Να πείτε χαιρετίσματα απ’ τον Μάκη, τον Ηλία και τα παιδιά

Η ΑΕΚ δεν κέρδισε μόνο την ομάδα του Προμηθέα, κέρδισε ένα κατεστημένο που προσπάθησε με τρικλωποδιές να την επηρεάσει στη μεγάλη της ημέρα, αλλά «κέρδισε» και τη νέα γενιά που συγκινητικά συμμετείχε στα «Δύο Αοράκια» στην προσπάθεια των φίλων της Βασίλισσας για την κατάκτηση του Κυπέλλου – Γράφει στον #Psyxiatro  η Πένυ Μακρή

Το πρώτο μούδιασμα ήρθε τη στιγμή που η ΕΟΚ αποφάσισε να αγνοήσει τον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη και την επιθυμία (υποτίθεται) όλων των φιναλίστ και προχωρήσει σε έναν ακόμα τελικό χωρίς κόσμο. Η ομοσπονδία, που είχε την ευκαιρία με Βασιλακόπουλο στην κεφαλή να δημιουργήσει έναν τελικό  – γιορτή με τον κόσμο και της ΑΕΚ και του Προμηθέα και να δείξει καλό χαρακτήρα έστω και την ύστατη στιγμή, προτίμησε να κάνει το χατήρι της στον «χαϊδεμένο» και να στερήσει από τους Ενωσίτες, ειδικά εκείνους που μένουν στην Κρήτη, να απολαύσουν τη Βασίλισσα να σηκώνει την κούπα.

Αυτό τελικά λίγο απασχόλησε την ομάδα ΑΕΚ, η οποία συγκεντρωμένη στον στόχο της και με άριστη διαχείριση του ρόστερ από τον Ηλία Παπαθεοδώρου, δεν έμεινε στο παρασκήνιο. Παρά το κακό ξεκίνημα του πρώτου δεκαλέπτου, ο Παπαθεοδώρου κατάφερε γρήγορα να αφυπνίσει τους παίκτες του και με τους Ζήση, Ματσιούλις και Ρέι να αναλαμβάνουν την «ηγεσία», δεν γινόταν να χάσει.

«Δεν υπάρχει Προμηθέας» τους έλεγα, όταν μου έλεγαν ότι «είναι καλή ομάδα». Δεν αμφιβάλω ούτε υποτιμώ, αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να διανοηθώ ότι αγωνιστικά θα χάσω από τους Πατρινούς. Να μου πεις, τα ίδια έλεγα και πριν από δύο χρόνια στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Όμως την Κυριακή ήταν αλλιώς. ΑΕΚ είσαι και απαγορεύεται να υποτιμάς τον εαυτό σου κόντρα σε ομάδες που σήμερα είναι αύριο δεν είναι, παρά το γεγονός ότι όντως ο Προμηθέας, αξίζει το χειροκρότημα, πέραν ορισμένων εξαιρέσεων.

Όχι δεν το δέχομαι να χάσω από μια ομάδα που ήρθε με τη σιγουριά της ΕΟΚ στην Κρήτη και προκαλούσε μέχρι και στην τελευταία προπόνηση, δεν μπορούσα να ανεχτώ να μαθαίνω ότι μέλος της ομοσπονδίας, που έχει βρεθεί και σε εκδήλωση των Πατρινών έλεγε μία μέρα πριν από το ματς «οι δικοί μας (Προμηθέας) θα κάτσουν εκει, οι άλλοι (ΑΕΚ) θα δούμε». Δεν γίνεται να ταλαιπωρείται τόσος κόσμος της ΑΕΚ έξω από το γήπεδο και οι Πατρινοί να μπαίνουν οργανωμένα, με πούλμαν και διακριτικά μέσα στο γήπεδο, χωρίς να τους ενοχλήσει κανείς. Δυο μέτρα, δυο σταθμά, αλλά εμείς έχουμε Στρατηγό και όταν έχεις Στρατηγό δεν φοβάσαι κανέναν.

Για τις γραφικότητες Γιατρά και Αγραβάνη δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω. Οι προπονητές είναι πρότυπα, όταν ο μεγάλος βρίζει χυδαία, τι θα κάνει ο μικρός; Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτά να μας υπενθυμίζουν ποιος είναι τι και να προσγειώνει την υπεροψία που κάποιοι επέδειξαν νομίζοντας ότι σε μια χρονιά έχουν πιάσει… Τέλος πάντων.

«Όλα τα σχολεία είναι ΑΕΚ»

Όποιοι τυχεροί βρέθηκαν στα «Δύο Αοράκια» δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανατρίχιασαν με αυτό που είδαν. Ο Δήμος έδινε το σύνθημα κι αυτά ακολουθούσαν. «Εμπρός Αητέ» οι μεγάλοι, «Δικέφαλε» οι μικροί. «ΑΕΚΑΡΑ» με χέρια οι μεγάλοι, «ομαδάρα» με χέρια οι μικροί. Τουλάχιστον βγήκε και κάτι από τον τελικό – παρωδία της ΕΟΚ. Έστω και ένας μικρός που μπορεί ακόμα να μην ήταν… σίγουρος, την Κυριακή κατάλαβε ποια είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.

Όσο για τους «ήρωες», τι να πει κανείς. Να τους έχει ο Θεός καλά. Με πρόσκληση, ή χωρίς, με κάθε τρόπο προσπάθησαν όλοι να βρεθούν δίπλα της. Έξω από το ξενοδοχείο, στο κλειστό, στο αεροδρόμιο, όλοι συνέβαλαν για την οικογένεια κι αυτή δεν τους στεναχώρησε.

ΥΓ Η μεγαλύτερη τιμωρία να βραβεύεις αυτούς που «αντιπαθείς» και δεν μπορείς να το κρύψεις γιατί διαγράφεται στο πρόσωπό σου. Η μεγαλύτερη απόλαυση για εμάς!

ΥΓ1 Νίκο Ζήση άλλαξες τα πάντα. Δημήτρη Μαυροειδή αυτά που προσφέρεις είναι πολλά περισσότερα από τα αγωνιστικά.