Αλάμπα: «Φεύγω από την Μπάγερν με ένα δάκρυ στα μάτια»

Ο Νταβίντ Αλάμπα θα συνεχίσει από το καλοκαίρι στη Ρεάλ Μαδρίτης και παραδέχθηκε σε συνέντευξή του στο επίσημο σάιτ της Μπάγερν ότι θα πει με πίκρα το «αντίο» στους Βαυαρούς.

Έπειτα από 13 χρόνια στη Μπάγερν Μονάχου, ο Νταβίντ Αλάμπα θα αποχωρήσει το καλοκαίρι με προορισμό τη Ρεάλ Μαδρίτης, με την οποία ήδη έχει συμφωνήσει. Ο 28χρονος Αυστριακός παραχώρησε συνέντευξη στο επίσημο σάιτ των Βαυαρών, όπου παραδέχθηκε ότι το «αντίο» θα είναι στενάχωρο για αυτόν, αλλά παράλληλα ανυπομονεί για τα όσα θα έρθουν στη συνέχεια της καριέρας του.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του

Για το αν τον στεναχωρεί το αντίο στη Μπάγερν: «Ναι φυσικά. Είναι πάντα δύσκολο όταν κάτι τελειώνει και δεν είναι μυστικό ότι πάντα αισθανόμουν σαν στο σπίτι μου. Προφανώς φεύγω από την Μπάγερν με ένα δάκρυ στο μάτι, αλλά επίσης ανυπομονώ για το μέλλον μου. Δεν ήταν απόφαση εναντίον του συλλόγου, αλλά αποφάσισα ότι ήθελα να κάνω κάτι νέο και ένα ακόμη βήμα μπροστά. Για να ωριμάσεις πρέπει να αφήσεις τη ζώνη άνεσής σου».

Για τα 13 χρόνια στο Μόναχο: «Ήρθα εδώ 16 χρονών από τη Βιέννη και δεκατρία χρόνια αργότερα θυμάμαι κάθε στιγμή που έζησα. Αυτό τα λέει πραγματικά όλα. Το κλαμπ είναι η οικογένειά μου, το σπίτι μου, η ιδιαίτερη θέση μου. Δεν μπορώ να πω αν θα με δείτε να κλαίω, αλλά σίγουρα θα κλαίω εσωτερικά. Έπρεπε να πολεμήσω με τα συναισθήματά μου πρόσφατα όταν είχαμε την τελευταία μεγάλη φωτογράφηση στην Allianz Arena».

Για το τι θα του λείψει περισσότερο: «Τα αποδυτήρια και οι συμπαίκτες του, οι οπαδοί στο γήπεδο, η ατμόσφαιρα στο προπονητικό κέντρο που έμεινα για δύο υπέροχα χρόνια ως νεαρός παίκτης. Θα μου λείψει η πόλη του Μονάχου όπου έχω ζήσει για 13 χρόνια και η οποία έχει γίνει δεύτερο σπίτι για μένα. Ο γιος μου γεννήθηκε στο Μόναχο, οι παππούδες του ζουν εδώ, οπότε θα υπάρχει πάντα στενή σχέση».

Για τη σχέση του με τους οπαδούς της Μπάγερν: «Είμαι απίστευτα ευγνώμων για την υποστήριξη των οπαδών μας όλα αυτά τα χρόνια. Είχα πάντα την αίσθηση ότι έχω μια ιδιαίτερη σύνδεση μαζί τους. Μια φορά στη Φρανκφούρτη ένας οπαδός με κάλεσε στο πέταλο, και μετά από αυτό είχαμε επαφή με τα μάτια τουλάχιστον μετά από κάθε παιχνίδι. Θα μπορούσα πάντα να φανταστώ τον εαυτό μου στο South Stand γιατί βρέθηκα εκεί μερικές φορές όταν ήμουν έφηβος. Ευχαριστώ όλους τους φιλάθλους για τα πάντα. Ποτέ δεν θα τους ξεχάσω».