Μπακάκης: «Το πιο σημαντικό παιχνίδι της ζωής μας»

Ο Μιχάλης Μπακάκης περιέγραψε τα συναισθήματα και τις σκέψεις που περιτριγύριζαν στο μυαλό του την βραδιά όπου η ΑΕΚ επέστρεψε στον θρόνο της πρωταθλήτριας Ελλάδας σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια.

Η 22α Απριλίου του 2018 και η νίκη με 2-0 επί του Λεβαδειακού σηματοδότησε την επάνοδο της ΑΕΚ στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου μετά από 24 ολόκληρα χρόνια και ο Μιχάλης Μπακάκης ανατρέχει σε εκείνο το απόγευμα περιγράφοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις που κατέκλυσαν τον ίδιο και τους συμπαίκτες του πριν και μετά την διεξαγωγή του παιχνιδιού.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στην «Ώρα των Σπορ» ο υπαρχηγός της ΑΕΚ:

Πώς ήταν η… αναμονή στα αποδυτήρια ενός τόσο σημαντικού παιχνιδιού για την ιστορία της ΑΕΚ και πώς το βιώσατε το ματς εσείς που ήσασταν μέσα στο γήπεδο;

«Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε πολύ άγχος πριν από αυτό το παιχνίδι. Όλοι μας ξέραμε πολύ καλά πόσο σημαντικό ματς ήταν. Ίσως ήταν το πιο σημαντικό παιχνίδι της ζωής μας. Έπρεπε να κερδίσουμε για να κλειδώσουμε το πρωτάθλημα και δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο. Προσπαθούσαμε να μην βλέπουμε ούτε τι γινόταν στις κερκίδες ούτε τίποτα. Ήμασταν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού συγκεντρωμένοι και πήραμε αυτό που θέλαμε».

Και όταν το ματς έληξε και πλέον ήσασταν πρωταθλητές, πώς ήταν το συναίσθημα;

«Μόλις τελείωσε ο αγώνας ήταν το καλύτερο συναίσθημα που έχω νιώσει ποτέ. Για να πω την αλήθεια, ήταν πολλά συναισθήματα μαζί, που δεν μπορείς εύκολα να τα περιγράψεις. Χαρά, συγκίνηση, υπερηφάνεια, όλα αυτά μαζί. Τότε αρχίσαμε να γινόμαστε και ένα με τον κόσμο και να απολαμβάνουμε την ατμόσφαιρα. Καταλαβαίναμε πως και ο κόσμος αισθανόταν ότι και εμείς. Καταλαβαίναμε πόσο πολύ το ήθελε αυτό. Το πανηγυρίσαμε όλοι μας με την ψυχή μας. Ήταν ένα πανέμορφο απόγευμα, που δεν μπορείς ποτέ να το ξεχάσεις».

Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις μια στιγμή ή μία εικόνα από εκείνο το βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο, ποια θα ήταν αυτή;

«Ήταν δεκάδες μαγικές στιγμές εκείνου του απογεύματος. Όμως αυτό που ξεχωρίζω και δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι η στιγμή που διαιτητής σφύριξε τη λήξη του ματς. Τότε πέρασαν από μπροστά από τα μάτια μου μέσα σε δευτερόλεπτα, όλες οι εικόνες, όλα τα συναισθήματα, όλα όσα είχαμε περάσει. Όλη η πίεση έφυγε σε ένα δευτερόλεπτο και είπα από μέσα μου, τώρα έγινε, τα καταφέραμε».