να στηρίξει εξαρχής το πλάνο το οποίο η ίδια θέτει και χαράζει. Δηλαδή όταν λέει: “Εγώ θέλω να φτιάξω τον νέο Μπάγεβιτς(υπάρχει ένα κόλλημα σε αυτό, αλλά δεν ενοχλεί) και θα το κάνω με τον Τραϊανό που τον πιστεύω. Να τον πάρω από την αρχή και να τον έχω για χρόνια”.

Το βάζει το πλάνο σε λειτουργία λοιπόν και ο Δέλλας φτάνει στο σημείο, με στραβά και ανάποδα, να χάνει την πρόκριση στο Κύπελλο από ένα γκολ αμφισβητούμενο και με δύο ισοπαλίες απέναντι στον Ολυμπιακό με την μικρή λεπτομέρεια πως η ΑΕΚ ήταν στην Β’ Εθνική, δεν μπορεί να μην νιώθεις σίγουρος πως η επιλογή είχε βάση.

Παρόλα αυτά, την επόμενη χρονιά η κακή εμφάνιση και η ήττα στο Καραΐσκάκης στάθηκε ικανή να διαλύσει ένα τόσο σημαντικό project. Στη ζυγαριά “Ανάδειξη δικού μου προπονητή / ήττα με κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό”, νίκησε το δεύτερο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Από εκείνο το σημείο και έπειτα υπήρξαν άλλα… 15 πλάνα που εγώ θα ξεχωρίσω ανάμεσα τους τα 7-8 ως σοβαρά και θα πω πως ούτε αυτά κατάφεραν στο ζύγισμα με το… αποτέλεσμα να βγουν κερδισμένα:

1. Ο σκληρός και υπερόπτης Πογέτ που αντέδρασε στην τότε οικονομική πολιτική της ΑΕΚ (και προσωπικά απορώ πως ακούγεται μετά τον τρόπο που έφυγε, εκτός αν παραδεχόμαστε εμμέσως πλην σαφώς πως είχε… δίκιο)..
2. Ο Τιμούρ Κετσπάγια που ήταν δικό μας παιδί και τελικά δεν έκανε…
3. Ο Μανόλο Χιμένεθ στην πρώτη του θητεία που μας έβγαλε ξαφνικά πρωταθλητές (ενώ μάλλον δεν το θέλαμε τόσο νωρίς και δεν μας άρεσε και το ποδόσφαιρο του)…
4. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης που πήρε την πρωταθλήτρια με απώλειες στο ρόστερ της και τίναξε σεντόνι με αστέρια…
5. Το πορτογαλικό πρότζεκτ Μιγκέλ Καρντόσο…(που ήταν το πρώτο που έδρασε σωστά η διοίκηση ως ένα σημείο τόσο στην οικονομική στήριξη, όσο και στην απόφαση ολοκλήρωσης της συνεργασίας)…
6. Ο ιταλός προφεσόρ Μάσιμο Καρέρα που ενώ μεσούσης της σεζόν απέδειξε πως έχει να δώσει, στην δημιουργία της ομάδας τα πήρε πίσω (έχοντας όμως και ένα μεγάλο άλλοθι στα όποια σχέδια του, που λεγόταν Covid-19)
7. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς που βάση βιογραφικού κάλυπτε το ίσως δεύτερο μεγαλύτερο πρότζεκτ που ήταν “διάλυση της προηγούμενης κακής ομάδας και την δημιουργία μιας νέας προκειμένου του χρόνου να είναι έτοιμη η ομάδα της Αγιάς Σοφιάς κατά 75%….

Απαιτεί να κερδίσουν την στήριξη και την εμπιστοσύνη… 

Σε όλα τα παραπάνω πρότζεκτ, ο κοινός παρανομαστής ήταν η έλλειψη εμπιστοσύνης και η στήριξη που έπρεπε η ΑΕΚ να δώσει στις επιλογές που η ίδια έκανε προκειμένου να την οδηγήσουν στη γη της επαγγελίας. Θα μου πεις ότι ανάμεσα τους υπήρξε και αυτός που την οδήγησε εκεί αλλά τελείωσε από την ομάδα και εδώ είναι το οξύμωρο και η τρέλα που διαθετει μέσα της αυτή η ομάδα.

