Τα αυτοκίνητα γίνονται ανθεκτικότερα, κάτι επιθυμητό σε όλες τις περιπτώσεις, εκτός από μία: τον απεγκλωβισμό επιβατών.
Μπορεί τα crash test που πραγματοποιούν εσωτερικά, στα εργοστάσια οι εταιρείες, αλλά και ο Euro NCAP να έχουν το ρόλο της βελτίωσης των αυτοκινήτων, ώστε να γίνουν ακόμα πιο ανθεκτικά στις συγκρούσεις, δημιουργείται ένα ερώτημα: σε περίπτωση ατυχήματος, πόσο εύκολος είναι ο απεγκλωβισμός των επιβατών;
Σε αυτό το ερώτημα έρχεται να δώσει μια απάντηση το πρωτότυπο crash test που πραγματοποίησε η Volvo Cars.
Η σουηδική μάρκα, η οποία ανήκει σε κινεζικό όμιλο, προχώρησε σε ακραίες πρακτικές στο Volvo Cars Safety Centre.
Οι ειδικοί της εταιρείας ανέβασαν 10 νέα μοντέλα Volvo σε γερανό και τα έριξαν από ύψος 30 μέτρων, επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές τη διαδικασία.
Αυτή η προσέγγιση δημιούργησε αρκετά μεγάλη ζημιά ώστε να προσομοιωθεί επαρκώς η πραγματική καταστροφή που συντελείται στα πιο ακραία σενάρια σύγκρουσης: για παράδειγμα, σύγκρουση με ένα αυτοκίνητο σε πολύ υψηλή ταχύτητα, σύγκρουση αυτοκινήτου με φορτηγό σε υψηλή ταχύτητα ή ατύχημα στο οποίο ένα αυτοκίνητο δέχεται σφοδρό πλευρικό χτύπημα.
Σε τέτοιες συνθήκες, οι άνθρωποι μέσα στο αυτοκίνητο είναι πιθανό να βρεθούν σε κρίσιμη κατάσταση. Επομένως, προτεραιότητα είναι ο απεγκλωβισμός τους από το αυτοκίνητο και η μεταφορά τους στο νοσοκομείο το συντομότερο δυνατό, με τη χρήση υδραυλικών εργαλείων διάσωσης, γνωστά στον κλάδο ως «σαγόνια ζωής». Ειδικοί στους απεγκλωβισμούς μιλούν συχνά για τη χρυσή ώρα μετά το ατύχημα, εντός της οποίας πρέπει να έχουν απελευθερώσει έναν επιβάτη και να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο.
«Αν και ελπίζουμε ότι κανείς δεν θα βρεθεί ποτέ σε θέση να βιώσει ένα σοβαρό συμβάν, δεν είναι δυνατό να αποφευχθεί κάθε ατύχημα. Άρα είναι ζωτικό να υπάρχουν μέθοδοι που βοηθούν να σωθούν ζωές σε τέτοια πολύ σοβαρά ατυχήματα,» δηλώνει ο Χόκαν Γκούσταφσον (Håkan Gustafson), επικεφαλής Ερευνών στην Ομάδα Έρευνας Οδικών Ατυχημάτων της Volvo Cars.
Συνήθως, οι εργαζόμενοι στη διάσωση εκπαιδεύονται σε οχήματα από μάντρες κατεστραμμένων οχημάτων. Όμως η ηλικία αυτών των αυτοκινήτων είναι παλαιότερη, συχνά έως και δύο δεκαετίες. Επομένως, με όρους αντοχής χάλυβα, κατασκευής του κλωβού ασφαλείας και συνολικής ανθεκτικότητας, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα σύγχρονα αυτοκίνητα και σε αυτά που φτιάχνονταν 15 – 20 χρόνια πριν. Αυτό σημαίνει ότι για τους εργαζόμενους στη διάσωση είναι κρίσιμη η συνεχής εξοικείωσή τους με τα νεότερα μοντέλα αυτοκινήτων και η αναθεώρηση των μεθόδων τους, ώστε να αναπτύσσουν νέες τεχνικές απεγκλωβισμού.
