Η βοήθεια από τον πάγκο

Η ΑΕΚ φέτος, μετά από 24 χρόνια, βρίσκεται μία ανάσα μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και κατ’ επέκταση του ντάμπλ. Σε αυτό έχουν συνεισφέρει αρκετοί παράγοντες που είχαν χρόνια να υπάρξουν ταυτόχρονα και ένας από αυτούς είναι το…βάθος που διαθέτει η ομάδα.

Το είδαμε σε πολλούς αγώνες, το είδαμε ακόμα και σε σημαντικούς αγώνες. Οι παίκτες που μπήκαν ως αλλαγή κατά την διάρκεια τους αγώνα άλλαξαν δραματικά την απόδοση της ομάδας προς το καλύτερο, κρίνοντας αρκετές φορές και ολόκληρο τον αγώνα.

Δεν είναι τυχαίο γεγονός πώς οι περισσότερες επιλογές από τον πάγκο έχουν κατάφέρει να προσφέρουν πολλά στην ομάδα. Δείχνει πως ο μεταγραφικός σχεδιασμός της ομάδας ήταν επιτυχημένος ή πιο επιτυχημένος από τις υπόλοιπες χρονιές.

Όταν γυρνάει ο προπονητής και βλέπει να κάθονται στον πάγκο παίκτες που είναι άκρως ποιοτικοί όπως ο Λάζαρος και ο Αραούχο (που κάποιες φορές επιλέχθηκαν να καθίσουν στον πάγκο) ή ακόμα και ο Γιακουμάκης ή ο Κλωναρίδης του «δίνει» την ευκαιρία να νιώθει πως έχει ισχυρές εναλλακτικές.

Σαφώς ο Λάζαρος ή ο Αραούχο δεν είναι παίκτες για να κάθονται στον πάγκο και κάτι τέτοιο αποτελεί πολυτέλεια, αλλά ο προπονητής έχει τα… κλειδιά και καταστρώνει τα σχέδια του αγώνα και φαίνεται πως έχει ανταποκριθεί ικανοποιητικά στην διαχείριση του ρόστερ.

Πρέπει ωστόσο να υπολογίσουμε και τους πολλούς και σημαντικούς τραυματισμούς που έχουν «βρει» την ομάδα. Σε περίπτωση που ο Μάνταλος και ο Γιόχανσον ήταν υγιείς θα έπαιζαν βασικοί και θα… ξέμεναν στον πάγκο κάποιοι που παίζουν τώρα στη θέση τους γεμίζοντας ακόμα περισσότερο το «οπλοστάσιο» του Μανόλο Χιμένεθ.

Ακόμα και ο Κλωναρίδης, ο Γιακουμάκης και ο Αϊντάρεβιτς είναι παίκτες που κάθε ομάδα θα ήθελε ακόμα και ως αλλαγή. Το βάθος, λοιπόν, της φετινής ομάδας είναι ένας από τους αρκετούς λόγους που βοήθησαν την ΑΕΚ να πετύχει – αν όλα πάνε καλά και στο Κύπελλο- τους φετινούς της στόχους.