Όταν λοιπόν θέτεις εσύ ο ίδιος ένα πλάνο και ζητάς από αυτόν που επιλέγεις να στο βγάλει εις πέρας και του ζητάς θέλω να παίζω μπάλα η ομάδα, να είναι θεαματική, να είναι επιθετική, να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής, ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, μπλα, μπλα, μπλα και σε αντάλλαγμα δεν δίνεις εσύ στήριξη και εμπιστοσύνη προκειμένου να προστατέψεις και να ασφαλίσεις το δικό σου πλάνο, τότε φυσικά και η αποτυχία δημιουργίας ανταγωνιστικής ομάδας εδώ και 3 χρόνια θα είναι το τελικό σου αποτέλεσμα με κορύφωση, το κάτι σαν ομάδα της προηγούμενης σεζόν.

Το ποδόσφαιρο για την δημιουργία του, προϋποθέτει τα δύο ζητούμενα, στήριξη και εμπιστοσύνη, προκειμένου να υπάρξει η δημιουργία. Στην ΑΕΚ εδώ και χρόνια, είναι της λογικής πως πρώτα θα μου δημιουργήσεις ομάδα και μετά θα σου δώσω στηριξη και εμπιστοσύνη, κάτι που… ποδοσφαιρικά σπανίως βγαίνει.

Στα 8 χρόνια θητείας του Δημήτρη Μελισσανίδη, ένας το έκανε, που ουσιαστικά με την δουλειά του κέρδισε την εμπιστοσύνη και την στήριξη και στο τέλος βγήκε πρωταθλητής. Αυτός ήταν ο Μανόλο Χιμένεθ που ήρθε στα μέσα της προηγούμενης σεζόν να μαζέψει τα χάλια, τα μάζεψε, κέρδισε την εμπιστοσύνη του ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ, τον κράτησε τον στήριξε και με κάποιες μεταγραφές και στο τέλος του έδωσε το πρωτάθλημα. Αυτή ήταν η μόνη εξαίρεση…

Και για να μην παρεξηγηθώ αλλά και να το τελειώσω, δεν τονίζω το παράδειγμα του Μανόλο ως τον ιδανικό προπονητή για την μεγάλη ΑΕΚ της Αγιάς Σοφιάς, αλλά τονίζω το παράδειγμα του πως έπραξε η διοίκηση της Ένωσης με τον συγκεκριμένο και στο τέλος χαμογέλασε. Αυτό δηλαδή που θα πρέπει να κάνει και με τον Γιαννίκη που πιθανότατα θα είναι ο αντικαταστάτης τους Μιλόγεβιτς και ο οποίος ουσιαστικά προκάλεσε την συζήτηση γύρω από το όνομα του για να δει κατά πόσον τον εμπιστεύονται και τελικά… το έμαθε. Και εδώ είναι η μεγάλη αποτυχία της ΑΕΚ, που ένας προπονητής με προοπτική ενός νέου γηπέδου και μιας μεγάλης ομάδας, να αποφασίζει πως καλύτερα να φύγω…

ΥΓ: Αρέσει δεν αρέσει ο επόμενος, καλύπτει δεν καλύπτει το βιογραφικό του για αυτό που μπορεί όλοι να έχουν στο μυαλό τους, θα πρέπει να στηριχτεί πραγματικά No matter what… Αν αυτός είναι ο Γιαννίκης(θα τα πούμε σε άλλο κείμενο για τον Ελληνογερμανό), αυτός θα πρέπει να στηριχτεί όσο τίποτε άλλο μπας και στο τέλος πούμε ότι θα έχουμε του χρόνου μια ισχυρή ομάδα με δυνατή βάση και δεν τρέχουμε να κάνουμε εγκαίνια με… βάρκα την ελπίδα.