Αναζητήσαμε και βρήκαμε τον Τσάρλι Σπασόφ, ο οποίος διαμένει μόνιμα στην Ελβετία, άμεσο συνεργάτη του «Ντούντα» και team manager της «Βασίλισσας» τη διετία 1999-2001. Ο κ. Σπασόφ, συνεσταλμένος εκ φύσεως, αποφεύγει παλαιόθεν τη δημοσιότητα, πλην όμως δέχτηκε να μιλήσει στο aekbc.gr, προκειμένου για τον τρις τροπαιούχο με την ΑΕΚ προπονητή. Με δυσκολία αποσπάσαμε αφανέρωτα της επαγγελματικής σχέσης του με τον αείμνηστο τεχνικό κατά την κοινή τους πορεία στην ΑΕΚ. Για τον πρώην παράγοντα και θιασώτη του αμερικανικού κολλεγιακού μπάσκετ ισχύει το «εν οίκω μη εν δήμω» και όχι το «τα άγια τοις κυσί»…
«Είναι αυτονόητο, ότι δεν μπορούσα ν’ αρνηθώ την πρόσκλησή σας. Ειδικά από τη στιγμή, που κατάλαβα, ότι επικοινωνήσατε μαζί μου για τον αξέχαστο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Όμως, πραγματικά δεν είμαι εξ εκείνων, που ανοίγομαι. Το ξέρετε. Διάβασα και άκουσα πολλά βέβαια τις τελευταίες ώρες για τον Ίβκοβιτς. Δεν ξέρω αν πρέπει να προσθέσω κάτι. Κρατώ για μένα αυτή τη διετία, για την οποία πρέπει να πω, ότι είμαι υπερήφανος και διότι εργάστηκα δίπλα σ’ αυτή τη μπασκετική ιδιοφυία και διότι εργάστηκα στη μεγάλη ΑΕΚ. Αυτή η διετία συνοδεύτηκε άλλωστε με τρία τρόπαια», δήλωσε ο κ. Σπασόφ.
Και συμπλήρωσε: «Αν οπωσδήποτε πρέπει να πω κάτι είναι το εξής: Ξέρετε, έχουν να λένε, ότι ο Ίβκοβιτς είναι-ήταν ο «μετρ» της πειθαρχίας, της αυστηρότητας κλπ. Μπορεί… Όμως ήξερε πολύ καλά και πότε να χαλαρώνει τα λουριά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, λοιπόν, ότι αντί να πάμε για την προγραμματισμένη πρωινή προπόνηση, ανήμερα Τελικού Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, αν θυμάμαι καλά, μου είπε να κλείσουμε πούλμαν για τον Άγιο Κοσμά. Οι παίκτες βγαίνουν από το ξενοδοχείο, μπήκαν στο πούλμαν χωρίς να ξέρουν πού πάμε… Ήθελε να τους κάνει έκπληξη και πήγαμε στα “Go Kart”! Όταν φτάναμε, και άρχισαν ν’ αντιλαμβάνονται οι παίκτες τι γίνεται, άρχισαν να το διασκεδάζουν σαν μικρά παιδιά. Για την «έκπληξη», ξέραμε από πριν, εκτός του κόουτς και εμού, ο συνεργάτης του Φώτης Κατσικάρης και ο γυμναστής Γιάννης Μεριχωβίτης. Την ώρα που οδηγούσαν στην πίστα, και βλέποντας πώς το χαίρονται οι παίκτες λέω στον Κόουτς «Κερδίσαμε…». Και με το γνωστό αφοπλιστικό του ύφος μού λέει: «Είχαμε κερδίσει από τη στιγμή, που βγήκαμε από το πούλμαν». Αυτός ήταν ο Ίβκοβιτς».
Και κατέληξε: «Ήταν όμορφα χρόνια στην ΑΕΚ. Πολλοί με ρωτούν γιατί δεν μείναμε περισσότερα. Νομίζω, ότι δύο ή τρία χρόνια είναι επαρκές διάστημα για κάποιον μεγάλο προπονητή για να κάνει τη δουλειά του. Με τον Ίβκοβιτς τίποτε δεν γινόταν τυχαίο. Ήρθε στην ΑΕΚ και γιατί ήταν μία ομάδα με μεγάλο μπάτζετ αλλά και γιατί μόλις είχε φύγει από τον Ολυμπιακό και ήθελε ν’ αποδείξει πράγματα. Η Διοίκηση του έδωσε τη δυνατότητα να φτιάξει την ομάδα, που θέλει. ‘Όταν φορούσε τη φόρμα της ομάδας ή το κοστούμι της δουλειάς τα έδινε όλα. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Πήρε τίτλους. Ανέδειξε παίκτες. ‘Ήταν παθιασμένος με τη δουλειά του. Όπως ήταν παθιασμένος με την Ελλάδα, με τη ζωή… Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έζησε σαν Έλληνας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…»
