Επιστροφή στην… κανονικότητα, επιτέλους!

Χωρίς εμφανισάρες μεν, αλλά με αποτελέσματα ψυχολογίας που χρειαζόταν η ομάδα τόσο σε μπάσκετ, όσο και σε ποδόσφαιρο, γράφει στον Psyxiatro η Πένυ Μακρή

Ένα σαββατοκύριακο από τα λίγα, που κοιμηθήκαμε σαν άνθρωποι, χωρίς το βάρος που όλο αυτό το διάστημα βαραίνει τα όνειρα για την κανονικότητα του συλλόγου ΑΕΚ, που θα έπρεπε να ήταν δεδομένη τουλάχιστον από το ξεκίνημα της σεζόν, αν όχι από το τέλος της περασμένης.

Η Βασίλισσα δεν έβγαλε μάτια στην Πυλαία, αλλά έσπασε μια κατάρα που την κυνηγά όταν ανηφορίζει στη βόρεια Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι καρδιοχτύπησε μέχρι την τελευταία στιγμή είχε τη λύση, η οποία από την αρχή της περιόδου ακούει στο όνομα Κιθ Λανγκφορντ. Τα λόγια περισσεύουν γι αυτόν τον παίκτη, ο οποίος απολαμβάνει το μπάσκετ και αυτό φαίνεται και μας κάνει να προσευχόμαστε κάθε βράδυ, να είναι καλά στην υγεία του. Στη σκέψη και μόνο… Αφήστε το καλύτερα!

Η ουσία είναι ότι η μπασκετική ΑΕΚ κατάφερε τη νίκη και αυτό μένει στο τέλος της βραδιάς, σε μια περίοδο, που η ομάδα και ο προπονητής της αμφισβητούνται  και πρέπει να δίνουν απαντήσεις σε κάθε εμφάνιση.

Όσον αφορά το ποδοσφαιρικό κομμάτι, η Ένωση γύρισε σελίδα. Άργησε, αλλά το έκανε και τώρα, αυτό που χρειάζεται είναι στήριξη από όλες τις πλευρές. Από τη διοίκηση μέχρι τον κόσμο, από τους παίκτες μέχρι και τον τελευταίο που συνδράμει για να καταφέρει να αλλάξει την εικόνα, που ακόμα και με 5 γκολ δεν αφήνει τους φιλάθλους της να χαρούν.

Η νίκη επί του Πανιωνίου ήταν ένα επιθετικό ξέσπασμα, κόντρα σε μια ομάδα που στις κανονικές μέρες της Ένωσης, δυσκολεύεται να την κοντράρει. Όμως τα κακώς κείμενα στην άμυνα της ΑΕΚ δεν «κουκουλώθηκαν» από το ευρύ σκορ κι αυτό γινόταν ξεκάθαρο σε κάθε προσπάθεια αντεπίθεσης των κυανέρυθρων. Ευτυχώς ο Βασίλης Μπάρκας έβγαλε τον καλό του εαυτό. Σκεφτείτε να… Αφήστε το καλύτερο!

Η ουσία είναι ότι στο νέο ξεκίνημά της, με τον Καρέρα στον πάγκο της, με έναν κανονικό προπονητή δηλαδή, ο οποίος έχει απαιτήσεις και δύσκολα θα ανεχτεί βεντετισμούς και… ιστορίες στα αποδυτήρια, έχοντας πάντα και τον Ίλια Ίβιτς στο πλευρό του, η ΑΕΚ επιβάλλεται να στηριχθεί από όλους. Από τον πρώτο, μέχρι τον τελευταίο, για να σώσει μια χρονιά πριν από την καλύτερή της. Από αυτήν που το όνειρο για επιστροφή στα ιερά χώματα θα είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ. Εκεί, στην «Αγιά Σοφιά», στο ΔΙΚΟ ΜΑΣ γήπεδο, πρέπει να έχει «χτίσει» και η ίδια χαρακτήρα και ένα σύνολο που θα νικά τον αντίπαλο από τη Δεκελείας.

Όσο για τον «Κωστέ»… Παράδειγμα ήθους και αγνής αγάπης για την ΑΕΚ. Πιστός στρατιώτης στα δύσκολα και άνθρωπος δικός μας, που θα έχει ΠΑΝΤΑ μια θέση στον σύλλογο. Δεν φταίει εκείνος για ότι έγινε κι αυτό το ξέρουν όλοι.

ΥΓ Η ΑΕΚ ήταν, είναι και θα είναι πάνω από όλους. Ο κόσμος ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί. Για εκείνους παίζεις, ούτε για τον Μελισσανίδη, ούτε για τον Χ προπονητή, ούτε για τον Χ σκάουτερ. Για το έμβλημα, την ιστορία και τον κόσμο.

ΥΓ1 Όσοι ακολουθούν πιστά, έχουν δικαίωμα να πουν και μια κουβέντα παραπάνω πάνω στο άγχος και την ένταση ενός αγώνα, όταν η ομάδα δεν ανταποκρίνεται. Εσύ σαν παίκτης, κατέβασε το κεφάλι και προσπάθησε πιο πολύ. Για εκείνον η ΑΕΚ είναι η ζωή του. Η ζωή μας. Απαντήσεις εντός γηπέδου, όχι στα λόγια. Προχωράμε…