Τζανακάκης: «Οι φανέλες θα είναι πλέον στη φυσική τους θέση: στο Μουσείο της ΑΕΚ»

Ο φίλαθλος της ΑΕΚ και μανιώδης συλλέκτης παλιών εμφανίσεων της, Μάνο Τζανακάκης μετά την παραχώρηση των εμφανίσεων του στην ομάδα για το Μουσείο της, μίλησε για την συγκεκριμένη κίνηση, τονίζοντας ότι πλέον θα είναι στη φυσική τους θέση.

Αναλυτικά όσα είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μάνος Τζανακάκης:

«Πολύς κόσμος δυσκολεύεται να αποχωριστεί τη συλλογή του. Για εμένα ήταν εύκολο και θα έλεγα μάλιστα εντυπωσιακά εύκολο, αν αναλογιστούμε ότι έχω κάνει τεράστιο αγώνα και έχω ξοδεύψει πολλά χρήματα. Λες και κάτι με οδήγησε στο να τις βρώ και να τις δώσω εκεί που πρέπει να είναι. Ένιωσα ότι όλο αυτό συνέβαινε, γιατί έπρεπε κάποιος να τις βρει για να τις μεταφέρει εκεί που είναι η θέση τους. Δεν προορίζονται για τις βλέπουν φίλοι και γνωστοί ή να τις επιδεικνύω στα social media. Η λέξη κάρμα αντιπροσωπεύει απόλυτα αυτή την ιστορία. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν εξίσου παλιές και σπάνιες φανέλες, οι οποίες θα είναι στη ντουλάπα ενός συλλέκτη ή ενός που δεν ξέρει καν την αξία τους. Οι δικές μου θα είναι πλέον στη φυσική τους θέση: στο Μουσείο της ΑΕΚ».

Για την  τρέλα που χρειάζεται για να ξεκινήσει κάποιος μια τέτοια συλλογή: «Οι περισσότεροι είναι τρελοί, με την καλή έννοια βεβαια. Ωστόσο, στους δεκα συλλέκτες εμφανίσεων, οι επτά είναι ΑΕΚ. Ο ΑΕΚτζής είναι πολύ πιο δεμένος συναισθηματικά και ψάχνει πάντα αυτό το κομμάτι από μια προσωπική εμπειρία». Μια συλλογή με αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας, συναισθηματικής αλλά και ιστορικής. Για παράδειγμα, η φανέλα που φόρεσε η ΑΕΚ στον ημιτελικό του κυπέλλου UEFA με τη Γιουβέντους στο Τορίνο στις 6 Απριλίου του 1977, ίσως να είναι η μοναδική που διασώζεται σήμερα. «Όταν είδα ότι υπήρχε αυτή η φανέλα, δεν υπολόγισα τίποτα. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που είχα δει στο σπίτι μου σε καινούρια ασπρόμαυρη τηλεόραση. Ηταν η αρχή μιας μεγάλης αγάπης. Αυτή ήταν η πιο παλιά κι η πιο πολύτιμη στη συλλογή μου. Είναι το νούμερο «3» (σ.σ του Στέφανου Θεοδωρίδη). Είναι το Αγιο δισκοπότηρο!».

Για τις δυσκολίες που υπάρχουν στην εύρεση εμφανίσεων προ δεκαετίας 1990: «Μέχρι τη συνεργασία της ΑΕΚ με την εταιρία Basic, όταν άνοιξε μπουτίκ, άρχισαν να κυκλοφορούν επίσημες εμφανίσεις, οι φανέλες ήταν πολύ λίγες. Για παράδειγμα, η ομάδα έπαιρνε έναν συγκεκριμένο αριθμό για να παίζει όλη τη χρονιά, ούτε έβγαιναν καινούριες και πολύ σπάνια τις έδιναν στους φιλάθλους. Παλαιότερα η ΑΕΚ συνεργαζόταν με ελληνικές βιοτεχνίες που έραβαν τις φανέλες. Αν την έχανες, δεν μπορουσες να ράψεις άλλη! Από τη δεκαετία του 1960 δεν υπάρχουν καθόλου εμφανίσεις κι αυτό γιατί οι εμφανίσεις χρησιμοποιούνταν καθημερινά. Δεν υπήρχαν καν προπονητικές φανέλες, άρα καταλαβαίνετε ότι οι παίκτες τις… έλιωναν».

Για το αν ο ίδιος έχει… ταξιδέψει μέσα στο νέο μουσείο της ΑΕΚ με την σκέψη του: «Έχω ζήσει ήδη στο μυαλό μου τη στιγμή πολλές φορές. Έχω πάει στο μουσείο, έχω δει τις εμφανίσεις να λάμπουν σε γυάλινες προθήκες. Αν ο Θεός θελήσει, θα είναι μια στιγμή ανατριχίλας για μένα. Ήδη νιώθω γεμάτος με αυτό που έχω κάνει. Εχω λάβει απίστευτα μηνύματα αγάπης από αδέλφια ΑΕΚτζήδες, αλλά και από συλλέκτες οπαδούς άλλων ομάδων. Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ μας, όπως πρέπει να γίνεται παντού. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πόλεμος, είναι πάθος και διασκέδαση».