Ούτε την κριτική δεν ευχαριστιόμαστε

Κάκιστη εμφάνιση από την ΑΕΚ, τραγική αδιαφορία από τους παίκτες, αδυναμία να αντιδράσουν, σε κακή βραδιά και ο Ουζουνίδης, όλα λάθος σε ένα ματς που έπρεπε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η Ένωση να το πάρει. Αλλά, ο αφορισμός των ΑΕΚτζήδων σε κάνει να θέλεις να… υποστηρίξεις αυτή την εμφάνιση. Ήμαρτον!!! Γράφει ο psyxiatRos Βαγγέλης Κατσαΐτης

Το Σάββατο το βράδυ μετά την λήξη του αγώνα, είχα ολοκληρώσει στο μυαλό σχεδόν όλο το σχόλιο μου για το παιχνίδι. Ίσως και η πρώτη φορά που το είχα ολοκληρώσει με το σφύριγμα της λήξης. Η απογοήτευση ήταν στον ουρανό και η εικόνα της ΑΕΚ, ήταν απαράδεκτη! Με μια απλή προτασούλα: Αυτό το πράγμα δεν βλεπόταν!

Δεν γινόταν λοιπόν να μην υπάρξει αντίστοιχη κριτική βάση της κάκιστης εικόνας-νοοτροπίας. Αυτό το ματς ήταν το… περσινό Αστέρας Τρίπολης – ΑΕΚ. Πριν όμως μπω στην διαδικασία να μεταφέρω το κείμενο από το μυαλό μου στο χαρτί (υπολογιστή), όπως κάθε φορά, άφησα να περάσει μια μέρα για να πέσουν οι υψηλές μετρήσεις στα αρνητικά συναισθήματα.

Και ξεκίνησε η καταστροφολογία και ο κανιβαλισμός… 

Στο διάστημα αυτό έκανα την βόλτα μου από τα social media και δυστυχώς για ακόμα μια φορά το μετάνιωσα. Τα σχόλια που υπήρξαν όχι από τους συναδέλφους, αλλά από τον κόσμο της ομάδας σε πολύ μεγάλο ποσοστό με έκαναν να πιάνω τον εαυτό μου και να “αναιρώ” τις σκέψεις μου για την κριτική της τραγικής εμφάνισης στο ΟΑΚΑ.

Ο μηδενισμός και η καταστροφολογία που επικρατεί μετά από ένα στραβό, μέτριο, κακό, ψιλοκαλό, (και δεν ξέρω γω τι άλλο) αποτέλεσμα στον υπέροχο κιτρινόμαυρο κόσμο, είναι απίστευτο! Να τελειώσει ο ένας παίκτης, να φύγει ο προπονητής, δεν έβαλε λεφτά, το πούλμαν δεν έχει 8η ταχύτητα, απίστευτο το τσιμέντο που ρίχνουν στα θεμέλια του γηπέδου λήγει σε 20 μέρες και διάφορα άλλα τραγικά, απίστευτα αλλά και ταυτόχρονα απαράδεκτα.

Γι’ αυτό ξεκίνησα το κείμενο με τον σχολιασμό για την κάκιστη και απαράδεκτη εμφάνιση, προκειμένου να μην εμφανιστούν οι γνωστοί ΑΕΚΑΡΧΕΣ και να πουν “δεν ντρέπεσαι ρε αλήτη ρουφ”, “στο payroll(μπήκε στην ζωή μας) και εσύ”, “τι τον γλύφεις τον Τίγρη ρε” και διάφορες άλλες μαλακίες. Εκεί δυστυχώς έχει φτάσει η “αρρώστια”, που αν η γνώμη σου είναι ότι “κάκιστη η εμφάνιση, αλλά ας ηρεμήσουμε να δούμε την συνέχεια, τίποτα δεν έχει τελειώσει” αμέσως αποτελείς μέρος της προπαγάνδας της ΠΑΕ.

Για να γίνει δηλαδή κάποιος αποδεκτός, θα πρέπει να πει: “διώξτε τον Μάνταλο το ταγάρι”, “που πας μωρέ με Ουζουνίζη”, “αντί για Αραούχο έχουμε κάποιον Πόνσε” (ήξεραν τον Αραούχο από το χωριό τους), “χωρίς λεφτά δεν φτιάχνεις ομάδα”! Κάποια από τα προηγούμενα σχόλια, σίγουρα θα με βάλουν στην καρδιά των κιτρινόμαυρων… social σχολιαστών.

Τα ίδια πέρυσι με Αστέρα…

Επειδή όμως το έργο το έχουμε ξαναδεί και… ξανακούσει, φέτος δεν θα τσιμπήσω στον… κανιβαλισμό και το τελείωμα της ομάδας από την 9η αγωνιστική. Υπάρχει χρόνος και ποιότητα που μαζί με το παράθυρο του Ιανουαρίου, κρατάνε την ΑΕΚ μέσα στο παιχνίδι. Το έχουν κάνει οι συγκεκριμένοι παίκτες στο παρελθόν, να γυρίσουν ανάποδα το εις βάρος τους κλίμα, μπορούν να το ξανακάνουν.

Η πρωταθλήτρια ΑΕΚ, μετά το ματς με τον Αστέρα, έπρεπε να είχε διώξει τον Μανόλο, να πέταγε τον Βράνιες στην εξέδρα, να σταματούσε το ανέκδοτο με τον… βασικό Μπακασέτα στα… δεξιά και άλλα όμορφα και ωραία σχόλια καταστροφής. Το αποτέλεσμα; Όλοι το ξέρουν και σίγουρα κάποιοι χαλάστηκαν διότι η περσινή επιτυχία, στέρησε από κάποιους το δικαίωμα της περηφάνιας και της ξερολίασης στα social και τα καφενεία με το φοβερό: “Τα έλεγα εγώ, αλλά ποιος με ακούει”.

ΥΓ1: Κακές οι εμπνεύσεις του Μαρίνου, όπως και οι μπερδεμένες δηλώσεις στην Συνέντευξη Τύπου, διότι παρότι το ξεκίνησε σωστά με την λήξη του αγώνα, στη συνέχεια οι δηλώσεις του δεν κόλλησαν με τις πράξεις του. Ήταν και ο ίδιος σε κακό βράδυ, δυστυχώς. Όμως, είναι ο ίδιος που έχει βελτιώσει αισθητά το παιχνίδι της πρωταθλήτριας, είναι αυτός που την πέρασε στους ομίλους και πιστεύω ότι είναι αυτός που θα την οδηγήσει και πάλι στις επιτυχίες.

ΥΓ2: Στήριξη λοιπόν, το βασικό όπλο του κόσμου απέναντι στην ομάδα του…