Πάλι απ’ την αρχή…

Η φετινή χρονιά έστειλε στον… #PsyxiatRo την Πένυ Μακρή, αυτή τη φορά όχι από χαρά και «τρέλα» για τα επιτεύγματα της ομάδας, αλλά από απογοήτευση για την αποτυχημένη σεζόν

Δυσκολότερο του να φτάσεις στην κορυφή είναι στη συνέχεια να διατηρήσεις τη θέση σου και η Βασίλισσα φέτος δεν τα κατάφερε. Η κατάκτηση του Παγκόσμιου ήταν μια παρένθεση μέσα σε μια κακή χρονιά, η οποία ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και κατέληξε στην εσωστρέφεια και την γκρίνια, δικαίως.

Η αποτυχία έχει ονοματεπώνυμα και αυτό που πρέπει να κοιτάξουν στην ΑΕΚ είναι τους ανθρώπους που αποφασίζουν για το μέλλον της ομάδας και που λαμβάνουν αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα, ενώ στην ουσία δεν έπρεπε να έχουν λόγο.

Η γενικότερη εικόνα του συνόλου δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, εν αντιθέσει με άλλες ΚΑΕ, όπως του Προμηθέα, που με πλάνο, σκληρή δουλειά και τους κατάλληλους ανθρώπους στις σωστές θέσεις, έφτασε να διεκδικεί ότι καλύτερο μπορεί στους τελικούς του πρωταθλήματος, που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται η ΑΕΚ.

Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν το άξιζε και το παρκέ είναι ο καθρέφτης του συνόλου. Όποιος άξιζε προχώρησε, όποιος δεν άξιζε έκανε αγγαρεία για την 3^η θέση, στους μικρούς τελικούς που δεν έχουν νόημα, όπως ορθά είπε ο Βασίλης Ξανθόπουλος.

Ένας Προμηθέας που έβαλε τα γυαλιά στην περσινή κάτοχο του Basketball Champions League με συγκεκριμένους στόχους και οργάνωση, την οποία θα έπρεπε να ζηλεύει η Ένωση σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Και κέρδισε άξια το χειροκρότημα.

Με επιτυχημένες επιλογές παικτών και όχι «μπαλώματα», όπως στην ΑΕΚ, που δεδομένα δεν θα έβγαιναν τη χρονική στιγμή που ήρθαν, με στήριξη και ανθρώπους κατάλληλους σε όλα τα επίπεδα και σεβασμό από και προς όλους, εντός και εκτός παρκέ (και δεν αναφέρομαι στο συμβάν με τον κόουτς Γιατρά, το οποίο είναι το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί αυτή τη στιγμή).

Μάκη έχεις το… μαχαίρι

Το «αφεντικό» είναι ένα και αυτό θα πρέπει να παίρνει τις τελικές αποφάσεις. Ο Μάκης Αγγελόπουλος δεν έχει πλέον δικαιολογίες. Η στήριξη προς το πρόσωπό του από το σύνολο του κόσμου είναι δεδομένη, ωστόσο η ΑΕΚ είναι σαν το γιοφύρι της Άρτας.

Όσα προσπάθησε και «έχτισε» την περσινή σεζόν τα γκρέμισε φέτος, ειδικά μετά το ματς με την Μπάμπεργκ, όπου ξεκίνησε η κατρακύλα.

Είναι προφανές ότι η Ένωση δεν ήταν ποτέ έτοιμη να μπει «σφήνα» στο δυνατό δίδυμο, άσχετα με την επιθυμία του ισχυρού άνδρα της, ωστόσο η ευκαιρία να φτάσει μέχρι τους τελικούς ήταν εκεί και δεν την άρπαξε.

Και ποιος ξέρεις τι μπορεί να συνέβαινε; Ναι το φαβορί θα ήταν ο ΠΑΟ, αλλά την έκπληξη την έχει ξανακάνει η ΑΕΚ στο Κύπελλο, γιατί όχι και τώρα;

Και συγγνώμη που δεν «ευχαριστώ» τον Προμηθέα που με γλίτωσε από το… κάζο. Όχι, δεν ευχαριστώ κανέναν. Λυπάμαι που δεν διεκδίκησα το κάτι παραπάνω, λυπάμαι που δεν τερμάτισα τουλάχιστον στη δεύτερη θέση, λυπάμαι που κάποιοι προσπαθούν να περάσουν την εντύπωση ότι είναι καλύτερο να μην φτάσω στους τελικούς, από το να με διασύρει ο ΠΑΟ.

Φτάσε στους τελικούς και πάλεψε όπως μπορείς!

Τέτοιες νοοτροπίες δυστυχώς μικραίνουν την ομάδα, λιγοστεύουν τις απαιτήσεις και τα όνειρα όσων την ακολουθούν πιστά εδώ και χρόνια, μειώνουν τη προσπάθεια του Μάκη Αγγελόπουλου και δεν βοηθούν στην εξέλιξη την οποία αυτά τα χρόνια θα έπρεπε να έχει η ομάδα και όχι να κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω.

Μια ομάδα χωρίς βασικό κορμό, για ακόμα μια χρονιά θα αναγκαστεί να αλλάξει την πλειοψηφία των παικτών της, μαζί και τον προπονητή της και όλα αυτά, σε μια περίοδο που γίνεται προσπάθεια για δημιουργία κλειστού στα Λιόσια, γεγονός που αυτόματα σημαίνει ότι το μπάτζετ σίγουρα δεν θα αυξηθεί.

Οι νέοι που με τα χρόνια μεγάλωσαν (βλ,. Μωραίτης) και τα ταλέντα που διαθέτει η ΑΕΚ επιβάλλεται να εκμεταλλευτούν, μήπως και κάποια στιγμή δούμε μια ομάδα με το δικό της αίμα να πρωταγωνιστεί με… διάρκεια και όχι να πραγματοποιεί «εκρήξεις» κατά καιρούς.

ΥΓ Είναι αστείο να τα βάζετε με τον κόσμο που δεν έρχεται στο ΟΑΚΑ. Είμαι η πρώτη που ερχόμουν κόντρα με όσους δεν στήριζαν και ήξεραν μόνο να κριτικάρουν, αλλά πλέον δεν μπορεί να τους προσάψει κανείς τίποτα. Η μία πίκρα διαδεχόταν την άλλη, εντός και εκτός. Και όχι μόνο στα ντέρμπι. Είναι κρίμα…

ΥΓ1 Ειλικρινά απορώ ακόμα πώς άνθρωποι όπως ο Μιχάλης Κακιούζης δεν κατάφεραν να βοηθήσουν την ΑΕΚ στο σκάουτινγκ και τους άφησαν έτσι απλά να φύγουν.

ΥΓ2 Αφήνω αυτό εδώ, χωρίς παραπάνω σχόλια – Προς Θεού δεν μας φταίει ο αθλητής που έμεινε έναν χρόνο εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας, αλλά η ίδια η ομάδα που δεν τον αντικατέστησε ή έστω δεν ενισχύθηκε με ακόμα ένα πεντάρι