Όχι άλλη αυτοκαταστροφή – Ο Λυσάνδρου να μείνει 

Ο #PsyxiatRos Γιώργος Μανταίος αρθρογραφεί για το κομβικό διάστημα στο οποίο εισέρχεται η Ένωση, με δύο εσωτερικά ζητήματα. Τους τραυματισμούς αλλά και την παραίτηση του Μηνά Λυσάνδρου

Έτσι είναι η μπάλα. Στη Λάρισα βρήκε στο πόδι του αμυντικού, άλλαξε πορεία και πήγε στο πλεχτό. Εναντίον του Αστέρα Τρίπολης ο Άλβαρες έσωσε πάνω στη γραμμή το buzzer beater του Σβάρνα. Τη μία σε φτιάχνει, την άλλη σε στέλνει αδιάβαστο.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από το τελευταίο ματς, είναι η αξιέπαινη προσπάθεια των παικτών να φέρουν τα πάνω κάτω. Γιατί ΑΕΚ σημαίνει (εκτός από προσφυγιά ξεριζωμένη και) μαχητική ψυχή. Έτσι πήρε τον τίτλο το 2018. Φυσικά δεν είναι δυνατόν να ελπίζεις ότι όλα τα παιχνίδια θα έχουν ανάλογη εξέλιξη με εκείνο το ΑΕΚ-Ολυμπιακός 3-2 το Σεπτέμβριο του 2017 ή αυτό της προηγούμενης εβδομάδας στο Αλκαζάρ. Θα υπάρξουν και στραβές, όπως η προχθεσινή. Ωστόσο, είναι σημαντικό στο μέλλον να ορίζεις μόνος σου τη μοίρα σου και όχι να παίρνεις το φιλί της ζωής επειδή άλλαξες σύστημα λόγω μιας αναγκαστικής αλλαγής. Γιατί η αλήθεια είναι ότι μέχρι να πονέσει στους κοιλιακούς ο Ολιβέιρα, η Ένωση δεν βλεπόταν ούτε με… κολλύριο.

Τώρα η ΑΕΚ καλείται να ανταποκριθεί σε μία συνθήκη η οποία παραμένει διαχειρίσιμη, αλλά σε οριακό επίπεδο. Είναι πολλές οι ομάδες που συνωστίζονται στη μάχη της τριάδας και αναφέρομαι σε τριάδα γιατί το κύπελλο μπορεί εύκολα να κατακτήσει ο πέμπτος της βαθμολογίας (που κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι), συνεπώς πρέπει να «κλειδώσει» οπωσδήποτε η τρίτη θέση για να αποφευχθεί ο εφιάλτης της ευρωπαϊκής απουσίας. Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (28/2) δεν κρίνει τίποτα βαθμολογικά, σημαίνει όμως πολλά σε ψυχολογικό επίπεδο. Άλλο να μπει η ΑΕΚ ως δεύτερη στα play off, άλλο ως τέταρτη, άλλο ως πέμπτη. Πολύ μεγάλη διαφορά σε μια ομάδα με ευμετάβλητη ψυχολογία και έναν προπονητή με σοβαρές ανασφάλειες όπως –όλοι γνωρίζαμε εδώ και χρόνια ότι- είναι ο Μανόλο.

Σε αυτό το κομβικό διάστημα, η ΑΕΚ εισέρχεται αντιμετωπίζοντας δύο σοβαρά εσωτερικά ζητήματα. Το πρώτο έχει να κάνει με τους συνεχείς μυϊκούς τραυματισμούς, με έξι παίκτες να βρίσκονται πλέον στο ιατρικό δελτίο της Δευτέρας. Το πρόβλημα είναι μεγάλο γιατί η έλλειψη εναλλακτικών περιορίζει τη δυνατότητα του Χιμένεθ να προστατεύσει τους υγιείς. Πάνω απ΄όλα τον Λιβάι Γκαρσία, αφού η έκρηξη και η ταχύτητα που αποτελούν τα βασικά αγωνιστικά του στοιχεία, είναι απαγορευτικά για διαδοχικά 90λεπτα και ο κίνδυνος για θλάση αυξημενος. Ίσως εδώ θα έπρεπε να πάρει μια ευκαιρία ο Νταντσένκο, φυσικά μετά το ντέρμπι, καθώς ακολουθεί και ματς κυπέλλου. Έχει αποδειχθεί περίτρανα πλέον ότι ο Ουκρανός δεν κάνει για μπακ στην τετράδα, συνεπώς μιας και τον πλήρωσε τόσα χρήματα η ΑΕΚ, ας δοκιμαστεί σε ρόλο χαφ που έχει πάει αρκετά καλά μέχρι τώρα στην καριέρα του.

Το δεύτερο θέμα αφορά την παραίτηση του Μηνά Λυσάνδρου. Είναι ευτύχημα που η υπόθεση ήλθε στη δημοσιότητα με το πρωτοσέλιδο της Livesport στις 20 Φεβρουαρίου, πριν οριστικοποιηθεί τι μέλλει γενέσθαι. Ο κόσμος με τις αντιδράσεις του δείχνει ότι αναγνωρίζει καθολικά και σε απόλυτο βαθμό τη συμβολή του CEO της ΠΑΕ και την απαραίτητη παρουσία του για τον «εξευρωπαϊσμό» του συλλόγου. Για να καταπολεμηθούν χρόνιες παθογένειες και για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, χρειάζονται τεχνοκράτες με άριστη γνώστη του αντικειμένου τους. Θα επαναλάβω όσα είπαμε με τον Κοσικίδη στο live του Σαββάτου: προφανώς υπάρχουν στο εσωτερικό της ΠΑΕ κάποια θέματα τα οποία δεν συμβαδίζουν με την μοντέρνα και άριστη προσέγγιση του Λυσάνδρου για το ποδόσφαιρο. Εάν τα θέματα αυτά τεθούν ως δίλημμα, πρέπει ο Δημήτρης Μελισσανίδης χωρίς δεύτερη κουβέντα να πετάξει στα σκουπίδια την επιστολή παραίτησης και να δώσει στον Λυσάνδρου αυτό που χρειάζεται για να κάνει σωστά τη δουλειά του. Εάν δεν συμβεί αυτό, η φυγή του θα αποτελέσει άλλο ένα δείγμα αυτοκαταστροφικής λογικής.